پاورپوینت کامل رسانه ها از نگاه امام خمینی(ره) ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رسانه ها از نگاه امام خمینی(ره) ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رسانه ها از نگاه امام خمینی(ره) ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل رسانه ها از نگاه امام خمینی(ره) ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

>

رسانه های گروهی به سبب کارکردهای ویژه در جمع آوری، تجزیه و تحلیل و توزیع و رساندن اطلاعات، یکی از عوامل مهم تأثیرگذار در ابعاد زندگی مردم در عصر حاضر است؛ زیرا افراد هر جامعه ای به گونه مستقیم و یا غیر مستقیم، تحت تأثیر رسانه ها می باشند. بنابراین یکی از ارکان ایجاد ارتباط و انتقال مفاهیم و دیدگاه های گوناگون در دنیای امروز، رسانه های گروهی است که حوزه و گسترش فراوانی را در خود جای می دهد. تردیدی نیست که قوام و بنیاد نظام های اجتماعی بر اصل ایجاد ارتباط میان اعضای جامعه و رابطه با بیرون نظام است و این ایجاد رابطه بدون اطلاع و آگاهی از کنش های درون و برون نظام ممکن نیست، به این معنا که وجود اطلاعات و اخبار از یک سو بر تعامل ها مؤثر است و آنها را تحت تاثیر قرار می دهد و از سوی دیگر، همین عمل ها و عکس العمل ها موضوعات جدیدی برای رسانه ها فراهم می سازد.

پس می توان گفت که رسانه ها یکی از ابزارهای تعیین کننده خط مشی های حاکم بر جامعه است. از این رو، کسی در ضرورت حضور آن در میان اجتماع به عنوان ابزاری برای ایجاد، تقویت و انتقال فرهنگ ها و باورهای دینی تردید ندارد. نکته مهم آن است که رسانه، ابزاری است که به وسیله انسان ها به کار گرفته می شود و انتقال دهنده اندیشه و افکارِ همان هاست و از آنجا که انسان ها در افکار خود گوناگون اند؛ عده ای عادل و عده ای فاسق اند، عده ای متدین و عده ای غیر متدین اند، عده ای خادم و عده ای خائن اند، برهمین اساس رسانه ها می توانند هم حامل اندیشه های خوب، انسان ساز، تعالی بخش و کمال آفرین باشند و هم می توانند در بردارنده افکار نادرست، انحطاط آفرین و انحرافی باشند. از این رو، مانند دیگر موضوعات اجتماعی نیازمند بایدها و نبایدها خواهند بود. امام خمینی (ره) به عنوان مرجع آشنا با مبانی و آموزه های دینی، آگاهی از حقایق زمان، و به عنوان معمار انقلاب اسلامی و احیاگر اسلام ناب محمدی (ص) در قرن حاضر، به مقوله رسانه توجه و عنایت ویژه داشت و بر اسلامی شدن رسانه ها و قرار گرفتن آنها در جهت فرهنگ دینی تأکید بسیار می کرد.

مطبوعات در نگاه امام خمینی(ره)

مطبوعات در کارکرد خود، بایدها و نبایدهایی را باید مراعات کنند. در نگاه امام خمینی (ره) آزادی مطبوعات مرهون کوشش های بی دریغ ملت مکتبی و فضای ایجاد شده از سوی نظام اسلامی است. از این رو، از این آزادی باید در جهت منافع ملت و نظام مقدس جمهوری اسلامی بهره جست. ایشان می گویند:

«همه مطبوعات آزادند، مگر اینکه مقالات مضر به حال کشور باشد».[۱]

پرهیز از تحریف

امام ( ره) در جای جای پیام ها و سخنرانی های خود، همواره متذکر گشته اند که قلم و بیان آزاد است که بنویسد و بگوید، اما توطئه نباید بکند. معیار توطئه در دیدگاه آن بزرگوار، تحریف واقعیت هاست. از این رو، لازم است مطبوعات از هرگونه تحریف پرهیز کنند.[۲]

آزادی در چارچوب قانون

سمت و سوی مطبوعات باید خدمت باشد. «مطبوعات باید همیشه در خدمت اسلام عزیز و مردم و کشور باشند و آزادی ها در حدود قوانین مقدس اسلام و قانون اساسی به بهترین وجه تأمین شود».[۳]

