پاورپوینت کامل عزاداری، رسانه پایدار شیعه ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عزاداری، رسانه پایدار شیعه ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عزاداری، رسانه پایدار شیعه ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عزاداری، رسانه پایدار شیعه ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

>

بی گمان آن سان که «رسانه» می تواند برای تحریف حقایق و ترور شخصیت ها مناسب باشد و آن چنان حرکت کند که شب را روز و خوبی را بدی و بدی را خوبی جلوه دهد، وسیله ای برای بیان واقعیت ها و هدایت خلق برای دستیابی به ارزش های معنوی و الهی نیز می تواند باشد. واقعه سال ۶۱ هجری و شهادت سبط اصغر حضرت رسول اکرم (ص) و یارانش در کربلا، با همه ویژگی هایی که دارد، صحنه ای بسیار خوب و مناسب برای قضاوت در نقش دوگانه رسانه هاست.

رسانه های اموی، در این واقعه تاریخی چنان عمل کردند که کشتن حضرت حسین بن علی (ع) و نوه پیامبر اسلام (ص) بعد از ۷۳ سال از ابلاغ نبوت جدش، نزد مسلمانان امری عادی و بلکه قدمی در راه اعتلای حق شناخته شود، تا آنجا که روز عاشورا به عنوان روز مبارک و یوم الله انگاشته گردد و روزه در آن روز شوم، مستحب شود: «یوم تبرّکت به بنو امیه».

جوّ خفقان حاکم بر جامعه اموی، سبب شد تا حضرت سید الشهدا (ع) و بازماندگان واقعه عاشورا همچون امام سجاد (ع) و زینب کبری (س)، با برنامه های شخصی و روشن از شیوه هایی نو برای تبیین حقایق واقعه عاشورا و ابلاغ حکمت حرکت و قیام حسین بن علی (ع) استفاده کنند و پیام عاشورا را از طریق رسانه ای به نام «عزاداری» به اطلاع همگان برسانند.

شاید بتوان ادعا کرد که در طول تاریخ هیچ رسانه ای را نمی توان یافت که به میزان «عزاداری» توانسته باشد نقش اصلی رسانه ها را که همان اطلاع رسانی است، ایفا کرده و یک واقعه تاریخی را قرن ها بعد همچنان زنده نگه داشته و آثار، پیامدها و پیام های آن را به نسل های آینده منتقل کرده و سالیان متمادی با وجود همه فشارها و خفقان ها، استمرار یافته و هم اکنون نیز در مقابل هجمه های گسترده رسانه ای دشمن، مقاومت کرده و از پای نایستاده باشد.

پیشینه عزاداری شیعه

مراسم سوگ و عزا، پدیده ای مذهبی و اعتقادی است که ویژگی های منحصر به فردی در کشورهای اسلامی دارد. «عزاداری» در لغت به معنی همراهی و همدلی در اندوه دیگران است که به هنگام مرگ انسان ها مصداق می یابد. اما شیعیان و محبّان اهل بیت (علیهم السلام) از این واژه مفهوم خاصی را برداشت کردند و این کلمه به مرور زمان از مفهوم و بار معنایی خاصی درباره شهادت امام سوم شیعیان، حضرت حسین بن علی (ع) در کربلا برخوردار شده و به اظهار حزن و اندوه در ماه محرم و صفر، به ویژه روز عاشورا اختصاص یافت.

بر مبنای اسناد تاریخی، عبدالله بن حرّ جُعفی پس از شهادت امام (ع) از منزل خود در قصر بنی مقایل به کربلا رفت و در آنجا گریست و قصیده بلندی در رثای حضرت حسین (ع) سرود. او را نخستین زیارت کننده قبر حضرت سید الشهداء (ع) دانسته اند.[۱] شاید این اولین حرکت عزاداری در رثای حضرت باشد، البته با چشم پوشی از اقدامات و سخنان حضرت زینب (س) و امام سجاد (ع) و کاروان اسیران کربلا.

