پاورپوینت کامل تفسیر آیاتی از سوره ی فجر ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تفسیر آیاتی از سوره ی فجر ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تفسیر آیاتی از سوره ی فجر ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تفسیر آیاتی از سوره ی فجر ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۷

شب های ده گانه

«والفَجْرِ وَ لَیالٍ عَشرٍ؛ به حقِّ بامداد و شب های دَه[گانه]».

حضرت قدیم جَلّ جلالُه، قسم کرد به فجر، و در فجر، مفسران خلاف کردند که نمازِ بامداد، صبح مُحرَّم، صبحِ همه ی روزهاست و بامداد همه ی سال است.

و مراد به شب ها، دهه ی ذی حجّه است که این ایام، فاضل ترین ایام سال است و روایت است از رسول صلی الله علیه و آله که گفت: هیچ ایام نیست که خدای تعالی دوست تر دارد که بنده در او عملِ کند فاضل تر از این ایام و روزه ی هر روزی از او برابر است به روزه ی یک سال و قیام هر شبی از او به [اندازه ی ثواب] قیام شبِ قدر. و در فضیلت این ایام آمده که: هر که این دهه ی اولِ ماه ذی حجّه را روزه دارد، خدای تعالی او را ده کرامت دهد: بر عمرش برکت کند و در مالَش بیفزاید و عِیالش نگه دارد و سیّئاتش مُکَفَّر (محو) گرداند و حَسَناتش، مضاعف کند و سَکرات مرگ بر او آسان کند و تاریکی گور بر او روشن کند و ترازوی حسناتش گران بار کند و از دَرَکاتِ دوزخش نجات دهد و به درجاتِ بهشتش برساند.

هر که در این دهه صدقه ای دهد، هم چنان بود که به پیغامبران خدای داده و هر که بیماری را بپرسد (عیادت کند) چنان باشد که پیغامبران را عیادت کرده و هر که از پیِ جنازه ای برود، هم چنان باشد که از پیِ جنازه ی شهیدی رفته و هر که مؤمنی را مهمان کند، هم چنان بود که رسول خدای را میزبانی کرده و هر که برهنه ای را باز پوشد، خدای تعالی او را به حلّه های بهشت باز پوشد و هر که با یتیمی لطف کند، خدای تعالی با او لطف کند و هر که به مجلسِ ذکر حاضر آید، چنان باشد که به مجلس مصطفی صلی الله علیه و آله حاضر آمده و این ایامی است که در این ایام، بسیار پیغمبران را کرامت بوده است.

در خبر آمده است که: روز اول از او (دهه ی ذی حجّه) مولد ابراهیم خلیل بوده است و هم در مثل این روز، خدای تعالی او را خلیلِ خود گرفت. و در این روز خدای تعالی توبه ی آدم علیه السلام قبول کرد. هر که در این روز، روزه دارد، خدا بیامرزد. هر که روز اول از عَشر (دهه ی) ذی حجه، روزه دارد، خدای تعالی، او را روزه ی هشتاد ماه بنویسد و در اول این ماه رسول صلی الله علیه و آله فاطمه علیهاالسلام را به علی علیه السلام داد. و در این ایام، خدای تعالی رسمِ خانه [ی کعبه] به ابراهیم نمود تا بنا کرد و در این ایام بنای خانه کرد و در این ایام، ندا کرد و مردم را به حج خواند به فرمان خدای تعالی و در این ماه فرمود او را در خواب که فرزند را قربانی کن و به این ایام، وعده ی موسی تمام کردند (چهل روز) و در این ایام توبه ی داوود قبول کردند در شب عَرَفه.

در خبری از رسول است که فرمود: در ذی حجه، شبی است که آن، سیّدِ شب هاست و آن شب ابراهیمِ خلیل است و آن شبِ عرفه است. هر که در این شب عملی کند از عبادت، او را مزدِ صد و هفتاد سال عبادت دهند و دعایش را اجابت کنند.

