پاورپوینت کامل شیوه دستیابی به تاریخ اهل بیت (علیهم السلام) ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شیوه دستیابی به تاریخ اهل بیت (علیهم السلام) ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شیوه دستیابی به تاریخ اهل بیت (علیهم السلام) ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شیوه دستیابی به تاریخ اهل بیت (علیهم السلام) ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۱۴

درباره معصومان گفتارها و نوشتارهای فراوانی وجود دارد و با این همه، هنوز بخش
گسترده ای از زندگانی آنان ناشناخته مانده است و در منابع موجود هم موارد قابل
تردید فراوانی یافت می شود که نمی توان به عنوان حقایق بدان ها نگریست. این امر
ریشه در پندار محقق و روش او در نیل به حقیقت و منابعی دارد که او به آنها تکیه و
اعتماد کرده است. پژوهشگر تاریخ باید ببیند که منابع او داستانی و خرافی است یا
برگرفته از مآخذ کهن و معتبر است.

مقصود این نوشتار ارائه راه درستِ دست یابی به حقایق و رخدادهای تاریخی و چگونگی
شناخت شخصیت های برجسته اسلامی، به ویژه رهبران بزرگ شیعی است.

دو آفت

پژوهشگری که در صدد یافتن حقایق تاریخی است، در مسیر خود ممکن است دچار دو آفت شود:
عوام فریبی، تاریخ زدگی.

الف) عوام فریبی

در اینجا عوام فریبی؛ یعنی در افق دیده عوام جای گزیدن و با چنین دیدی، به معارف
بلند شیعه و سیره و گفتار ائمه(ع) را نگریستن. متأسفانه این رویکرد از سوی برخی
گویندگان بی مایه و مدّاحان کم دقّت، عمومیت می یابد و به مذهب، رنگی احساسی و
تهی از دانش و خرد می بخشد. اما همه کسانی که به گونه ای در ترویج فرهنگ و
آموزه های اسلام و تشیع می کوشند، باید به این نکته مهم توجه داشته باشند که مایه
اصلی در شناخت ائمه(ع)، مطالعه سخنان حکیمانه و پژوهش در زندگی آن بزرگواران، با
تکیه بر مآخذ تاریخی و روایی معتبر است و بزرگ ترین عامل در تحریف چهره امامان پاک
شیعه، که بیش از هر چیز مؤثر است، نقل سخنان بی مایه و فاقد ارزش تاریخی و ناآگاهی
از منابع نخست شیعی است.

ب) تاریخ زدگی

در این روش محقق همه چیز را صرفاً از جنبه تاریخ می بیند و به حقایق نیز، از منظر
نگاشته های تاریخی می نگرد تا گرفتار کج روی و دروغ پردازی نگردد. بی شک استناد به
مآخذ کهن تاریخی، ارزشی ویژه دارد و توجه به چنین منابعی بر هر گوینده و نویسنده ای
بایسته است، با این همه، نمی توان شناخت حقایق را تنها به خوشه چینی در بستر تاریخ
منحصر کرد و ساده لوحانه به تاریخ نگریست.

ماهیت تاریخ

تاریخ تصویری است از زندگی و تمّدن اقوام گذشته که اصل آن اکنون نه در دست ماست و
نه در حیطه تجربه ما؛ هر چند آثارش بر زیستن و آداب و رسوم و رفتار ما نیز جاری است
که بدان، بر خود می بالیم و یا از آن ننگ داریم و گریزانیم، اما هر دو روی تاریخ
عبرت آموز است و نقشی کلیدی در سعادت یا شقاوت و پیشرفت یا انحطاط فرهنگی ما ایفا
می کند.

تاریخ در خدمت فاتحان

معروف است که تاریخ را قوم غالب می نویسد، نه قوم مغلوب. گروه غالب است که حکومت
می کند و از زر و زور و تزویر برخوردار است و با هر یک از اینها به تنهایی می توان
مردم را دور خود گرد آورد و هر چند به ظاهر برای خود وجهه و آبرو و مقبولیتی فراهم
ساخت. قوم مغلوب بهره ای جز ضعف و تهی دستی ندارد و در نتیجه توان دفاع از حقوق
سیاسی و اجتماعی و اقتصادی و اخلاقی، و حتّی عِرض و آبروی خویش را ندارد و بدین
گونه بسیاری از فضایل آن نادیده انگاشته می شود و گروه پیروز با بهره گیری از
ترفند های تبلیغاتی، واقعیات را معکوس می نماید. در این زمینه دستگاه های تبلیغاتی،
به ویژه گویندگان، نویسندگان، تاریخ نگاران، در مقبولیت افراد و زشت یا زیبا جلوه
دادن چهره ها نقشی کلیدی دارند.

