پاورپوینت کامل کـتاب و کتاب خوانی در آیینه رهنمودهای مقام معظم رهبری (۲) ۷۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کـتاب و کتاب خوانی در آیینه رهنمودهای مقام معظم رهبری (۲) ۷۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کـتاب و کتاب خوانی در آیینه رهنمودهای مقام معظم رهبری (۲) ۷۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کـتاب و کتاب خوانی در آیینه رهنمودهای مقام معظم رهبری (۲) ۷۰ اسلاید در PowerPoint :

>

بـخش نـخست این مقاله، در شماره ۷۷ (بهار ۱۳۸۸ش. ) چاپ شده بود.

مقدمه نهی از منکر

زمینه سازی برای رفع نیازهای فکری، در عـرصه های گوناگون، از مقدمات نهی از منکر است و تنها زمانی می توانیم دیگران را از فکری بازداریم که قـبلا آگاهی لازم درباره نکوهیده بـودن آن را در اخـتیار آنها گذاشته باشیم. «حجاب» یکی از این مقوله هاست که رهبر انقلاب معتقدند هنوز کار فکری و فرهنگی بایسته در این زمینه انجام نشده تا ما از نهی از منکر خود، انتظار اصلاح داشته باشیم. ایشان در مـراسم هفتمین سالگرد تأسیس سازمان تبلیغات اسلامی می فرماید:

«ما دو گونه نیاز داریم: نیازهای همیشگی، و نیازهای فصلی و مقطعی.

گاهی نیازهای مقطعی اهمیتش کمتر از نیازهای همیشگی نیست… فرض بفرمایید امروز ما یا یک خـلأ فـکری در زمینه حجاب اسلامی و پوشش زن مواجه هستیم. این را چه کسی باید پر کند؟ ما بعد از انقلاب چقدر در باب حجاب و پوشش زن حرف زدیم و مطلب ارائه کردیم تا توقع داشته باشیم که فلان خانم بار آمـده درمـحیط غیر اسلامی که البته در سایه شور و هیجان انقلاب به این حکم اسلام گرایش پیدا کرده، به صورت عمیق این حکم اسلامی را باور کرده باشد و همچنان که به باورهای دینی و اجـتماعی خـویش پایبند است. به این باور هم در خلأ و ملأ پایبند باشد؟ ما در این زمینه چقدر تبلیغ انجام داده ایم؟ چقدر کتاب یا شعر یا قصه یا سخنرانی عمومی برای همه مردم در زمینه های لزوم حجاب بـیان کـرده ایم تـا اگر به خانمی در خیابان گـفتیم چـرا حـجابت این طوری است؟ خاطر جمع باشیم که مؤاخذه ای بلا بیان نیست. من در این زمینه احساس خلأ می کنم. این کار را چه کسی باید بکند؟ این یـک مـسئله مـقطعی است.»[۱]

تاریخ نویسی ضد دینی

تاریخ نگاری و سیره نویسی، از مـقولاتی اسـت که تلاش برای خلق آثار سالم، جامع و بی غرض در آن ضروری است؛ زیرا تاریخ مبنای تفکر و عبرت آیندگان است. اما مـتأسفانه گـاه تـاریخ ها را افرادی نوشته اند که خود بویی از دین نبرده بودند یا حـتی ضد دین بودند. تاریخ مشروطه کسروی، یکی از نمونه هاست. رهبر انقلاب که این انحراف آشکار را ملاحظه می کند، در صدد اسـت نـویسندگان مـسلمان را تشویق به خلق حداقل اثری تاریخی، سالم و بی غرض درباره دوران مشروطه کـند و بـه این ترتیب، انحراف و منکری را از مسیر تفکر و اندیشه و عبرت آموزی آیندگان پاک سازد:

«به واجب ترین و اساسی ترین کارها بپردازید و کـار را هـم مـتقن یعنی دقیق انجام بدهید. حقیقتا واقعیت حس بشود؛ درک بشود؛ یعنی آن شـخصی کـه مـی خواهد سراغ این کار برود، زکام فکری نباشد که نتواند این بو را استشمام کند. بـبینید در تـاریخ چـه گذشته است. کتاب های دوره مشروطیت که من غالبا نگاه و مطالعه کرده ام، نشان دهنده واقعیاتی اسـت کـه همواره پوشیده نگاه داشته شده است. لذا به نظر من یکی از اساسی ترین کارها، تـدوین تـاریخ مـشروطه است. ما هنوز یک تاریخ مشروطه سالم و جامعی که حقیقتا نقش ها را درست و بر طـبق واقـع ترسیم کرده باشد، نداریم… بهترین تاریخ های ما از لحاظ نظم و ترتیبب تاریخی، تقریبا کـسروی اسـت. البـته جهت گیری کسروی، جهت گیری ضد دینی و ضد علمایی و ضد روحانی است. او به طور محسوسی در تاریخ اثـر گـذاشته است. وقتی انسان نگاه می کند، تأثیر عقاید او کاملا مشهود است. به عـلاوه، او تـنها خـودش یک نفر نشسته و یک تاریخ نوشته است. این که فایده ای ندارد و نمی تواند تاریخ به مـعنای واقـعی مـحسوب بشود».[۲]

