پاورپوینت کامل امام رضا به روایت اهل سنت ۸۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امام رضا به روایت اهل سنت ۸۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امام رضا به روایت اهل سنت ۸۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل امام رضا به روایت اهل سنت ۸۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۶۵

امام رضا(ع)در کلام اهل سنت

۱. حسن بن هانی معروف به ابونواس (۱۹۶ق)

روزی بعضی از اصحاب ابونواس به وی گفتند: فردی وقیح تر از تو را ندیده ام. تو درباره هر چیزی حتی شراب شعر سروده ای؛ در حالی که در زمان تو علی بن موسی الرضا هست و تو درباره او هیچ نه سروده ای؟!

ابونواس در پاسخ گفت: به خدا قسم، شعر نگفتن من به علت بزرگواری ایشان است؛ چرا که من در آن حدّ نیستم که درباره چنین شخصیتی شعر بسرایم. با این حال بعد از لحظاتی درباره امام (ع)چنین سرود:

قیل لی: انْتَ احسن الناس طرّا

فی فنون من المقال الکلام البنیه

لک جُنْدٌ من القریض جید مدیح

یثْمِرُ الدُّرَّ فی یدَی مُجتَنیه

فعلامَ تَرَکتَ مدحَ ابن موسی

و الخصال التی تَجَمَّعْن فیه؟

قُلْتُ لا استطیعُ مَدحُ امام

کان جبریل خادما لابیه[۱]

ترجمه: «به من گفته شد تو در رشته سخن از همه مردم برتری. تو ثناگویان بسیاری داری. کسی که پای سخن تو بنشیند، گویا درّ و جواهر می چیند. با این اوصاف چرا با آن همه کمالات و خصلت های نیکوی فرزند موسی بن جعفر، مدح او را ترک کرده ای؟ در جواب گفتم: من هرگز توان مدح شخصیتی را که جبرئیل خادم پدرش بود، ندارم».

سیدعباس مکی حسینی که از ادبای اهل سنت است، با شگفتی در عظمت این شعر می گوید: «لا شَک ان ناظم هذا العقد الجوهر یغْفِرُ اللَّه ما تقدّم مِنْ ذَنْبِه و ما تأخر؛[۲] هیچ شکی نیست که خداوند متعال، گناهان قبل و بعد سراینده این شعر گران بها را (بسبب سرودن این شعر) مورد بخشش قرار می دهد».

در سال ۲۰۱ یا ۲۰۲ نیز در مدح اهل بیت (ع) چنین سرود:

مطهّرون نقیات جیوبهم

تجری الصلاه علیهم أینما ذُکروا

مَنْ لمْ یکنْ عَلَویاً حِینَ تَنْسَبُه

فما له فی قدیم الدهر مُفْتَخر

اللَّه لما برأ خلقا فاَتْقَنَه

صفاکم و اِصْطفاکم ایها البشر

فانْتم الملأ الأعلی و عِنْدکم

عِلمُ الکتاب و ما جائت به السور[۳]

ترجمه: «اینان پاک سرشتان و پاکدامنانی هستند که هر کجا نامشان برده شود، بر آنان درود و صلوات نثار می شود. هر کس که نسبش به آل علی نرسد، هیچ چیزی برای فخر و افتخار نخواهد داشت. هنگامی که خداوند عزوجل مخلوقات را آفرید، خاندان شما را از میان این مخلوقات برگزید. شمایید افراد والا مقام و نمونه که علم کتاب و تفسیر قرآن نزد شماست.

امام رضا(ع)پس از شنیدن این شعر، ابونواس را تشویق کرد و سیصد دینار به وی هدیه داد.[۴]

۲. محمد بن عمر واقدی (۲۰۷ ق)

او می گوید:

«و کان ثقه یفتی بمسجد رسول اللَّه و هو ابن نیف و عشرین سنه؛[۵] علی بن موسی الرضا فردی ثقه و مورد اطمینان بود. وی در حالی که بیست و اندی سن داشت، در مسجد رسول خدا فتوا می داد».

۳. حسن بن سهل (۲۱۵ ق)

گفته است:

«قد جعل (مأمون) علی بن موسی ولی عهده من بعده و انه نظر فی بنی العباس و بنی علی فلم یجد افضل و لا اورع و لا اعلم منه…؛[۶] مأمون علی بن موسی الرضا را ولیعهد خود قرار داد. وی در میان بنی عباس و بنی علی فردی را برتر و با تقواتر و عالم تر از علی بن موسی نیافت…».

