پاورپوینت کامل گزارشی ازنامه های پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله ۹۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گزارشی ازنامه های پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله ۹۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گزارشی ازنامه های پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله ۹۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گزارشی ازنامه های پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله ۹۲ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۴

مقدمه

ارسال نامه ها و پیام ها در عصر رسالت پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله از جایگاه ویژه ای برخوردار
است. در اهمیت این موضوع همین بس که محققین و دانشمندان کتاب های مستقلی درباره آن
نگاشته اند. گرچه برخی از نویسندگان از کنار این مهم بی تفاوت گذشته اند یا به طور
سطحی و گذرا در این موضوع نکاتی را یادآور گشته اند، این رویداد از جمله اقدامات
حماسی و شگفت آور پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله است که هر انسان اندیشمندی آن را تحسین می کند و
الگوی رفتاری خویش قرار می دهد.[۱] اهمیت نامه های
پیامبر صلی الله علیه و آله وقتی آشکارتر می شود که
به ژرفای بازتاب و تأثیر شگفت آنها در ابعاد گوناگون توجه بسزایی شود. در این مقاله
سعی نگارنده آن است که:

۱. اذهان را به اصل بنیادین رسالت جهان شمول اسلام بیشتر سوق دهد و خوانندگان گرامی
را با متن نامه های پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و جایگاه آسمانی آنها، مأنوس تر گرداند.

۲. در این زمینه، به معرفی سفیران فداکار و حاملان ایثارگر نامه ها بپردازد که برخی
با مخاطرات مختلف رو به رو شدند و جان خویش را فدا نمودند: )طوبی لهم و حسن
مآب(.[۲]

۳. نقش نامه های پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله را در صدر اسلام و گذرگاه تاریخ تحلیل و بررسی کند تا
انکار حقایقی که برخی خاورشناسان بدان مبادرت ورزیده اند، مردود گردد؛ زیرا آنان از
روی ظلم و غرور و در حالتی که بدان حقایق یقین داشته اند، برای تشتّت اذهان به
انکار آنها پرداخته اند.[۳]

۴. اینکه نباید بازتاب دائمی و نقش درخشان این مکتوبات را در عرصه فرهنگی، سیاسی و
اجتماعی تاریخ اسلام و اعصار پس از آن فراموش کرد؛ زیرا از اهمیت بی بدیل پیام ها و
محتوای نامه های پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله غفلت می شود.[۴]

عصر ابلاغ رسالت

پیمان «صلح حدیبیه» نوعی آرامش نسبی برای جامعه اسلامی به همراه داشت؛ از این رو،
پیامبر اسلام ابلاغ رسالت جهانی خویش را آغاز نمود. طبیعی است که اگر تهاجم های
ناجوانمردانه عرب نبود، خیلی زودتر از این پیامبر
اعظم صلی الله علیه و آله به دعوت زمامداران، رؤسا و
رهبران مذهبی می پرداخت ولی موضع گیری های سرسخت قریش و سایر احزاب عرب، این فرصت
را از او سلب کرد و آن حضرت ناچار بود قسمت مهمّی از اوقات شریف خویش را به دفاع از
کیان اسلام اختصاص دهد.

به هر حال، روزی که پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله از حملات قریش مطمئن گردید، بی درنگ ندای خود را به
گوش جهانیان رسانید. نامه های آن حضرت به سران و زمامداران به حدود ۶۸ عدد می رسد
که بررسی آنها بیانگر این واقعیت است که برخلاف تهمت های ناروای برخی خاورشناسان،
زبان اسلام، زبان اندیشه آزاد و استدلال بوده است، نه زبان شمشیر و زور.[۵]

در عصری که این پیام ها به جهانیان ابلاغ می شد، جهان بین دو امپراتوری بزرگ ایران
و روم تقسیم شده و میان آنها از عصر هخامنشیان نبرد و ستیز ریشه گرفته بود و این
دشمنی تا عهد ساسانیان ادامه داشت.