ندادن اجازه نشر به مطبوعات فاسد

امام خمینی با اینکه آزادی مطبوعات را می پذیرد، اما در وصیت نامه الهی – سیاسی اش گوشزد می کند:

«اکنون وصیت من به مجلس شورای اسلامی در حال و آینده… آن است که نگذارند این دستگاه های خبری و مطبوعات و مجله ها از اسلام و مصالح کشور منحرف شوند و باید همه بدانیم که آزادی به شکل غربی آن، که موجب تباهی جوانان و دختران و پسران می شود، از نظر اسلام و عقل محکوم است و تبلیغات و مقالات و سخنرانی ها و کتب و مجلات بر خلاف اسلام و عفت عمومی و مصالح کشور، حرام است و بر همه ما و همه مسلمانان جلوگیری از آنها واجب است. و از آزادی های مخرب باید جلوگیری شود. و از آنچه در نظر شرع حرام و آنچه بر خلاف مسیر ملت و کشور اسلامی و مخالف با حیثیت جمهوری اسلامی است، به طور قاطع اگر جلوگیری نشود، همه مسئول می باشند».[۴]

از این بیان و گفته های مصرانه امام خمینی(ره) به دست می آید که حد و مرز آزادی ها در قلم و بیان، احکام دین اسلام و نیز مصالح کشور است. چه بسا مواردی وجود داشته باشد که مستقیماً با شرع مقدس مرتبط نباشد، اما مصالح نظام و کشور اسلامی را به مخاطره بیندازد که در این صورت، حفظ مصالح عمومی کشور بر همه کس شرعاً و عقلاً لازم است.

نویسندگی و نویسندگان

امام خمینی (ره) افزون بر خود رسانه ها، عنایتشان بیشتر به تعیین کنندگان محتوای رسانه مانند محققان، نویسندگان و خطیبان است و نیز ایشان به صاحبان رسانه به عنوان جهت دهندگان رسانه توجه ویژه ای دارد. از این رو، می توان گفت که مخاطب همه رهنمودهای آن حضرت، انسان هایی هستند که در مقدمات، پردازش، تحلیل و جهت دهی آگاهی ها و اطلاعات در رسانه نقش اساسی دارند. لذا پیش از بیان دیدگاه های آن حضرت درباره خود رسانه ها، به برخی از نظریات ایشان درباره صاحبان قلم اشاره می شود.

۱. نویسندگی، واجب کفایی است

«نویسندگان در هر جا که هستند، چه در حوزه های علمیه و چه در دانشگاه ها و چه در سایر جاها هستند، باید با گفتار خودشان و نوشتار خودشان به این کشور خدمت کنند. عذر نیست برای آنها که چون من وارد یک شغلی نیستم، پس نویسندگی هم نکنم. شغل، امروز یک امری است که برای آن اشخاصی که شایسته هستند و ایران احتیاج به آن شغل ها دارد، واجب کفایی است».[۵]

۲. قلم در محضر خداست

«در نوشته هایتان به خدا توجه داشته باشید! بدانید که این قلم که در دست شماست، در محضر خداست و اگر هر کلمه ای نوشته شود، بعد سؤال می شود که چرا این کلمه نوشته شده است. اگر به جای این کلمه بشود یک کلمه خوبتر نوشت، از شما سؤال می کنند چرا این کلمه زشت را نوشته اید؟».[۶]

۳. قلم در خدمت تربیت بشر باشد

«قلم به دست بگیرند برای تربیت بشر. آن قدری که بشر از قلم های صحیح نفع برده است، از چیزی دیگر نبرده است و آن قدر که ضرر کشیده است، از چیزهای دیگر ضرر نبرده است. قلم ها و بیان ها با مغزهای مردم رابطه دارند. اگر قلم ها و بیان ها و علم ها و تعلیم ها و آموزش ها برای خدا باشد، مغزها را الهی تربیت می کنند و اگر برخلاف این باشد، مغزها، مغزهای غرورمند، مغزهای طاغوتی از آن پیدا می شود».[۷]

