پاورپوینت کامل نقش دین در تربیت فرزندان ۶۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقش دین در تربیت فرزندان ۶۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقش دین در تربیت فرزندان ۶۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقش دین در تربیت فرزندان ۶۷ اسلاید در PowerPoint :

>

شخصیت فرزندان از همان دوره کودکی و خردسالی، تکوین می یابد و ابزارها و شیوه های گوناگونی در جهت تربیت فرزند از نظر شخصیت پدر و مادر و اطرافیان، شیر مادر، لقمه و… در علوم تربیتی و به خصوص در متون دینی وجود دارد و از آنجایی که موضوع دین، رفتارهای اختیاری و ارادی افراد بشر می باشد، بنابراین راهکارهای تربیتی ـ رفتاری و کنترل رفتار افراد نیز جزو حوزه مباحث دینی به حساب می آید. و به عبارتی موضوع دین، هدایت و مهار رفتار و اعمال انسان ها در چارچوب دین می باشد و از این رو، قلمرو «دین» هدایت، تربیت و تنظیم رفتار کودکان را نیز در برمی گیرد؛ زیرا تمام احکام دینی، مبتنی بر مصالح و مفاسد است و هر یک از دستورات دین و تکالیف شرعی، دارای آثار تربیتی است که ما در این نوشتار سعی کردیم «پاورپوینت کامل نقش دین در تربیت فرزندان ۶۷ اسلاید در PowerPoint» را ارائه بدهیم.

مفهوم تربیت

تربیت از ماده «ربو» یا «ربب» در لغت، به معنای افزودن و رشد و نمو کردن آمده است.و در اصطلاح، عبارت است از: هر گونه فعالیتی که معلمان، والدین یا هر شخص به منظور اثرگذاری بر شناخت، نگرش، اخلاق و رفتار فردی دیگر بر اساس اهداف از پیش معین انجام می دهد.البته این واژه بیشتر در خصوص کودکان به کار می رود که پرورش و هدایت است و اخلاق و رفتار فرزندان را تا به مرحله بلوغ در بر می گیرد. در زبان فارسی، واژه تربیت به معنای پروردن، ادب و اخلاق را به کسی آموختن و پروردن کودک تا هنگام بالغ شدن به کار رفته است. واژه ترکیبی «تعلیم و تربیت» نیز به معنای آموزش و پرورش آمده است.[۱]

تربیت دینی

با توجه به تعریفی که از دین و تربیت ارائه کردیم، «تربیت دینی» عبارت است از: مجموعه اعمال عمدی و هدفدار، به منظور آموزش گزاره های معتبر یک دین به افراد دیگر، به نحوی که آن افراد در عمل و نظر به آن آموزه ها، متعهد و پایبند گردند.بنابراین، تربیت دینی منحصر به مسجد، کلیسا یا مدرسه علمیه نمی شود، بلکه در هر جایی ممکن است تلاش هدفدار به منظور آموزش معارف دینی صورت گیرد، خواه مسجد باشد یا خیابان یا منزل یا هر جای دیگر.

مراحل تربیت

الف. قبل از تولد

۱. همسر گزینی

در این که تربیت فرزند باید از چه زمانی شروع شود؟، دیدگاه های متفاوتی وجود دارد و دانشمندان امور تربیت، سنین مختلف را برای آن مطرح کرده اند:

۱. «کودک در شش سالگی، افکار و اطلاعات خود را شکل و تصویر می بخشد تا بدین وسیله به دیگران مکنونات درونی خود را بفهماند و همین وقت، آغاز تربیت اوست».[۲]

۲. عده ای دیگر، آغاز تربیت را سال ها قبل از تولد می دانند. یکی از روان شناسان می گوید: «از حکیمی پرسیدند: از چه زمانی تربیت را باید آغاز کرد؟ حکیم گفت: از بیست سال قبل از تولد و اگر به نتیجه لازم نرسیدید، معلوم می شود که باید زودتر از آن شروع می کردید».[۳]

اما دین اسلام، تربیت فرزند را از انتخاب همسر می داند؛ زیرا عوامل مؤثر در تربیت، صرف نظر از فطرت، عوامل ارثی هستند یا محیطی و با انتخاب همسر، پرونده عوامل ارثی و بخش مهمی از عوامل محیطی تا حدودی بسته خواهد شد؛ زیرا محیط تربیت را خانواده و اجتماع تشکیل می دهد.در همین زمینه، قرآن کریم اشاره کرده است: إِنّا خَلَقْنَا اْلإِنْسانَ مِنْ نُطْفَهٍ أَمْشاجٍ نَبْتَلیهِ فَجَعَلْناهُ سَمیعًا بَصیرًا»[۴]؛«ما انسان را از نطفه ای مختلط بیافریدیم، امتحان کردیم و استعدادهای او را به فعلیت تبدیل نمودیم و او را شنوا و بینا ساختیم».