۴. مأمون (۲۱۸ ق)

او که قاتل امام رضاست، درباره ایشان، خطاب به وزیر خود فضل بن سهل می گوید:

«و ما أعلم أحدا أفضل من هذا الرجل؛[۷] من احدی را برتر از این مرد (امام رضا) نمی شناسم».

۵) عباس (قرن سوم هجری) :

ابراهیم بن عباس می گوید: شنیدم که عباس (یکی از معاصرین امام رضا) درباره علی بن موسی الرضا(ع)چنین می گفت: «ما سُئِل الرضا عن شی ء إلا عَلِمَه و لا رأیتُ أعْلَمُ منه بما کان فی الزمان إلی وقت عصره و کان المأمون یمْتِحَنه بالسؤال عن کل شی ء فیجیبُه الجواب الشافی و کان قلیل النوم، کثیر الصوم لا یفوته صیام ثلاثه أیام فی کل شهر و یقول ذلک صیام الدهر و کان کثیر المعروف و الصدقه سرّاً و أکثر ما یکون ذلک منه فی اللیالی المظلمه و کان جلوسه فی الصیف علی حصیر و فی الشتاء علی مسح؛[۸] هر چه از علی بن موسی الرضا(ع)پرسیده می شد، جواب می داد و من تا به حال فردی را عالم تر از وی در این دوران ندیده ام. مأمون آن حضرت را با سؤالات مختلف امتحان می کرد و علی بن موسی (ع)با جواب قانع کننده ای پاسخ می داد. علی بن موسی کم خواب بود و بسیار روزه می گرفت، هیچ گاه سه روز روزه ماهیانه ایشان ترک نمی شد و می فرمود: این سه روز روزه، معادل روزه یک سال است. آن حضرت کارهای خیر زیادی انجام می داد، صدقه پنهانی می داد و اکثر این صدقات در تاریکی شب انجام می گرفت. در تابستان بر حصیر و در زمستان بر پوستین می نشست».

۶. ابراهیم بن عباس (۲۱۸ ق)

زمانی که مأمون ولایتعهدی را بر امام (ع)تحمیل کرد، ابراهیم بن عباس به عنوان تبریک به امام رضا(ع)چنین سرود:

اَزالَتْ عزاءُ القلْب بعد التجلّد

مصارع اولاد النبی محمد(ص)[۹]

ترجمه: «بسبب اعطای ولایتعهدی به امام رضا(ع)، تمامی دردها و مصائب اهل بیت، زایل شد».

همچنین در فراغ امام رضا(ع)و عظمت و جلالت آن حضرت چنین سروده است:

إِنّ الرزیه یابن موسی لم تَدَعْ

فی العین بَعْدَک للمصائب مُدْمِعاً

و الصَبْر یحْمَدُ فی المواطن کلّها

و الصبرُ أن نبْکی علیک و نجْزعا[۱۰]

بعد از مصیبت از دست دادن تو (امام رضا(ع)) مصیبتی نیست که ما را بگریاند. گرچه صبر امری نیکو است ولی صبر در مصیبت تو این است که شیون و گریه کنیم».

۷. عبدالجبار بن سعید (۲۲۹ ق)

روزی بر فراز منبر رسول اللَّه (ص) رفت و در مدح علی بن موسی الرضا(ع)و خاندان پاکش : چنین سرود:

ستهُ آبائهم ما هُم هُم

خیرُ من یشربُ صوبَ الغمام[۱۱]

ترجمه: «شش تن از اجداد و پدران او همان بزرگوارانی اند که قابل توصیف نیستند. اینان از بهترین کسانی اند که باران رحمت الهی را می آشامند».

۸. ابوالصلت هَرَوی (۲۳۶ ق)

وی می گوید: «ما رأیتُ أعْلَم مِنْ علی بن موسی الرضا و لا رأه عالمٌ الاّ شَهِدَ له بمثل شهادتی؛[۱۲] فردی را داناتر از علی بن موسی الرضا(ع)ندیدم و هیچ عالمی آن حضرت را ندید، مگر اینکه در این سخن با من هم عقیده بود.

