پاورپوینت کامل حیات عشق ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حیات عشق ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حیات عشق ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حیات عشق ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

>

۴۱

زنده کیست؟

پرسیدی که زنده کیست و زندگانی چیست؟ الجواب و باللّه توفیق: بدان که زنده به نزد اهل بصایر
و یقین آسوده است، و زندگانی آسودن است. و خلق هفت آسمان و هفت زمین در اصل آسایش
و آسودن متفق اند، که همه آسوده اند به چیزی، و به چیزی آسایند، لکن آسایشگاه مختلف است.

هرکسی در خور مقام و منزلت خویش آسایشگاهی دارد، به وجود آن چیز بیاساید و بیارامد
و ساکن گردد و به فقد (از دست رفتن) آن چیز مضطرب گردد و بی آرام شود. چون ساکن و آرام
گردد بدان چیز و از ضجر و پریشانیِ اندرون آسوده گردد، روندگان راه و سایران سبیل انبیا ـ
صلوات اللّه علیهم اجمعین ـ گویند: فلان کس زنده است به فلان چیز. این قانون جمعی در
شناخت زنده و زندگانی.

اما شناختن زنده و زندگانی به طریقِ تفصیل و مقتضای وضع این طایفه آن است که بدانی هر
که آسوده به زَهَرات (آرایش های) دنیاست، و آسایش وی به جمع و منع و اخذ و دفع حرکاتش
ضبط شود. حُطام (مال دنیا که بی ارزش است در مقایسه با آخرت) این سرای غرور است، وی
زنده به دنیاست و زندگانی وی به دنیاست. و این کمترین درجت و فرومایه ترین منزلت فرزندان
آدم علیه السلام است در منزلت و رتبتِ زندگانی. زیرا که جمله حیوانات از حشرات و دد و دام و مرغ و
ماهی هم سهم و مشارک وی اند، در این آسایش و آسودگی به متاع دنیا، و حیّ و زنده بود به لذّات
این سرای غرور. و از اینجا بود که آفریدگار عالم جمع کرد میان بهایم و میان کسانی که همّت
ایشان حظوظ دنیا بُوَد.

یکی نیندیشد…

یکی نیندیشد این بیچاره مسکینِ فراموشکار (آدم) که لباس مالکی و مسخّری مخلوقات مرا چرا
پوشانیده اند؟ و این تاجِ علم و درایت و ادراک از میان جمله مصنوعات بر سر من چرا نهاده اند؟ و
رقم عَبّادی بر جبین من چرا فرو کشیده اند؟ و نام و ذکر من در آسمان و زمین به دوستی و محبّت
چرا مشهور کردند؟

و صد و بیست واند هزار نقطه نبوّت و عنصر سیادت و مرکز سعادت را به دعوت من از جمله
خلایق به حضرت چرا بعث کردند؟ و اندر کتاب های کریم و صحف مجید حدیث من چرا
کردند؟ گاه شکر و گاه آزادی و گاه عتاب این همه از بهر چه کردند؟ و دنیا را به چندین جای چرا
نکوهیدند؟ و نام حبس و زندان بر دنیا چرا نهادند؟ فرار و گریز از غرور و فتنه وی چرا فرمودند؟
پیشروان از رسل و انبیا و اولیا چرا در وی ننگریدند؟

آمادگی قالب

چون قالب، مهیا گشت کشش بار شرع را و مرصّد شد حمل وظایف دین را، و در راهِ رفتن
واجبات اسلام رام شد، نماند در حقّ این آسوده به دین آرام گرفته به ذکر مولی و یاد کردِ خداوند
به هفت آسمان و زمین معارضی و مضادّی [مخالفی]. هم چنان که در عالم معیوب و جهان
بی فرجام و سرای وساوس و خانه غرور آن گاه آبادان داشت، و آرام به کمال، اکنون که همای
همّت وی در هوای الهیّت در پرواز است، و زبان وی در ذکر و راز، و تن در سوز و گداز، آن گاه
دینش عامرتر بود، و وی بدان انس، حیّ و زنده ترست.

سؤال و جواب

اگر سایل سؤال کند و گوید: «ارباب مذاهب در این مسأله خلاف ها کرده اند و نفس ها زده، بعضی
گفته اند که ایمان و اسلام هر دو یکی است و بعضی گفته اند که اسلام دیگر و ایمان دیگر. ما را خبر
کن از درستی این دو قول، که کدام درست تر است و معلوم کن ما را که عقد دل شما بر این دو قول
کدام است؟ اگر آن است که ایمان و اسلام یکی است این دو گفتن درست نیست. و اگر آن است که
ایمان دیگر و اسلام دیگر، حجّت بر این تفرقه چیست؟

الجواب و باللّه التوفیق: بدان ای جوینده دُر دین از بحر بصیرت و یقین، که شرط مسترشد
[مرید] در این باب آن است که دلش از زنگار تقلید شسته بود، و درِ خانه طلب وی از خار و
خاشاک شکّ و ظن پاک رفته. و با محظوظان در راه عزّت، وی را قرابتی پیوسته بود. و روزی چند
کمر بندگی خداوندان حکمت بر میان بسته بود. تا چون حرفی از نغمات عبارات و عبارات
نغمات «حیوهً طیبهً» به سمع وی رسد، پیش از آنکه حرف و عبارت و نغمت در حنجره جای گیرد،
معنی حرف در دل فرو آمده باشد.

و چون این درجت نباشد و ولایت، ولایت