در این شب دعا و تضرُّع و استغفار بسیار کنید که این شبِ مباهات است و در این شب، توبه ی تائبان، قبول کنند و هر نمازی و روزه ای و صدقه ای که در این ایام باشد، [ثوابش[ مضاعف کنند یکی به هفتصد. و اخبار در این معنی بسیار است.

تفسیر جفت و یکت

«و الشَّفْعِ وَ الوَتر؛ و جفت و یکتا».

و گفته اند که: فجر، این صبح است که می بینید و شب های عشر، دهه ی ذی حجّه است وشَفع، خَلقانَند و وَتْرْ، خداست که یکی است، بی مثل و مانند.

و جابر از رسول روایت کرد که: فجر، صبحِ ذی حجّه و لیالی عشر، دهه ی اول است و شفع روزِ عید است و وَتْر، روزِ عَرَفه.

و گفتند: شَفْعْ، صفا و مَروَه است و وَتْرْ، خانه ی کعبه.

و گفتند: شَفع درجات بهشت است که هشت دَر است و وَتر، دَرَکات دوزخ است که هفت است و این [آیه]، قَسَم به بهشت و دوزخ است.

و نیز گفتند: شفع، روز و شب است و وَتْر، روز قیامت است که آن را شب نباشد. و نیز: شَفع و وَتر، خداست جَلّ جَلالَه ؛ وَتر است از آن جا که یکی بی همتاست و شَفع است از آن جا که دوّمِ هر یکی است.

تفسیر مرصاد

« …اِنَّ رَبَّکَ لَبالمِرصادِ؛ خدایِ تو برراه ایشان است».

عبداللّه ِ عباس گفت: یعنی خدای می بیند و می شنود افعال و اقوال شما را. و دیگری گفت: یعنی بر رَصَدِ (مراقبت) ایشان است بر صراط و آن فریشتگانی اند خدای را بر کناره ی دوزخ.

عبداللّه عباس گفت: بر پُلِ دوزخ هفت جای است که مردم را بدارند و بپرسند. در اوّلش بپرسند از شهادتِ «لا اِلهَ اِلاّ اللّه ». اگر از عهده ی آن بیرون آید، رها کنند تا به دوم رود و الاّ از آن جا در دوزَخَش اندازند.

چون به دوم رسد، ازنمازش بپرسند، اگر از عهده بیرون آید به سوم فرستند و الاّ همان معامله کنند با او.

و چون به سوم رسد، از زکاتش بپرسند، اگر از عهده بیرون آید به چهارمش گذارند.

آن جاش از روزه بپرسند اگر جواب دهد به پنجم گذارند او را.

آن جاش از حج بپرسند، چون جواب دهد، از آن جاش به ششم گذارند.

آن جاش از عُمره بپرسند، چون به هفتم رسد، آن جاش از مظالم بپرسند. اگر از عهده بیرون آید و الاّ مطالبت کنند او را به آن و آن اَعواضِ (عوض های) او بگیرند و به خَصمان دهند و او را به بهشت برند.

آزمایش های الهی

«فاَمَّا الاِنسانُ اذا ما ابتَلیهُ رَبُّهُ فَاَکرَمَهُ و نَعَّمَهُ فَیَقولُ رَبِّی اَکرَمَنِ؛ اما آدمی چون بیازماید او را خدایش، گرامی کند او را و نعمت دهد، گوید: خدایِ من، گرامی کرد مرا».

اما آدمی چون خدای، او را به نعمت ابتلا (آزمایش) کند و مُنَعَّم دارد، او را تن درستی دهد و نعمت و مالِ بسیار، گوید: خدای مرا اِکرام کرد. آن مر خویشتن بر خدای حقّی شناسد و چنان داند که آن بر خدای در حقّ واجب بوده است.

«و اَمّا اِذا مَا ابتَلیهُ فَقَدَرَ عَلیهِ رزقَهُ فَیَقولُ ربّی اَهانَن؛ و اما چون بیازمایدش و تنگ کند بر او روزی اش، گوید: خدایِ من خوار بکرد مرا».

اما چون او را امتحان کند ب