پاورپوینت کامل سیره قرآنی امام جعفر صادق(ع) ۶۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سیره قرآنی امام جعفر صادق(ع) ۶۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سیره قرآنی امام جعفر صادق(ع) ۶۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سیره قرآنی امام جعفر صادق(ع) ۶۵ اسلاید در PowerPoint :

>

بر اساس نقل روایات صحیح و معتبر، پیامبر خدا(ص) برای امت اسلامی دو چیز گران بها و ارزشمند به عنوان یادگار و ودیعه تا روز قیامت گذاشت که عبارت اند از: قرآن و عترت آن حضرت. بدون شک این دو چیز گران بها، سخت مورد علاقه و محبت رسول خدا بودند و آن حضرت برای رساندن آنها به سر حد منزل، تلاش های فراوانی کرده و طبعاً نگران بود که امت پس از او بهای لازم را به این دو ندهند و قرآن را مهجور و عترت را رها کنند. از این رو، در حال حیات خویش پیوسته از قرآن و عترت و احترام به آنها سخن گفت. دلیل این همه اصرار، این بود که «قرآن» کتاب خدا و برنامه هدایت انسان ها و «عترت» نگهبان کتاب الهی و مفسر آن است.

امام صادق(ع) خود یکی از همان عترت پاک رسول خدا است؛ کسی که هم عالم به قرآن بود و هم عامل به آن. بدین جهت، چهره قرآنی این امام معصوم را در نوشتاری کوتاه تقدیم علاقه مندان می کنیم، به امید قبولی در درگاه احدیت.

یک: سیمای قرآنی

طبق فرموده پیامبر(ص)، دو یادگار هستند که تا روز قیامت از یکدیگر جدا نمی شوند: یکی، قرآن و دومی، عترت پیامبر.[۱] این دو یادگار، یادآور علوم تمام پیامبران الهی اند و همه چیز در نزد آنهاست. امامان، آگاهان از حقایق کتاب الهی و راسخان در علم و وارثان اسرار عالم هستی بوده اند. امام جعفر صادق(ع) یکی از آنان است که وارث علم کتاب، سینه اش گنجینه اسرار قرآنی و وجود مقدسش آمیخته با قرآن کریم بود. بدین جهت، هر کس به چهره امام صادق می نگریست، قرآن در نظرش تجلی می کرد و هر گاه قرآن را می دید، امام صادق(ع) در خاطرش جلوه می نمود. او با آیات قرآن سخن می گفت، با قرآن استدلال می کرد، و سکوتش تفکر در قرآن بود.

با مطالعه نکات و احادیث زیر می توانید به این حقیقت پی ببرید.

۱. ریشه قرآنی

امام صادق(ع) می فرمود: ای مردم! هر موضوعی که از طرف من به شما رسید، آن را بر قرآن تطبیق کنید. اگر موافق قرآن است، بدانید از سوی من است و اگر مخالف قرآن است، بدانید که من آن را نگفته ام.[۲]

و فرمود: هر حدیثی که موافق قرآن نیست، بی پایه است.[۳]

و فرمود: اگر از ما به دست شما حدیث و روایتی رسید که بر آن شاهدی از قرآن کریم یا سخن پیامبر(ص) یافتید، آن را قبول کنید و اگر نه، به همانی که آن را برای شما آورده، برگردانید که او به آن سزاوارتر است.[۴]

۲. تمام قرآن در کف

عبد الاعلی گوید: از امام صادق(ع) شنیدم که می گفت: به خدا سوگند! من کتاب خدا را از آغاز تا پایان می دانم. گویی همه قرآن در کف دست من است. در قرآن خبرهایی مربوط به آسمان و زمین موجود است و آنچه واقع شده یا واقع خواهد شد، در آن آمده است. خدا می فرماید: )فیه تبیان کل شی(؛ «در آن، بیان همه چیز است».[۵]

۳. سینه امام، گنجینه قرآن

عبد الرحمن بن کثیر از امام صادق(ع) نقل کرده که آن حضرت فرمود: قرآن می گوید: «آن کسی که نزد او علمی از کتاب بود، گفت: من تخت بلقیس را پیش از آنکه چشم به هم بزنید، حاضر می کنم». آنگاه امام انگشتان خود را باز کرد و بر سینه خود گذارد و فرمود: به خدا سوگند! علم همه کتاب نزد ماست.[۶]

