پاورپوینت کامل قلمرو اخلاقی نقد و انتقاد ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قلمرو اخلاقی نقد و انتقاد ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قلمرو اخلاقی نقد و انتقاد ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قلمرو اخلاقی نقد و انتقاد ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

>

از عواملی که به رشد فکری، پرورش ذهن و تولید اندیشه کمک می کند «تفکّر انتقادی» است. این برنامه، فرآیندی است منسجم و خردمندانه که به طور فعّال و توأم با نوعی تبحّر به تحلیل، ترکیب و ارزشیابی اطّلاعات تدوین گردیده و تولید شده می پردازد و از طریق مشاهده، تجربه، تأمل و استدلال زیربنایی، باورهای خود را تقویت می کند و در اخلاق، رفتار و کردار خویش تحوّلی منطقی به وجود می آورد. این گونه افراد ظرفیت خوب و سعه صدر عالی دارند، به ارزش ها بها می دهند و از فضیلت های اخلاقی استقبال می نمایند. کسی که تفکر انتقادی دارد، می داند دانشی که به دست آورده است، محدود بوده و احتیاج به بازنگری و اصلاح دارد و نیز مراقب است دچار آفت خودخواهی و خودمداری نشود.

نسبت به موقعیت های فریبنده، حسّاس است. در اخذ معارف و مکارم، تواضع و فروتنی نشان می دهد و نیز در انتقال دانش به دیگران، خاضع است. وقتی از موضوعی اطمینان ندارد و نمی تواند درباره اش اظهار نظر قطعی کند، از گقتن «من نمی دانم» هراس به دل راه نمی دهد.[۱] علامه طباطبایی در برابر برخی سؤالات که از حیطه ی توانایی های علمی او بیرون بود، لفظ «نمی دانم» را با شهامت به کار می برد.[۲]

صاحبان تفکّر انتقادی بر احساسات و عواطف خویش غلبه دارند و آنها را به صورت هدایت شده، مفید و کارساز در موقعیت های گوناگون به کار می برند. دردها، رنج ها، ناکامی ها و نگرانی های آنان متکی بر واقعیت های زندگی فردی و اجتماعی است نه آن که بر برخی جهالت ها، تردیدها، امور خرافی و تخیلی وابستگی داشته باشند.

این گونه افراد هیچ گاه خود را محور قرار نمی دهند و ادّعا ندارند به طور کامل درست می اندیشند بلکه مشتاق شنیدن، خواندن و استفاده از نقطه نظرات دیگران هستند و با روشن شدن حقیقت، درستی و انصاف، تسلیم می گردند گرچه به ضرر خودشان باشد. برای این که چنین نگرشی در جامعه به صورت یک «فرهنگ» در آید، لازم است قادر باشیم نقاط قوت و ضعف دیگران را در نظر بگیریم و به طور فرضی خود را به جای افراد دیگر قرار دهیم تا درک درستی از دیدگاه های افراد به دست آوریم، این کار تمایلات خودمدارانه و تکبر و بلندپروازی های خیال پردازانه را تضعیف می کند.

تفکر انتقادی علاوه بر آن که قدرت خلّاقیت صاحب آن را ارتقا می دهد، آن چنان استقلالی در بصیرت او به وجود می آورد که به وی اجازه نمی دهد تحت تأثیر افکار جناحی و تبلیغات موهوم و تهاجم فکری و فرهنگی قرار گیرد؛ در واقع به نوعی استقلال در اندیشه دست می یابد، امور غیر منطقی و تزریقی را کنار می نهد، مقوله هایی را به کار می گیرند؛ یا جذب می کند که در رشد خود یا اصلاح جامعه دخالت دارد و به بهترین وجهی در خدمت مقاصد انسانی و ارزشی قرار می گیرد.

او ضمن این که جرأت استدلال های خویش را پرورش داده، آن گونه تربیت می شود که وقتی می خواهد مطلبی را از دیگران دریافت دارد، دلیل می خواهد؛ البته مراقب است برخی شیوه های فریبنده و غیر اصیل و بیگانه با باورها و ارزش های معنوی، اعتقادات و فضیلت های او را شکار نکنند.

ذهن نقّاد، نه هر نکته ای را به راحتی می پذیرد و نه آن که به سرعت رد می کند، ابتدا در مورد موضوع مورد نظر سؤالاتی را مطرح می کند تا قلمرو آن روشن گردد، آن گاه اگر منطقی بود، می پذیرد و در غیر این صورت از پذیرش آن اجتناب می کند. این گونه اشخاص از تعصب و شیفتگی های قومی، فرقه ای و حزبی به دورند و اگر سخن بر حق را حتی از مخالف خود شنیدند، قبول می کنند. آن افرادی که به راحتی جذب گروه های فرصت طلب، معارض و معاند می گردند و در جرگه خلافکاران و تبه کاران سیاسی و اجتماعی قرار می گیرند، به فرجام امور فکر نمی کنند، جوانب کار را در نظر نمی گیرند و مقاصد باطل آن مرداب های هلاک کننده را نمی شناسند.

مهارتی مهم، اما فراموش شده!

تفکر نقادانه، یکی از مهارت های زندگی است که زمینه ساز مهارت تصمیم گیری و حلّ مسئله است. این شیوه یک فرایند شناختی، فعّال و سازمان یافته است که شخص به کمک آن به بررسی افکار و عقاید خود و دیگران یا موقعیت های خاص می پردازد و با ارزیابی و تفسیر ماهرانه خود به درک و فهم روشن تر و بیشتر دست می یابد. افراد دارای این امتیاز، با ویژگی های ذیل شناخته می شوند:

روحیه ی پرسشگری دارند؛ خود نقد پذیرند؛ داوری و قضاوت آنان به دور از تعصب و لج بازی و کژاندیشی است؛ هر چیزی را به سادگی و بدون بصیرت و ژرف اندیشی نه می پذیرند و نه مردود می شمارند؛ از منابع مختلف درباره موضوع مورد نظر آگاهی های مفید، مناسب و دقیقی به دست می آورند؛ نسبت به مسایل اجتماعی دید وسیع و توأم با دقّت لازمی دارند؛ به جنبه های مثبت و منفی مسئله توجّه می کنند و یک سونگر نمی باشند؛ قدرت تجزیه و تحلیل و نتیجه گیری از موضوعات گوناگون مطرح شده و مورد نیاز را دارند؛ با ذهنی باز و متفکرانه درباره هر موضوعی اظهار نظر می نمایند؛ معمولاً می کوشند قدرت تشخیص درست از نادرست را دارا باشند؛ گوینده ای متفکر و منطقی و شنونده ای فعّال هستند.[۳]

شهید آیت الله مطهّری در این باره فرموده است: این مسئله که باید در افراد و جامعه رشد شخصیت فکری و عقلانی پیدا شود؛ یعنی قوه ی تجزیه و تحلیل در مسایل پیدا شود، یک مطلب اساسی است؛ یعنی در همین آموزش ها و تعلیم ها و تربیت ها در مدرسه ها وظیفه معلم بالاتر از این که به بچ