پاورپوینت کامل آشنایی با سقراط حکیم ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آشنایی با سقراط حکیم ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آشنایی با سقراط حکیم ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آشنایی با سقراط حکیم ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۰۷

اعتماد به خدا

سقراط می گفت که موجودی الهی علامتی به او می دهد و بر حسب چگونگی آن علامت به
دوستان خود پند می داد که فلان کار را بکنند یا نکنند و آنان که از او پیروی می کردند، سود
می بردند و کسانی که از پند او سر می تافتند، پشیمانی می کشیدند. بی گمان او نمی خواست که در
نظر دوستانش ابله یا لاف زن جلوه کند، حال آنکه اگر از قول خدا واقعه ای را پیشگویی می کرد و
برخلاف آن ظاهر می شد به دروغگویی مشهور می گردید و از این جا پیداست که اگر اعتماد
نداشت بر اینکه پیشگویی اش درست در خواهد آمد، پیشگویی نمی کرد. اما آیا در چنین امری
جز به خدا می توان اعتماد داشت؟ و کسی که به خدا اعتماد دارد، منکر خدا می تواند باشد؟

هدایت الهی

راهنمایی دیگری که به دوستان نزدیک خود می کرد این بود: در هر مورد که شک ندارید، راهی را
برگزینید که بهترین راه ها می دانید، ولی هرگاه که پیش بینی نتیجه میسر نیست، از هدایت الهی راه
جویید. هم چنین معتقد بود: درودگران، آهنگران، کشاورزان، حکمرانان، حسابداران و مدیران و
کدخدایان نیازمند آموزشند، زیرا همه این امور با روشن بینی انسانی سر و کار دارد، ولی
ژرف ترین اسرار را خدایان برای خود نگاه داشته اند و آدمی را بدان راه نیست. ممکن است آدمی
دانه بکارد، ولی نمی داند که حاصل آن را چه کسی در خواهد کرد؛ ممکن است خانه زیبایی
بسازد، ولی نمی داند که کدام کس در آن خواهد نشست؛ سردار سپاه چه می داند که از لشکرکشی
سودی خواهد برد یا نه؛ حکمران چه می داند که کوشش او در قلمروش مفید خواهد افتاد یا نه؟

در میان مردم

سقراط دوست داشت که در میان مردمان زندگی کند. هر بامداد به ورزشگاه می رفت و هنگامی
که مردم در میدان شهر گرد می آمدند، او نیز در میان آنان دیده می شد و با بیشتر آنان گفت و شنود
می کرد و هرکه می خواست می توانست سخنان او را بشنود، ولی هیچ کس کردار یا گفتاری
خلاف دینداری از او ندیده و نشنیده است.

او برخلاف بیشتر فیلسوفان، هیچ گاه درباره طبیعت کل جهان سخن نمی گفت و مانند
سوفسطاییان در صدد بر نمی آمد که بداند جهان چگونه ساخته شده است و وقایعی که در آسمان
روی می دهد تابع چه قا نونی است، و کسانی را هم که درباره این گونه امور می اندیشیدند، ابله و
دیوانه می شمرد و هرگاه به یکی از آنان می رسید می گفت: آیا در امور انسانی به اندازه کافی دانا
شده ای که به آسمان ها روی آورده ای؟

کشف حقایق

او خود فقط درباره امور انسانی گفت و گو می کرد و در پی آن بود که بداند دینداری چیست،
بی دینی چیست؟ و می کوشید تا به ماهیت زیبایی و زشتی و عدل و ظلم و خویشتن داری و لگام
گسیختگی و شجاعت و ترسویی پی ببرد و مفهوم واقعی دولت و دولتمرد و فرمانروایی و
فرمانروا را کشف کند و خلاصه کلام می کوشید تا کُنه و حقیقت اموری را که نفس آدمی در نتیجه
دانستن آنها قرین فضیلت و کمال می گردد و به علت ندانستن آنها بنده هوی و هوس می شود،
دریابد.

تحمل رنج ها

سقراط، رنج گرما و سرما و سختی های دیگر را به آسانی بر خود هموار می کرد و چنان به قناعت
خو گرفته بود که با اندک بضاعتی که داشت همواره خرسند می زیست. چگونه ممکن بود چنین
مردی، دیگران را از راه دین به در ببرد یا به قانون شکنی برانگیزد؟ او از زیاده روی منع می کرد و بر
آن می داشت که در کسب فضیلت بکوشید و امید می داد که اگر خویشتن داری پیشه کنند نیرومند
و نیکبخت خواهند شد. با این همه هرگز ادعای آموزگاری نمی کرد. بلکه خود چنان سرمشقی
بود که هرکه با او نشست و برخاست می کرد، این امید در درونش بیدار می شد که اگر پیروی او
کند همانند او خواهد شد.

اعتدال در زندگی

از تن خویش نیز غافل نبود و کسانی را که به پرورش تن بی اعتنا بودند نمی ستود. زیاده روی در
خوردن پس از ورزش مفرط را نمی پسندید و معتقد بود که هرکسی باید در تحمل سختی بدان
اندازه بکوشد که طاقت آن را دارد تا به نفسش زیان نرسد، زیرا رعایت اعتدال در زندگی، آدمی را
تندرست نگاه می دارد و از تهذیب نفس باز نمی دارد. به آرایش ظاهر اعتنایی نداشت و
نمی خواست با جامه یا کفش یا شیوه رفتار خود نظر مردمان را جلب کند. به هیچ روی درستان
خود را به مال اندوزی تشویق نمی کرد و همواره می کوشی