۴. قلم و بیان در خدمت تعالی اسلام، کشور و ملّت باشد

«به آن دسته از تحصیل کردگان و روشن فکران و دانشمندان که به مرض غرب و شرق زدگی مبتلا نیستند و حاضر نیستند شرف اسلامی، ملی و میهنی خود را فدای امیال قدرتمندان کنند یا در راه لذات و شهوات زودگذر فدا نمایند، عرض می کنم: همت بگمارید که قلم و بیان خویش را برای تعالی اسلام و کشور و ملت خود به کار گیرید و با توده های محروم همصدا و همدست شوید که آزادی از چنگال شرق و غرب را که امروز نصیبتان شده، حفظ کنید و در این خدمت از هیچ کوششی و مجاهده ای دریغ ننمایید که برای هیچ یک از ملت های جهان این فرصت نبوده است و یا برای کمتر ملتی این فرصت پیش آمده است. خداوند همه ما را توفیقِ شناخت وظیفه، عنایت فرماید».[۸]

۵. قلم در راه آزادی ملت و نشر فرهنگ اسلامی باشد

«آقایان! شما نویسندگان الآن تکلیف بسیار بزرگی به عهده تان هست، پیشتر قلم شما را شکستند، الآن قلم شما باز است، لکن استفاده از قلم، در راه آزادی ملت، در راه تعالیم اسلامی بکنید. این ملت که می بینید، تمامشان زیر بیرق اسلام است که وحدت پیدا کردند. اگر نبود قضیه وحدت اسلامی، ممکن نبود اجتماع اینها. الآن از بچه چند ساله تا پیرمرد هشتاد ساله همه با هم، اینها در این نهضت شرکت دارند و همه با هم در این پیروزی شرکت دارند».[۹]

۶. به مستضعفین خدمت کنید

«ای قشرهای روشن فکر و ای قشرهای نویسنده! قلم ها و گفتار خودتان را در راه این مستضعفین صرف کنید. ای دانشمندان ما، ای دانشجویان ما، ای فرهنگیان ما، ای دانشگاهیان ما، اجتماعات خودتان را برای راه این مستضعفین تقویت کنید. شما بودید که این همه خدمت کردید و این همه خون دادید و این همه حبس رفتید و این همه زجر کشیدید برای خلاصی از یوغ دشمنان، خلاصی از چپاولگری چپاولگران. نگذارید زحمات خودتان هدر برود، قلم ها را در راه خدمت به این خلق به کار بیندازید!».[۱۰]

۷. تفرقه نیفکنید

«لازم است جوان های متعصب و طلاب تازه کار از زبان و قلم خود جلوگیری کنند و در راه اسلام و هدف مقدس قرآن از اموری که موجب تشتت و تفرقه است، خودداری نمایند».[۱۱]

۸. روحیه انقلابی را تقویت کنید

«شما حضرات آقایان که در پیروزی انقلاب سهیم بودید و اسلام و ایران مال خودتان است، سعی کنید قلم ها و زبان هایتان در خدمت انقلاب و به ثمر رسیدن آن – که آزادی و استقلال در سایه جمهوری اسلامی و زیر پرچم توحید و اسلام بزرگ است – باشد. سعی کنید روحیه ملت را تقویت نمایید و در مقابل فحاشی های منحرفین که برای تضعیف روحیه ملت است، بی دریغ فعالیت نمایید و از تضعیف اشخاص و یا گروه هایی که در خدمت جمهوری اسلامی هستند و تضعیف آنان مستقیماً خدمت به جهان خوارانی است که در کمین نشسته اند تا از قلم ها و زبان های شما بهره گیری کنند، بپرهیزید. انصاف نیست که جوانان عزیز اسلام از ارتش و سپاه و ژاندارمری و بسیج و شهربانی گرفته تا گروه های جانباز عشایر و عزیزان شهرها و روستاها در سراسر کشور در خدمت اسلام و مسلمین خون خود را نثار و جان خود را فدا کنند، ما در کناری بنشینیم و با قلم ها و زبان های خود قلب نورانی آنان را آزار دهیم. انصاف دهید که ما برای اسلام و کشور اسلامی خود چه کرده ایم و این جوانانِ عزیزِ از خود گذشته، از دانشگاهی تا روحانی و از روستایی تا شهرستانی و از کارگر تا بازاری چه کرده اند. از اول انقلاب تا کنون تمام رنج ها و زحمت ها و جانبازی ها بر دوش این طبقات بوده است و آنان ولی نعمت ما بوده اند».[۱۲]

