پاورپوینت کامل جامعه و مهدویت ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جامعه و مهدویت ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جامعه و مهدویت ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل جامعه و مهدویت ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

>

۲

انسان ها در برابر وجود مقدس امام عصر(عجّل الله تعالی فرجه) و اندیشه مهدویت، سه حالت دارند:

۱. ایمان.

۲. انکار.

۳. تردید.

این سه حالت، اختصاص به موضوع مهدویت ندارد. نسبت به خدا، پیامبران الهی و پیشوایان پاک و کل عالم غیب و جهان دیگر هم همین سه حالت در جوامع انسانی جریان دارد.

«ایمان» چشمی نوین و نگاهی جدید به انسان می بخشد که دنیا و آخرت را به گونه ای دیگر می بیند. اگر اصلاح اندیشه و توسعه دید انسان را مهم ترین سرمایه و وظیفه بشریت بدانیم، این تحول تنها در پرتو «ایمان به غیب» در زندگی انسان ایجاد می شود.

«ایمان به غیب» تحوّلی بنیادین در «فهم» و «عقل» و «احساس» انسان است که ترازوی ارزیابی انسان را اصلاح می کند و برد نگاه انسان را تا بی نهایت افزایش می دهد.

«ایمان به غیب» یکی از بزرگ ترین هدایای آسمان به زمین است. «ایمان به غیب» دائره ای گسترده دارد؛ از ایمان به وجود خدا، یگانگی، ربوبیّت و علم و حکمت الهی تا ایمان به وجود امام و امامت و ظهور آخرین حجت الهی را فرا می گیرد.

«عالم غیب» گر چه از نگاه ما دور است ولی دریچه ای از قلب و عقل ما به سوی آن باز می شود. ایمان به جهان غیب، حرکت طبیعی و فکری آدم هاست. علل و عوامل انحراف از این مسیر عقلی و فطری را باید جستجو کرد.

همان «علل گرایش به مادیگری» که در برابر توحید و خداباوری وجود دارد، با اندکی تفاوت در مورد انکار پیامبران و عدم اعتقاد به پیشوایان معصوم: هم موجود است. اصولاً عامل انحراف و کجروی و حتی سقوط فکری و مرگ معنوی در ابعاد مختلف اصول دین، مشابه یکدیگر است. انکار و ستیز فرهنگی و عملی با «امامت»، گامی به سوی انکار «نبوت» است. و انکار «نبوت» راهی به سوی مقابله با «ربوبیّت خدا» و «توحید» و اصل وجود خدا محسوب می شود.

امامت، جلوگاه اجرایی فرمان خدا و تابش خورشید توحید در جامعه هاست. همان دلایلی که سبب می شود، انسان از خدا بگریزد یا با فرمان او مخالفت کند، عامل گریز و ستیز انسان در برابر پیامبران الهی و امامان اهل بیت(ع) است.

انبیاء و پیشوایان پاک به دلیل تسلیم بودن در برابر فرمان خدا و اطاعت محض از او با کینه، تمسخر، تهمت و کارشکنی از سوی یاران شیطان مواجه می شوند. سه حالت ایمان و انکار و تردید، نه تنها نسبت به مصلح جهانی و منجی بشریت حضرت مهدی(ع) وجود دارد، بلکه «امامت»، «عدالت» و «عصمت» آن بزرگوار هم با همین اندیشه های سه گانه و موضع گیری های متفاوت روبروست. در میان کسانی که از دیدگاه عقیدتی، امام زمان(ع) را باور دارند، در مرحله احساس و رفتار، سه گونه موضع گیری به چشم می خورد!

۱. موضع عشق، شور و شوق

در گفتار و رفتار عالمان دین و پیروان سنّت نبوی، نمونه های فراوان تاریخی و نشانه های عشق به ساحت آن بزرگوار نمایان است. به تعداد مهدیّه ها، مؤسسات مهدوی، سایت های مهدوی، کتاب های مهدوی و اشعار و مقالات موجود درباره امام عصر(عج)، آیه های «عشق مهدوی» در فرهنگ و تاریخ مسلمین موج می زند.

حضور مردم در مراسم نیمه شعبان، در مسجد سهله و جمکران، دعای ندبه و مجالس جشن و سرور و هزینه های فراوان به یاد و نام آن بزرگوار و تلاش کودکان و جوانان در تکریم و بزرگداشت آن حضرت و حتی نامگذاری فرزندان به نام مهدی و مهدیّه، نماد این موضع امت اسلامی است.

۲. موضع خصومت ، گریز و ستیز

تلاش های رسانه ای غرب برای سیاه نمایی چهره ملکوتی امام زمان(ع)، کوشش های آمریکا در مقابله سینمایی با تفکر مهدویت، تلاش یهود و وهابیّت برای مبارزه فکری فرهنگی و انکار و تخریب این اندیشه در سایت ها و مطبوعات، برخاسته از این گونه موضع گیری است.

