پاورپوینت کامل وظایف رسانه ها ۸۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل وظایف رسانه ها ۸۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل وظایف رسانه ها ۸۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل وظایف رسانه ها ۸۰ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۵۲

حق جویی و حق گویی

یکی از گرایش های اصیل که ریشه در سرشت انسان دارد، گرایش به سوی حقیقت است. آدمی به طور فطری جویای حقایق است و هر چه این جنبه بیشتر پرورش یابد، به همان اندازه برای ادراک حقایق، دفاع از حق و حق گرایی شوق بیشتری می یابد.

این انگیزه نیرومند سبب می شود که بشر پرده های جهل را کنار بزند و از تاریکی نادانی، به روشنایی معرفت برسد و به رشد معنوی و فکری نایل آید. در تعالیم اسلامی به پرورش این میل مقدس درونی توجه شایانی شده است و در نظام تربیتی این آیین، توجه به بصیرت و حقیقت و پرهیز از آفات آن، جایگاه ویژه ای دارد.

جستجوی حقیقت، تسلیم و خضوع در برابر حق، پرهیز از جدال منفی، مراعات حق طلبان و حق جویان که در تعالیم اسلامی مورد تاکید قرار گرفته اند، همه نشان می دهند که اسلام به حقیقت جویی و نقش آن در کمالات و فضایل انسانی تا چه حد اهمیت داده است. البته انسان هایی که با گناهان و خطاهای عمدی بر این بُعد از وجود اصیل خویش لایه ای دودآلود پوشانیده اند، دیگر نمی توانند از حق جویی و حق خواهی لذّت ببرند و به همین دلیل «حق» برای آنان تلخ است. در روایتی از حضرت عیسی(ع) نقل شده است:

همان گونه که بیماران با مشاهده طعام های پاکیزه و مطبوع لذّتی نمی برند، افراد دنیاپرست از خوراک های معنوی و روحی چون حق خواهی و حلاوت معنویت، لذت نمی برند.[۱]

رسانه های گروهی می توانند به گونه ای عمل کنند که مردم به سوی حق رغبت پیدا کنند؛ زیرا به فرموده حضرت علی(ع): حق راه برتر و نمونه،[۲] نجات دهنده[۳] و گوهری روشن است[۴] و نزدیک ترین بندگان به خدای تعالی، گویا ترین آنان به حق است.[۵] شبیه ترین مردم به فرستادگان الهی، کسی است که در حق گویاتر و در به کار بستن آن پابرجا باشد.[۶] راست ترین گفتار آن است که با حق مطابقت کند.[۷] یاری کردن حق، موجب رستگاری است[۸] و خواستار حق، کارها را بر خود آسان سازد و مردم به سویش روی می آورند.[۹]

در حالی که «پل میلر» روزنامه نگار آمریکایی، حیله گری را در روزنامه نگاری مهم می داند، «هربرت بروکر» از سردبیران معروف، روی آوردن به حقیقت و کشف واقعیت های مسلم را ویژگی اصلی یک روزنامه نگار دانسته است.[۱۰] البته به دست آوردن حقایق نباید با پیمودن راه های غلط و مذموم صورت گیرد. در واقع رسیدن به این منظور که هدف عالی است، روی آوردن به هر وسیله ای را مجاز نمی گرداند و مقدمات و طرق نیز باید مسیر درست و اصولی را طی کنند.

مردمی که روح حقیقت جویی را از دست بدهند و به ظواهر و لایه های سطحی اکتفا کنند، در مسیر غلط قرار می گیرند و دیگر نمی توانند زشتی و زیبایی و سود و زیان اشیا را بفهمند. رسالت مطبوعات در این زمینه، آن است که مردم را از اسارت هوس ها، اوهام و خرافات برهانند و آنان را به آزادی واقعی برسانند. اگر این زنجیرها از خرد، دل و گرایش های فکری مردم باز شود، بهتر می توانند حقایق را درک کنند و به دنبال حق بروند.

