پاورپوینت کامل امام و شب قدر ۷۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امام و شب قدر ۷۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امام و شب قدر ۷۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امام و شب قدر ۷۶ اسلاید در PowerPoint :

>

با توجه به آیه شریفه (إنّا أنزلناه فی لیله القدر)[۱] که شب قدر ظرف حقایق والای قرآن کریم است، علاوه بر وجود نورانی رسول اکرم(ص)، هر انسان کاملی که قلب مطهرش ظرف همه حقایق و بطون قرآن باشد، «شب قدر» است. اینک با توضیحی که درباره امامت خواهد آمد، می فهمیم که ائمه: ظرف همه معارف قرآن و شب قدرند.

تعریف امام

در میان مسلمانان برای «امام» دو تعریف ذکر شده است. اهل سنت، امام را جانشین پیامبر(ص) در اداره دین و جامعه دانسته اند که تبعیت از او بر همگان لازم است، ولی دانشمندان بزرگ شیعه معنای وسیعی برای امام قائل اند که خلافت ظاهری نیز جزء آن است. ایشان در تعریف امام می گویند: «امامت، خلافت کلی الهی است.»[۲] یعنی امام علاوه بر جانشینی پیامبر اکرم (ص) جانشین خدا در همه عالم است؛ همان جانشینی که مسجود ملائک شد و خدای تعالی هنگام آفرینش آدم(ع) وعده خلاقتش را داد و فرمود: (إنّی جَاعِلٌ فِی الأرضِ خَلِیفَهً)[۳] بی تردید کسی می تواند جانشین خدای تعالی گردد که همه صفات او را در خود جمع کرده باشد و مظهر همه اسماء حق تعالی گردد و او، همان انسان کامل است؛ همان گونه که برخی از دانشمندان اسلامی با استفاده از روایات، امام را تعریف کرده اند:

امام، انسان کامل خدایی است که به همه چیزهایی که مردم برای تعیین سود و زیانشان به آن محتاج اند، عالم است، بر احکام و اسرار خداوند تعالی امین، از گناه و خطا معصوم و با مبدأ اعلی مرتبط است. و صراط مستقیم و حجت خدا بر بندگانش است. اقتدای عموم مردم به او واجب و پیروی از او شایسته است، او نگهبان دین خدا است و مرجع علمی برای حل معضلات و اختلافات و تفسیر مجملات، رهبر سیاسی و اجتماعی، هدایتگر انسان ها به کمالات معنوی که شایسته آنها هستند، واسطه رسیدن فیض خداوند تعالی به بندگان و بقیه شئون امامت که دلایل عقلی و قرآن کریم و روایات بر آنها دلالت دارند.[۴]

امام و قرآن

همان گونه که در تعریف امامت نیز گفته شد، یکی از شئون امام، هدایت انسان ها به کمالات معنوی است و فرقی نمی کند که فرد مورد هدایت، در چه مرتبه ای قرار داشته باشد. از سوی دیگر، می دانیم که قرآن کریم نیز برای هدایت انسان هاست. پس امام و قرآن هر دو در هدایت انسان سهیم اند و مکمل یکدیگر هستند؛ چنان که حدیث شریف «ثقلین» هم بر این مطلب تأکید دارد. پیامبر(ص) می فرماید:

«إنّی تارِکٌ فِیکُم الثَقَلَینِ مَا إن تَمَسَّکتُم بِهِما لَن تَضِلُّوا بَعدی کِتَابَ اللهِ وَ عِترَتی أهلَ بَیتی وَ إنَّهُما لَن یَفتَرِقا حَتَّی یَرِدا عَلَیَّ الحَوضَ؛[۵] همانا من در میان شما دو امانت سنگین بجا می گذارم که اگر به آنها تمسک کنید، هرگز گمراه نشوید: کتاب خدا و اهل بیتم، و آنها هرگز از هم جدا نگردند تا در حوض کوثر نزد من آیند».

