پاورپوینت کامل مأخذ شناسی زیارت عاشورا ۶۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مأخذ شناسی زیارت عاشورا ۶۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مأخذ شناسی زیارت عاشورا ۶۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مأخذ شناسی زیارت عاشورا ۶۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۵۷

مقدمه

زیارت بیعت است. پیوستن به دریاست. زیارت الگویابی، قهرمان جویی و آرمان خواهی است.
زیارت مفاهیم زیبای ذهنی را در عینیت دیدن و ارتباط با امام و همدم او گردیدن است؛
یعنی همنشینی با صاحب ولایت مطلقه کلیه الهیه.

زیارت هجرت و تحوّل است: فرار از بدی ها و روی آوردن به خوبی ها، همچنین خود را به
ایینه عرضه کردن و دیدن جمال خداوند است. بهترین نوع زیارت، زیارتی است که خود
صاحبان ولایت مطلقه الهیه به ما تعلیم فرموده اند. زیارت عاشورا از این گونه
زیارت هاست، کلام الله و سرود عرش است، آهنگ توحید دارد و مخصوص اهل تقوا است: )
اتّقوا الله و یعَلِّمُکُمُ الله( .

زیارت عاشورا یک حقیقت عرشی است؛ زیرا در هیچ جای آن، آدمی از خدا دنیا نمی خواهد.
مراحل قرب الی الله در آن ترسیم شده و آخرین مرحله اش فناست. خطِّ مردانگی، آزادی
معنوی و بی تعلّق زیستن در این دنیا، خط بندگی و عشق به خدا و خط ایثار و از جان
گذشتن در سراسر این زیارت هویداست. کلاس مکتب حسینی مشتمل بر مضامین توحیدی، محبّت
الهی، انقلاب و جهاد اسلامی، تولاّ و تبرّا است. حقیقت وارستگی را در زیارت عاشورا
باید جستجو کرد؛ چون کسی که با این مناجات عارفانه انس دارد، هم زنجیر تعلقات را از
خود می گسلاند و به یار خود می پیوندد، هم درس خداشناسی، محبّت، جهاد و معرفت اهل
بیت: را در سایه سار آن می آموزد و به مدد این سلسله نور به نورالانوار و حقیقه
الحقایق می رسد. پس برماست که همواره زیارت عاشورا را بخوانیم و در حفظ و قرائت
خالصانه آن بکوشیم. امید است با تأمّل در این نوشتار کوتاه، در ازدیاد معرفت و
توجّه بیشتر به جایگاه سندی و رجالی، ابعاد و عمق فرازها و همچنین محتوای متن عرشی
و بلند آن، مفید و مؤثر افتد و بصیرت افزاید و عنایت ثارالله و آقای شهیدان عالم را
نصیب گرداند، ان شاء الله.

سابقه نقل زیارت عاشورا

اصلی ترین و قدیم ترین متنی که زیارت عاشورا در آن وارد شده، کتاب کامل الزیارات
است. مؤلف کتاب متن زیارت را با پنج واسطه از حضرت باقرالعلوم۷ نقل کرده و سپس صاحب
کتاب مصباح المجتهد به نقل این زیارت مبادرت ورزیده است. روایت مذکور دارای صدر و
ذیل است. صدر روایت بر اساس نقل کامل الزیارات، توسط دو نفر به نام های «علقمه بن
محمد حضرمی» و «مالک بن اعین جهنی» به معصوم می رسد. در هر دو طریق، صالح بن عقبه
از آنان نقل کرده؛ منتها در یکی همراه سیف بن عمیره است و در دیگری به تنهایی. ذیل
روایت در کتاب های یاد شده مشترک است: «صالح بن عقبه و سیف بن عمیره از علقمه بن
حضرمی از امام باقر(علیه السلام).

راویان و سلسله سند زیارت عاشورا

اگر مبنای مرحوم ایت الله خوئی را در مقدمه کتاب پر ارج معجم رجال الحدیث بپذیریم،
سند این روایت جز در یک مورد، هیچ اشکال فنی نخواهد داشت. بر این مبنا تمام رجال
سند توثیق شده اند و فقط محمد بن موسی بن عیسی الهمدانی است که نجاشی، ابن
الغضائری، صدوق و دیگران، او را تضعیف کرده اند؛ گر چه به تعبیر ایت الله خوئی
توثیق ابن قولویه و قولش در رجال کامل الزیارات، معارض آن تضعیف است و این تعارض در
تضعیف و توثیق، به تساقط هر دو می انجامد و در نتیجه، محمد بن موسی، از نظر رجالی
مجهول الحال می شود؛ اما اگر کسی مبنای توثیق مرحوم ایت الله خوئی را بپذیرد، جای
دقت و توجه بیشتر را در سلسله سند می طلبد که حتی المقدور بدان می پردازیم:

۱. حکیم بن داود بن حکیم: او در کتب رجالی ظاهراً توثیقی ندارد. صاحب تهذیب از او
نقل حدیث کرده و اظهار داشته که با توثیق و تضعیفی همراه نیست. محدث نوری از او به
عنوان یکی از مشایخ ابن قولویه یاد کرده است. همین که توثیق عام او با تضعیفی معارض
نیست، در اعتبار وی کافی است.

۲. محمد بن موسی الهمدانی: به مجهول الحال بودن وی در بیان علامه خوئی اشاره شد.

۳. محمد بن خالد الطیالسی: به رغم اینکه برخی رجالی ها، او را از مجاهیل شمرده اند،
ولی علامه نوری در مستدرک پس از ذکر مقدماتی می نویسد:

«و یظهر من جمیع ذلک انه من اجلاء الرواه و الثقاه الاثبات؛ وی از راویان گران قدر
و از موثقان و اهل دقت در ثبت و ضبط احادیث است».

سپس اظهار تعجب از کسانی می کند که وی را از مجاهیل شمرده اند.

۴. محمد بن اسماعیل بن بزیع: شیخ طوسی او را توثیق بلیغ فرموده است. ابن قولویه در
کامل الزیارت حداقل ۵۵ حدیث از طریق او نقل کرده است. افزون بر این، در کتب اربعه و
سایر کتاب ها، حدود ۲۳۰ روایت از طریق او نقل شده. همچنین در رجال نجاشی بیاناتی از
حضرت امام رضا(علیه السلام) در مدح و ستایش محمد بن بزیع نقل شده که بیانگر وثاقت و جایگاه
والای او است.

۵. عقبه بن قیس کوفی: او پدر صالح از اصحاب امام صادق(علیه السلام) است. ظاهراً توثیق و تضعیفی
ندارد و از مجاهیل محسوب می شود. عقبه هم صدر روایت را از حضرت امام
باقر(علیه السلام) نقل کرده
است.

در طریق دوم چنان که ذکر شد، نقل کننده از امام(علیه السلام)، مالک الجهنی است که مقصود همان
مالک بن اعین الجهنی است. وی از اصحاب امام باقر(علیه السلام) و به تعبیر شیخ مفید ممدوح آن
بزرگوار بوده است. در فراز اصلی روایت از اصل زیارت عاشورای معروف که ذیل روایت
قبلی است، نام افراد زیر نیز آمده است:

۶. صالح بن عقبه: در کامل الزیارت، واسطه ۲۷ نقل حدیث است. علامه خوئی نیز در مورد
او پس از ذکر مقدماتی نوشته: «… فالرجل من الثقات».

۷. سیف بن عمیره: علامه خوئی پس از مقدماتی، نقل شهید ثانی را در تضعیف او آورده و
فرموده: «تضعیف ناموجهی است که منشأ آن، توهّم واقفی بودن سیف است و از نظر زمانی
نمی تواند صحیح باشد. علاوه بر این، واقفی بودن وی، منافاتی با وثاقت ندارد.

۸. علقمه بن محمد الحضرمی: وی از اصحاب حضرت امام باقر(علیه السلام) و ناقل متن اصلی زیارت
عاشوراست. ظاهراً تنها روایت رسیده از او در کتب روایی ما، همین روایت زیارت عاشورا
است و مدح و توثیق وی به ذکر و مدح برادرش در منابع روایی ما بر می گردد که اشاره
است به برخورد علقمه و برادرش ابوبکر بن محمد الحضرمی از یک سو و جناب زید بن علی
بن الحسین(علیه السلام) از سوی دیگر. همین برخورد را فی الجمله متضمن مدح او دانسته اند.

خلاصه، حاصل سخن این است که به فرض، مبنای مرحوم ایت الله خوئی و توثیقات عام ایشان
را نپذیریم، روایتِ زیارت عاشورا ضعیف نیست و هیچ تضعیفی در هیچ کدام از رجال سند
دیده نمی شود. گذشته از این، اقبال بزرگان و اولیای دین به این زیارت و تقید و
التزام به خواندن آن و توصیه به مریدان و پیروان خود آشکارا جبران کننده
تضعیف هاست. به عنوان نمونه، علامه طباطبائی، صاحب تفسیر المیزان، در تمام ماه محرم
و صفر، به زیارت عاشورا و توسل به امام حسین(علیه السلام) مقید بود و از نسخه استاد خود، مرحوم
ایت الله سید علی قاضی استفاده می کرده که کلمه «بک» در «اکرمنی بک» را حذف می کرده
و به جای «امام هدی»، «امام مهدی» می فرموده است. مرحوم شهید قدوسی هم که ناقل این
فراز است، خود به زیارت عاشورا مقید بوده.