صلای صدق

یکی از مصداق های حقیقت که گزیده ترین ویژگی انسانی است، صداقت، درستی و راستی است. قرآن تأکید می کند: )اتّقُوا اللّهَ وَ کُونُوا مَعَ الصّادِقینَ(.[۱۱] این فضیلت در حدی است که امام صادق(ع) فرموده اند: «اِنَّ الصادقَ أَوّلُ مَن یُصَدَّقُه الله عزَّوجل؛[۱۲] نخستین کسی که راست گو را تصدیق می کند، خداوند بلند مرتبه است». نیز آن حضرت یادآور شده اند که نماز خواندن و روزه گرفتن افراد، شما را فریب ندهد؛ زیرا چه بسا مرد با آنها چنان انس می گیرد که اگر این دو را وانهد، دچار هراس گردد؛ ولی آنها را به راستگویی و امانت داری بیازمایید.[۱۳] آن فروغ ششم امامت متذکر شده اند: این ویژگی باید از حدّ زبان، بیان و تبلیغ به عرصه عمل و کردار برسد و البته آنها که واقعاً لسان صادقی دارند، اعمال و رفتار خویش را از هر گونه آلودگی پاک سازند.[۱۴]

حضرت علی(ع) هم می فرمایند: «صدق و راستی، استوارترین پایه های ایمان است». البته به فرمایش آن امام همام، «راست ترین سخن آن است که زبان حال به آن گویا باشد؛ زیرا لسان درون، صادق تر است».[۱۵]

به راستی، اگر مطبوعات این فضیلت را زیر بنای تلاش های فکری، فرهنگی و تبلیغی خویش قرار دهند و در گفتار، رفتار و برنامه های خود «صدق» را در نظر گیرند، بسیاری از آشفتگی های حاکم بر روابط اجتماعی و تصوّرات نادرست مردم بر طرف می شود، زمینه های سعادت و سلامتی روانی جامعه فراهم می آید و دریچه های کمال به روی مردم گشوده می شود.

گام نهادن بر نردبان کمال و بالندگی روح، همگام گردیدن با خوبان و پاکان، آبادانی ایمان و معنویت، تقویت امنیت روانی و آسایش فکری مردم، رعایت حقوق واقعی آحاد جامعه، آبیاری ریشه های فضیلت، جلب اعتماد عمومی، ترویج مکارم، رهایی از اسارت های شیطانی و نزدیکی به رحمت و برکات الهی، وظیفه رسانه هاست.

گزارش ها و خبرها و مقاله هایی که ریشه در راستی دارند، از عظمت روحی خبر می دهند و کسانی که به این مهم همت می گمارند، درج حقیقت را نه تنها ضعف کار خویش نمی دانند، بلکه نشانه عزّت و صلابت تلقی می کنند. نشریات راست گو معمولاً به وسیله افراد شجاع، دل سوز، صریح، با اخلاص، کم طمع و خالی از تعصب های نادرست و حبّ و بغض های غیر الهی، اداره می شوند. در مقابل، نشر اکاذیب آن هم با ظاهری فریبنده، معمولاً به وسیله افرادی صورت می گیرد که شخصیت رشد نیافته ای دارند، طمع کارند، لجوج و گرفتار تعصب های نابخردانه و غلط هستند.

دست اندرکاران رسانه هایی که خود را به صفت راستی می آرایند، باید مراقب شیطان های انسی و جنی باشند که مترصد ربودن چنین گوهری از دستشان هستند. پس دقت هایی بایسته است تا مبادا آفت ها به این متاع ارزشمند آسیب برسانند و آن را از درون بپوسانند. این موانع، گاهی از درون تشکیلات همچون موریانه ای سر بر می آورند و گاهی ارتباط های نادرست و حساب نشده به آن لطمه می زنند.