مختار ثقفی، رهبر «توّابین» را نیز باید نخستین کسی دانست که به صورت عمومی مراسم عزاداری برپاساخت. وی مراسمی در خانه خود در کوفه برگزار کرد و برخی نوحه سرایان را برای ذکر مصیبت های خاندان رسالت در واقعه کربلا، به خیابان ها گسیل داشت.[۲]

دینوری[۳] به برخی از این گونه مراسم ها و گردهمایی های شیعیان در روز عاشورا و ندبه و زاری آنان بر قبور شهیدان کربلا، اشاره کرده است. هر چند نمی توان این تجمعات و عزاداری ها را در قالب عادات ریشه دار اجتماعی توأم با شعائر و آداب ثابت ارزیابی کرد؛ اما آنچه قطعیت دارد، نقش مهم رسانه ای این مراسم است که رسالت خود را در زنده نگهداشتن واقعه تاریخی و آثار آن، به خوبی ایفا کرده است.

دوران حکومت آل بویه (۳۲۲-۴۴۷ق.) را باید نقطه عزیمت و بروز و ظهور این پدیده دانست. تمایل زیاد خاندان بویه به مذهب شیعه، باعث ایجاد تشکل های شیعی و اجرای مراسم مذهبی با شکل و نام شیعی شد. نخستین بار در عاشورای سال ۳۵۲ق. بنا بر دستور صریح معزّالدوله، گردهمایی، اظهار حزن، بر سر زدن، ناله سردادن و ندبه کردن، ممنوعیت ذبح گوسفند، ننوشیدن آب، برپایی خیمه ها، توقف معامله و خرید و فروش، بستن بازارها و مواردی این چنین برای بزرگداشت عاشورا انجام پذیرفت.

از این سال تا اواخر حکومت آل بویه، «عزاداری» نقش خود را به عنوان یک رسانه رسمی که جزو آداب و رسوم و شعائر اجتماعی به حساب می آمد، ایفا می کرد و در اکثر سال ها این مراسم بر پا شد. آن چنان اهتمامی به این مراسم بود که در صورت مقارنت آن با عید نوروز یا جشن مهرگان ایرانیان، انجام آن سنت ها یک روز به عقب می افتاد.

نمادهای رسانه شیعی

عزاداری در طول تاریخ به شکل های مختلفی برگزار می شده و نمادهای گوناگونی داشته است که برخی از آنان را بدون توضیح و شرح بیان می کنیم:

۱. مرثیه سرایی و شعر خوانی؛

۲. زیارات؛

۳. روضه و مقتل خوانی؛

۴. تعزیه و شبیه خوانی؛

۵. برپاکردن بیرق و عَلَم (چوبی)؛

۶. جامه سیاه پوشیدن و سیاهی زدن به تکایا و دیوارها؛

۷. زنجیر زنی؛

۸. سینه زنی؛

۹. گریه کردن؛

۱۰. نخل برداری (در برخی مناطق مثل یزد)؛

۱۱. عدم برگزاری مراسم شادی؛

۱۲. نذورات و اطعام؛

۱۳. حرکات دسته های عزاداری در کوچه ها و خیابان ها؛

۱۴. سقّایی؛

۱۵. قربانی کردن.

فلسفه عزاداری

فلسفه عزاداری سیدالشهدا (ع) را از ابعاد و زوایای گوناگونی می توان مورد بررسی و گفتگو قرار داد؛ اما آنچه را که به بُعد رسانه ای آن مرتبط است، به اختصار در چند مورد بیان می داریم.

۱. احیای آموزه ها و معارف دینی

امام حسین (ع) در نامه ای که برای بزرگان بصره فرستاد و از آنان کمک و یاری طلبید، علت حرکت خود را به دلیل شرایط حاکم بر جامعه اموی آن دوران اعلام می فرماید: «فإنّ السنّه قد أمیتت و البدعَهُ قد اُحییت؛ بی گمان این سنت پیامبر اکرم (ص) است که میرانده شده و از بین رفته است و این بدعت است که جانی دوباره به خود گرفته است».

چنان که آن حضرت، وظیفه خود را احیای دوباره سنت و دین ناب جدّ بزرگوارش رسول خدا (ص) بیان کرده، عزاداری و مجالس عزا نیز که برای احیای فلسفه قیام سیدالشهدا است، به واقع رسان