پاورپوینت کامل گوهر ثنا ; گنج نور ۵۴ اسلاید در PowerPoint

در حال بارگذاری

10 جولای 2025

پاورپوینت

17870

2 بازدید

۷۹,۷۰۰ تومان

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

پاورپوینت کامل گوهر ثنا ; گنج نور ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گوهر ثنا ; گنج نور ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گوهر ثنا ; گنج نور ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

شرم تقصیر

;راه گم کردم، چه باشد گر به راه آری مرا	;رحمتی بر من کنی واندر پناه آری مرا
;می نهد هر ساعتی بر خاطرم باری چو کوه	;خوف آن ساعت که با روی چو کاه آری مرا
;راه باریک است و شب تاریک، پیش خود مگر	;با فروغ نور آن روی چو ماه آری مرا
;شد جهان در چشم من چون چاه تاریک از فَزَع	;چشم آن دارم که بر بالای چاه آری مرا
;دفتر کردارم آن ساعت که گویی باز کن	;از خجالت پیش خود در آه، آه آری مرا
;هر زمان از شرم تقصیری که کردم در عمل	;هم چو کشتی ز آب چشم اندر شناه آری مرا

خاطرم تیره است و تدبیرم کژ و کارم تباه;;;;با چنین سرمایه کی در پیشگاه آری مر

گر حدیث من به قدر جُرم من خواهی نوشت;;;;هم چو روی نامه با روی سیاه آری مر

خداوندا ببخش

;گر گناهی کردم و دارم خداوندا ببخش	;چون گنه را عذر می آرم خداوندا ببخش
;پای خجلت را روایی نیست بر درگاه تو	;دست حاجت پیش می دارم خداوندا ببخش
;گر گناهم سخت بسیار است، رحمت نیز هست	;بر گناه سخت بسیارم خداوندا ببخش
;چون پذیرفتارِ بد رفتار نادانان تویی	;بر منِ نادان و رفتارم خداوندا ببخش
;پیشت از روز «الست» آوردم اقرار «بلی»	;هم بر آن پیشینه اقرارم خداوندا ببخش
;بخششت عام است و می بخشی سزای هر کسی	;گر به بخشایش سزاوارم خداوندا ببخش
;ناامیدی بُردم از یاران که می اندوختم	;روز نومیدی تویی یارم خداوندا ببخش
;عالمی بر عیب و تقصیرم تو یا رب دست گیر	;واقفی بر غیب و اسرارم خداوندا ببخش
;گفته ای بر زاری افتادگان بخشش کنم	;اینک آن افتاده زارم خداوندا ببخش
;با خروش سینه زیرم الهی در پذیر	;یا بر آب چشم بیدارم خداوندا ببخش
;ور چشیدم شربتی بیخود ز روی آرزو	;زآرزوی خود به آزارم خداوندا ببخش

پیدای پنهان

;چرا پنهان شدی از من تو با چندین هویدایی	;کجا پنهان توانی شد که هم چون روز پیدایی
;جهان را جمله زیبایی، من از روی تو می بینم	;ولی روی تو را مثلی نمی بینم به زیبایی
;نباشد عاشقانت را هوای دیدن جنّت	;مگر وقتی که جنّت را به نور خود بیارایی
;کسی از کُنه اسرار تو آگاهی نمی یابد	;چه این دوران زیرین و چه نزدیکان بالایی
;کجا غایب شود غیبی ز علم دوربین تو	;که هم بر غیب علاّمی و هم بر عیب دانایی
;چو در بندی دری بر خلق بگشایی درِ دیگر	;فرو بستن تو را زیبد که در بندی و بگشایی
;ز پا افتادگانت را نگفتی دست می گیرم؟!	;ز پا افتاده ام اینک چه می گویی؟ چه فرمایی
;تو را رحمت فراوان است و ما لرزان ز بی برگی	;تو را اندیشه عفو است و ما ترسان ز رسوایی