۳. موضع بی طرفی و بی تفاوتی

این موضع گیری، نشان غفلت و نا آگاهی و عدم عقیده به حق و باطل در نظام جهانی است. و سرانجام به یکی از دو نوع برخورد اول و دوم برمی گردد و یا در نوسان بین مهدی گرایی و مهدی ستیزی، تداوم می یابد. اصولاً مواضع فکری و رفتارهای اجتماعی، بشریت را به سه گروه مؤمن و کافر و منافق، تقسیم می کند. معیار ایمان و کفر و نفاق تنها مسأله توحید و خداشناسی و معاد و نبوّت نیست. در زمینه امامت هم همین موضع گیری ها و حالت ها وجود دارد و روایات ما، انکار امامت و امامان و مهدویت را از دیدگاه آثار اخروی در حدّ انکار توحید و نبوت و معاد می داند، گرچه از دیدگاه فقهی و حکم ظاهری منکران امامت و مهدویت، کافر تلقی نمی شوند.

بشریت در برابر «مهدویت» مواضع و تفکرات مختلفی دارد، که مجموعه این اندیشه ها و فعالیت ها را در عناوین زیر می توان دسته بندی کرد:

۱. مهدی سالاری؛

۲. مهدی پژوهی؛

۳. مهدی شناسی؛

۴. مهدی گرایی؛

۵. مهدی باوری؛

۶. مهدی یاوری؛

۷. مهدی جویی؛

۸. مهدی گریزی؛

۹. مهدی ستایی؛

۱۰. مهدی ستیزی؛

۱۱. مهدی نمایی.

این عناوین مجموع فعالیت های ذهنی، زبانی، رفتاری مثبت و منفی انسان ها نسبت به ساحت مقدس مهدوی (عج) است.

نگفته پیداست، گریز و ستیز و برخورد کفرآلود و و نفاق آمیز با امامت و مهدویت، برای خدا و پیامبران الهی و حضرت حجت(ع) هیچ گونه ضرر و زیانی ندارد. این انسان ها و جوامع انسانی هستند که به دلیل عدم معرفت، عدم محبّت و سر برتافتن از اطاعت خدا و اولیای او، در خسران مبین و محرومیت و رنج و مشقت دنیوی و عذاب اخروی بسر می برند.

انقلاب برای بشریت

پیروزی، قیام و انقلاب مهدوی هم بیش از آن که به سود امامان و ولی عصر(ع) باشد، به سود انسان هاست. معمّربن خلاّد به امام رضا(ع) گفت: «عجّل الله فرجک؛ خداوند فرج شما را زودتر برساند». امام رضا(ع) در پاسخ فرمود: «این فرج، مایه گشایش و آسایش شماست. اما من به خدا سوگند از آن بهره ای ندارم مگر به اندازه ظرفی که مشتی آرد در آن است و مهر شده است (بیش از میزان مقرر نمی توان از آن برداشت کرد)».[۱]

در روایات اسلامی از انتظار فرج، گاهی به عنوان «فرج الهی» گاه «فرج مؤمنین» گاه «فرج ائمه» و گاه «فرج امام عصر(عج)» تعبیر شده است. همه این عبارات درست است. زیرا خداوند آن نظام مطلوب را پدید می آورد و این انقلاب بزرگ را به دست امام عصر می آفریند؛ در پرتو این قیام، اهداف امامان تحقق می یابد و مؤمنان در سایه این تحول بزرگ آسمانی، اهداف خویش را میسر می بینند. لذا این تعبیرها هر کدام با یک نگاه به نام عاملان یا بهره گیران از این «انقلاب جهانی» اشاره می کند.

از توحید تا مهدویّت

در مرحله عروج معنوی و عقیدتی، انسان با توحید فطری و خداباوری به جستجوی پیامبران می پردازد. به نبوت لبیّک می گوید. در سایه اعتقاد به پیامبران، راهی به سوی اوصیای ایشان و «امامت» پیدا می کند و با تصریح و نصّ صادره از پیشوایان قبلی، امام بعدی را می شناسد؛ ولی در مرحله سقوط و نزول عقیدتی و اخلاقی، انسان گام های اول را با دوری از امامت بر می دارد. دوری از امامت به انکار نبوت و فهم ناقص از آن می انجامد و انکار انبیا، نفی «ربوبیت الهی» و انکار توحید و وجود خدا را در پی دارد.

در دعای شریف «اللهم عرّفنی نفسک»[۲] روند تکامل انسان ها از خداشناسی تا دین شناسی، ترسیم شده است.

زراره بن اعین از امام صادق(ع) نقل کرده است که حضرت فرمود:

قائم ما قبل از قیام، غیبتی دارد. او می گوید: پرسیدم: چرا؟ حضرت فرمود: بر جانش بیم دارد (و اشاره کرد که شکم او هدف قرار می گیرد)، سپس فرمود:

ای زراره! او همان کسی است که انتظارش دارند. و او همان است که برخی از مردم در ولادتش شک می کنند؛ برخی می گویند: او در شکم مادر است. برخی می گویند: او غایب است. برخی می گویند: تولد نیافته و برخی می گویند: دو ساله بوده که پدرش رحلت کرده است.

براستی جز این نیست که خدای تبارک و تعالی دوست دارد، شیعه را امتحان کند، در آن هنگام باطل گرایان به تردید گرفتار می شوند.

زراره می گوید: به حضرت گفتم: قربانت گردم. اگر آن روز را درک کردم، چه کار کنم؟ حضرت فرمود. مدام این دعا را بخوان:

«اَللّهُمَّ عَرِّفْنی نَفْسَکَ، فَاِنَّکَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنی نَفْسَکَ، لَمْ اَعْرِفْ رَسُولَکَ، اَللّهُمَّ عَرِّفْنی رَسُولَکَ،فَاِنَّکَ اِن