۹. ابوزرعه (۲۶۱ ق) و ابو مسلم طوسی (۲۴۲ ق)

هنگام ورود امام رضا(ع)به نیشابور این دو که از بزرگان علمای اهل سنت در آن دوران بودند، امام (ع)را این گونه خطاب می کردند: «أیها السید الجلیل ابن الساده الائمه بحق آبائک الطاهرین و اسلافک الاکرمین الا ما رأیتنا وجْهُک المیمون و رَوَیتَ لنا حدیث عن آبائک عن جدک نذکرک به…؛[۱۳] ای سرور جلیل القدر! ای فرزند امامان بزرگوار! به حق پدران پاک و خاندان با کرمت صورت مبارک خود را به ما بنمایان و حدیثی برای ما از پدرانت نقل کن…».

۱۰. احمد بن یحیی بلاذری (۲۷۹ ق)

هنگامی که امام (ع)فرزندش را از دست داد، بلاذری نزد آن حضرت آمد و این گونه به امام (ع)تعزیت می گفت: «أنْتَ تَجِلُّ عن وصْفِنا و نحْنُ نقصر عن عِظَتِک و فی عِلْمِک ما کفاک و فی ثواب اللَّه ما عزّاک؛[۱۴] تو والاتر از توصیف مایی و ما از نصیحت کردن تو عاجز و ناتوانیم. تو علم کافی و وافی داری و خداوند به تو تعزیت دهد».

۱۱. نوفلی (قرن سوم هجری)

یکی از شاعران آن دوران در مدح امام چنین می سراید:

رأیت الشیب مکروهاً و فیه

و قار لا تَلیق به الذنوب

إذا رَکبَ الذنوب أخو مشیب

فما أحد یقول: متی یتوب؟

و داءُ الغانیات بیاض رأسی

و مَنْ مُدَّ البقاء له یشیب

سَأصْحِبُه بتقوی اللَّه حتّی

یفَرّقُ بیننا الأجلُ القریب[۱۵]

ترجمه: «گویا می بینم سفیدی محاسن و پیری که ناپسند است، لیکن در آن وقاری است که هرگز با گناه جمع نمی شود. زمانی که پیر و سالخورده ای مرتکب گناهی شود، هرگز امید به توبه او نداشته باش. درد آوازه خوانان، پیری است، کسی که عمرش طولانی شود، مویش سفید شود پس من تا عمر دارم، در کنار علی بن موسی الرضا(ع)خواهم ماند».

۱۲. ابوبکر بن خُزَیمه (۳۱۱ ق) و ابوعلی ثقفی (۳۲۸ ق)

حاکم نیشابوری می گوید:

«سَمِعتُ محمد بن المؤمل بن حسن بن عیسی یقول خَرَجْنا مع أمام أهل الحدیث أبی بکر بن خزیمه و عدیلُه أبی علی الثقفی مع جماعه من مشایخنا و هُمْ إذْ ذلک متوافرون إلی زیاره قبر علی بن موسی الرضا بطوس، قال: فَرَأیتُ من تعظیمه (ابن خزیمه) لتلک البقعه و تواضعه لها و تضرعه عندها ما تحیرنا؛[۱۶] از محمد بن مؤمل شنیدم که می گفت: روزی با پیشوای اهل حدیث ابوبکر بن خزیمه و ابو علی ثقفی و دیگر مشایخ خود به زیارت قبر علی بن موسی الرضا به طوس رفتیم؛ در حالی که آنها بسیار به زیارت قبر ایشان می رفتند. محمد بن مؤمّل می گوید احترام و بزرگداشت و تواضع و گریه و زاری ابن خزیمه در برابر قبر علی بن موسی همگی ما را شگفت زده کرد».

۱۳. محمد بن یحیی صولی (۳۳۵ ق) به نقل از احمد بن یحیی از شعبی می گوید:

روزی شعبی گفت: بهترین بیت چه بیتی است. به او گفته شد قول انصار در جنگ بدر:

و ببئر بدر اذْ یردُ وجوههم

جبریل تحت لوائنا و محمّد

یعنی: «زمانی که دشمنان در کنار چاه های بدر شکست خوردند، جبرئیل و پیامبر زیر پرچم ما انصار بودند».

اما محمد بن یحیی صولی در مقام قضاوت می گوید: «شعر ابونواس در مورد امام رضا(ع)بهترین بیت است».[۱۷] چنان که گذشت.

۱۴. علی بن حسین مسعودی شافعی (۳۴۶ ق)

«فلم یجِدْ فی وقته أحداً أفضل و لا أحقَّ بالامر من علی بن موسی الرضا فبایعَ له بولایه العَهْد و ضَرَبَ اسمه علی الدنانیر و الدراهم؛[۱۸] مأمون در زمان خود هیچ فردی را برتر و لایق تر از علی بن موسی برای ولایتعهدی نیافت. لذا وی را به ولایتعهدی برگزید و با وی بیعت و نامش را بر درهم و دینار آن دوران ثبت کرد.