* * *

;چه آب روی خواهد بود بر خاک درت ما را	;که بر دشت هوس کردیم چندین باد پیمایی
;کجا شایسته دانم شد نظرگاه الهی را	;که عمر خود تلف کردم به خود رویی و خود رایی
;بزرگان خرده می گیرند بر جرمی که رفت از من	;مسلمانان چه می کردم؟ جوانی بود و برنایی؟
;چو قارون از گران باری فرو رفتم به خاک امّا	;چو عیسی گر دهی بارم سرم بر آسمان سایی
;کریما سرگران بر من مکن گر کاهلی کردم	;ز بهر آن که در خدمت نمی دانم سبک پایی
;به تاریکی چو درماند روان «اوحدی» تنها	;روان او برون آور ز تاریکی و تنهایی
;به لطف خود قرین گردان، به جود خود زیارت کن	;زبانش را سخن گویی، ضمیرش را سخن زایی

یا رب

;یا رب نه دلم بسته غم های تو بود؟!	;چشمم شب و روز غرق نم های تو بود؟!
;بر جرم و خطای من چه می گیری خشم؟	;چون جمله به امید کرم های تو بود

;یا رب جبروت پادشاهیت که دید؟!	;کُنه کرم نامتناهیت که دید؟!
;هر چند که واصلان به بیداری و خواب	;گفتند که دیدیم کماهیت که دید؟

;ای لاف زنان را همه بویی ز تو نه	;حاصل بجز از گفتی و گویی ز تو نه
;در هر مویی نشانه ای هست ز تو	;آن گاه نشان به هیچ رویی ز تو نه

بس دست خجالت چو مگس بر سر خود;;;;خواهم زدن آن روز که بازم خوانی

;تا چند گریزم و به نازم خوانی؟!

;من فاش گریزم و به رازم خوانی؟!

بر افروزنده دل

;به نام آن که ما را نام بخشید	;زبان را در فصاحت کام بخشید
;به نور خود برافروزنده دل	;به نار بیدلی سوزنده دل
;سر هر نامه ای از نام او خوش	;جهان جان ز عکس جام او خوش
;درود از ما سلام از حضرت او	;دمادم بر رسول و عترت او
;ابوالقاسم که شد عالمْ طفیلش	;فلک دهلیز چاووشان خیلش
;از این گفتن خدایا شرم دارم	;وزان حضرت به غایت شرمسارم
;ز فیض خود دلم پر نور گردان	;زبانم را ز باطل دور گردان
;ضمیرم را ز معنی بهره ور کن	;خیال فاسد از طبعم به در کن
;مرا توفیق نیکو بندگی ده	;دلم را زنده دار و زندگی ده
;ز خود رایی تبه شد کارْ ما را	;خداوندا به خود مگذار ما را
;بپوشان آن چه ما کردیم و گفتیم	;مکن پیدا اگر چیزی نهفتیم
;بدی هایی که از ما گشت پیدا	;به روی ما میار از لطفْ فردا

همه اوست

;آن که تا بود، یار و جفت نداشت	;و آن که تا هست، خورد و خفت نداشت
;آن که مغز است و این دگرها پوست	;و آن که چون نیک بنگری همه اوست
;آن که او خارج از عبارت ماست	;ذات او فارغ از اشارت ماست
;خرد ادراک ذات او نکند	;فکر ضبط صفات او نکند
;دور و نزدیک و آشکار و نهان	;کردگار جهانیان و جهان
;هر چه کرد و کند به هر دو سرا	;کس ندارد مجال چون و چرا
;ای منزه کمالت از کم و کاست	;هر چه دور از هدایت تو نه راست
;در نهانِ نهان، نهفته رخت	;در عیان همچو گل شکفته رخت
;خالق هر چه بود و هست تویی	;آن که گشود و آن که بست تویی