بخش چهارم: نظارت و ممیزی کتاب جلوگیری از راهزنی فکرها نظارت بر نـشر و پخـش کتاب

رهبر معظم انقلاب در این زمینه می گوید:

«بحث بر سر محدود کردن نویسندگان و دانشمندان و متفکران و آدمهای بـرجسته نیست؛ بحث بر سر جلوگیری از راهزنی فکرها و اندیشه هاست. ما مسئولیت مهمی در مـقابل افـکار مردم داریم. بهترین راه برای جلوگیری از این راهـزنی، بـه وجـود آمد، فکر هدایتگری هم در کنار آن مطرح بـشود. ایـن بهترین کار است. اگر واقعا یک روز این مهم در کشور تأمین بشود، بسیار خـوب اسـت.

من قبلا هم با دوسـتان مـکرر این نـکته را در مـیان گـذاشته ام که اگر فکر غلطی به وسـیله یـک نفر که معتقد به این فکر غلط است، منتشر شد، ما بـاید بـتوانیم در قبال آن، فکر درست را عرضه بـکنیم، ما در آن روز مطلقا نـگرانی در ایـن زمینه نخواهیم داشت؛ هر کـتابی در هـر زمینه ای می خواهند، منتشر کنند، لیکن وقتی که چنین زمینه ای وجود ندارد-یعنی چـنین امـکانی نیست – یا به هر حـال واقـعیت ایـن نیست یا اگـر هـم امکاناتی هست، استفاه نـشده یـا استفاده نمی شود، ما باید مواظب ذهن جوانان باشیم…

گاهی حرف های غلط یا یک تـحریف بـزرگ دیده می شود که هر انسانی را – چـه انـسانی متدین را در زمـینه های مـسائل دیـنی، چه پرهیزگاران سیاسی را در زمـینه مسائل سیاسی، چه مورخان متعهد را در زمینه های تاریخی – واقعا بر می انگیزد».[۳]

ترویج فحشا و مطبوعات

کتاب، غـذای روح اسـت و فساد آن می تواند مطالعه کننده را مسموم کـند. بـه ایـن جـهت لازم است فرآورده های فـکری و فـرهنگی همواره از جهت فساد و صلاح مورد بررسی قرار بگیرد و به عنوان نهی از منکر، از ورود فرآورده های فکری و فرهنگی مـسموم بـه عـرصه فکر و اندیشه جلوگیری شود. امام حسن عـلیه السـّلام مـی فرماید:

«در شـگفتم از کـسی کـه در انتخاب غذای جسم خود دقت می کند، اما در گزینش غذای روحش بی پروایی می کند».

رهبر انقلاب نیز بر ممانعت از نشر آثار مسموم تأکید می کند:

«کتاب، یک غذاست؛ یک غـذا و یک نوشیدنی روح است. اگر مقوی باشد، روح را تقویت می کند. ما که حالا داریم مرتب سفارش می کنیم که از این نوشیدنی بخورید، نوع نوشیدنی اش را معین نکرده ایم. پس بایستی مواظب باشیم که نبادا نوشیدنی مـسموم، خـطرناک، فاسد، گندیده ومضر با رنگ آمیزهای خیلی خوب دست مردم داده شود… چطور اداره بهداشت اگر ببیند که غذای فاسدی به مردم فروخته می شود، با آن مقابله می کند؛ اما اگر مشاهده شـود کـه کتاب فاسدی به مردم داده می شود، با آن مقابله نکنند؟ البته من اعتقاد ندارم که بایستی هرچیزی را که به سلیقه خاص مضر به نظر می رسد، جلویش را بـگیریم؛ لیـکن چیزهایی هست که واضح اسـت بـرای مردم مضر است؛ مثل ترویج فحشا و ترویج فساد و از این قبیل. اینها را نبایستی اجازه بدهند که نشر بشود، اما بیشتر بایستی تلاش کنند تا کـتاب های خـوب تولید و پخش بشود».[۴]

مـمیزی کـتاب

«ممیزی کتاب… کار بسیار مهمی است… و دو مبنا وجود دارد که واقعا باید انتخاب کرد. البته از نظر من مطلب روشن است… یک مبنا، مبنای اصل ممیزی است، با این تفکر که نـویسنده حـق دارد حرف خودش را به گوش مخاطبان برساند و اگر شما ناراحتید، بروید به مخاطب بگویید که نخواند یا کتاب ضد این حرف را منتشر کنید که مثلا گمراه نشود. من که نویسنده هـستم، حـقم این اسـت که وقتی این کتاب را نوشتم، به هر کس که می خواهم، بدهم یا هر کسی که می خواهد، بـخواند.