رسول خدا(ص) می فرماید: «انکحوا الاکفاء و انکحوا منهم و اختاروا لنطفکم؛[۵] به هم شأن خود، زن بدهید و از هم شأن خود، زن بگیرید و برای نطفه های خود (جایگاه مناسب ) انتخاب کنید».و نیز می فرماید: «برای نطفه های خود جایگاه مناسب [انتخاب کنید که ویژگی های دایی در شکل گیری شخصیت فرزند، اثر می گذارد».[۶]اسلام به صفات اخلاقی و خصوصیت های خانوادگی و درونی بسیار اهمیت قائل شده است؛ زیرا صفات مادر در تکوین آینده کودک نقش مؤثری دارد. لذا امام صادق(علیه السلام) می فرماید: «طوبی لمن کانت امه عفیفه؛[۷]خوشا به حال کسی که مادرش پاکدامن باشد!».

در فرهنگ دینی و سفارش پیشوایان معصوم(علیهم السلام) که این قدر به پاکی و عفت زنان تأکید شده است، برای آن است که اگر مادر، بدرفتار و ناپاک باشد و توجه به آموزه های دینی نداشته باشد، در اخلاق و روش کودک اثر نامطلوب بر جای خواهد گذاشت و اغلب کودکان ـ به خصوص دختران ـ قدم جای قدم مادران می گذارند.

مادران عاقل و با تربیت از نظر منش های فردی و اجتماعی، روی رفتار فرزندان تأثیر گذارند. امام صادق(علیه السلام) جایگاه زنان را در حوزه خانواده چنین به تصویر کشیده است: «زن به منزله گردنبندی است که بر گردن می افکنند پس مراقب باش که چه چیزی را بر گردن می افکنی. و برای زن نمی توان قیمتی را تعیین کرد، چه خوب و چه بد. اما ارزش زن های نیک را با طلا و نقره نمی شود تعیین کرد؛ زیرا آنها از طلا و نقره ارزشمندترند و اما بدان آنها ارزش خاک را هم ندارند؛ زیرا که خاک از آنها بهتر است».[۸]

انسان هوشیار هیچ گاه به آراستگی ظاهری مردان و زنان نگاه نمی کند و به جمال آنان فریب نمی خورد، بلکه باید به ذات و تدین آنان بیاندیشد. در این باره امام صادق(علیه السلام)می فرماید: «اگر مردی با زنی به خاطر جمال و مالش ازدواج کند، به همین امر واگذار می شود ولی اگر برای دینداری وی با او ازدواج کند، خدا مال و جمال را نیز نصیبش می گرداند».[۹] امروزه صاحب نظران امور تربیت کودکان، زمینه تربیت را در لحظه انعقاد نطفه می دانند، ولی از دیدگاه پیشوایان معصوم(علیهم السلام) از گزینش همسر شروع می شود و شیرازه شخصیت کودک از شخصیت پدر و مادر، مایه می گیرد.

۲. مباشرت

رعایت اخلاق مباشرتی در ایجاد زمینه های تربیتی فرزند، کمتر از گزینش همسر نمی تواند باشد. مباشرت زن و مرد، عبارت از روابط سالم و صحیح است که میان پدر و مادر باید وجود داشته باشد. در متون دینی درباره آداب آمیزش و تأثیر آن بر روان و جسم فرزند، دستورهایی آمده است و رعایت نکردن بسیاری از آداب تربیتیِ پیشوایان دین در هنگام آمیزش، موجب نارسایی های جسمی، روحی، معنوی و عقلی در کودک می گردد. قرآن کریم در این باره می فرماید: «و استفزز من استطعت منهم بصوتک واجلب علیهم بخیلک و رجلک و شارکهم فی الاموال و الاولاد.[۱۰]؛

«ای شیطان! هر کدام از آن ها را که توانستی با صدایت تحریک کن و لشکر سواره و پیاده ات را بر آنها گسیل دار و در ثروت و فرزندانشان شراکت جوی». در این آیه به شیطان اجازه شریک شدن در مال و فرزند انسان داده شده است. مسئله شرکت در اموال روشن است؛ اما چگونه شیطان در فرزندان شریک می شود؟ از امام صادق(علیه السلام) چنین نقل شده است:

«هنگام آمیزش و تشکیل نطفه اگر نام خدا برده شود، شیطان دور می شود ولی اگر نام خدا برده نشود، شیطان داخل می شود و عمل از ناحیه شیطان و فاعل مشترک واقع می شود».[۱۱] طبیعی است تربیت و هدایت فرزندی که شیطان در ایجاد او دخالت دارد، مشکل تر خواهد بود؛ چنان که تربیت کسی که از راه حرام به دنیا آمده باشد، دشوارتر است. از این رو، در اسلام مشاغل حساس که نیازی به عدالت و تقوا در حد بالا دارد، به «زنا زاده» سپرده نمی شود.