پیامبر اکرم(ص) قرآن و اهل بیت: را در کنار هم هدایتگر انسان ها می خواند؛ به گونه ای که جدایی ناپذیرند و هدایت بدون یکی از آنها ممکن نیست. قرآن نوشته ای است که راه های هدایت انسان به سعادت را مشخص می کند و اهل بیت: در عمل، راه را نشان می دهند و با همراهی انسان ها، آنها را به سر منزل مقصود می رسانند. به عبارت دیگر، قرآن، امام صامت و امام، قرآن ناطق است.

علاوه بر تشریک ائمه: با قرآن کریم در هدایت انسان ها، ایشان به معارف بلند قرآن کریم واقف اند و این آگاهی به قرآن در ایشان منحصر است. آیه شریفه (لا یَمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُون) [۶]آگاهی از معارف بلند قرآن کریم را در «مطهرون» منحصر می داند و آیه شریفه (إِنَّما یُریدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهیراً)[۷] مطهرون را در اهل بیت: منحصر می کند. پس ائمه: به همه دقایق و معارف بلند قرآن آگاه اند و به عبارت دیگر، ظرف همه معارف دقیق قرآن هستند.

مصداق حقیقت شب قدر

از مطالب قبلی نتیجه می گیریم، ائمه: مصادیق شب قدر می باشند؛ چون:

۱. ایشان ظرف همه حقایق والای قرآن هستند.

۲. کسی که ظرف همه حقایق قرآن باشد، مصداق حقیقت شب قدر است.آری، ائمه: چنان که در دیگر صفات پیامبر اکرم(ص) جانشین وی هستند، در این صفت نیز جانشین آن حضرت می باشند.

فاطمه زهرا(س) و شب قدر

درّ یگانه پیامبر اکرم(ص)، حضرت فاطمه(س) که محور اهل بیت و مادر یازده امام است، از مصادیق حقیقت شب قدر می- باشد که برخی سخنان وی شاهد بر این مدعاست. حضرت فاطمه در یکی از دعاهایش می فرماید: «الحمد لله الذی لم یجعلنی جاحده لشی ء من کتابه و لا متحیره فی شی ء من أمره؛ [۸]حمد مخصوص خدایی است که مرا انکار کننده چیزی از کتابش و سرگردان در چیزی از امورش قرار نداده است». به عبارت دیگر، مرا بر همه اسرار و حقایق قرآن آگاه کرده است. و این، بیانگر آن است که وجود شریف حضرت فاطمه(س) ظرف حقایق قرآن عظیم و «شب قدر» است. روایات دیگری هم به صراحت این مطلب را بیان می کنند؛ از جمله:

الف) عن حُمْرَانَ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ(ع)… قَالَ:.. . أَمَّا قَوْلُهُ (لَیْلَهُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ)؛ یَعْنِی فَاطِمَهَ(س).. ..[۹] امام صادق(ع) در این روایت می فرماید: شب قدر، حضرت فاطمه(س) است.

ب) امام صادق(ع) در تأویل آیه شریفه (إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَهِ الْقَدْرِ)[۱۰] می فرماید: «اللَّیْلَهُ فَاطِمَهُ وَ الْقَدْرُ اللَّهُ فَمَنْ عَرَفَ فَاطِمَهَ حَقَّ مَعْرِفَتِهَا فَقَدْ أَدْرَکَ لَیْلَهَ الْقَدْرِ وَ إِنَّمَا سُمِّیَتْ فَاطِمَهَ لِأَنَّ الْخَلْقَ فُطِمُوا عَنْ مَعْرِفَتِهَا؛[۱۱] شب، فاطمه(س) و قدر، خداوند متعال است، هر کس فاطمه(س) را آنگونه که شایسته اوست بشناسد، شب قدر را درک کرده است و همانا وی فاطمه نامیده شده است؛ چون مخلوقات از شناخت او عاجز شده اند».