دوستی ها و دشمنی ها

«توین بی»، مورخ معروف مغرب که تخصّص ویژه اش در تاریخ یونان باستان است، معتقد است
که از راه نوشته های تاریخی نمی توان به حقایق دست یافت واز این رو، خود با استناد
بر نقوش تاریخی و حفّاری، به شناخت تمدن ها و تاریخ می رود. او می گوید:

«در قرن نوزدهم که انگلیسی ها قدرتمند بودند، تلاش داشتند تا از طریق مورخان، خود
را حامی ستمدیدگان شمرند؛ هر چند که در ظاهر و باطن روش اشراف منشی داشتند … ]به
عنوان نمونه[ این تاریخ ]یونان باستان[ سراسر از دید آتنی ها نوشته شده است و
مورخان امروزی هم از دیدگاه آتنی ها درباره آنچه روی داده است، قلم فرسایی می کنند؛
در صورتی که اگر از طرف مقابل نوشته ای درباره آنچه روی داده است، داشتیم، حکایت
بسیار متفاوت بود».[۱]

البته آثار بسیار ناقص و ناچیزی هم وجود دارد که رویکرد گزینشی و یک طرفه ندارد،
ولی با این گونه گزارش ها نمی توان به واقعیات پی برد، و اگر هم در برخی موارد آن
هم به صورت بسیار جزئی از مناقب گروه غیر فاتح دیده می شود، این نیز مرهون افرادی
از اردوی پیروز است که جسته و گریخته مطالبی را نقل کرده اند. در روند تاریخ اسلام
نیز پس از رحلت غم بار رسول گرامی اسلام، حب و بغض های فراوانی، فرصت جولان یافتند
و بافت گروهی و قبیله ای مسلمانان نخستین نیز بر دامنه تحریف ها و معکوس جلوه دادن
تاریخ افزود.

راویان سیره و تاریخ

مورخان مسلمان اتفاق نظر دارند که قانون منع نقل حدیث، از دوران خلیفه دوم به اجرا
درآمد و تا پایان سده نخست هجری ادامه یافت و سپس به دستور عمر بن عبدالعزیز این
ممنوعیت برداشته شد. از این دوره، نخستین راویان به صورت رسمی کار خود را آغاز
کردند؛ افرادی چون سعید بن مسیب (م۹۴ق)، عبدالله بن کعب(م۹۷ ق)، ابان بن عثمان بن
عثمان (م ۹۶ق)، قاسم بن ابی بکر (م ۱۰۷ق)، عاصم بن عمر بن قتاده (م ۱۲۰ق)، محمد بن
شهاب زهری (م ۱۲۴ق)، عروه بن زبیر (م۹۴ق)، هشام بن عروه بن زبیر (م ۱۲۱ق)، شعبی (م
۱۰۳ق)، شُرحبیل بن سعد (م ۱۲۳ق)، یعقوب بن عتبه (م۱۲۸ق)، عبدالله بن ابی بکر بن حزم
(م۱۳۰ق)، موسی بن عُقَبه (م ۱۴۱ق) و برخی دیگر.

شهرت این افراد بیشتر در نقل احادیث است، امّا به نظر می رسد برخی از اینان در
نگارش سیره نیز موفق بوده اند؛ افرادی مانند عروه بن زبیر که واقدی از او با عنوان
نخستین سیره نویس نام می برد.[۲]

آثار این افراد نقشی تعیین کننده و کلیدی در گرایش فکری سیره نویسان و مورخان دارد
و در واقع نگارش سیره و تاریخ بر پایه روایت اینان شکل می گیرد.

۱. ابن اسحاق

نخستین سیره جامع که در زمینه زندگانی رسول گرامی اسلام نگارش شد، کتاب المغازی، از
محمّد بن اسحاق (م۱۵۱ق) است. او از موالیان عرب و فارسی ـ عراقی است و در مدینه
رشد یافت. گرایش به شیخین در همه محدثان مدنی به چشم می اید؛ به ویژه محمّد بن
اسحاق در «المغازی» بیشتر بر نقل عروه بن زبیر تکیه کرده که در نهایت به عایشه
برمی گردد. با این همه، چون در «المغازی» اشاراتی اندک به فضایل اهل بیت یافت
می شود، از سوی برخی متهم به تشیع شده و ابن هشام به بهانه اینکه بسیاری از
نقل های وی مربوط به سیره نیست، کتاب ابن اسحاق را تلخیص و بدین گونه بسیاری از
روایات از جمله روایت مربوط به ایه )انذر عشیرتک الأقربین( را حذف کرده است. این در
حالی است که بر سراسر کتاب المغازی ، گرایش شدید به خلفا و به ویژه شیخین سایه
افکنده و اگر هم ابن اسحاق چند روایتی از امام سجّاد(ع) و امام باقر(ع) می آورد،
باز از طریق زهری است.[۳]

۲. محمد بن عمر واقدی

تخصّص ویژه واقدی ( م ۲۰۷ق) در مغازی و فتوحات است. وی در دولت مأمون به قضاوت
می پرداخت و از بعد فکری، عثمانی مذهب بود. بیشترین بهره او از زهری است. او کسی
است که همراه هفت تن دیگر نزد مأمون می رود و به «مخلوق بودن» قرآن کریم اعتراف
می کند.[۴]

۳. ابن شهاب زُهری

او نخستین محدثی است که پس از صدور فرمان کتابت حدیث از سوی عمر بن عبدالعزیز
(م۱۰۱ق)، به نگاشتن حدیث پرداخت. او چهل سال بین مدینه و شام مسافرت کرد و از
مروجان سیره و حدیث در شام، و خدمتگزار دولت اموی و شاگرد عروه بن زبیر بود و بیشتر
از او بهره برد. وی به