دارای دو گیتی

;بینی چه رقم های شگرف است و دل آرا	;بر صفحه هستی ز خداوند تعالی
;دارای دو گیتی، مَلِک العرش خدایی	;کاو را نه نیاز است و نه اَنباز و نه همتا
;هر نوع کند نقش و خود از نقش منزّه	;هر جنس کند جفت و خود از جفت مُبرّا
;هم کار گهی هم چو زمین ساخته معمور	;هم بارگهی هم چو فلک داشته بر پا
;چه زشت و چه زیبا همه نقش قلم اوست	;نی نی نکند زشت، نگارنده زیبا

وصف خدا

;حیُّ و اَحَد و بصیر و سامع	;فرد و صمد و لطیف و جامع
;در عالم ذات، بی چه و چون	;در مملکتِ صفات، بی چون
;شاهنشه خسروان عالم	;یک کشورش اصفهانِ عالم
;او خالق و ممکناتْ مخلوق	;جز او همه کایناتْ مخلوق
;زُو پُر بُوَد از حَضیض تا اوج	;خوانای حروفِ سطرِ هر موج
;دانای سرایر ضمایر	;در دایره وجود دایر
;بُودَست مدام و هست دائم	;چون ذات به ذاتِ خویش قائم
;از پرتُوِ نورِ شمع ذاتش	;افروخته عالم صفاتش
;این نور بود که از غباری	;شد چهره فروزِ هر نگاری
;از خاک و ز آب و باد و آتش	;کرد این همه نقش های دلکش
;سبحان اللّه ز ذات جبّار	;کز هر شی ای بود نمودار
;یک ذرّه ز آفتاب او مِهر	;افروخته ماه نیز ازو چهر
;هر غنچه از او به رنگ و بویی	;هر برگ، زبان حمد گویی
;بشکُفت چو با خیال او گُل	;زد آتشِ غم به جان بلبل
;از کُنهِ صفات او که داناست	;خَسْ را چه خبر ز قعر دریاست؟

* * *

;یا رب! یا رب! مرا چه یارا	;توحیدِ تو را نمودن افشا؟
;این بس که تو را خدایْ دانم	;درسی ز محبّت تو خوانم
;کن با غم خویش آشنایم	;بیگانه نُما زِ ما سوایم
;خون دل و دیده تَرَم دِه	;از باده عشق ساغرم دِه
;آزاد کنم زِ قیدِ هَستی	;تا باز رَهَم ز بُت پرستی
;از ریشه بر آر نَخْلِ بُوْدَم	;جز غم مگذار در وجودم
;هستی ز کَفَم رُبود حاصل	;تو با منی و من از تو غافل
;افروز به دل شراره شوق	;این پرده بسوز زِ آتش ذوق
;از عالم هستیم بر آور	;بی پرده، نواست خوشْ نماتر
;از لطفِ تو چون سُخَن سرایم	;دِه رتبه نعتِ مصطفایم
;این نور چو تافت از وجودش	;کردند فرشتگان سجودش
;این کَوْن و مکان که گشت موجود	;زان ذات محمد است مقصود
;کس نیست به شوکت و جلالش	;جز شیر حق و بتول و آلش
;با ذاتِ نبی به وَجْهِ اَحْسَنْ	;خَیْر الْبَشرند چاردَه تَن
;از دولتِ مهرِشان «بهشتی»	;دارد شرفِ نکو سرشتی

سردار چهارده تن

راهنمای خرید:

همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دیدگاه *

نام *

ایمیل *

وب‌ سایت

;سردار چهارده تن پاک	;باشد سلطانِ مُلْکِ لَوْلاکَ
;آن جوهرِ گوهرِ نبوّت	;زیبنده افسر نبوت
;صبحی که شه خجسته طالع	;گردید عیان چون نجم ساطع
;از فیضِ کرامتِ ظهورش	;ظلْمَت نگذاشت نارِ نورش
;در کنگره های قَصْر کَسری	;از معجزه اش فتاد کسری
;آتشکده ای که فارس را بود	;نَه شعله در آن گذاشت، نه دود
;دریاچه ساوه خشک گردید	;وز رودِ سماوه آب جوشید
;زان هادی عالم هدایت	;زین معجزه هاست بی نهایت