پاورپوینت کامل خردورزی و مصرف گرایی ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خردورزی و مصرف گرایی ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خردورزی و مصرف گرایی ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خردورزی و مصرف گرایی ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

>

رهبر بزرگوار انقلاب اسلامی، سال ۱۳۸۸ش. را به عنوان سال «اصلاح الگوی مصرف» و آغاز دهه پیشرفت و عدالت نامیدند؛ از آنجا که گام اول به سوی تحقق این آرمان مقدس «خردورزی» است، رابطه پاورپوینت کامل خردورزی و مصرف گرایی ۴۲ اسلاید در PowerPoint در این شماره مورد بررسی قرار می گیرد.

درآمد

تصمیم گیری درباره چند و چون فعالیت های بشر، در اختیار عقل و علم اوست و به هر میزان که عقل وی آزادتر و قوی تر و آگاهی های وی بیشتر باشد، تصمیم های شایسته تری می گیرد.

شناخت امکانات موجود،شناخت نیازهای خود و دیگران و شناخت دستاوردهای خود و دیگران، هر کدام در اینکه چه چیزی تولید کنیم، چگونه تولید کنیم و چگونه مصرف نماییم؟ نقش اساسی دارد و عقل بر اساس این آگاهی ها، فرمان نهایی را صادر می کند.

عقاید، فضای زندگی حال و آینده انسان را روشن می کند و نیازها و وظایف، در پرتو اندیشه ها مشخص می شود. زندگی جوامع انسانی بر سه پایه «تولید»، «توزیع» و «مصرف» استوار است. برنامه ریزی عاقلانه برای هر گونه «تولید»، «توزیع» و «مصرف» از سوی فرد و جامعه ضرورت دارد. تدبیر درباره آنچه تولید می کنیم و کم و کیف آن، تفکر درباره چگونگی توزیع محصولات تولید شده، و برنامه ریزی برای میزان و نحوه «مصرف» افراد، خانواده، نهادها، و کشور، لازمه زندگی خردمندانه است.

خردورزی هم به «تولید» جهت می بخشد، هم به «توزیع» رهنمود می دهد و هم الگوی «مصرف» را تعیین می کند. کاربرد درست منابع، نشان خردورزی و سبب وحدت اجتماعی و بهترین راهکار «شکر الهی» است.

درست است که برخی در جهان از عقل دستور نمی گیرند، از غرایز و عادات و عشق و عواطف و زور و خواب و خیال تبعیت می کنند و برخی، به مصرف هر چه بیشتر می اندیشند و کاری به تولید و توزیع ندارند، و بدون تولید ثروت و ارائه خدمات مناسب، از دستاوردهای دیگران سهم می خواهند.

اما انسان هایی که عاقلانه و آگاهانه رفتار می کنند و نمی خواهند حیوانی زندگی کنند و یا باری بر دوش دیگران و یا مانند خاشاک روی سیل باشند، بلکه می خواهند از تبار آب باشند و سیل را هدایت کنند، چاره ای جز «برنامه ریزی»، «آگاهی» و «همکاری» در تولید و توزیع و مصرف ندارند و همیشه به مدیریت صحیح نیروها و امکانات و تجهیزات موجود می اندیشند.

یکی از ویژگی های انسان و دیگر موجودات زنده، این است که برای تداوم زندگی و رشد و سلامت، نیاز به مصرف آب و غذا و لباس و مسکن و دارو و سوخت و. .. دارند.

انسان، موجودی زنده و مصرف کننده است. اما اینکه چه چیزهایی را و به چه میزان و چگونه مصرف کند؟ از اموری است که شرائط طبیعی و عوامل فرهنگی حاکم بر انسان ها، تعیین می کند. شرائط فرهنگی را، عقل و وحی می سازند و حلال و حرام را اعلام می کنند و شرائط طبیعی، مولود میزان تعامل و تسلّط انسان بر طبیعت و جامعه است.

در بخش «تغذیه»، گیاهان، میوه ها، حبوبات، مواد آلی، مواد لبنی و پروتئینی، هر کدام چه میزان مورد نیاز انسان است؟ و یا در دسترس او قرار دارد؟ و چه گونه باید مصرف شود؟ کدام اولویت دارد؟

پاسخ این سؤالات را، علم در سایه سار عقل و وحی مشخص می کند.

