پاورپوینت کامل امامت و مهدویت در کاوش های کربن ۶۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امامت و مهدویت در کاوش های کربن ۶۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امامت و مهدویت در کاوش های کربن ۶۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امامت و مهدویت در کاوش های کربن ۶۷ اسلاید در PowerPoint :

>

۴۸

تأملاتی در پژوهش های غربی ها

«خاورشناسی» پدیده ای است سر برآورده از شکست مهاجمان صلیبی؛ آنان که در نبرد راه به جایی نبردند، در لباس علاقه مندان به فرهنگ و تمدن مشرق زمین، به میدان آمدند و نخست با نقل و ترجمه آثار و سپس با بررسی و تحقیق و آموختن آداب و رسوم ملت های شرق و به ویژه مسلمانان آسیا و آفریقا دانشی پی افکندند که می توان آن را خاورشناسی نامید.

متأسفانه به همان نسبت که در مصرف هر کالایی به مارک های غربی اولویت داده می شود، در عرصه های فرهنگی و ادبی هم قول اروپاییان بر سخن محققان خودی رجحان دارد و خودباختگی در برابر آرا و اقوال اهل فرنگ تا حدّی است که اعتماد به نفس و خودباوری را سلب می کند. تردیدی نیست که پژوهش های این غربیان حتی اگر به قصد شناخت منابع مادی و فرهنگی سرزمین های اسلامی برای به تاراج بردن امکانات ملل مسلمان صورت گرفته ، آگاهی های مفیدی دارد، ولی به صداقت و صلاحیت این جماعت باید به دیده تردید و تأمل نگریست و در بسیاری موارد تحقیقات و نسخه شناسی های آنان، میدان وسیعی برای عرض اندام گزافه گویان کم مایه ای شده که در این آشفته بازار، کشف های بی ارزش خود را در قالب مطالعات ادبی، کلامی و عرفانی در برابر خودباختگان شیفته فرهنگ بیگانه به تماشا بگذارند.

بدون شک آنان منابعی را کاویده اند، نسخه هایی را احیا کرده اند، بسیاری از مواریث فرهنگ اسلامی را به زبان های اروپایی برگردانیده اند و شرح ها و فهرست های جالبی نوشته اند. روش علمی و شیوه های تحقیقی آنان نیز آموزنده و انکارناپذیر است، اما آن درستی و اصالت و علم جویی که انتظار می رود، در همه جوانب کار آنان مشهود نیست؛ بلکه در قالب همین کارهای علمی و فکری، خصومت خود را با اسلام بروز داده اند و اصولاً به قول دکتر مصطفی سَباعی محقق مسلمان غالب غربیانی که به مباحث اسلامی پرداخته اند از کشیشان، مبلغان مسیحی و رجال برجسته یهودی و مسیحی بوده اند که قصدشان تحریف اسلام یا بد جلوه دادن حقایق دینی و نیز ایجاد تفرقه میان مذاهب اسلامی بوده است. برخی نیز کوشیده اند میراث مهم فرهنگ و تمدن اسلامی را به قومی خاص منتسب کنند و نیز چهره علمی مسلمین را مخدوش و ناهموار جلوه دهند. مضاف بر اینکه شماری اندک از این غربیان که روح علمی و خالی از هر گونه غرضی داشته اند نیز به قول استاد محمدرضا حکیمی، فهم درستی از منابع و متون اسلامی نداشته اند.[۱]

علامه طباطبایی گفته است: در آثار موجود به زبان اروپایی، «تشیع» به صورت یک فرقه فرعی معرفی شده و تمام دید و علّت وجودی آن به یک نزاع صرفا سیاسی و اجتماعی تقلیل یافته و کمتر به علل دینی که باعث پیدایش شیعه گردیده، توجه شده است، حتی در تحقیقات درباره شیعه باز سهم اساسی، از آنِ (فرقه) اسماعیلیه است و شیعه دوازده امامی حتّی به اندازه مکتب اسماعیلی مورد نظر قرار نگرفته است.[۲]

امّا با وجود این آشفتگی ها و تاریکی ها از آن سوی ظلمات غرب، گاهی روشنایی هایی به چشم می خورد که نوید دهنده و امیدوار کننده هستند. یکی از این نمونه ها، فیلسوف معاصر فرانسوی «پروفسور هانری کُرْبَنْ» است و در این نوشتار اجمالاً با زندگی و افکار و اندیشه های او درباره تشیع، امامت و حضرت مهدی(عج) آشنا خواهیم گردید.

