پاورپوینت کامل رسانه و اوقات مردم ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رسانه و اوقات مردم ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رسانه و اوقات مردم ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رسانه و اوقات مردم ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

>

تمام ابزارهایی که در اطلاع رسانی و فرهنگ سازی و شکل گیری اطلاعات و آگاهی مردم و پر کردن اوقات فراغت آنان نقش دارد، مانند: صدا و سیما، مجلات، فیلم و.. . رسانه است و امروزه سایت ها، بلوتوث ها و.. . نیز در شمار رسانه ها جای گرفته اند.

تحول سازی رسانه ها

اکنون بر کسی پوشیده نیست که رسانه در تحول سازی، حرف اول را می زند. به عنوان نمونه، رسانه ها در عرصه انتخابات تحول اعجاب آوری را ایجاد می کنند و بسیاری از مردم را به صحنه می کشانند. فراوان اند کسانی که ابتدا قصد ورود به عرصه انتخابات را ندارند، ولی با چند برنامه، مصاحبه و مناظره، آنان نیز به میدان می آیند و گاه از دیگران سبقت می گیرند.

این تحول سازی، نشان می دهد که رسانه نخست بر ذهن و عقل و احساسات مردم تأثیر می گذارد. امروزه در سطح جهانی بیشتر تبلیغات ارشادی و انحرافی، از طریق رسانه ها انجام می گیرد. به عنوان مثال، هرزه نگاری و کژاندیشی جنسی و اخلاقی در جامعه های غربی – کم و بیش – وجود داشت، اما با ورود رسانه ها در این صحنه همچون سینما و رواج دنیای مجازی اینترنت، فساد و بی بندوباری اخلاقی به صورت کنترل نشده و آسان رایج شده و امراضی چون ایدز که امروزه آن به عنوان «طاعون رو به گسترش قرن» یاد می کنند، بشر را به ورطه نابودی کشانده و بدین ترتیب دنیای مجازی اینترنت نیز ناامن گردیده است.

دنیای اینترنت به زودی حتی دورترین نقاط جهان را در قبضه خود خواهد گرفت و دولت ها و ملت های الکترونیکی ایجاد خواهد کرد.

گرام – استاد فلسفه اخلاق در دانشگاه ابردین اسکاتلند – در مقاله ای در این زمینه می گوید: «اینترنت بیشتر از آنکه آنارشیسم سیاسی را ترویج کند، آنارشیسم اخلاقی را رواج می دهد و این واقعاً ویرانگر است»[۱]. همین گونه است سینما، روزنامه ها و مجلات. البته در طرف مثبت هم اینترنت و دیگر رسانه ها می توانند کارساز و مفید باشند.

رسانه در فرهنگ سازی جامعه نیز نقش تعیین کننده ای دارد و حتی می تواند فرهنگ جدید ایجاد کند. به عنوان مثال، سریال «شب های برره» مدت ها فرهنگ گفتاری و گویش مردم را دگرگون ساخته بود؛ فرهنگی که واقعیت خارجی نداشته! از اینجا می توان حدس زد که اگر رسانه ها به دنبال ترویج صحیح «فرهنگ دینی» باشند، تا چه حد می توانند تأثیرگذار باشند. مناسب است به یک نمونه از تأثیر مفید مطبوعات اشاره کنیم:

خانمی به یکی از مجلات می نویسد: «بعد از فوت پسر و همسرم، مطالب مجله شما به روح من آرامش می بخشید و از رنج های باطنی ام می کاست. به این ترتیب هم خودم متحول شدم و از اندوه فاصله گرفتم و هم توانستم افرادی را که از زندگی مأیوس و ناامید بودند، به زندگی امیدوار و دلگرم کنم؛ از جمله یک بار که بین یکی از اقوام اختلاف به وجود آمده بود و قصد جدایی داشتند، با استفاده از دانش و تجربیاتی که از طریق مجله… آموخته بودم، توانستم آنها را آشتی بدهم… مطبوعات، تأثیر زیادی بر آگاهی خانواده ها دارند».[۲]

امروزه در جامعه ما کم توجهی به نماز و حجاب به صورت معضل جدی در آمده؛ اما اگر رسانه ملی و سینما در این زمینه احساس مسئولیت کند، می تواند با ساختن چند فیلم، این فرهنگ پراهمیت را در جامعه احیا کند؛ اما دردا که این احساس مسئولیت کمتر وجود دارد!

وقت، مهم ترین سرمایه

مهم ترین و ارزشمندترین سرمایه آدمی، وقت اوست. اما این سرمایه به راحتی و سخاوتمندانه در اختیار رسانه ها قرار می گیرد. وظایف دینی و اخلاقی رسانه ها اقتضا می کند تا از سرمایه وقت، بهترین و ارزشمندترین بهره برداری ها بشود. قبل از پرداختن به توصیه هایی در این زمینه، بجاست که اهمّیت و ارزش وقت و زمان را در منابع دینی بررسی کنیم.

در منابع دینی، سخت به اهمیت بهره وری و برنامه ریزی برای استفاده بیشتر از فرصت ها توجه شده است که مهم ترین این مباحث را تحت این عناوین می توان تبیین کرد:

۱. گذشتن سریع وقت و عمر

عمر و زمان به سرعت در حال گذشتن است؛ اما گذر عمر به گونه ای است که قابل لمس و حس نیست. امام علی (ع) فرمود: «اَلْفُرصَهُ تَمُرُّ مَرَّ السَّحاب[۳] زمان و فرصت همچون ابر در حال گذر است».