خاور زمین تحت سیطره امپراتوری ایران بود که سرزمین عراق و یمن و بخشی از آسیای
صغیر، از اقمار ایران به شمار می رفت. دولت روم نیز در آن روز به دو بلوک شرقی و
غربی تقسیم گشته بود؛ زیرا در سال ۳۹۵ م. امپراتور روم[۶]، کشور خود را میان دو
پسرش تقسیم کرد و دو کشور روم شرقی و غربی را به وجود آورد که روم غربی در سال ۴۷۶
م. به دست وحشیان و بربرهای شمالی اروپا منقرض گردید، ولی روم شرقی – که مرکزش
قسطنطنیه بود و شامات و مصر را نیز در اختیار داشت – در عصر ظهور اسلام، سردمدار
سیاست جهانی محسوب می شد. سرزمین عربستان نیز میان این دو قطب محصور بود و از آنجا
که اراضی حاصل خیز و منابع طبیعی دیگری در ظاهر نداشت،[۷] و مردم آن چادرنشین و
متفرّق بودند، هیچ امپراتوری از خود رغبت نشان نمی داد که به تسخیر آن بپردازد و
هرگز هم تصور نمی رفت که ملتی دور از تمدن بر اثر قدرت ایمان، به امپراتوری آنان
خاتمه دهند و اگر از این اقتدار و کانون نور آگاهی می یافتند، از همان آغاز آن را
خاموش می کردند و در هم می شکستند.[۸]

رسالت جهانی اسلام

قبل از پرداختن به بررسی نامه های پیامبر اعظم صلی الله علیه و
آله پاسخ به سؤالی که از سوی برخی
خاورشناسان مطرح گردیده، لازم است و آن اینکه: ایا رسالت آن حضرت، جهانی بوده و ایا
اسلام برای همه نژادها و ملیت ها آمده و یا ویژه اعراب و کشور عربستان است؟

برخی اظهار نموده اند که رسالت پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله جهانی نبوده است و در این زمینه، به
ایاتی از قرآن کریم استشهاد نموده اند؛ نظیر: )و أنذر عشیرتک الأقربین…([۹] و
)لتنذر امّ القری و من حولها([۱۰].

در پاسخ باید گفت:

اولاً ، ایات فراوانی وجود دارد که بیانگر جهانی بودن رسالت
پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله است؛
نظیر: )و م أرسلناک الاّ رحمهً للعالمین([۱۱] ، )ما أرسلناک الاّ کافّهً للنّاس
بشیراً و نذیراً([۱۲] و )قل یا أهل الکتاب تعالوا الی کلمهٍ سواءٍ بیننا و
بینکم…([۱۳].

ثانیاً ، اگر می بینیم در جایی به پیامبر
اعظم صلی الله علیه و آله خطاب شده که مثلاً اقارب و خویشان
خود را انذار کن، این موضوع در مراحل آغازین رسالت بود و با جهانی بودن ایین اسلام
منافاتی ندارد.[۱۴]

همچنین برخی در این زمینه چنین اظهار داشته اند که رسالت اسلام، جهانی نیست و حتی
خود پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله چنین ادعایی نداشت. به عنوان نمونه، ویلیام مویر چنین می نویسد:

«عقیده جهانی بودن اسلام بعدها به وجود آمد. خود محمد۶ علی رغم اخبار و احادیث نبوی
چنین عقیده ای به فکرش نرسیده بود و اگر هم رسیده بود، مبهم و تاریک بود؛ زیرا جهان
وی همان عربستان بود و دین جدید نیز برای همان مقرّر گردیده بود. رسالت محمد۶ از
بدو بعثتش تا آخر عمر تنها متوجه اعراب بود و بس».[۱۵]

مونتگمری وات نیز می نویسد:

«روش انتقادی کنونی نشان می دهد که این بیان – اعزام پیک ها به سوی حکمرانان – قابل
اعتماد نیست و احتمال دارد علت اصلی این، علاقه مفرط مسلمانان به این نکته بوده است
که محمد۶دین خود را جهانی می دانست و شاید برای منطقی جلوه دادن جنگ های خود علیه
ایران و بیزانس بوده است؛ چه این جنگ ها پس از دعوت آنها به اسلام صورت گرفت.»[۱۶]

در پاسخ به این سخنان باید گفت: اینکه جهانی بودن اسلام برای شخص
پیامبر صلی الله علیه و آله مطرح
نبود، بر خلاف حقیقت است؛ زیرا شواهد قطعی زیر نشانگر آن است که آن حضرت رسالت خود
را جهانی می دانست:

۱. ایاتی که در این زمینه بر آن حضرت نازل شده است و به نمونه هایی از آن، اشاره
رفت.

۲. وجود نامه هایی که پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله به سران دول و قبایل نوشت و ارسال کرد و هم اکنون
برخی از نسخه های اصلی آن نیز زینت بخش موزه های جهان است.

۳. از همان روز اول بعثت، آن حضرت اعلام فرموده بود که به زودی رسالت او فراگیر
خواهد شد و گنج های قیصر و کسرا به زیر سلطه اسلام درخواهد آمد.

