پاورپوینت کامل معیارها و شرایط شادی در اسلام (۲) ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معیارها و شرایط شادی در اسلام (۲) ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معیارها و شرایط شادی در اسلام (۲) ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معیارها و شرایط شادی در اسلام (۲) ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

>

غم و شادی، بستگی به معیارها و ارزش گذاری های هر فرد دارد. اصولاً میزان رشد فکری و بزرگی همت و عظمت روح را از غم ها و شادی های هر کس می توان شناخت.

یکی، خوشحالی اش به عفو و گذشت است و دیگری، به انتقام. یکی، غصه می خورد که چرا مردم خلاف می کنند و دیگری، غمگین است که چرا جلو خلافش را می گیرند؟!

طبق نظام ارزشی اسلام، مطلوبیت هر چیزی زمانی است که در مسیر کمال و سعادت انسان باشد و پیامبر و ائمه معصوم(ع) تلاش می کردند که به شادی های مردم جهت بدهند.

پیامبر اکرم(ص) روزی که از مکه به مدینه هجرت کرد، مردم مدینه دو روز را عید می گرفتند و به تفریح و جشن می پرداختند. آن حضرت پرسید: این دو روز چه خصوصیتی دارد؟ گفتند: در دوران جاهلیت این روز را این گونه سپری می کردیم. رسول خدا فرمود: « خدای سبحان بهتر از این دو روز را برای شما آورده و آن، عید فطر و عید قربان است».[۱]

این روایت به ما درس می دهد که عید و شادی مسلمان باید با عید کسانی که مادی فکر می کنند، فرق داشته باشد. عید مؤمن، همان لحظه هایی است که بر شیطان و نفس خود غلبه یابد و عزای او، آن روزی است که به گناه مبتلا شود:

عید هرکس در درون وی بُوَد

چون عزا آنجاست، عیدش کی بُوَد

معیارهای شادی

موارد ذیل را می توان از معیارهای شادی دانست:

الف) اطاعت خداوند

شادی، وقتی است که انسان توفیق طاعت خداوند را پیدا کند و از گناه، دوری گزیند؛ چنانکه علی(ع) می فرماید:« سرور المؤمن بطاعه ربّه و حزنه علی ذنبه؛ شادی مؤمن، به سبب طاعت پروردگارش است و حزنش بر گناه و عصیان است».[۲]

در روایت دیگر به مناسبت عید فطر فرمود:

«إنما هو عیدٌ لمن قبل الله صیامه و شکر قیامه و کلّ یوم لایعصی الله فیه فهو یوم عید؛[۳] این برای کسی عید است که خداوند روزه و نمازش را پذیرفته است و هر روزی که معصیتی صورت نگیرد، آن روز عید است».

شادی مؤمن، لحظه ای است که خدا را بندگی و اطاعت کرده و توفیق انجام تکالیف را به دست آورده است. پیامبر اکرم(ص) در وصیت خود به امام علی(ع) فرمود:

«ای علی! برای مؤمن در دنیا سه خوشحالی است: دیدار با برادران دینی، افطار از روزه، و شب زنده داری در آخر شب».[۴]

ب) پرهیز از گناه

شخصی شادمان و مسرور خدمت امام جواد(ع) رسید. حضرت فرمود: چیست که تو را شاد می بینم؟ عرض کرد: از پدرت شنیدم که می فرمود: «بهترین روزی که سزاوار است بنده خدا در آن روز شاد باشد، روزی است که توفیق خدمت و دستگیری از برادران مؤمن نصیب او گردد» و امروز من موفق شدم به ده نفر از برادران فقیر بخشش کنم. حضرت فرمود:

«به جان خودم سوگند! تو شایسته این شادی هستی، اگر انفاق خود را با منت گذاشتن، نابود نکرده باشی».

پس باید متوجه باشیم که هرگاه کار خیری انجام می دهیم، با منت و ریا نباشد تا از اعماق دل از آن کار شاد و خوشحال باشیم.[۵]

لذت و خوشی، همیشه در «انجام دادن» نیست، زمانی هم در «پرهیز کردن» است. گاهی اتفاق می افتد که با انجام کارهایی که عادتاً باید لذت بخش باشند، هیچ لذتی به انسان دست نمی دهد، حتی عذاب روانی و وجدانی هم می آورد؛ چرا که روح و وجدان، آماده لذت بردن نیست. اساساً روح انسان به گونه ای است که گاهی از «پرهیز» سرخوش می شود و به شادی و نشاطی می رسد که با هیچ یک از شادی های دیگر قابل مقایسه نیست و به قول سعدی:

اگر لذت ترک لذت بدانی

دگر لذت نفس، لذت نخوانی

انسان در زندگی وقتی شاد است که از گناه بپرهیزد و حدود الهی را رعایت کند. ارضای تمایلات، به هر گونه و هر نحو، شادی آور نیست.[۶]

از پیامبر(ص) سؤال شد: بهترین بندگان خدا چه کسانی هستند؟ فرمود: «آنهایی هستند که وقتی نیکی می کنند، خوشحال می شوند و زمانی که بدی کردند، طلب استغفار کنند».[۷]

امام علی(ع) فرمود: « اکثر سرورک علی ما قدمت من الخیر و حزنک علی مافات منه؛[۸] سرورت را زیاد کن بر آنچه از کارهای خیر برای آخرتت انجام داده ای و حزنت را بر آنچه از کارهای خیر، محروم گشته ای».

ج) احیای ارزش ها

امام صادق(ع) فرمود:«السرور فی ثلاث خصال: الوفاء و رعایه الحقوق و النهوض فی النوائب؛

شادی به سه خصلت است: وفاداری، رعایت حقوق دیگران و ایستادگی در گرفتاری ها و مشکلات».

امام علی(ع) می فرماید: «فلیکن سرورک بما نلت من آخرتک و لیکن أسفک علی مافاتک منها؛[۹] باید شادی تو برای چیزی باشد که برای آخرت انجام داده ای و حزن و غمت بر چیزی که از آخرتت از دست رفته است».

امام علی(ع) شبی که به جای پیامبر(ص) خوابید تا حضرت از تیغ دشمنان در امان بماند، از رسول خدا پرسید: «اگر من در بستر شما بخوابم، جان شما به سلامت خواهد بود؟» وقتی پیامبر(ص) جواب مثبت داد. حضرت علی(ع) لبخندی زد و به شکرانه این توفیق، سجده شکر کرد.[۱۰]

د) احیای حق یا از بین رفتن باطل

امام علی(ع) در نامه ای به عبدالله بن عباس می فرماید:

«انسان گاهی به خاطر رسیدن به چیزی مسرور می شود که هرگز از دستش نمی رود و گاهی برای از دست دادن چیزی محزون می گردد که هرگز به آن نمی رسد. پس باید شادی تو برای احیای حق یا نابودی باطل باشد».[۱۱]

ه) تحوّل معنوی

شادی، زمانی پسندیده است که در انسان تحوّلی ایجاد شود و او بتواند خطاهای گذشته خود را جبران سازد و احساس کند خداوند گناهان گذشته او را بخشیده است. امام علی(ع) فرمود:

«عید برای کسی است که بداند گناهانش بخشیده شده است».[۱۲]

بعضی از بزرگان فرموده اند: «لیس العید لمن لبس الجدید انما العید لمن امن الوعید؛[۱۳] عید، به سرور و لباس نو پوشیدن نیست، بلکه عید روزی است که انسان (به جهت دوری از گناهان) از عذاب های الهی در امان باشد».

آداب شادی

شادی، آدابی دارد که به برخی از آنها اشاره می کنیم:

۱. گناه و معصیت نباشد

مجالس شادی نباید همراه با گناه و معصیت باشد؛ چنانکه امام صادق(ع) فرمود:

«لا تسخطوا الله برضی احد من خلقه و لا تتقربوا الی الناس بتباعد من الله؛[۱۴]خداوند را برای رضایت و خشنودی احدی از مردم، به غضب در نیاورید و با دوری از خدا، به مردم نزدیک نشوید».

نیز امام صادق(ع) فرمود:

«لا ینبغی للمؤمن أن یجلس مجلساً یعصی الله فیه و لا یقدر علی تغییره؛[۱۵] سزاوار نیست برای مؤمن در مجلسی بنشیند که معصیت خدا در آن می شود و نمی تواند وضع مجلس را تغییر دهد».

بعضی از شادی ها در واقع حالت های شخصی و درونی است که بر روان آدمی می گذرد، اما برخی دیگر هم متناسب با فرهنگ و آداب و رسوم یک ملت، عمومیّت دارد. روزهای عید و برپایی عقد و عروسی، از همین قبیل است. روز عید، چیزی نیست جز بروز شادی و فرح همگانی.

انسان بنابر طبیعت شادی طلب خود، در این مراسم