مبنای مقابل این، آن است که می گوید وقتی دستگاهی – به غیر دولت – امـور مـردم را مـتکفل و متحمل شده است، مسئولیت دارد که نگذارد فساد به جسم و جان مردم نفوذ کند؛ مثلا فرض کنید کـسی مـایل است از ته دل هروئین بکشد و کسی هم این ماده را دارد و می خواهد به او بفروشد. شخص خـریدار مـی گوید: شـما چه کار دارید؟ من مزاجم قوی است و هروئین در من اثر نمی کند یا اصلا دلم می خواهد مزاجم ضـعیف باشد. اما به کسی هم این هروئین را نخواهم داد و خودم می خواهم هروئین بکشم. دولت در ایـنجا حقی – یا به تـعبیر بـهتر مسئولیتی – دارد و آن مسئولیت جلوگیری از تسرّی فساد در جسم و جان و فکر یکایک شهروندان است. این، جزء یکی از وظایف دولت است؛ یعنی نمی تواند اجازه بدهد که انسانی خود و استعداد و موجودی اش را که فط هم متعلق بـه خود او نیست، بلکه متعلق به مجموعه این ملت و این کشور است، تضییع و فاسد کند.

فرض کنید یک نفر رمانی را با بیان جذابی می نویسد که این رمان حقایق تاریخی را تحریف می کند و مـمکن اسـت هزاران خواننده را هم به طرف خود جلب نماید. می گوید: به من اجازه دهید که این رمان را به داخل جامعه بفرستم تا مردم آن را بخوانند. شما می بینید که اگر مردم این رمـان را خـواندند، ذهنشان نسبت به یک حقیقت تاریخی دچار گمراهی خواهد شد. آیا حق خواننده ایجاب می کن دکه شما جلو نشر این رمان را بگیرید یا نه؟

… مسئله فقط درحق نویسنده و گوینده مـنحصر نـمی شود، بلکه حق بالاتری وجود داردکه آن، حق خواننده است. چرا می گوییم بالاتر؟ چون تعداد افراد بیشتر است. یک نفر نویسنده، یک حق دارد؛ در حالی که هزاران خواننده، هزاران حق دارند. حق این ها بـاید رعـایت شـود…

یک وقت ممکن است کـشور بـه جـایی برسد که در زمینه های تاریخی و یا اعتقادی هر چه کتاب بد منتشر کنند، بتوانند در مقابلش کتاب خوب منتشر کنند. در آن موقع شاید مـی گفتیم کـه هـیچ اشکالی ندارد و هر کس هر چه می خواهد در زمـینه تـاریخ و کلام و عقاید بنویسد؛ به خاطر این که در مقابلش کسانی هستند که پاسخ دهند و کتاب منتشر کنند، اما در شرایط کـنونی بـلاشک کـفایت لازم در پاسخ گویی و مقابله وجود ندارد… ؛ اگر چه ممکن است آنجا هـم این فکر پیش بیاید که حالا اگر کسی آمد آن مطلب را خواند و دچار اشتباه و انحراف شد، چنانچه حجم انـبوهی داشـته بـاشد، باز دولت مسئولیت داشته باشد، لیکن بعضی از چیزها قابل پاسخ گویی نـیست. آن کـتابی که جوان را دچار احساسات شهوانی می کند، چگونه قابل جبران است؟ با کدام کتاب؟ با کدام نوشته؟ با کدام موعظه؟ در اینجا پاسخ گویی امکان نـدارد».[۵]

نـظارت و تـحریف زدایی

واژگونه جلوه دادن حقایق در نقل، تحلیل ها و خلق آثار، از جمله منکراتی است که بـه آنـ «تـحریف»می گویند. رهبر انقلاب در این باره نیز تذکر لازم را می دهد و در جمع دست اندرکاران هفته کتاب می فرماید:

«کسانی هـستند کـه جـنگ را تحریف می کنند. من دو کتاب از یک نویسنده نسبتا معروف زمان خودمان خواندم که هر دو کـتاب در مـورد جنگ بود. یکی از آن دو، کمتر و دیگری، سر تا پا تحریف جنگ و انقلاب بود و مـردم مـنطقه ای بـه چیزهخایی متهم شده بودند که بلا شک از آنها مبرّا و پاکیزه هستند. البته ایشان بـه قـصد بدگویی نسبت به آنها ننوشته بود و شاید هم خیال می کرد که تعریف اسـت، امـا بـه هر حال برای تحریف تاریخ انقلاب نوشته بود. این کتاب چاپ شده است و متأسفانه دیـدم کـه در یکی از مجلات انقلابی، نقد موافق هم شده بود. معلوم بود که ایـن کـتاب را بـه عنوان جنگ درست نخوانده یا اصلا نخوانده بودند…

بعضی از کتاب ها ممکن است با اندک تـفسیری اصـلاح بـشود. مترجم و نویسن