پاورپوینت کامل رساله ی نیکبختی ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رساله ی نیکبختی ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رساله ی نیکبختی ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رساله ی نیکبختی ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۲۱

زندگیِ نیک

اگر زندگیِ نیک را عینِ نیکبختی بینگاریم، آیا نباید بپذیریم که نه تنها آدمیان بلکه دیگر
جانواران نیز از نیکبختی بهره ورند؟ اگر به جانوران این توانایی بخشیده شده است که موافقِ
طبیعتِ خود زندگی کنند، چرا نمی توان گفت که آنان نیز زندگیِ نیکی می گذرانند؟

زندگیِ نیک، خواه به معنی خرسندی باشد و خواه به معنیِ به جا آوردن اعمالِ طبیعی در
مورد همه ی جانداران صادق است، زیرا هر جانداری می تواند زندگی را به خرسندی
بگذراند و اعمال طبیعیِ خود را به جا آورد.

مثلاً پرندگان هنگامی که به حکم استعدادِ طبیعی، نغمه سرایی می کنند، زندگیِ خوشی
می گذرانند. حتی اگر نیکبختی را به معنیِ بالاترین هدفی بدانیم که تمایل طبیعی در تلاش
رسیدن به آن است، باز می توانیم گفت که جانوران هنگامی که به آن هدف می رسند از
نیکبختی بهره ور می گردند، زیرا پس از آن دیگر آرزویی برای آنان نمی ماند.

کمال زندگی

کسی که نیکبختی را در زندگیِ خردمندانه می داند نه در زندگیِ فی نفسه یا در زندگیِ
توأم با ادراکِ حسی، نظرِ درستی دارد، ولی از او نیز باید بپرسیم که چرا نیکبختی را چنان
تعریف می کند و خاصِّ موجودِ خردمند می داند؟

باید بگوییم: آیا خرد را بدین جهت به زندگی می افزایی که خرد، زیرک است و به آسانی
می تواند لوازم تسکین نیازهای طبیعیِ ما را فراهم آورد یا خرد را اگر هم قادر به آن کار نبود،
باز به زندگی اضافه می کردی؟

اگر آن را به علتِ زیرکی اش در فراهم آوردنِ وسایل تسکینِ نیارهایِ طبیعی، آن همه مهم
می شماری، پس موجوداتی هم که بدونِ بهره وری از خرد به اقتضای طبیعتشان به تسکین
نیازهایِ طبیعی موفق می شوند، می توانند نیکبخت باشند.

از این گذشته با این فرض، خرد به مرتبه ی خادم تنزّل می یابد و برای خودِ آن خواسته
نمی شود، هم چنین است خردِ کمال یافته که فضیلت می نامیم.

در حوزه ی عقل

بارها گفته ایم که زندگیِ حقیقی و واقعی، تنها در حوزه ی عقل است و زندگی های دیگر
ناقص اند و تصاویرِ زندگی اند نه زندگیِ کامل و ناب حتی می توان گفت که همانند عدمِ
زندگی اند.

کوتاه سخن این که چون همه ی موجوداتِ زنده از اصلی واحد بر می آیند و زندگی شان
به درجه ی زندگیِ آن اصل نیست، پس به ضرورت آن اصل باید نخستین و کامل ترین زندگی
باشد.

زندگیِ کامل

اگر در آدمی این قابلیت هست که زندگیِ کامل را دارا باشد، هنگامی که دارایِ آن زندگی
است، نیکبخت است.

پس چون ما بر این عقیده ایم که برای آدمی نیز نیکبختی هست، پس باید نشان دهیم که
آن زندگی که سببِ نیکبختی تواند شد، چگونه است؟

آدمی هنگامی دارای زندگیِ کامل است که علاوه بر ادراکِ حسّی، خرد و عقل واقعی نیز
داشته باشد.

ولی آیا آدمی در برابر زندگیِ کامل هم چون بیگانه ای قرار دارد و آن زندگی را به عنوان
چیزی غیر ذات خود مالک است؟ نه، هیچ آدمی نیست که بالقوه یا بالفعل، آن چیزی را که
نیکبختی می نامیم، نداشته باشد. کسی به راستی نیکبخت است که زندگیِ کامل در او فعلیّت
یافته و او خود به جایی رسیده است که عینِ زندگیِ کامل گردیده است.

انسانِ راستین

هر آدمی که به زندگیِ کامل نایل گردیده است، نیکبخت است و این خود از اینجا
پیداست که او در آن حالت، دیگر هیچ آرزویی ندارد و چه آرزویی داشته باشد؟ «بدتر» را
نمی تواند بخواهد و با «بهتر» یگانه شده است و در نتیجه، زندگی اش برای خود بسنده
است. کسی که دارای فضیلت است، خودِ او برای نیکبختیِ خود و برای دارا بودنِ نیکی
بسنده است، زیرا هیچ نیکی نیست که او مالکِ آن نباشد.

اگر هنوز چیزی می جوید، از روی ضرورت می جوید نه برای خودِ خویش بلکه برای
یکی از چیزهایی که مالِ او هستند؛ مثلاً برای تن که با او پیوسته است که هر چند زنده است،
ولی زندگیِ خاصِ خود را می گذارند نه زندگیِ انسانِ راستین را.

انسانِ راستین بر این واقعیت آگاه است و نیازهای ضروریِ تنِ خود را بر می آورد بی آنکه
از زندگیِ راستینش مایه ای بگذارد.

پیشامدهای ناگوار هم نمی توانند به نیکبختیِ او لطمه ای بزنند، زیرا زندگیِ درونی اش را
آشفته نمی توانند ساخت.

اگر یکی از خویشان یا دوستانش بمیرد، او می داند که مرگ چیست و آنها هم دچار مرگ
می شوند و اگر دارای فضیلت باشند، مرگ را می شناسند و می دانند چیست؟

اگر هم