مرزهای امیدواری و نگرانی های عاقلانه

درج رویدادها از نظر موازین دینی در صورتی ارزشمند است که تأثیر مفید بر افکار مردم بگذارند. کارشناسان بر این باورند روزنامه نگار اگر چه باید وقایع را بی طرفانه گزارش کند، اما ضرورت دارد برخی مصالح مراعات شود. هر چند تأمین نیازهای خبری مردم و انعکاس رویدادهای مطابق واقع ضروری است، ولی نمی توان به بهانه جلب اعتماد خوانندگان و جذب مشتری، به نشر مطالبی اقدام کنند که برای مردم یأس آور و نگران کننده است. گاهی همان خبری که ناگوار است، اگر با تدابیر خردمندانه به آگاهی مردم برسد، کمتر تنش زا خواهد بود. برخی جراید برای آنکه از دیگر رسانه ها عقب نیفتند، همراهِ واقعیت های خبری، به امور تخیّلی روی می آورند و می کوشند واقعه نه چندان مهم و فراگیر را ، چنان جلوه دهند که یک نوعی آشفتگی را بر اذهان تحمیل می کند.

دست اندرکاران فرهنگی و تبلیغی و خصوصاً رسانه ها در حوادث ناگوار، رنج آور و غیر مترقّبه نیز می توانند نقش آفرینی کنند. مهیا سازی مردم در برابر ناگواری ها، آنان را از فرسایش روحی شدید و ناامیدی بازمی دارد و نشان دادن و تشریح جنبه های عبرت آموزی و پندگیری وقایع و رویدادها برای مردم باعث می شود که وقتی تندباد حوادث به سویشان می وزد، بی قرار نگردند و تعادل روحی و فکری خود را از دست ندهند و حق و فضیلت را فراموش نکنند. اگر نعمتی به آنان روی آورد و روزگار بر وفق مرادشان گردید، به غرور نگرایند و فقیران و درماندگان را از یاد نبرند و اگر روزی موفقیت و نعمتِ به دست آورده را از دست دادند، زبون و فرومایه نگردند و این، خود هدف تربیتی اسلام است که قرآن به آن اشاره فرموده است: )لِکَیْلا تَأْسَوْا عَلی ما فاتَکُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاکُمْ(؛[۱۶]

«تا هرگز بر آنچه از دستتان می رود، آزرده نگردید و از آن چه به دست می آورید، شادمانی (توأم با غرور) پیدا نکنید».

مطبوعاتی که حق گویی و واقع گرایی را بر اساس ارزش های معنوی مشی خود قرار داده اند، ضمن اینکه می کوشند آرامش روانی و امنیت اجتماعی جامعه را حفظ کنند، از این گونه درس های آموزنده هم غافل نیستند و با حوادث و رویدادها، شیوه متداول جراید غربی را در پیش نمی گیرند و در درج آنها، هدف های رشد دهنده ای را در نظر می گیرند و همان گونه که مراقب اند مردم را ناامید نکنند، به آنان می آموزند که چگونه فشار مصائب و آلام را تحمل کنند و با استقامت و بردباری بر دشواری ها غلبه یابند.

در درج حوادث ناراحت کننده و موحش باید تجزیه و تحلیل هایی در ضمن گزارش ها بیاید و علل و ریشه های وقوع برخی حوادث روشن گردد؛ چرا که پاره ای از ابتلائات مردم، ناشی از اعمال منفی و رفتار مذموم آنان است. ستم ورزی، جنایت، خیانت، اعمال جاهلانه و سایر کرداری که معلول گناه و منکرات است، مختص افراد وظیفه ناشناس، مجرم، خاطی و خائن است؛ اگر چه برای دیگران رنج هایی به وجود می آورند.

در این موارد باید خلافکاران نگران گردند، دچار هراس شوند و در هاله ای از حرمان قرار گیرند؛ زیرا زشت خویی و بدرفتاری آنان چنین وضع ناهنجاری را پدید آورده است و سایر قشرها نیز باید متنبه گردند که اعمال ناپسند، این روند منفی را به وجود می آورد و بر عاملان آنها جامه ذلت می پوشاند. باید به آگاهی مردم برسد که فرجام اهل معصیت، چنین مصائبی است و ضرورت دارد هر فردی کارهای مذموم را ترک گوید و به اصلاح خویش بپردازد تا موجبات آسایش خاطر و آرامش روحی خود را به وجود آورد.