راستی مواد مصرفی ضروری و لازم چیست؟ چه میزان ضرورت دارد؟ مواد مصرفی زائد کدام است؟ و بشر چرا گرفتار آن شده است؟ مواد مصرفی «زیان بخش» چه چیزهایی است و چگونه می توان جامعه را از آن رهایی بخشید؟ علم و دین در این زمینه چه رهنمودهایی دارند و مدیران جامعه چه کارهایی باید انجام دهند؟ و وظیفه هر شخص چیست؟

این مسائل، دغدغه همیشگی انسان های سالم و خردمند و مدیریت های حکیمانه است.

شیطان و مصرف گرایی

در فرهنگ قرآن و اهل بیت(س) ریخت و پاش و هدردادن اموال و امکانات الهی، اقدامی شیطانی است. انسان هایی که گرفتار این شیوه زندگی شوند، به تعبیر قرآن «برادران شیطان» اند.

(إِنّ الْمُبَذِّرینَ کانُوا إِخْوانَ الشّیاطینِ وَ کانَ الشّیْطانُ لِرَبِّهِ کَفُورًا).[۱]

قبل از این آیه شریفه، دعوت به صله ارحام، دعوت به بذل و بخشش به نیازمندان و تهیدستان و راه ماندگان آمده و راه مصرف الهی و انسانی را نشان داده است؛ یعنی اگر تو نیازی نداری، برخی خویشاوندان و مساکین و راه ماندگانی هستند که می توانی به آنها کمک کنی و منابع و اموال را هدر ندهی.

(وَ آتِ ذَا الْقُرْبی حَقّهُ وَ الْمِسْکینَ وَ ابْنَ السّبیلِ وَ لا تُبَذِّرْ تَبْذیرًا)[۲]؛

«حق خویشاوند و نیازمند و راه مانده را بپرداز و ریخت و پاش نکن».

همپالگی شیطان

شیاطین و مسرفان در اهداف و شیوه ها و عملکرد، با یکدیگر شباهت های فراوان دارند؛ از این رو قرآن، اسراف کاران را برادران شیطان نامیده است.

۱. هر دو، مالباختگان احمقی هستند که حاصل تلاش های خود و دیگران را تباه می سازند.

۲. هر دو، مانع حرکت جامعه به سوی خداوند می شوند.

۳. هر دو، گرفتار نوعی خود برتربینی و غرور هستند، که با این اقدامات می خواهند برتری های نداشته خویش را اثبات کنند و از نعمت های الهی در جهت شرارت استفاده کنند.

«شکمبارگی» از عادات بسیار زشت مستکبران و برخی انسان های نادان شناخته می شود. در برابر، رهایی از «سلطه شکم» یک توفیق بزرگ الهی است. شکم سالاری و عادت کردن به مصرف بی اندازه، یکی از خطرهای بزرگ در زندگی انسانی است که نه تنها سلامت بلکه اخلاق و اقتصاد و فرهنگ و سیاست را تهدید می کند. حیوان همیشه به مصرف بیشتر و بیشتر می اندیشد و تا آنجا که بتواند، علوفه می خورد. امّا انسان می تواند خویش را کنترل کند، امساک کند، روزه بگیرد، کم و کیف غذای خویش را انتخاب کند و با مدیریت عاقلانه مصرف، سلامت و سعادت خود و دیگران را فراهم آورد.

در حدیث شریف نبوی آمده است:

«الصوم یسوّد وجه الشیطان و الصدقه تکسر ظهره، والحبّ فی الله و الموازره علی العمل الصالح یقطع دابره، و الاستغفار یقطع وتینه؛[۳] روزه، روی شیطان را سیاه می سازد و صدقه، کمرش را می شکند و دوستی در راه خدا و همکاری در عمل صالح، نسل او را قطع می کند و استغفار، شاهرگ گردنش را می برّد».

«اصلاح الگوی مصرف» فقط حرکتی اقتصادی نیست، اقدامی اخلاقی، اجتماعی، و حتی سیاسی و عبادی است. و زیربنای آزادی و استقلال و تعالی و تکامل معنوی انسان و مایه تداوم نعمت های الهی است.

رابطه شکر و خردورزی

نظام الهی و سنت خداوند چنین است که اگر از «منابع» درست بهره گیری شود، نعمت های خداوند، تداوم و افزایش می یابد و اگر ناسپاسی شود و با اسراف و تبذیر، منابع الهی به هدر رود و یا راکد گذاشته شود، نعمت های الهی سلب می گردد و سلب نعمت ها، یکی از شلاق های دردناک الهی برای بیدار کردن و تنبیه جوامع بشری است.

( لَئِنْ شَکَرْتُمْ لأَزیدَنّکُمْ وَ لَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنّ عَذاب