۹. ملت ها را برای اخراج ستمگران از صحنه بسیج کنید

«در این دنیای مسموم که نفس کشیدن در آن مرگ تدریجی است، تکلیف ملت های در بند این ابرقدرت ها و انگل های آنان چیست؟ باید بنشینند و این صحنه های جنایتکار را تماشا کنند و با سکوت مجال دهند که دنیا در آتش بسوزد؟ آیا روحانیون، نویسندگان، گویندگان، روشنفکران، متفکران از هر ملت و مذهب که هستند، در این زمان تکلیفی انسانی، مذهبی، ملی و اخلاقی ندارند و باید نقش تماشاگر را در کشورهای خود ایفا کنند؟ و یا آنکه باید این سران و سردمداران با گفتار و نوشتار خود، ملت های مظلوم در بند را بسیج کنند تا ستمگران را از صحنه خارج نمایند و حکومت را به دست مستضعفان بسپارند؛ چونان که در ایران با همّت ملت بزرگوار شد.»[۱۳]

رسالت مطبوعات

۱. حرکت در مسیر خواست ملت

امام خمینی(ره) آگاهی صاحبان مطبوعات از خواسته های مردم و ملت را شرط لازم برای همگونی آنان با ملت می داند. از این رو، لازم است بر اساس آن آگاهی، در مسیر خواسته های ملت حرکت کنند؛ همان گونه که می گوید:

«به طور کلی در هر کشوری، مطبوعات آن کشور و تلویزیون و رادیو آن کشور، باید در مسیر آن ملت و در خدمت ملت باشد. مطبوعات باید ببیند که ملت چه می خواهد، مسیر ملت چیست؟ روشنگری از این طریق داشته باشد و مردم را هدایت کند».[۱۴]

و در جای دیگر به سرزنش مطبوعاتی می پردازد که این رسالت خویش را ایفا نکرده و برخلاف خواست مشروع مردم قدم برداشته اند: «در مملکتی که آن همه خون ریزی شد و آن همه ملت ما خون دادند تا اینکه یک جمهوری اسلامی موافق آرای اکثریت قریب به اتفاق محقق شد و دست خائنین کوتاه گردید و دست چپاولگران قطع شد، اگر – مطبوعات – در مطبوعات بخواهند باز به پشتیبانی از جنایتکاران و خیانتکاران چیزی بنویسند، این مطبوعات ما نیست، این خیانت است. باید مطبوعات آنچه که ملت می خواهند، بنویسند، نه آنچه که برخلاف مسیر ملت است. مع الأسف در بعضی از مطبوعات چیزهایی که برخلاف مسیر ملت است و برخلاف آمال جامعه ملت است، منعکس می شود و ما تاکنون به مسامحه رفتار کرده ایم و من امیدوارم که مطبوعات را خود صاحبان مطبوعات اصلاح کنند».[۱۵]

۲. تربیت جامعه

از نگاه امام راحل(ره) نقش مهم مطبوعات، تعلیم و آموزش و آگاهی رسانی است:

«مطبوعات باید مثل معلمینی باشند که مملکت را و جوانان را تربیت می کنند و آرمان ملت را منعکس می کنند».[۱۶]

«… باید مجله راه بیندازید که وقتی جوان ها باز می کنند، شکل و صورت و عکس های مجله و تیترهای مجله طوری باشد مقابل آن که پنجاه سال ما را به نابودی کشید. شما باید جبران آن خرابی پنجاه سال را بکنید. پنجاه سال جامعه ما هر مجله ای را باز کردند و یا گوش به رادیو و تلویزیون دادند، همه انحرافی بود. همه برای این بود که از جوان ها مبادا جوان صحیحی ساخته شود، که خداوند به داد شما رسید و مسائل جهش پیدا کرد. اینها دنبال این هستند که انقلاب را برگردانند به جای اولش. هر کس مجله می خواهد بنویسد، باید مجهز باشد که این نسل آینده را تربیت کند. برای نسل آینده فکری بکنید. اسلام همه نسل ها را مکلف می داند. پیغمبر اسلام مکلف بودند برای همه نسل ها. همچنین مکلفیم که برای نسل های آینده کار کنیم. باید تربیت ما از اولاد، در خانه و دبستان و دبیرستان ها باشد».[۱۷]