آن حضرت به اسماعیل بن جابر فرمود: خداوند حضرت محمد را به عنوان پیامبر فرستاد و هیچ پیامبری پس از او نیست، و قرآن را بر او نازل کرد و بدین وسیله تمام کتاب ها را به آن ختم کرد. پس هیچ کتاب دیگری بعد از قرآن نمی باشد. خداوند در قرآن، حلالش را حلال و حرام را در آن حرام فرموده. پس حلال خدا تا روز قیامت حلال و حرامش حرام خواهد بود. و در قرآن اخبار پیشینیان و اخبار آیندگان و اخبار بین این دو وجود دارد. سپس دست به سینه خود گذارده، فرمود: ما تمام آن را می دانیم.[۷]

۴. قرآن، منشأ تمام دانسته های امام

عبد الاعلی و عبیده بن بشر گویند: بی آنکه کسی از امام صادق(ع) سؤالی کرده باشد، خود شروع کرده و فرمود: به خدا سوگند! من آنچه را که در آسمان ها و زمین است، می دانم و نیز آنچه را که در بهشت و جهنم می گذرد و هر چه را که اتفاق افتاده و اتفاق خواهد افتاد تا روز قیامت، همه آنها را می دانم. سپس سکوت کرد. آنگاه لب به سخن گشوده، فرمود: آری، همه آنها را از کتاب خدا می دانم. به آن چنین نگاه می کنم. و دست خود را باز کرد و فرمود: خداوند می فرماید: (فیه تبیان کل شی).[۸]

گویا امام صادق(ع) این جمله را از فرمایش خدا در قرآن مجید: (و نَزَّلنا علیک الکتاب تبیاناً لکل شی)،[۹] اقتباس فرموده است.

دو: سیره عملی امام

به گفته مالک بن انس و دیگران، هیچ گاه امام جعفر صادق(ع) جدای از قرآن دیده نشد. مالک گوید: من، جعفر بن محمد را بارها می دیدم که تبسم های نمکین نقش لبان او بود. هر گاه از پیامبر(ص) نزد او نام می بردند، ناگهان از احساس عظمت پیامبر، چهره او زرد می گشت. من هرگز ندیدم که او حدیثی از پیامبر نقل کند، مگر اینکه قبلاً وضو می گرفت. من برخی اوقات با او رفت و آمد می کردم و او را در یکی از سه حال می دیدم: یا نمازمی گزارد و یا ساکت بود و یا قرآن می خواند، و هرگز چیز غیر مفیدی به زبان جاری نمی ساخت. از بندگان خدا بود که از او می ترسید.[۱۰]

با این وصف، می توان گفت امام صادق(ع) عاشق و شیفته کتاب خدا بود و در تمام زندگی و عمر خود به اشکال مختلف قرآن را محور زندگی خود قرار داده بود؛ اگر چه در برخی از مقاطع زندگی اش از مورخان چیزی درباره زندگی قرآنی اش نقل نشده است.

اینک نمونه هایی از فرازهای زندگی او را از نظر می گذرانیم:

۱. خواندن دعا پیش از تلاوت قرآن

امام(ع) پیش از آنکه قرآن را شروع کند، نخست این دعا را می خواند:

بار خدایا، پروردگارا! سپاس از آنِ تو است. تویی یگانه در توانایی و سلطنت استوار، و از آن توست سپاس، تویی برتر به عزت و کبریا و فراز آسمان ها و عرش بزرگ.

پروردگار ما! سپاس از آن تو است. تو خود همه چیز را به ذات خود، دانی و هر دانشمندی به درگاهت نیازمند است. پروردگار ما! از آن توست سپاس، ای فرود فرستنده آیات و ذکر عظیم، پروردگار ما! از آن تو است سپاس، بدانچه آموختی از حکمت و از قرآن بزرگوار و روشنگر.

بارالها! تویی که پیش از اظهار شوق، آن را به ما آموختی و سودش را نجسته، آن را به ما یاد دادی. بار خدایا! در صورتی که این خود منت و فضل و جود و لطف است نسبت به ما و رحمت است برای ما و امتنانی است بر سر ما بی جنبش و چاره جویی و توانایی از طرف ما.

بارخدایا! پس خوب خواندن آن و نگه داشتن آیاتش را نزد ما محبوب ساز و ایمان به متشابه و عمل به آیات محکم آن را به وسیله تأویل و رهیابی در تدبیر و بینایی در پرتوش به دل ما افکن.

بارخدایا! چنانی که آن را درمان برای دوستانت نازل کردی و وسیله بدبختی دشمنانت ساختی و آن را نابینایی نافرمانان و روشنی فرمان برانت قرار دادی.