اثبات امامت با شب قدر

رابطه امام با شب قدر زمانی نیز رابطه ای ناگسستنی است؛ به گونه ای که امام باقر(ع) شیعیان را برای اثبات حقانیتشان به استفاده از سوره قدر چنین ترغیب می نماید: «یَا مَعْشَرَ الشِّیعَهِ خَاصِمُوا بِسُورَهِ (إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَهِ الْقَدْرِ) تَفْلُجُوا فَوَ اللَّهِ إِنَّهَا لَحُجَّهُ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی عَلَی الْخَلْقِ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ(ص) وَ إِنَّهَا لَسَیِّدَهُ دِینِکُمْ وَ إِنَّهَا لَغَایَهُ عِلْمِنَا؛[۱۲] ای گروه شیعیان! به وسیله سوره قدر با مخالفان مناظره کنید تا غالب شوید. به خدا قسم، آن سوره بعد از پیامبر اکرم(ص) حجت خداوند تبارک و تعالی بر بندگان است و آن بزرگ دین شما و نهایت علم ماست».

در روایتی دیگر، امام باقر(ع) به شیعیان یاد می دهد که چگونه از سوره قدر حقانیت شیعه را اثبات کنند. در این روایت نسبتاً طولانی امام صادق(ع) از پدر خود امام باقر(ع) نقل می کند که مردی در حال طواف امام(ع) به صورت پوشیده نزد حضرت آمد. امام باقر(ع) می فرماید: اگر شیعیان ما به مخالفان بگویند: خداوند عزّوجلّ به پیامبرش(ص) می فرماید: (إنّا أنزَلناه فی لَیلَهِ القَدرِ)[۱۳] تا آخر سوره، آیا پیامبر اکرم (ص) چیزی را که در آن شب نمی دانست یا جبرئیل(ع) در غیر آن شب به او آورده است، می دانست؟

مخالفان خواهند گفت: نه. به آنها بگو: آیا حضرت ناچار بود که هر چه را می دانست، آشکار کند؟

آنها می گویند: نه. به آنها بگو: آیا در آنچه پیامبر اکرم (ص) از علم خدا آشکار کرده بود، اختلافی بود؟

اگر گفتند: نه. به آنها بگو: اگر کسی از احکام خدا حکمی بدهد که در آن اختلاف است، آیا با پیامبر اکرم (ص) مخالفت کرده است؟ می گویند: بلی. و اگر بگویند: نه، حرف اول خود را نقض کرده اند.به مخالفان بگو: «تأویل قرآن را کسی جز خدا و راسخان در علم نمی داند».[۱۴] اگر گفتند: راسخان در علم چه کسانی هستند؟ بگو: آنها که در علمش اختلاف نباشد.

اگر بگویند: او کیست؟ بگو: همانا پیامبر اکرم(ص) صاحب آن امر است. آیا پیامبر اکرم(ص) تبلیغ کرد یا نه؟ اگر بگویند: تبلیغ کرد، بگو: آیا وی از دنیا رفت و آیا جانشینش علمی دارد که در آن اختلافی نیست؟ اگر بگویند: نه، بگو: جانشین پیامبر اکرم (ص) [به تأیید الهی] مورد تایید است و پیامبر اکرم (ص) فقط کسی را به جانشینی برمی گزیند که به همان حکم وی حکم دهد و در همه اوصاف به غیر از نبوت، همانند او باشد. و اگر پیامبر اکرم (ص) کسی را در علمش جانشین قرار ندهد، کسانی را که بعد از ایشان در صلب ها قرار دارند، ضایع نموده است.