«اگر مطبوعات متحول بشود – و ان شاءاللّه می شود و شده است – متحول بشود به یک مراکزی که بخواهند تقوا را در جامعه منتشر کنند، وقتی جوان ها و بچه های تازه رس ما وارد می شوند در میدان فعالیت اجتماعی، بروند دنبال روزنامه، روزنامه مربی باشد. گوش کنند به رادیو، رادیو مربی باشد. نگاه کنند به تلویزیون، تلویزیون مربی باشد. نگاه کنند به مجلات، مجلات، مجلاتی باشد که تربیت بکند، این جوان وقتی که به هر جا توجه کرد، دید که گوش و چشمش پر شده از تربیت، این طور بار می آید. اگر رها بشود، هرزه، بار می آید. اگر بکشندش در طرف فساد، می رود آن طرف، و اگر بکشندش در طرف صلاح، می آید این طرف».[۱۸]

۳. انحراف زدایی

امام خمینی(ره) بی تفاوتی مطبوعات در برابر مفاسد و ناهنجاری های اجتماعی را شایسته نمی داند و بر انحراف زدایی از سوی رسانه ها به عنوان رسالتی مهم تأکید می کند:

«وضع کشور را در گذشته دیدید که چگونه بود. تمام چیزها در جهت اسلام زدایی بود، خصوصاً مطبوعات که وضعی داشتند که اگر مهلت پیدا می کردند، طولی نمی کشید که همه چیز را از بین می بردند. امیدوارم با همت آقایان همه آن انحرافات از بین برود.

مطبوعات باید یک مدرسه سیار باشند تا مردم را از همه مسائل به خصوص مسائل روز آگاه نمایند و به صورتی شایسته از انحرافات جلوگیری کنند و اگر کسی انحرافی دید، با آرامش در رفع آن بکوشد. به طور کلی، مطبوعات باید یک بنگاه هدایت باشند؛ یعنی به صورتی که اگر دست مردم بیفتد، مردم هدایت شوند».[۱۹]

۴. معرفی درست اسلام واقعی

«ما که می گوییم اسلام را ما می خواهیم صادر کنیم، معنایش این نیست که ما سوار طیاره بشویم و بریزیم به ممالک دیگر. یک همچو چیزی نه ما گفتیم و نه ما می توانیم. اما آنکه ما می توانیم، این است که می توانیم به وسیله دستگاه هایی که داریم، به وسیله همین صدا و سیما، به وسیله مطبوعات، به وسیله گروه هایی که در خارج می روند، اسلام را آن طوری که هست، معرفی کنیم. اگر آن طوری که هست معرفی بشود، مورد قبول همه خواهد شد. بشر فطرتش یک فطرت سالم است، اگر یک چیزی را القا بکنند، روی فطرت سالم خودش قبول می کند و قدرتمندها از همین معنا می ترسند».[۲۰]

۵. تربیت نیروی انسانی مفید

امام خمینی(ره) مهم ترین رسالت رسانه ها را تربیت و تقویت نیروی انسانی مفید و کارآمد می داند و برنقش آفرینی رسانه ها تأکید می کند:

«آنکه از همه خدمت ها بالاتر است، این است که نیروی انسانی ما را رشد بدهد و این به عهده مطبوعات است، مجله هاست، رادیو – تلویزیون است، سینماهاست، تئاترهاست. اینها می توانند نیروی انسانی ما را تقویت کنند و تربیت صحیح بکنند و خدمتشان ارزشمند باشد و می توانند مثل رژیم سابق باشند که همه چیز به هم ریخته بود و همه چیز در خدمت استعمار بود. آنها خودشان هم نمی دانستند. خیلی ها خودشان نمی دانستند، نمی دانست که این عکسی که از این زن لخت می اندازد، چند تا جوان را آشفته می کند، از بین می برد. در هر هفته ای که مثلاً یک مجله ای در می آید که در آن ده تا عکس کذاست، این چند نفر از جوان های ما را از دست ما می گیرد. یا خودشان هم متوجه نبودند یا خودشان هم از آنها بودند، ما چه می دانیم. اگر خودتان را متحول کردید، کشورتان را هم می توانید نجات دهید. اگر به همان حال باشید و اسمتان را عوض کردید، با اسم نمی تواند یک کشوری اداره بشود. با لفظ، با لفظ جمهوری اسلام، با رأی به جمهوری اسلام، نمی تواند یک مملکتی اسلامی بشود. مملکت اسلامی محتوایش باید اسلامی باشد. شما هم که مجله می نویسید، می توانید خدمت کنید، جوان ها را برومند کنید با مقالاتتان، مقالات صحیحتان. دنبال این باشید که از نویسنده های متعهد اسلامیِ انسانی نیرو بگیرید، مقالات صحیح بنویسید، درد و دوایش را بنویسید، همه چیز را انتقاد کنید».[۲۱]