بر لب جوی نشین و گذر عمر ببین

کاین اشارت ز جهان گذرا، ما را بس

۲. برگشت ناپذیر بودن وقت

همه، خصوصاً اصحاب رسانه به این امر توجه کنند که عمر و زمان قابل بازگشت نیست و به هیچ طریقی زمان از دست رفته و عمر گذشته را نمی توان برگرداند. امام علی (ع) فرمود:

«اَلْفُرصَهُ سَریعَهُ الْفَوْتِ وَ بطیئهُ الْعَودِ؛ فرصت به سرعت می گذرد و به کندی بر می گردد».[۴]

آنچه از وقت و زمان بهره برداری شده، می ماند و آنچه از دست رفته و یا بیهوده تلف شده، سرمایه ای است که نابوده شده و قابل برگشت نیست.

۳. قابل معاوضه نبودن وقت

امام علی (ع) فرمود:

«اَلْفُرصَهُ غُنْمٌ [۵] زمان و فرصت، غنیمتی است که با چیزی قابل معاوضه نیست».

هر سرمایه ای را انسان از دست دهد، قابل جبران است، جز سرمایه عمر و زمان که جبران ناپذیر است. فخر رازی در ذیل آیه وَ الْعَصْرِ إِنّ اْلإِنْسانَ لَفی خُسْر؛[۶] «قسم به عصر که انسان ها همه در زیان اند»، چنین می گوید:

«یکی از بزرگان پیشین گفته است: معنی این سوره را من از مرد یخ فروشی آموختم که فریاد می زد و می گفت: «اِرْحَمُوا مَنْ یَذُوبُ رأسُ مالِه، اِرْحَموا مَنْ یَذُوب رأسُ مالِه؛ رحم کنید به کسی که سرمایه اش ذوب می شود، رحم کنید به کسی که سرمایه اش ذوب می شود (و از دست می رود!)». پیش خود گفتم: این است معنی (إِنّ اْلإِنْسانَ لَفی خُسْرٍ). عصر و زمان بر انسان می گذرد و عمرش پایان می گیرد و ثوابی کسب نمی کند و در این حال، زیان کار است».[۷]

باید اصحاب رسانه این نکته بسیار مهم و حیاتی را بدانند که سرمایه اصلی مردم؛ یعنی وقت و عمر آنان، در اختیار آن ها قرار دارد و لااقل اگر با این سرمایه سودی را جلب نمی کنند، زیانی نرسانند و کاری نکنند که مردم سرمایه خود را از دست بدهند و دچار خسارت بشوند.

گویند: گدای زرنگی به مغازه خشکبار فروشی رفت و گفت: یک گونی از این گردو ها را به من عطا کن. صاحب مغازه گفت: کجا دیده ای که یک گونی گردو بدهند؟ گدا گفت: پس اجازه بده تا در کنار گونی بنشینم! گفت: اشکالی ندارد. گدا پس از لحظه ای گفت: اجازه می دهی دانه ای از گردو بردارم؟ مغازه دار گفت: بردار. بار دیگر گفت: اجازه می دهی دومی را بردارم؟ و به این ترتیب تعداد زیادی از گردوها را برداشت. صاحب مغازه گفت: گویا تصمیم داری همان یک گونی را یکی یکی از من بگیری!؟

داستان رسانه ها نیز همین گونه است. کسی نمی پذیرد که پنجاه سال از عمر مفید هر فرد بیهوده هدر رود، ولی برنامه های غیر مفید و حتی زیان آور رسانه ها، سال های سال از عمر انسان ها را تلف می کند و کسی هم احساس زیانی نمی کند. با برنامه های غیر مفید، لحظه های عمر از دست می رود، بدون آنکه متوجه آن باشیم و زمانی متوجه می شویم که تمام سرمایه از دست رفته است

۴. وقت قابل افزایش نیست

رسول خدا (ص) فرمود:

«اِنَّ الْعُمْرَ مَحدُودٌ لَنْ یَتَجاوَزَ اَحدٌ ما قُدِر لَهُ؛[۸] عمر محدود است. هیچ کس از مقدار تعیین شده، عبور نمی کند».

بلی، می توان از وقت محدود خود بهره برداری بهینه کرد و کیفیت آن را افزایش داد، ولی از نظر کمّی هرگز قابل افزایش نیست. توجه جدّی برنامه سازان و اصحاب رسانه به این نکته، باعث افزایش کیفی برنامه ها می شود.

امام علی (ع) با تأکید به مردم توصیه فرموده است:

«کُنْ عَلی عُمْرِکَ أَشَحُّ مِِنْکَ عَلی دِرْهَمِکَ وَ دینارِکَ؛[۹] بر عمر (و زمان و وقت) خود، از درهم و دینارت حریص تر باش».

چرا که پول و ثروت را دوباره می توان به دست آورد و افزایش داد، ولی عمر هرگز قابل افزایش نیست. از اینجا به نارسایی این جمله که «وقت، طلاست» می توان پی برد؛ زیرا طلا قابل کسب و افزایش است، ولی وقت این گونه نیست.

۵. پرهیز از کار غیرمفید

باید در جامعه فرهنگ سازی شود و متولیان و مجریان امور – به ویژه اصحاب رسانه – بیشتر به این توجه کنند، که عمر خود و دیگران را در کارها و برنامه های غیر مفید تباه و نابود نکنیم. پیامبر گرامی اسلام فرمود:

«اِحْذَرَوا ضِیاعَ اْلاَعمارِ فیما لا یبقی لکم فَفائِتُها لایَعُودُ؛ از ضایع کردن عمر در چیزی که ماندگار نیست، پرهیز کن؛ چرا که عمرهای از دست رفته، قابل برگشت نیست».[۱۰]

آیا برخی گزارش های ورزشی خارج از کشور، برخی برنامه ها و سریال های داخلی و خارجی که گاه هزاران ساعت از وقت مردم را می گیرد، برای