درج خبرهایی در مورد چگونگی مجازات مجرمان و جانیان و رسوایی و عذاب های آنان گر چه ظاهری ناگوار دارد، اما می تواند برای دیگران درسی سازنده باشد، به شرط آنکه با جهت گیری های اخلاقی و تربیتی توأم گردد.

تقویت تعهد دینی

یکی از خصال مهم که درست در مقابل خودخواهی قرار دارد و سرچشمه بسیاری از خوبی هاست، داشتن روح احساس مسئولیت در برابر دیگران است. این ویژگی، آدمی را از حصار بی تفاوتی، خود محوری و جناحی و گروهی بیرون می آورد و بین برنامه های خود و سرنوشت و سعادت دیگران پیوندی عمیق برقرار می کند. گسترش فضایل و کمالاتی چون: خیرخواهی برای مردم، اهتمام به امور مسلمانان، یاری مظلومان، دفاع از حقایق و ارزش ها، امر به معروف و نهی از منکر، افشای جنایات استکبار و نفاق، انسان دوستی و مردم گرایی که در تعالیم حیات بخش اسلام مورد تأکید قرار گرفته اند، از جمله نقش آفرینی های مثبت رسانه هاست.[۱۷]

به دلیل رسالت حساس رسانه ها در برابر جامعه اسلامی، ضرورت دارد که در اطلاع رسانی، برجسته سازی رویدادها، انتخاب تیترها و ارائه گزارش های ویژه، به جای تهییج بیهوده افکار عمومی و پی گیری سیاست های گروهی، قومی، طبقاتی و القای اندیشه ای خاص، به مصالح عمومی و به مباحثی که «فرهنگ دینی» را ارتقا می بخشد و مردم را به سوی خوبی ها سوق می دهد، پرداخته شود. از این رو، تشریح وضع مسلمین جهان، حمایت از رنج دیدگان، افشای جریان های تهدیدکننده، بازگویی تلاش انجام گرفته در جهت رفع تبعیض ها و بی عدالتی ها و … باید در سوژه پردازی به عنوان اصول اساسی به شمار آیند. امام خمینی(ره) تذکر داده اند:

«تمامی رسانه ها مربی یک کشور هستند، باید تربیت کنند کشور را، تلویزیون باید ارشاد بکند … روزنامه ها نباید یک چیزهایی را که موجب تهییج مردم است و موجب انحراف مردم است، در آنجا بنویسند، مطبوعات باید یک بنگاه هدایت باشند، مطبوعات باید یک مدرسه سیّار باشند تا مردم را از همه مسائل به خصوص مسائل روز آگاه کنند.

مجلّه باید در خدمت کشور باشد. خدمت به کشور، این است که تربیت کند، انسان درست کند، انسان آبرومند… و متفکر درست کند تا برای مملکت مفید باشد. آنکه از همه خدمت ها بالاتر است، این است که نیروی انسانی ما را رشد بدهد و این، به عهده مطبوعات است.

قلمی فایده دارد که بیدارگر توده های مردم باشد، قلمی آزاد است که توطئه گر نباشد. همت بگمارید که قلم و بیان خویش را برای تعالی اسلام و کشور و ملت خود به کار گیرید…».[۱۸]

در جامعه اسلامی مطبوعات باید با توجه به مقدسات و ارزش های معنوی ، کرامت انسانی، قانون اساسی، حاکمیت ملّی، تمامیت ارضی، حقوق عمومی، آداب و سنن و شعائر مذهبی و هویت اصیل جامعه، اطلاع رسانی کنند. هیچ شخصیت حقیقی و حقوقی حق ندارد در پوشش آزادی و روشنفکری با درج مطالب موهن علیه مقدسات مردم و کشور، جامعه را دچار بحران کند و به استقلال فرهنگی و سیاسی سرزمین