بار خدایا! آن را برای ما در برابر عذابت دژی ساز، و پناه گاهی در برابر خشمت، و وسیله ای برای جلوگیری از نافرمانی ات، و نگهبانی برای بدخواهی ات، و راهنمایی به فرمانبری ات، و نوری در روز ملاقات قرار ده تا بدان میان خلق تو پرتوی بیابیم و به وسیله آن از صراط تو بگذریم و به بهشت تو راه بریم.

بارخدایا! به تو پناه می بریم از شقاوت و جفاکاری در تحمل آن، و کوری از به کاربستن آن، و تخلف در حکمش، و گردن فرازی از توجه بدان، و کوتاهی در برابر حق آن.

بارخدایا! سنگینی آن را به کمک خود بردار، و مزدش را بر ما لازم شمار، و شکر و قدردانی از آن را بر ما بگمار، و ما را داعی و حافظ آن ساز.

بار خدایا! ما را پیرو حلال آن، و کنارجوی از حرامش، و برپادارنده حدودش، و پرداخت کننده مقرراتش گردان.

بارخدایا! خواندنش را به کام ما شیرین گردان، و در قیام بدان ما را نشاط بخش، و در ضمن مرتب خواندن و حسن تعبیر از آن دل ما را ترسان ساز، و نیروی به کار بستن آن را در هر آن از شب و روز به ما عطا کن.

بارخدایا! به دل ما هوشی بده در برابر شگفتی های بی پایان قرآن، و لذتی در زمزمه کردن با آن، و عبرتی در زمان شرح و بیان معانی آن، و سود روشنی در هنگام فهم جویی آن.

بار خدایا! به تو پناه می بریم از اینکه قرآن برایمان دلچسب نباشد و از اینکه آن را بالش خواب خود کنیم و پشت سراندازیم، و به تو پناه می بریم از قساوت خود در برابر آنچه ما را پند دادی.

بار خدایا! ما را سود بخش بدانچه در قرآن از آیات خود بازگو کردی، و ما را یادآور ساز بدانچه از مثل ها که در آن آوردی، و با تأویل آن بدکرداری های ما را جبران کن، و به وسیله آن مزد کردار نیک ما را چند برابر ساز، و درجات ما را بدان بالا بر، و با آن پس از مرگ مژده به دهان ما گذار.

بارخدایا! آن را توشه ای ساز برای ما که در موقع وقوف در برابرت نیرومند شویم، و راه روشنی که از آن به سوی تو پوییم، و دانش سودمندی که بدان شکر نعمت جوییم، و خشوع با حقیقتی که نام های مقدست را بدان منزه دانیم؛ زیرا تو بدان بر ما حجتی آوردی که راه عذر را بر ما بستی و به وسیله آن نعمتی به ما ارزانی داشتی که زبان شکر ما از آن کوتاه است…

بارخدایا! آن را برای ما شفیع روز قیامت خودساز، و ساز و برگ روز بر فراز شدن، و وکیل مدافع روز قضاوت، و نور در روز ظلمت، روزی که نه زمینی باشد و نه آسمان، روزی که هر کس بدانچه برای آن کوشیده، مزد گیرد.

بارخدایا! آن را در روز تشنگی وسیله سیرابی و نور روز پاداش ما گردان در برابر آتش سوزان و بی ترحم بر هر که به جانش افروخته و به سوزش شعله ور گردد.

بارخدایا! قرآن را در میان مردم برهان ما ساز در روزی که همه اهل آسمان ها و زمین گرد آیند.

بارخدایا! ما را به مقامات شهیدان راه بده و زندگی سعادتمندان و رفاقت با پیامبران را؛ زیرا تو شنونده دعایی.[۱۱]

۲. بیهوشی در حال تلاوت قرآن

علامه مجلسی می نویسد: روایت شده، هر گاه مولای ما امام صادق(ع) در نماز خویش قرآن می خواند، یک باره از هوش می رفت؛ زمانی که به هوش می آمد، از او علت بیهوشی را پرسیدند. حضرت در پاسخ فرمود: آن قدر آیات قرآن را تکرار کردم تا به حالتی رسیدم که گویا آن آیات را از زبان فرستنده اش می شنوم.[۱۲]

۳. خواندن سوره توحید

 اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی، به دوستانتان معرفی کنید.

  راهنمای خرید:

• همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
• ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
• در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.