امام خمینی، بنیان گذار نظام اسلامی ایران، در دهه اول محرم، هر روز زیارت عاشورای
معروف را با صد مرتبه سلام و صد مرتبه لعن می خواندند.

گذری بر کتاب شناسی زیارت عاشورا

عنایت عالمان به زیارت عاشورا موجب شد که ده ها شرح عربی و فارسی و ترجمه بر آن
نگاشته شود یا درباره سند و آداب خواندن آن پژوهش هایی انجام گیرد. در ادامه این
مقاله به معرفی برخی از آنها پرداخته می شود.

کتب چاپ عربی

۱. رساله فی زیاره العاشوراء و کیفیتها: سید محمد باقر اصفهانی، معروف به حجه
الاسلام شفتی(۱۱۶۰ ـ ۱۲۴۰ق).

۲. رساله فی کیفیه زیاره العاشوراء: ملا محمد بن محمد اشرفی مازندرانی (م۱۳۱۵ق).

۳. شرح زیاره عاشورا: میرزا ابوالمعالی کلباسی اصفهانی (م۱۳۱۵ق). این کتاب، شرح
بعضی از جملات زیارت عاشورا و احکام حرم امام حسین(علیه السلام) و حدود حایر و احکام تربت
حسینی
است.

۴. زیاره عاشورا و آثارها العجیبه: سید علی موحد ابطحی اصفهانی، بیروت، مؤسسه
الغدیر، (۱۴۲۰ق/۱۹۹۹م)، ۶۵صفحه، قطع وزیری.

۵. ذخیره العباد لیوم المعاد: ناشناخته. شیخ نصرالله شبستری می نویسد: «این کتاب
قطعاً به چاپ رسیده است».

۶. شرح رساله تایعت فی زیاره عاشورا: سید محمد باقر حسینی استرآبادی معروف به
میرداماد (م۱۰۴۱ق).

۷. اللؤلؤالنضید فی شرح زیاره مولینا أبی عبدالله الشهید: حاج شیخ نصر الله شبستری
تبریزی. قم، انتشارات امام مهدی، چاپ دوم، ۱۳۶۵ش، ۲۵۸ صفحه، قطع جیبی.

کتب چاپی عربی (کتب خطی عربی)

۱. تذکره الزائرین: سید ابومحمد حسن بن محمد طباطبائی ساروی(۱۳۵۱ق). این کتاب، شرح
مختصر زیارت عاشوراست و نسخه خطی آن به شماره ۷/۴۳۷۳ در کتابخانه مجلس شورای اسلامی
موجود است.

۲. تحقیق فی زیاره العاشوراء: حسن بن ابراهیم حسینی ساوجی. نسخه خطی آن در کتابخانه
مسجد اعظم قم موجود است. (کتابت۱۲۸۶ق).

۳. الدره الحمراء فی شرح کیفیه زیاره العاشوراء: شیخ محمد شهداوی بن ابی الحسن
نائینی مصباحی (م۱۲۷۸ق). تاریخ تألیف: ۱۲۶۹ق. نسخه خطی آن در مجموعه شماره ۶۹۷ و در
۴۴ صفحه جیبی در کتابخانه سید احمد صفایی خوانساری موجود است.

۴. رساله فی زیاره عاشوراء: سید محمد علی بن میرزا محمد
حسین شهرستانی حایری.

۵. رساله فی زیاره عاشوراء: میرزا محمد حسن بن محمد باقر هزار جریبی(۱۲۳۹ ـ ۱۳۰۰ق).

۶. رساله فی آداب زیاره العاشورا: شیخ محمد باقر اصطهباناتی (م۱۳۲۶ق). نسخه خطی این
کتاب به شماره ۹/۴۳۷۳ در کتابخانه مجلس شورای اسلامی موجود است.

۷. رساله فی روایه زیاره عاشورا: سید نصرالله بن حسن حسینی. نسخه خطی آن به شماره
۳/۲۵۲۷ (مورّخ۱۲۳۷ق) در کتابخانه مسجد