همچنین رعایت نکردن آداب آمیزش علاوه بر تأثیر نهادن بر فرزندی که نطفه او در حال انعقاد است، بر سایر فرزندان نیز اثر می گذارد. رسول خدا(ص) می فرماید: «سوگند به خدایی که جانم در دست اوست! هرگاه مردی با زنش همبستر شود، در حالی که کودکی در اتاق است و آن را می بیند و سخن گفتن و نفس زدن آنها را می شنود، آن کودک هرگز به رستگاری نخواهد رسید. خواه پسر باشد یا دختر، زناکار خواهد شد».[۱۲] با توجه به تأثیراتی که شرایط زمانی، مکانی، روحی و روانی تشکیل نطفه بر فرزند می گذارد، پیشوایان معصوم(علیهم السلام) رعایت آداب خاصی را به هنگام آمیزش با همسر سفارش می کردند.

۳. بارداری و تأثیر غذای مادر

دوران حمل، دوران بسیار حساس و مهمی است؛ هم برای زن و هم برای فرزندی که در شکم دارد. به همین جهت، دین اسلام به مادران باردار سفارش می کند که از برخی غذاها و میوه ها استفاده کنند. رسول خدا(ص) می فرماید: «اطعموا المرأه فی شهرها التی تلد فیها التمر فان ولدها یکون حلیما تقیا؛[۱۳]به زن آبستن در آخرین ماه های بارداری، خرما بخورانید تا فرزندش بردبار و پاکیزه باشد».

امام علی(علیه السلام) می فرماید: «زن آبستن چیزی نمی خورد و به چیزی معالجه نمی کند که بهتر از رطب باشد. خداوند در قرآن کریم به مریم می فرماید: )وَ هُزّی إِلَیْکِ بِجِذْعِ النّخْلَهِ تُساقِطْ عَلَیْکِ رُطَبًا جَنِیّا، فَکُلی وَ اشْرَبی وَ قَرّی عَیْنًا».[۱۴] رسول خدا(ص) می فرماید: «اطعموا خبالاکم السفرجل فانه یحسن اخلاق اولادکم[۱۵]؛ به زن آبستن «به» بخورانید تا فرزندان شما خوش اخلاق شوند».و می فرماید: «ما من امرأهٍ حامله اکلت البطیخ لا یکون مولودها الا حسن الوجه و الخلق؛ [۱۶]هر زن آبستنی که خربزه بخورد، بچه اش زیبا و خوش اخلاق خواهد شد».و نیز پیامبر اکرم می فرماید: «به» بخورید، و این میوه را به دوستان هدیه کنید؛ زیرا نور چشم را زیاد می کند و قلب ها را مهربان می گرداند. به زنان آبستن «به» بخورانید تا فرزندانشان زیبا شوند. (در روایت دیگر فرمود:) تا اخلاق فرزندانتان خوب شود.[۱۷]

از این روایات دو مطلب بسیار مهم استفاده می شود:

۱. حساسیت زمان بارداری مادر در رشد و پرورش جسمی و فیزیکی؛ زیرا جنین از مادر تغذیه می کند.

۲. نوع تغذیه مادر در این دوران، در هوش و حافظه، اعصاب و مغز، ساختار عصبی، استعداد، اخلاق و تربیت مادر و کودک تأثیر می گذارد.

ب. بعد از تولد

از نظر دین اسلام، آداب و دستورات تربیتی و اخلاقی وجود دارد که از بدو تولد فرزند باید رعایت گردد و به آنها عمل گردد و عمل به این سنن اخلاقی ای، زمینه تربیت سالم را در فرزند مطلوب تر می سازد که آثار چنین آداب اخلاقی هم به جنبه های مادی و جسمی مربوط می شود و هم از سویی باعث باروری و تقویت جنبه روانی افراد می شود.

تأثیرات مثبت آنها در مراحل رشد و کمال بعدی بیش از پیش هویدا می گردد و تربیت تدریجاً و با توجه به آموزه های تربیتی و سیره پیشوایان دین صورت می پذیرد و کودک در آینده با این واژه ها و کلمات انس می گیرد، صدا و حرکات را می شنا