۴. تعبیرات گوناگون دیگری نیز از آن حضرت نقل شده است که بیانگر این حقیقت است؛
نظیر: «اُرسِلتُ الی النّاس کافّهً و بی خُتِمَ النّبیون؛ من به سوی همه بشریت
فرستاده شدم و به وسیله من، رسالت انبیا خاتمه یافت».[۱۷] یا نظیر: «اُرسِلتُ الی
الابیض والاسود و الاحمر؛ من به سوی همه نژادها و ملیت ها ، اعم از سفید و سیاه و
سرخ، فرستاده شده ام».[۱۸]

بنابراین، جهانی بودن رسالت حضرت ختمی مرتبت، چیزی نیست که مسلمانان برای مشروعیت
بخشیدن به کشور گشایی خویش آن را ابداع نموده باشند.[۱۹] همچنین
رسول خدا صلی الله علیه و آله علاوه بر
سفر شخصی خود به شامات، برای آشنایی با تسلیحات مدرن و اهداف دیگر، به سایر نقاط
جهان نیرو اعزام می کرد. با این وصف، چگونه گفته می شود که جهان وی، همان عربستان و
مخاطب او، فقط اعراب هستند؟[۲۰]

نویسندگان غیر مسلمان دیگر نیز به این حقیقت اعتراف نموده اند، نظیر: دولاندلن که
ایین اسلام را در ردیف ایین های جهانی مطرح نمود، در تاریخ جهانی چنین نوشته است:

«مذهب اسلام نیز مانند مذهب بودا و مذهب مسیح، دیانتی جهانی بود».[۲۱]

جواهر لعل نهرو نیز از بلندای همّت و اعتماد به نفس پیامبر اعظم
صلی الله علیه و آله تجلیل نموده و
چنین نگاشته است:

حتی گفته می شود که این پیام به «تای تسانک» امپراتور نیز چنین رسیده است.[۲۲] لابد
این پادشاهان و حکمرانان حیرت کردند که این مرد گمنام کیست که جرأت کرده است به
آنها دستور صادر کند؟ از فرستادن همین پیام ها می توان تصوّر کرد که پیامبر چه
اعتماد و اطمینان فوق العاده ای به خود و به رسالتش داشته است و توانست همین ایمان
و اعتماد را در مردم کشورش نیز به وجود آورد و به آنها الهام بخشد، به طوری که آن
مردان بیابانگرد توانستند بدون دشواری بر نیمی از جهان معلوم آن زمان مسلط گردند.
ایمان و اعتماد به نفس، چیز بزرگی است و می تواند این ثمرات عالی را به وجود آورد.
»[۲۳]

بدین ترتیب، هیچ گونه شک و تردیدی در جهانی بودن رسالت پیامبر
اعظم صلی الله علیه و آله باقی نمی ماند
و انکار یا تردید در این حقیقت جز از روی جهالت و یا دشمنی و لجاجت نخواهد بود.

آغاز نامه ها و نگارش آنها

همان طور که گفته شد، صلح حدیبیه زمینه سامان بخشیدن به اهداف بلند را فراهم نمود.
از این رو، آن حضرت در صدد برآمد رسالت خود را به جهانیان ابلاغ نماید. آسان ترین
راهی که در آن زمان برای این هدف امکا ن پذیر بود، ابلاغ رسالت آسمانی خود از طریق
«نامه نگاری» بود. اصولاً چنین ابلاغی برای سفیران، توأم با خطر مرگ در غربت
بود.[۲۴] بر همین اساس، روزی نبی اعظم صلی الله علیه و آله به یاران خویش تأکید فرمود که در نماز صبح
حضور به هم رسانند و پس از ادای فریضه رو به سوی آنان نمود و فرمود:

«خدای سبحان مرا به عنوان رحمت برای جهانیان و به سوی همه بشریت ارسال فرموده است.
بنابراین، انتظار من آن است که در این امر خطیر با من آن گونه برخورد نکنید که
حواریین با حضرت عیسی۷ برخورد نمودند.» گفتند: یا رسول الله! برخورد آنان چگونه
بود؟ فرمود: «عیسی بن مریم نیز نظیر من در صدد بر آمد که برای ابلاغ پیام خود،
نامه هایی را به وسیله سفیران و پیک هایی به اطراف و اکناف بفرست؛ ولی آنان با
ابلاغ پیام آن حضرت مخالفت کردند؛ بدین صورت که اگر مقصد نزدیک بود، پذیرا می گشتند
و اگر دور بود، زیر بار نمی رفتند.»[۲۵]

یاران پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله تعهد دادند که دامن همت بر کمر زنند و به هر کجا که آن حضرت
پیام فرستد، دور یا نزدیک، آن را ابلاغ نمایند.[۲۶]