اگر بگویند: علم پیامبر اکرم (ص) از قرآن بود. بگو: « حم. سوگند به کتاب روشنگر که ما آن را در شبی مبارک نازل کردیم؛ چون (از آغاز خلقت) همواره (سنت ما) انذار خلق بوده است. در آن شب مبارک هر امری بر اساس حکمت تدبیر می گردد. (نزول قرآن) فرمانی بود از سوی ما، (که) ما (آن را) فرستادیم».[۱۵]

اگر بگویند: خدای عزّو جلّ فقط به سوی پیامبران [فرشته] می فرستد. بگو: این امر محکمی که در شب قدر گشوده می شود، از طریق فرشتگان و روح است که از آسمانی به آسمان دیگر یا از آسمانی به زمین فرو می آیند.اگر بگویند: فرو آمدن آنها از آسمانی به آسمان دیگر است. بگو: در آسمان کسی نیست که از طاعت خدا به معصیتش برگردد. و اگر بگویند: از آسمانی به زمین فرو می آیند و اهل زمین نیازمندترین مخلوق به آن هستند. بگو: آیا آنها (اهل زمین) به بزرگی نیاز دارند که حکمش را بپذیرند؟

اگر بگویند: خلیفه، حاکم آنهاست. بگو: «خدا سرپرست و کارساز کسانی است که ایمان آورده باشند، ایشان را از ظلمت ها به سوی نور هدایت می کند و کسانی که (به خدا) کافر شده اند، سرپرستشان طاغوت است که از نور به سوی ظلمت سوقشان می دهد، آنان دوزخیان اند و خود در آن به طور ابد خواهند بود».[۱۶] قسم به خدا که خداوند – عزّ ذکره – در زمین و آسمان ولی ای ندارد، مگر آنکه از طرف خدا مورد تأیید است و هر کس تأیید شود، خطا نمی کند و خداوندی که یادش بزرگ است، در زمین دشمنی ندارد، مگر آنکه مخذول است و هر که از طرف خدا رها گردد، امرش درست نمی شود. همان گونه که باید امر از آسمان به زمین فرو آید تا اهل زمین بدان حکم کنند، همچنان آنها به سرپرست نیاز دارند.

اگر گفتند: چنین کسی را نمی شناسیم. بگو: هر چه دلتان می خواهد بگویید. خدای عزّ و جلّ نمی پسندد که امت را بعد از محمد (ص) رها کند؛ به گونه ای که حجتی بر آنان نباشد.امام صادق(ع) فرمود: آن مرد مکثی کرد و گفت: ای فرزند پیامبر خدا! این مسئله مشکلی است. اگر آنها بگویند: حجت خدا قرآن است، چه می گویید؟ فرمود: آن وقت به آنها می گویم: قرآن، ناطق نیست که امر و نهی کند؛ لکن قرآن اهلی دارد که امر و نهی می کنند. و می گویم: به بعضی از اهل زمین مصیبتی رخ داده است که در سنت و حکمی که اختلافی در آن نباشد، و در قرآن نیست. علم خداوند تعالی برنمی تابد که آن فتنه در زمین ظاهر شود و در حکم خداوند تعالی چیزی که آن را برطرف کند و اهل آن را نجات دهد، نباشد. پس آن مرد گفت: ای فرزند پیامبر خدا! در اینجا غالب می شوید.[۱۷]

به طور خلاصه، امام باقر(ع) در این روایت با استفاده از استمرار «شب قدر» در سال های بعد از رحلت پیامبر اکرم(ص)، و فروآمدن فرشتگان و روح و ابلاغ احکام سال در آن شب و لزوم حجت خدا پس از پیامبر اکرم (ص) وجود «امام» را اثبات می کند؛ امامی که همانند او بتواند فرشتگان را مشاهده و پیام های آنها را دریافت کند.

آگاهی از تقدیرات شب قدر

یکی از رخدادهای مهم شب قدر، نزول فرشتگان بر پیامبر اکرم (ص) و بعد از وی بر امام(ع) و ابلاغ احکام سال بعد به ایشان است. روایات زیادی این مطلب را تأیید می کنند؛ از جمله: «عَنْ دَاوُدَ بْنِ فَرْقَدٍ قَالَ: سَأَلْتُهُ عَ