پاورپوینت کامل فراتر از حسِّ ظاهری ۱۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فراتر از حسِّ ظاهری ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فراتر از حسِّ ظاهری ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فراتر از حسِّ ظاهری ۱۲ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۶

ادراک ها

«لا تُدْرِکُهُ الاَبصار وَ هُو یُدرِکُ الاَبصارَ وَ هُوَ اللَّطیفُ الخَبیر؛ در نیابد او را چشم ها و او دریابد
چشم ها را و او لطف کننده داناست».

تفسیر

از جمله اوصافی که خدای تعالی، خود را به آن مدح کرد، آن است که فرمود: چشم ها او را درنیابد
و او چشم ها را دریابد. یعنی خداوندِ چشم ها را. و این آیت، از جمله اَدِلّه روشن است بر آن که
خدای تعالی، مرئی و مُدرَک (دیدنی و قابل درک با حواس) نیست. و وجه استدلال از او، آن است
که خدای تعالی در این آیت، نفیِ ادراکِ بَصَر کرد از خویشتن بر وجه مَدح.

و این فصل محتاج است به بیان چند چیز:

یکی آن که خدای تعالی مدح کرد به نفی رؤیت از ذات خود.

دوم آن که ادراک بصر، رؤیت بصر باشد.

و دلیل بر فصل اول، دو چیز است: یکی اجماع امت که امت اجماع کرده اند بر آن که
خدای
تعالی به این مدح کرد خویشتن را، به غیر از آن که مخالفان گفتند، مدح به آن کرد که قادر است که
منع کند چشم ها را از ذات خود. پس خلاف نیست که آن، مدح است.

وجه دوم آن که، آن چه پیش از این آیت است و آن چه پس از این آیت است، همه مدح است.
نشاید که آن چه در میانِ این دو آیت باشد، مدح نباشد.

حال، آن که گفت: «ادراک» در آیت به معنی احاطه است، این به خلاف کلام عرب است. چرا
که در کلام عرب، «ادراک» به معنی احاطه نیامده است. هم چنین احاطه به همراه حرف دیگری
می آید مثل اینکه بگوییم احاطه کردم «بر» چیزی. ولی در ادراک، این گونه نیست و نفسِ آن کفایت
می کند.

حال هرگاه که در مدح، یکی نفی صورت گیرد، بدیهی است که چون آن نفی، اثبات شود،
برای صاحب مدح، نقص تلقی می شود. مثلاً کسی گوید: فلان، ظلم نکند و دروغ نگوید و غیبت
نکند و بُهتان نَنَهد و مِی نخورَد، اینها همه مدح است و نفی، حال چون گوید این چیزها را فلانی
انجام دهد، با این که اثبات است، ولی ذَمّ است؛ و عقلا در این خلاف نکنند