شیفته معنویت و حکمت

هانری کُرْبَن در فروردین ۱۲۸۲ش/ ذیحجّه ۱۳۲۰ق. در منطقه نورماندی، شمال فرانسه به دنیا آمد. بعد از تحصیلات مقدماتی و متوسطه به دانشگاه سوربُن رفت و در سال ۱۳۰۴ ش. لیسانس گرفت. یک سال بعد، گواهی نامه عالی فلسفه و در سال ۱۳۰۷ ش. دیپلم تتبّعات عالی دانشگاه پاریس و سرانجام در سال ۱۳۰۸ش. دیپلم مدرسه السّنّه شرقی پاریس را گرفت و در همین سال ها با زبان های عربی و فارسی آشنا شد.[۳]

نخستین مقاله اش در نشریه بررسی های فلسفی درباره یکی از آثار شهاب الدین سهروردی به طبع رسید، بعدها کتاب مستقلی درباره مؤسّس حکمت اشراق تألیف کرد. کربن مدت ها ریاست انستیتوی فرانسه و ایران را عهده دار بوده و به همت وی، مشاهیر برجسته ای از شیعیان در عرصه های کلامی، فلسفی و عرفانی چون: قاضی سعید قمی، ملاصدرا، سهروردی و ابن سینا برای جامعه علمی و فرهنگی اروپا به نام هایی آشنا مبدّل شدند. او پژوهش هایی در آثار ابوعلی سینا، ابن عربی و محمود شبستری انجام داد و برخی نوشته های این بزرگان را پس از تصحیح و ترجمه در اختیار علاقه مندان به حکمت اسلامی قرار داد. بزرگ ترین اثرش کتابی است تحت عنوان «درباره اسلام ایرانی» که در بخش اوّل آن به معرفی مکتب شیعه پرداخته است. شرح حال عارف شیعی ایرانی، سید حیدر آملی را نوشت و دو کتاب معروفش را منتشر ساخت.[۴]

کربن را باید مفسّر و فیلسوف حکمت معنوی شیعه نامید و مطالعات او دراین باره، لطف و جذبه وصف ناپذیری به آثارش بخشیده است. شگفت آنکه وی حکما و دانشمندان شیعه ایرانی را به نشر و ترویج متون کلامی، فلسفی و عرفانی شیعه تشویق می کرد. مرحوم استاد سید جلال الدین آشتیانی نوشته است: «از استاد بزرگوار و مستشرق نامدار آقای کربن که حقیر را به تشویق به تألیف منتخباتی از آثار حکمای الهی ایرانی نمودند و به واسطه مقدمه و تعلیقات محققانه ای که بر افکار و آثار علمای ایرانی مرقوم داشته و موجب ارزش بیشتر این کتب شده و نگارنده را در کارهای علمی ارشاد نموده اند، متشکر و ممنونم».[۵]

وی می افزاید: «کربن، اولین مستشرقی است که به اهمیت افکار و عقاید و آثار دانشمندان ایرانی و محققانی از حکمای شیعه دوازده امامی که از زمان صفویّه تا عصر ما متصدی تدریس و منشأ ترویج فلسفه و عرفان بوده اند، توجه نموده است».[۶]

اُنس با برکت

کربن، وقتی آوازه مقام علمی علامه سید محمد حسین طباطبائی را شنید، شیفته کمالات معنوی و فضایل این حکیم وارسته گردید و برای شناخت تشیّع، سالی چند ماه از پاریس به ایران می آمد و به پژوهش در مورد تشیع می پرداخت. او از طریق برخی اساتید دانشگاه از محضر علامه تقاضا کرد تا در این باره به وی کمک کند. آن مفسّر عالی مقام که از اشتیاق فکری و علمی این محقق اروپایی با خبر بود، خواسته اش را اجابت کرد و با وجود کهنسالی و ضعف مزاج، هر دو هفته یک بار از قم به تهران می رفت تا در جلسه ای علمی به سؤالات کربن درباره معارف تشیع پاسخ دهد و حقایق گران بهای این مذهب را در اختیار او و عده ای دیگر از علاقه مندان قرار دهد.[۷] مجموعه مصاحبه های کربن با علامه طی سال های ۱۳۳۷ و ۱۳۳۸ش. در قالب دو جلد کتاب به طبع رسیده و در اختیار علاقه مندان قرار داده شده است. علامه طباطبائی به حقیقت جالبی اشاره می کند:

«آقای دکتر کربن اظهار می داشتند که تا کنون مستشرقین، اطلاعات علمی که از اسلام به دست آورده اند و مطالعاتی که در کتب و آثار اسلامی انجام داده اند و تماسی که با رجال علمی اسلام گرفته اند، همه آنان در محیط تسنّن بوده و از انظار و عقاید علمای اهل سنّت و تالیفات آنان تجاوز نکرده است و حتی در تشخیص مذاهب مختلف اسلامی و توضیح اصول و مبانی آنها، به رجال اهل تسنن و آثارشان مراجعه کرده اند و اگر احیاناً مستشرقی به ایران آمده، در اثر اعتماد به فرآورده های دیگران اعتنایی به حقایق مذهب تشیع ننموده و تنها به تحقیق در وضع عمومی و اجتماعی این مذهب که از عامه مردم منعکس است، قناعت ورزیده و یا از افراد غیر وارد، اطلاعاتی کسب کرده اند. در نتیجه حقیقت مذهب تشیع آن جوری که شاید و باید، به دنیای غرب معرفی نشده است».[۸]

کربن برخلاف باور همه مستشرقان گذشته، اعتقاد داشت که «مذهب تشیع» مذهبی حقیقی، اصیل و پابرجاست. او می افزاید: به حقایق و معنویات اسلام باید از دریچه نگاه شیعه که واقع بینانه است نگاه کرد. از این رو، من تلاش کرده ام مذهب تشیع را به نحوی که شاید و باید، به گونه ای که درخور واقعیت این مذهب است، به جهان معرفی کنم. کربن معتقد بود: مذهب تشیع تنها مذهبی است که رابطه هدایت الهی را میان خدا و مردم همیشه نگه می دارد و به طور پیوسته ولایت را زنده و پابرجا می دارد. مذهب یهود، نبوت را که رابطه ای واقعی میان خداوند و انسان هاست، در حضرت موسی(ع) ختم کرده و نبوت مسیح(ع) و محمد(ص) را قبول ندارد. نصارا هم در حضرت عیسی(ع) متوقف شده اند. از مسلمین، اهل سنّت در حضرت محمد(ص) توقف و رابطه میان مردم و خدا را قطع کرده اند و تنها مذهب تشیع است که نبوت را با حضرت محمد(ص) ختم شده می داند، ولی ولایت را که همان ادامه هدایت است، بعد از آن حضرت زنده می داند. تنها مذهب تشیع معتقد است که حقیقت های زنده ای میان بشریت و الوهیت باقی و پابرجاست و حضرت مهدی(عج) آخرین آن است.[۹]

علامه طباطبایی می گوید: در سال ۱۳۳۸ش. که در یکی از نواحی دماوند ملاقاتی با کربن داشتم، کربن مذاکره را ادامه داد و گفت: امسال موقعی که در اروپا بودم، در شهر ژنو سوئیس کنفرانسی در موضوع امام منتظر حضرت مهدی(عج) طبق عقیده شیعه داشتم و این موضوع برای دانشمندان اروپایی که در آن جلسه حضور داشتند، کاملاً تازگی داشت.[۱۰]

دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی نقل کرده است: روزی در حضور علامه طباطبایی به هانری کربن گفتم: شما که این گونه با معارف اسلامی آشنا شده اید، با چه ذکری مأنوس می باشید. گفت: ذکر من «قال الباقر» و «قال الصادق» است![۱۱]

کربن اعتقاد داشت: یگانه مذهب زنده و اصیل که همچنان حیات دارد، شیعه است؛ زیرا قائل به امام حق است و با اتکا و اعتماد به وجود حضرت مهدی(عج) طراوت و تازگی خود را استمرار می بخشد. گویا کربن خود نیز به این معارف و معنویت ها نزدیک بود و چنین بارقه ای در روح و روانش تحوّل ایجاد کرده بود. فرزند بزرگ علامه طباطبایی گفته است: «یک روز پدر با نشاط خاصی به من گفت: این پروفسور به تشیع اعتقاد پیدا کرده است، ولی شرایط اقتضا نمی کند آن را آشکارا به زبان جاری کند». چند صباحی که از این گفته پدر گذشت، یک روز هانری کربن درباره حضرت مهدی(عج) سخنان پرشوری ایراد کرد و در ضمن آن گفت: من به خاطر بحث درباره تشیع و رسیدن به حقایق و معارف ناب این مذهب، نزدیک بود کرسی تحقیقات خود را در دانشگاه سوربن از دست بدهم. پدر وقتی از این موضوع آگاهی یافت، شادمان گردید و گفت: «دیدی این کربن به تشیع ایمان آورده است، ولی نمی خواهد با صراحت اعتراف کند».[۱۲] علامه به یکی از شاگردان خود فرموده بود: «کربن دعاهای صحیفه مهدویه را می خواند