پاورپوینت کامل امام رضا (ع) به روایت اهل سنت ۹۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امام رضا (ع) به روایت اهل سنت ۹۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امام رضا (ع) به روایت اهل سنت ۹۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل امام رضا (ع) به روایت اهل سنت ۹۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۶۱

۴۱. احمد بن علی قَلْقَشَنْدی شافعی (۸۲۱ق)

وی درباره جلالت و منزلت آن حضرت که باعث انتخاب ایشان برای ولایتعهدی (هر چند
اجباری) از طرف مأمون شد، می گوید: «علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین
بن علی بن ابی طالب: لَمّا رأی مِنْ فَضْلِه البارع و عِلمِه الناصع و وَرَعِه
الظاهر و زهده الخالص و تخیلِهِ مِنَ الدّنیا و تَسَلُّمِه من الناس و قد اِسْتبان
له ما لم تَزَلْ الاخبار علیه متواطئه و الالْسُن علیه متفقه و الکلمه فیه جامعه…
فعقد له بالعقد و الخلافه…؛[۱] علی بن موسی الرضا(ع): زمانی که مأمون فضل گسترده
و علم وسیع و جهد و زهد خالص امام و دوری آن حضرت از دنیا و در امان بودن ایشان از
مردم را مشاهده کرد و همچنین وقتی او سخنان مردم در فضیلت وعظمت ایشان را شنید…،
آن حضرت را به ولایتعهدی خود برگزید…».

۴۲. محمد خواجه پارسای بخاری حنفی (۸۲۲ ق)

او در باره امام رضا(ع)می گوید: «و مِنْ ائمه اهل البیت ابوالحسن علی الرضا بن
موسی الکاظم رضی اللَّه عنهما…». سپس در ادامه، فضایل و کرامات امام رضا(ع)به
ویژه جریان ورود آن حضرت به نیشابور و استقبال گسترده و بی نظیر علمای بنام اهل سنت
و مردم از امام و حدیث سلسله الذهب را نقل می کند.[۲]

۴۳. ابن حجر عسقلانی شافعی (۸۵۲ ق)

عسقلانی می گوید: «علی بن موسی الرضا صَدوقٌ من کبار العاشره؛[۳] علی بن
موسی (ع)فردی راست گو و از بزرگان طبقه دهم بود».

۴۴. ابن صبّاغ مالکی (۸۵۵ ق)

ابن صباغ ابتدا می نویسد: «و هو الامام الثامن… و اما مناقبه مِنْ ذلک کان اکبر
دلائل برهانه و شهد له بعلوّ قدره و سموّ مکانه….»[۴]. آن گاه به نقل فضایل و
مناقب امام می پردازد و در نهایت به نقل از بعضی از اهل علم می گوید: «مناقب علی بن
موسی الرضا من أجلّ المناقب و امداد فضائله و فواضله متوالیه کتوالی الکتائب و
موالاته محموده البوادی و العواقب و عجائب أوصافه من غرائب العجائب، و سؤدده و
نَبْله قد حَلَّ من الشَّرف فی الذروه و المغارب فلموالیه السعْد الطالع و لمناویه
النحْس الغارب، امّا شرفُ آبائه فاشْهَر من الصباح المنیر و اضواء مَنْ عارض الشمس
المستدیر و اما اخلاقه و سماته و سیرته و صفاته و دلائله و علاماته فناهیک من فخار
و حَسَبِک من علوّ مقدار جاز علی طریقه وَرِثها عن الآباء و وَرِثها عنه البنون
فهُمْ جمیعاً فی کرم الارومه و طیب الجرثومه کاسنان المشْط متعادلون فشرفاً لهذا
البیت المعالی الرتبه السامی المعله لقد طال السماء علاء و نبلا و سمّا علی الفراقه
منزله و محلا و استوفی صفات الکمال فما یستثنی فی شی ء منه لغیر و الا انتظم هؤلاء
الائمه انتظام اللآلی و تناسبوا فی الشرف فاستوی المقدم و التالی و نالوا رتبه
مجْد یحیط عنها المُقَصِّر و العالی اجتهد عداتهم فی خفض منازلهم و اللَّه یرفعه و
رکبوا الصعب و الذلول فی تشتیت شملهم و اللَّه یجْمَعه و کم ضَیعوا مِنْ حقوقهم
ما لا یهْمِلُه و لا یضیعُه؛[۵] مناقب علی بن موسی الرضا(ع)از والاترین مناقب و
ویژگی هاست و همان گونه که نیروهای لشکر پشت سر هم و پی در پی حرکت می کنند، فضایل
و مناقب ایشان نیز پی در پی و لا ینقطع است. ولایت او از ابتدای امر به نحو بسیار
ستوده و خصوصیات و اوصافش از مسائل بسیار شگفت انگیز بود و مقامات عالی و شرافت
ایشان در جایگاه و مرتبه بلندی قرار داشت. خوشا به حال پیروان او و بدا به حال
دشمنانش. بزرگی و شرافت پدران آن حضرت از روز آشکارتر و از خورشید روشن تر است. اما
ویژگی های اخلاقی و صفات خاص او به گونه ای است که احدی به رتبه ایشان نمی رسد…».