برخی از آنان که از امور سیاسی آگاهی داشتند، توصیه کردند که مُهری ساخته شود؛ زیرا
نام های بدون مهر را نمی پذیرند. آن گاه مهری از نقره ساخته شد که بر آن «محمد رسول
الله» را در سه ردیف نقش کردند، بدین گونه که در رأس آن «الله» و در پایین «محمّد»
و در وسط «رسول» آمده بود. سپس آن حضرت، شش نفر از زبدگان را گزینش فرمود و به دست
هر کدام نامه ای سپرد که رسالت جهانی آن حضرت در آنها منعکس بود و آنان را به نقاط
مختلف اعزام کرد. آن سفیران در یک روز رهسپار سرزمین های ایران، روم، مصر، حبشه
(اتیوپی)، یمامه، بحرین و حیره شدند.[۲۷] اینک به برخی نامه ها و سرزمین هایی که
پیک فرستاده شد، به اجمال اشاره می شود.

الف) ایران

نبی اکرم۶، عبدالله حذافه سهمی را به عنوان پیک ایران برگزید و نامه ای بدین شرح
برای خسرو پرویز ـ پادشاه ایران ـ ارسال فرمودند:

«بسم الله الرّحمن الرّحیم، مِن محمّد رسول الله الی کسری عظیم فارس؛ سلام علی من
اتّبع الهدی و آمن بالله و رسوله و اشهد أنّ لا اله الاّ الله وحده لا شریک له؛ و
أن محمّداً عبده و رسوله؛ ادعوک بدعایه الله فانّی أنا رسول الله الی النّاس کافّه؛
لانذر من کان حیاً و یحقّ القول علی الکافرین. اسلم تسلم، فان ابیت فعلیک اثم
المجوس؛ به نام خداوند بخشنده مهربان. از محمّد فرستاده خدا به کسرا بزرگ فارس.
درود بر آن کس که جویای حقیقت باشد و به خدا و پیامبرش ایمان آورد و گواهی دهد که
جز او خدایی نیست و شریک و همتایی ندارد و بر این باور باشد که محمّد، بنده و
فرستاده (پیامبر) اوست. من به فرمان خداوند، تو را به سوی او می خوانم. به راستی که
من پیامبر الهی به سوی همه مردم هستم تا همگان را انذار نمایم و حجّت بر کفّار تمام
گردد. اسلام بیاور تا در امان باشی، و گرنه گناه ملت مجوس بر گردن تو خواهد بود».

وقتی نامه به دست خسرو پرویز رسید، از اینکه پیامبر
اعظم صلی الله علیه و آله نام خویش را مقدم بر نام
او مرقوم نموده بود؛ ناراحت شد و نامه را درید و به «باذان»، حاکم دست نشانده خویش
در یمن، دستور داد تا این غلام را که چنین گستاخی نموده است، دست بسته به پایتخت
بیاور! آن گاه قدری خاک به عنوان هدیه برای پیامبر
اعظم صلی الله علیه و آله فرستاد.[۲۸]

در تاریخ یعقوبی، به غلط، این رویداد این گونه شده است:

«کسرا، احترام کرد و جواب نامه نبی اکرم۶ را در بین دو پارچه حریر گذارد و در آن
مقداری مشک قرار داد و برای نبی اکرم۶ فرستاد».[۲۹]

احمد بن حنبل نیز می نویسد: «خسرو پرویز هدیه ای برای پیامبر فرستاد». [۳۰]

ولی طبیعی است که نقل یکی ـ دو نفر، نمی تواند در برابر شهرت تاریخ ملاک قرار گیرد.

خلاصه، وقتی پیک رسول الله۶ بازگشت و چگونگی رفتار خسرو پرویز را نقل کرد و خاک را
به ایشان ارائه نمود، حضرت فرمود: «مَزَّقَ الله ملکه کما مزّق کتابی و بعث الی
بترابٍ اما انّکم ستملکون أرضه؛[۳۱] خداوند سلطنتش را پاره کند؛ همان گونه که نامه
مرا پاره کرد و برای من خاک فرستاد. این را بدانید که به زودی سرزمین او را فتح
خواهید کرد».

باذان نیز که مانند سایر ساکنان یمن از سلطه جابرانه و خشن مأموران ایرانی از زمان
انوشیروان رنج می برد، از پیدایش قدرت مرکزی نیرومند در عربستان استقبال کرد و برای
آنکه خود را از یوغ امپریالیسم ساسانی برهاند، اسلام آورد و پیامبر
اعظم صلی الله علیه و آله نیز وی را
از جانب خویش بر یمن گماشت. او با اتکا به ق