پاورپوینت کامل زهد و قناعت؛ وظیفه حاکمان ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زهد و قناعت؛ وظیفه حاکمان ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زهد و قناعت؛ وظیفه حاکمان ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زهد و قناعت؛ وظیفه حاکمان ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

>

در جوامع گوناگون بشری،با توجه به حاکمیت نوع فرهنگ بـر آنـ جـامعه،برای حاکمان و کارگزاران وظایف و اختیاراتی تعریف و تبیین می شود تا حاکمان به تناسب وظیفه ای که بـه عهده می گیرند و با توجه به اختیاراتی که دارند،به وظیفه و مسئولیت خود بـپردازند.یکی از وظایفی را که فـرهنگ اسـلامی برای حاکمان مسلمان در حکومت دینی در نظر گرفته، «زهد و قناعت»در طول زندگی و خصوصا در دوران حاکمیت آنها می باشد.لذا در این نوشتار، از گفتار و سیرهء امام علی علیه السّلام بهره مند می شویم.

دو واژه«زهد و قناعت»با توجه به مـعانی آنها،شباهت و تفاوت هایی دارند که در مرحله اول،معانی آنها را ذکر و سپس به ذکر نمونه ها و آثارشان می پردازیم.زهد: به معانی بی رغبتی به یک امر،رها کردن شی ء و دوری کردن از آن است.[۱] و زاهد کسی است کـه بـه کالای دنیا و خوشی ها و لذایذ آن،بی رغبتی نشان دهد.

قناعت:به معنای بسنده کردن به مقدار کم از کالای مورد نیاز است و رضایت به چیزی استکه نصیب انسان می شود.[۲] وجه تشابه این دو واژه،ابـراز بـی نیازی از طرف انسان است نسبت به چیزی که به دست آورده و یا اینکه به دست نیاورده است.اما تفاوت زهد با قناعت،در این موضوع است که«زهد» یک امر سلبی اسـت؛یـعنی عدم تمایل به نعمت های دنیا و دوری از آنچه که در اختیار انسان است و«قناعت»؛یعنی کافی دانستن آنچه که هست و این،یک امر وجودی و ایجابی است.

زهد در مقابل رغبت و علاقه مندی قرار مـی گیرد و قـناعت در مـقابل حرص و طمع.امام علی عـلیه السـّلام زهـد را این چنین معرفی می نماید:«الزّهد کلّه بین کلمتین من القرآن:قال اللّه سبحانه:«لکیلا تأسوا علی ما فاتکم، و لا تفرحوا بما آتاکم» و مـن لم یـأس عـلی الماضی و لم یفرح بالآتی فقد أخذ الزّهد بطرفیه:زهـد کـلا بین دو جمله از قرآن قرار دارد.خدای تعالی فرمود:«آنچه را که از دست داده اید،به خاطرش غمگین نشوید و آنچه را که خدا بـه شـما دادهـ است،به خاطرش مغرور نگردید».و هرکس که بر گذشته تـأسف نخورد و به آن چیزی که به او روی می آورد،خوشحال نشود دو طرف زهد را به دست آورده است».[۳]

زهد، نوعی حالت روانـی اسـت کـه در وجود آدمی حالت تأثیرناپذیری از رخدادها و اموری که در گذشته اتفاق افتاده و یـا در آیـنده اتفاق خواهد افتاد را به وجود می آورد و موجب عدم توجّه به دلبستگی به آنچه که در زمان حـال در اخـتیار انـسان است،می شود.

در قرآن کریم دو واژه«زهد و قناعت»به کار نرفته است.از مشتقات«زهـد»کـلمه «زاهـدین»به کار رفته است:و کانوا فیه من الزّاهدین [۴] و از مشتقات«قناعت»هم واژه «قانع»بـه کـار رفـته است: فإذا وجبت جنوبها فکلوا منها و أطعموا القانع و المعتر،[۵] که هر دو واژه مرتبط با مـعنای اصـلی این دو واژه است اما در دو آیه دیگر به مفهوم زهد و قناعت اشاره شده است:لکـیلا تـحزنوا عـلی ما فاتکم و لا ما أصابکم؛ [۶]«به خاطر آنچه که از دست می دهید و یا به دست مـی آورید،غـمگین نشوید».و همچنین لکیلا تأسوا علی ما فاتکم و لا تفرحوا بما آتاکم [۷] واژه زهد و قناعت در نـهج البـلاغه بـیش از ۱۵ بار به کار رفته است که به برخی از آنها اشاره خواهیم کرد.

در فرهنگ غنی اسـلام، در ارتـباط با موضوع «زهد و قناعت»مطالب فراوانی را می توان یافت که امام علی عـلیه السـّلام در لابـه لای خطبه ها، نامه ها و کلمات قصارشان اشاره های ظریفی به این موضوع دارد.