۴۵. ابن تَغْری بَرْدی اتابکی حنفی (۸۷۴ق)

او می گوید: «الامام ابوالحسن علی الرضا… کان إماماً عالماً… و کان علی سید بنی
هاشم فی زمانه و اجَلّهم و کان المأمون یعَظِّمُه و یبَجِّلُه و یخْضَع له و
یتغالی فیه حتی انّه جَعَله ولیَّ عَهْده مِنْ بعده؛[۶] امام ابوالحسن علی الرضا،
امامی عالم و سرور و بزرگوارترین بنی هاشم در دوران خویش بود. مأمون وی را بزرگ
می داشت و در مورد او غلو می کرد؛ به گونه ای که آن حضرت را ولیعهد بعد از خود قرار
داد».

۴۶. نورالدین عبدالرحمن جامی (۸۹۸ ق)

او بابی تحت عنوان «ذکر علی بن موسی بن جعفر رضی اللَّه تعالی عنهم» گشوده و در
مورد آن حضرت گفته است: «وی امام هشتم است… و هر چند آنچه درباره مناقب و فضایل
رضا (رضی الله عنه) بر زبان ها جاری و در کتاب ها مسطور است، اندکی است از بسیار، و
قطره ای است از دریای خروشان که این مختصر را گنجایش آنها نیست. ناچار بر بعضی از
کرامات و خوارق عادات بسنده می شود…». او سپس به نقل کرامات آن حضرت
می پردازد.[۷]

۴۷. میر محمد بن سیدبرهان الدین خواوند شاه، معروف به میر خواند شافعی (۹۰۳ ق)

وی می نویسد: «ذکر أحوال علی بن موسی الرضا (رضی اللَّه عنهما)… :مشهد مقدس و
مرقد این امام علی الاطلاق، مورد مراجعه مردم ایران و مقصد سالکان آفاق است. طوایف
امم و طبقات بنی آدم از روم تا هند هر ساله از وطن خود هجرت می کنند و به سوی این
آستان فرخنده توجه خود را نشان می دهند و زیارت و طواف می کنند و این موهبت بزرگ را
سرمایه سعادات دنیا و عقبی می دانند… ایام گرامی او به روایتی ۵۵ سال بود». آن
گاه به نقل مناقب و کرامات امام می پردازد.[۸]

۴۸. جلال الدین سیوطی شافعی (۹۱۱ ق)

او امام را از اعلام و بزرگان شمرده است.[۹]

۴۹. فضل اللَّه بن روزبهان خُنْجی اصفهانی حنفی (۹۲۷ ق)

او گفته است: «زیارت قبر مکرّم و مرقد معظّم حضرت امام ائمه الهدی، سلطان الانس و
الجن، امام علی بن موسی الرضا الکاظم بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین
العابدین بن الحسین الشهید بن علی المرتضی صلوات اللَّه و سلامه علی سیدنا محمد و
آله الکرام سیما الایه النظام سته آبائه کلّهم افضل من یشرب صوب الغمام، تریاق أکبر
محبان است و موجب حیات دل و جان است. مرادات همه عالم از آن درگاه با برکت حاصل و
فی الواقع ربع میمونش توان گفت که از اشرف منازل است. آن مقام مبارک تمامی اوقات
مقرون به تلاوت قرآن مجید است و توان گفت که معبدی است از معابد اسلام، هرگز آن
مرقد عالی از طاعت نیازمندان خالی نیست و چگونه چنین نباشد و حال آنکه تربت حضرت
امامی است که اوست مظهر علوم نبوی و وارث صفات مصطفوی و امام بر حق و رهنمای مطلق و
صاحب زمان امامت خود و وارث نبوت و حق استقامت خود.

