پاورپوینت کامل گفتارهای معنوی ۱۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گفتارهای معنوی ۱۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گفتارهای معنوی ۱۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گفتارهای معنوی ۱۹ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۳۲

جاودانه ها

* بر این کناره ها جاودانه گام خواهم زد. بین حباب ها و ماسه ها؛ مدْ ردِّ گام هایم را
می زداید و بادْ حباب ها را، اما دریا و ساحل جاودانه اند.

* هرگز ناتوان نبوده ام جز در برابر کسی که از من پرسید: تو کیستی.

* خداوند، اندیشه کرد و نخستین اندیشه اش فرشتگان بودند. خداوند، سخن گفت و
نخستین واژه اش انسان بود.

* آن گاه دوباره زاده شدم که تن و حبِّ ذاتم یکی شدند.

* خاطره ها نوعی وصل اند و فراموشی نوعی آزادی.

* انسانیت، جویباری از نور است روان از درّه های ازل تا بی کرانه ی دریای ابد.

* چه شگفت است آن گاه که از دردی می نالم که شادکامی ام در اوست.

* من در برابرِ نادانیِ خویش فروتنانه زانو می زنم و به این معزورم و مأجور.

* بینِ خیال و احساسِ انسان فاصله ای است که جز اندوهش نتواند از آن بگذرد.

* ارزش انسان از آن نیست که به آن می رسد، بلکه به آن است که مشتاقِ اوست.

* عقل مانند ابر است و دل مانند رود.

احساس تنهایی

* فریاد زندگانیِ من نمی تواند به گوش زندگانیِ تو برسد، اما همواره باید سخن بگوییم
تا احساسِ تنهایی نکنیم.

* به بیهوده گو، جز ناشنوا رشک نمی برد.

* اگر زمستان بگوید: بهار در دلِ من است، چه کسی زمستان را باور می کند.

* در هر دانه ای اندوهی است.

* حق به دو کس نیازمند است: یکی که حق بگوید و دیگری که حق بشنود.

* چه نجیب اند آن دل های اندوهگینی که اندوهشان مانع نیست که با دل های شادمان
آواز سر دهند.

* درختان اشعاری هستند که زمین بر آسمان می نویسد و ما آنها را می بُریم و از آن کاغذ
می سازیم تا نادانیِ خویش را در آن بنگاریم.

* اگر درخت می توانست برای زندگی خویش شرحِ حالی بنویسد، زیست نامه اش با
سرگذشت هیچ یک از ملت ها تفاوت نمی کرد.

* شعر، نظری نیست که واژگان بیان کنند، بلکه سرودی است که از زخمی خونین یا لبی
خندان بیرون می آید.

* واژگان، در بندِ زمان در نمی آیند. سزاوار است که چون سخن بگویی یا بنویسی این
حقیقت نصب العینِ تو باشد.

* واژگانِ ما خرده ریزه هایی هستند که از سفره ی اندیشه ی ما فرو می ریزند.

* اگر دهانت لبریز از خوراک باشد، هرگز نخواهی توانست آواز بخوانی و اگر دستت
سرشار از زر باشد چگونه خواهی توانست آن را سرشار از برکت بلند کنی؟

* اگر به دلِ زیبایی راه بری، در همه چیز زیبایی می بینی.

* بذری بیفکن تا زمین برایت گُلی برویاند. آرزوهایت را در آسمان بجوی، آسمان
محبوبت را به تو خواهد داد.

* اگر می خواهی مالکِ چیزی باشی، آن را برای خود مخواه.

* عشق، بینِ عاشق و معشوق حجابی است.

* عشق، واژه ای از نور است که به دستی از نور بر صحیفه ای از نور نگاشته شده است.

* اگر دوستت را در همه ی موقعیت ها نشناسی، دیگر هرگز او را نخواهی و نتوانی
شناخت.

* تو نمی توانی بیشتر از نیاز خود بخوری؛ یک نیمه ی نانی که نمی خوری از آنِ فردِ
دیگری است و باید یک نیمه ی دیگرش را هم برای مهمان اتفاقی بگذاری.

* اگر مهمانان نبودند، خانه ها به گورستان می ماندند.

* گرگی مهمان دوست به برّه ای مسکین گفت: اگ