وظیفه حاکمان

عثمان بن حنیف،یـکی از اسـتانداران مـنصوب از طرف امام علیه السّلام برای شهر بصره است.وی از ویژگی های شخصیتی خاصی بـرخوردار اسـت. وقتی که وارد این شهر شد،یکی بزرگان شهر با ترتیب دادن یک مهمانی مفصل و دعوت از بزرگان و ثـروتمندان، اسـتاندار منصوب امام علیه السّلام را هم دعوت کرده و از او به خوبی پذیرایی کرد. وقـتی خـبر این ماجرا به گوش امام علیه السـّلام رسـید،امـام نامه ای مفصّل و عتاب آلود به وی نوشت و یـادآوری کـرد که:«ألا و إنّ لکلّ مأموم إماما یقتدی به و یستضی ء بنور علمه؛ألا و إنّ إمامکم قـد اکـتفی من دنیاه بطمریه،و من طـعمه بـقرصیه؛آگاه بـاش کـه هـر پیروی، پیشوایی دارد که از او تبعیت می کند و از نـور دانـش او روشنی می گیرد.آگاه باش که امام شما از دنیای خودش به دو جامه فـرسوده و از خـوراکش به دو قرص نان اکتفا کرده اسـت».[۸]

امام علیه السّلام در ایـن عـبارت،این نکته را یادآوری می کند کـه حـاکم و کارگزار،خوراک و پوشاکش بایستی به اندازه متعارف و معمولی باشد.و یادآوری شیوه رفتار خـودش بـرای عیمان بن حنیف صرفا یـادآوری رفـتار مـناسب حاکم است و ایـن اکـتفا کردن امام علیه السـّلام،هـمان قناعت و زهدی است که به عنوان وظیفه از آن نام بردیم و الاّ ایشان در همین نامه اشاره مـی کند کـه:«و لو شئت لاهتدیت الطّریق إلی مصفّی هذا العـسل و لبـاب هذا القـمح،و نـسائج هـذا القزّ؛من اگر مـی خواستم،می توانستم از عسل پاک و از مغز گندم و بافته های ابریشم برای خود غذا و لباس فراهم آورم».[۹]

امام به عنوان الگـوی حـاکم اسلامی درباره وظیفه کارگزاران اشاره مـی کند کـه:«و إنـّما هـی نـفسی أروضها بالتّقوی لتـأتی آمـنه یوم الخوف الأکبر؛البته من وجودم را به وسیله تقوا،تربیت و پرورش می دهم تا در روز قیامت با حالت آرام بـه نـزد پرورگـار درآید».[۱۰] این برخورد امام علیه السّلام ایـن نـکته را بـه اثـبات مـی رساند کـه بایستی مواظب رفتار کارگزار بود و کوچک ترین رفتار غیر زاهدانهء وی را کنترل کرد و این کنترل،وظیفه مردم و زعمای جامعه است.ما دو نمونه از رفتار زاهدانهء امام علیه السّلام را یادآوری مـی کنیم تا راهگشای زندگی حاکمان و کارگزاران باشد.

الف)روزی برای امام علیه السّلام فالوده آوردند.امام به خوی و پاکیزه بودن آن نگاه کرد و چیزی از آن نخورد و فرمود:«حلال و پاکیزه است و حرام نیست؛ولی خوش ندارم خـودم را بـه چیزی که عادت نداده ام،عادت دهم…».[۱۱]

ب)روزی امام علیه السّلام روزه بود و به جگر کباب شده میل داشت.امام این غذا را تهیه کرد اما هنگام افطار،فقیری به منزل امام عـلیه السـّلام آمد.امام فرمود:غذا را به فقیر بده تا در قیامت در نامهء ما خوانده نشود که لذات بهشتی را در زندگی دنیا از بین بردید و از لذات دنیایی برخوردار و دل بـاختهء آن بـودید».[۱۲]

آثار فردی و اجتماعی زهد و قـناعت

الف)ایـثار

زاهد و قانع،ساده و بی تکلف و در کمال قناعت زندگی می کند و بر خود سخت می گیرد و دیگران را بر خود ترجیح می دهد تا دیگران را به آسایش برساند و آنـچه را دارد،بـه نیازمندان می بخشد.نمونه های فـراوانی را در رفـتار ائمه می توان یافت که ایثارگری آنها را نشان می دهد.

۱.امام علی علیه السّلام از دسترنج خود هزار برده را آزاد کرد.

۲.امام علی علیه السّلام شب ها به فقیران غذا می رساند و اموال و باغ های خود را کـه در مـدینه احداث کرده بود،وقف عموم کرد.[۱۳]

۳.امام حسن علیه السّلام دو بار تمام اموال خودش را به نیازمندان بخشید.

۴.امام سجاد علیه السّلام شب ها به وضعیت نیازمندان رسیدگی می کرد.

زهد و قناعت،دو اثـر بـر جای مـی گذارد:

۱.اثر فردی،که فرد هر آنچه را از دست می دهد،نگران آن نیست.

۲.اثر اجتماعی،که افراد نیازمند نگرانی خـود را با به دست آوردن مق