۶. انتقاد به جای تخریب

یکی از کارکردهای مطبوعات، رصدکردن اشتباهات و اشکالات در عملکرد و ناسازگاری کارهای مسئولان و مدیران با قانون و ضوابط حاکم بر جامعه و تذکر و انتقاد درست از آنان است. چه بسا تذکرات رسانه ها موجب شود که افرادی که دچار خطا و اشتباه شده اند، متوجه شوند و روند انجام کارها را به گونه ای درست طراحی کنند و تغییر دهند که خسارات احتمالی به دنبال نداشته باشد و از آسیب های جدی آشکار و پنهان جلوگیری شود. امام خمینی (ره) این نقش رسانه ها را یادآور شده، بر انتقاد سالم و سازنده تأکید می کند:

«مسئله دیگر راجع به انتقاد، البته روزنامه ها باید مسائلی که پیش می آید را نظر کنند، یک وقت انتقاد است؛ یعنی انتقاد سالم است، این مفید است. یک وقت انتقام است، نه انتقاد. این نباید باشد. این با موازین جور در نمی آید. انسان چون با یکی خوب نیست، در مطبوعات او را بکوبد، کار درستی نیست. اما اگر کسی خلاف کرده است، باید او را نصیحت کرد، پرده دری نباشد، ولی انتقاد خوب است. باید در این امور خیلی ملاحظه بفرمایید تا مطبوعات مرکزی باشد برای استفاده عموم، و اینکه مردم بفهمند باید چه بکنند و باید چه بشود».[۲۲]

و در جای دیگر می گوید:

«شکی نیست که دخالت های غیر صحیح بعضی از اشخاص که به صورت روحانی درآمده اند و اشخاص غیر روحانی که خود را بدون هیچ گونه صلاحیتی در امور کشوری وارد کرده اند، زیاد هستند. باید مراجع صلاحیت دار از این گونه اعمال شدیداً جلوگیری کنند و باید نویسندگان و گویندگان ذی صلاحیت، در رفع آنها با نصایح برادرانه و انتقاد سالم بکوشند، لکن نه به طور انتقام جویی و از روی عقده های درونی و چهره جمهوری اسلامی را واژگونه کردن که خود گناهی بزرگ است، که این گونه برخوردها نه تنها علاوه بر آنکه تأثیر درستی ندارد، دارای عکس العمل نیز می باشد. مع الأسف بعضی از نویسندگان و گویندگان به جای انتقاد سالم و هدایت مفید، با انتقاد کینه توزانه می خواهند افراد جامعه را به جمهوری اسلامی بدبین کنند. اینان به جای انتقاد سازنده، به فحاشی پرداخته و به جای نهی از منکر، خود مرتکب منکر می شوند. خداوند آنان را هدایت فرماید!».[۲۳]

۷. تشویق اشخاص فعّال و مبتکر

«رادیو – تلویزیون و مطبوعات مال عموم است؛ چنانچه شما هم همین اعتقاد را دارید که عموم بر آنها حق دارند.از این جهت، من به سهم خود خیال دارم که راجع به من کم باشد، مگر در مواقع حساسی که لازم است که آن هم باید از ما سؤال شود که آیا مطلبی را باید نقل بکنند یا خیر، والاّ آنچه خوب است در رادیو – تلویزیون و مطبوعات باشد، آن است که برای کشور اثری داشته باشد؛ مثلاً اگر زارعی خوب زراعت کرد و زراعتش خوب بود، شما این شخص را به جای مقامات کشور در صفحه اول بگذارید و زیرش بنویسید این زارع چگونه بوده است، این منتشر بشود. و یا کارمندی خوب کار کرد، و یا اگر طبیبی عمل خوبی انجام داد، عکس او را در صفحه اول چاپ کنید و بنویسید که این عملش چطور بوده است. این باعث تشویق اطبا می شود و بیشتر دنبال ک