هزار دفتر اگر در مناقبش گویند

هنوز ره به کمال علی نشاید برد

و سابقاً که عزم زیارت مشهد مقدس حضرت امام بود، این قصیده صورت نظم یافته بود و
در این مقام ادراج او مناسب است؛ زیرا که ملایم زیارت آن صاحب مناقب است». او آن
گاه و در ادامه قصیده ای می آورد با این عنوان: «قصیده ای در منقبت امام ثامن، ولی
ضامن، امام ابوالحسن علی بن موسی الرضا (صلوات اللَّه علیه و سلامه)».[۱۰]

در جای دیگر می گوید: «اللّهم و صَلِّ و سلِّم علی الإمام الثامن، السید الحسنان،
السَنَد البرهان، حجتُ اللَّه علی الإنس و الجانّ الذی هو لجند الأولیاء، سلطان
صاحب المروه و الجود و الإحسان، المتلالئ فیه أنوار النبی عند عین العیان، رافع
معالم التوحید و ناصب الویه الایمان، الراقی علی درجات العلم و العرفان، صاحب
منقبه قوله (صلی اللَّه علیه و آله و سلم): سَتُدْفَنُ بِضْعه منّی بأرض خراسان،
المستخرج بالجَفْر و الجامع مایکون و ما کان المقول فی شَرَف سته آبائه کلَّهم أفضل
من شَربَ صوب الغمام، المقتدی برسول اللَّه فی کلّ حال و فی کلّ شأن ابی الحسن علی
بن موسی الرضا، الإمام القائم الثامن الشهید بالسمّ فی الغم و البؤس المدفون بمشهد
طوس. اللهم ارْزُقْنا بِلُطْفک و فَضْلِک و کرَمِک و امْتنانِک، زیاره قبره
المقدَّس و مرقده المونس و اغْفِر لنا ذنوبنا و اقْضِ جمیع حاجاتنا ببرکته، اللّهم
صَلِّ علی سیدنا محمد و آل سیدنا محمد و آل سیدنا محمد سیما الإمام المجتبی أبی
الحسن علی بن موسی الرضا و سَلَّم تسلیما؛[۱۱] و درود و صلوات و سلام فرست بر امام
هشتم، که نیکو خصال، نیکوکار، نیکو سیرت است، کسی که پادشاه اولیاست، صاحب جود و
مروّت و نیکوکاری. انوار درخشان رسول خدا در او متجلی است، نوری که در برابر دیدگان
عیان است. برافرازنده نشانه های توحید و نصب کننده لواهای ایمان، درجات علم و عرفان
را پیموده، صاحب فضیلتی که رسول خدا فرمود: «زود باشد که پاره ای از من در خراسان
دفن شود»، با جفر و جامعه آنچه را که بوده و خواهد بود، بیرون آورنده است، کسی گفته
شده است در شرف پدران آن حضرت برترین فردی است که آب باران نوشیده است. آن حضرت
اقتدا کننده است به رسول اللَّه در هر حالی و در هر کاری، و شأنی که آن حضرت را پیش
آمده. ایشان ابوالحسن علی بن موسی الرضا امام قائم ثامن است، آن حضرت شهادت یافته
به زهر است که شهادتش در غم و خون و ملال بود و او مدفون در طوس است…».[۱۲]

ابن روزبهان درباره بارگاه نورانی امام رضا(ع)سخنان عجیبی را می گوید که به بعضی از
آنها اشاره می شود: «… و آن حضرت را در آن روضه مقدسه و مرقد منور و مشهد معطر
دفن کردند و آن روضه بهشت، کعبه حاجات و مقاصد جمیع حاجت خواهان شد تا روز قیامت،
صلوات اللَّه و سلامه علیه و تحیاته و رضوانه علی تلک الروضه المقدسه و رَزَقَنا
زیارتها و عَمّر بالانوار الالهیه و القنوض القدسیه عمارتها. رجای کمترین بندگان،
فضل اللَّه بن روزبهان الامین واثق است به الطاف الهی که این فقیر حقیر را امثال
زیارت مرقد مطهر و مشهد منور آن حضرت به خیر و عافیت روزی گردد و قرائت این کتاب
«وسیله الخادم الی المخدوم» در آستانه آن مرقد مطهر جهت دوستان و محبان و موالیان
اهل البیت نموده شود؛ چه ولا و تولای آن حضرت، شیمه دیرینه این فقیر و محبت و
استمداد از آن حضرت نقد خزینه سینه این حقیر است. در هر واقعه که این فقیر را پیش
اید، استمداد از باطن اقدس آن حضرت را طریق نجات می دانم و در هر هائله و داهیه روح
مقدس آن حضرت را».