۱۵. ابن حبّان بُسْتی شافعی (۳۵۴ ق)

«علی بن موسی الرضا أبوالحسن مِنْ ساداه أهل البیت و عقلائهم و جُلّه الهاشمیین و نبلاءهم یجِب أن یعْتَبر حدیثه اذا روی عنه… قد زُرْته (قبر)مراراً کثیره و ما حَلَّتْ بی شدهٌ فی وقت مقامی بطوس فزُرْتُ قبرُ علی بن موسی الرضا صلوات اللَّه علی جده و علیه و دعوْتُ اللَّه اِزالتها عنّی إلا استجیب لی و زالَتْ عنّی تلک الشده و هذا شی ء جرّبْتهُ مراراً فوجَدْتُه کذلک، اماتَنا اللَّه علی محبه المصطفی و اهل بیته صلی اللَّه علیه و علیهم اجمعین؛[۱۹] علی بن موسی الرضا(ع)از بزرگان و عقلا و نخبگان و بزرگواران اهل بیت و بنی هاشم است. من بارها قبر ایشان را زیارت کرده ام. زمانی که در طوس بودم، هر مشکلی برایم رخ می داد، قبر علی بن موسی الرضا را که درود خدا بر جدش و خودش باد زیارت و برای برطرف شدن مشکلم دعا می کردم و دعایم مستجاب و مشکلم حل می شد. این کار را به دفعات تجربه کردم و جواب گرفتم. خداوند ما را بر محبت مصطفی و اهل بیتش که درود خدا بر او و اهل بیتش باد بمیراند».

۱۶. حسین بن احمد مهلبی (۳۸۰ ق)

وی در مورد نوقان که یکی از شهرهای خراسان بود و همچنین در وصف شخصیت امام رضا(ع)می گوید:

«وهی مِنْ اَجَلِّ مُدُن خراسان و اَعْمَرِها وبظاهر مدینه نوقان قبر الامام علی بن موسی بن جعفر و به ایضاً قبرُ هارون الرشید و علی قبر علی بن موسی حِصْنٌ و فیه قومٌ معتکفون…؛[۲۰] نوقان از والاترین و آبادترین شهرهای خراسان است و در این شهر قبر امام علی بن موسی بن جعفر(ع) قراردارد و بر روی قبر ایشان حصاری است که در آن حصار مردم معتکف می شوند»

۱۷. بوالحسن علی بن عمر دارقطنی بغدادی شافعی (۳۸۵ ق)

دارقطنی از امام به بزرگی یاد کرده و می گوید:

«فهو علی بن موسی بن جعفر بن محمد العلوی الحسینی، ابوالحسن الرضا یروی عن أبیه موسی بن جعفر عن آبائه عن علی».[۲۱]

۱۸. حاکم نیشابوری شافعی (۴۰۵ ق)

«و کان یفْتی فی مسجد رسول اللَّه و هو ابن نَیف و عشرین سنه، روی عنه مِنْ ائمه الحدیث، آدم بن ابی ایاس و نصر بن علی الجُهَنی و محمد بن رافع القُشَیری و غیرهم…؛[۲۲] آن حضرت (امام رضا(ع)) در حالی که بیست و اندی سن داشت. در مسجد رسول اللَّه(ص) فتوا می داد و بزرگان اهل حدیث مانند آدم بن ابی ایاس و نصر بن علی جهنی و محمد بن رافع قشیری از آن حضرت روایت کرده اند».

۱۹. احمد بن علی خطیب بغدادی شافعی (۴۶۳ ق)

درباره امام رضا(ع)چنین می گوید:

«علی بن موسی الرضا و کان و اللَّه رضا کما سُمِّیَ؛[۲۳] علی بن موسی الرضا(ع)به خدا سوگند رضا بود؛ همان گونه که نامیده شده بود».

۲۰. علی بن هبه اللَّه ابن ماکولا (۴۷۵ ق)

«ابوالحسن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب… و کان من أعیان اهل بیته عِلْماً و فضْلاً؛[۲۴] ایشان از نخبگان و بزرگان اهل بیت از نظر علم و فضیلت بود».

۲۱. ابوسعد عبدالکریم بن منصور تمیمی سمعانی شافعی (۵۶۲ ق)

«الرضا کان من اهل العلم و الفضل مع شرف النَسَ