در وصف امام رضا نیز چنین شعری را نقل می کند:

«سلام علی روضه للامام علی بن موسی(ع)»

سلام من العاشق المنتظر

سلام من الواله المستهام

بر آن پیشوای کریم الشیم

بر آن مقتدای رفیع المقام

ز شهد شهادت حلاوت مذاق

ز زهر عدو در جهات تلخ کام

ز خلد برین مشهدش روضه ای

خراسان از او گشته دارالسلام

از آن خوانمش جنّت هشتمین

که شد منزل پاک هشتم امام

محبّان ز انگور پر زهر او

فکندند می های خونین به جام

مرا چهره بنمود یک شب بخواب

شد از شوق او خواب بر من حرام

علی وار بر شیر مردی سوار

امین در رکابش کمینه غلام[۱۳]

۵۰. غیاث الدین بن همام الدین شافعی معروف به خواند امیر (۹۴۲ ق)

او درباره اولاد امام کاظم (ع)می گوید: «افضل اولاد امام موسی بلکه اشرف جمیع برایا
علی بن موسی الرضا بود».[۱۴]

در ادامه درباره امام، فصلی را باز می کند تحت عنوان «ذکر امام هشتم علی بن موسی
الرضا(ع)» و از امام چنین تعبیر می کند: «امام واجب الاحترام علی بن موسی الرضا…
امام عالی مقدار».[۱۵]

همچنین در مورد مشهد الرضا چنین می گوید: «و حالا آن مزار بزرگوار و روضه فایض
الانوار مطاف طواف اعیان و اشراف روزگار است و قبله آمال و کعبه اقبال اصاغر و
اعاظم اقطار بلاد و امصار

سلام علی آل طاها و یس

سلام علی آل خیر النبیین

سلام علی روضه حَلَّ فیها

امامٌ یباهی به المُلْک و الدّین

و صلّی اللَّه علی خَیر خلْقه محمد سیدالمرسلین و آله الطیبین الطاهرین سیما
الائمه المعصومین الهادین».[۱۶]

سپس فصلی را تحت عنوان «گفتار در بیان فضائل و کمالات آن امام عالی مقام علی نبینا
و علیه الصلوه و السلام» باز می کند و در وصف امام می گوید: «بیت شهید خاک خراسان
امام طیب و طاهر، علی بن موسی بن جعفر بن محمد باقر… اَقارب و اجانب از مشرق تا
مغرب بر وفور علو ّشأن و سموّ مکان آن امام وافر احسان، اعتراف داشته اند و دارند و
اقاصی و ادانی بلکه جمیع افراد انواع انسانی مناقب و مفاخر آن حمیده مآثر بر صحایف
ضمایر نگاشته اند و می نگارند. کرامتش از هر چه تصور توان کرد، بیشتر بود و امامتش
به موجب نصّ آباء بزرگوارش معین و مقرر.

از آن زمان که فلک شد به نور مِهْر مُنَوَّر

ندیده دیده کس چون علی موسی جعفر

سپهر عز و جلالت محیط علم و فضیلت

امام مشرق و مغرب ملاذ آل پیمبر

حریم تربت او سجده گاه خسرو انجم

غبار مقدم او توتیای دیده اختر

وفور علم و علوّ مکان اوست به حدّی

که شرح آن نتواند نمود کلک سخنور

قلم اگر همگی وصف ذات او بنویسد

حدیث او نشود در هزار سال مکرر».[۱۷]

آن گاه به نقل فضایل و کرامات آن حضرت می پردازد.

۵۱. شمس الدین محمد بن طولون دمشقی حنفی (۹۵۳ ق)

وی در مورد امام رضا(ع)می گوید: «و ثامنهم ابْنُه (امام موسی بن جعفر) علی و هو
ابوالحسن علی الرضا بن موسی الکاظم بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین
العابدین بن الحسین بن علی بن ابی طالب (رضوان اللَّه علیهم اجمعین)…» و بعد به
نقل بعضی از وقایع و سخنان بعضی از معاصران امام می پردازد که آن حضرت را مدح
کرده اند.[۱۸]

۵۲. شیخ حسین بن محمد دیار بَکری (۹۶۶ق)

او هم می نویسد: «علی بن موسی الرضا و هو من الاثنی عشر الذین تعتقد الرافضه
عصمتهم و وجوب طاعتهم؛[۱۹] علی بن موسی الرضا یکی از دوازده امام شیعیان است که
رافضه معتقد به عصمت و وجوب اطاعت از آنها هستند».

۵۳. ابن حجر هیثمی مالکی (۹۷۴ ق)

می گوید: «علی الرضا و هو انْبَئُهم ذِکراً و اجَلُّهم قدراً و من ثَمَّ اَحلّه
المأمون مَحَلَّ مَهْجَته و انْکحه ابنته و اَشْرکَه فی مَمْلکته و فوَّضَ الیه امر
خلافته…؛[۲۰] امام رضا(ع)از نام آورترین و بامنزلت ترین اهل بیت است و بدین خاطر
مأمون ایشان را احترام کرد و دخترش را به ازدواج ایشان درآورد و وی را ولیعهد خویش
قرار داد».

۵۴. احمد بن یوسف قرمانی دمشقی (۱۰۱۹ق)

احمد بن یوسف نیز در فصلی که در باره امام رضا(ع) گشوده، نوشته است: «الفصل السابع
فی ذکر ش