پاورپوینت کامل عِبادُ الرَّحمن ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عِبادُ الرَّحمن ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عِبادُ الرَّحمن ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عِبادُ الرَّحمن ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۸

فروتنی و سلام

«وَ عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذینَ یَمْشُونَ عَلَی اْلأَرْضِ هَوْنًا وَ إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلامًا؛ و بندگان
[خداوند] بخشنده، آن کسانند که بر زمین به آرامی می روند و چون جاهلان خطابشان کنند،
گویند: سلام بر شما باد.»

بندگان یا پرستندگانِ خدای، بسیار رحمت کننده یعنی راسخ در عبادت او هستند. و این
بندگان خدای آنانند که بر روی زمین از روی تواضع و افتادگی یا به سکینه و وقار راه می روند
و نه به صورت شر و بَطَر هم چنان که روشِ متکبّران است؛ و یا می روند نزد یاران و نیکوکاران
و یا عفو کنندگان و پرهیزگاران، و چون خطاب کنند ایشان را نادانان و سخن بی ادبانه به ایشان
گویند، ایشان در جواب، قولی با سلام گویند یعنی سخنی گویند با صواب که در آن، سالم باشند از
ایذا و ضرر. پس سلام به معنی قول سداد و تسلیم باشد و مراد، ترک تعرُّضِ سُفهاست و اِعراض
از مجادله و مکالمه ایشان و تجاهل از قول و فعل جاهلان.

و گویند: سلام در این جا به معنی متارکت است یعنی یکدیگر را واگذاشتن و وداع کردن و از
این جاست که این سلام را سلامِ وداع گویند. یعنی ما شما را واگذاشتیم. در معرضِ جواب شما
نمی آییم. و گویند: مراد، قولِ سلامٌ علیکم است. یعنی چون قوم جاهل و سفیه را ببینند، بر ایشان
سلام کنند تا از شرِّ ایشان ایمن گردند.

سخنِ رسول خدا صلی الله علیه و آله

روایت شده از رسول صلی الله علیه و آله که فرمود: «از امت من جماعتی باشند که من ایشان را دوست دارم و
ایشان مرا دوست دارند و ایشان در آینده خواهند آمد و گوییا که من ایشان را می بینم و می نگرم
[در حالی که آنان] نصیحت کننده یکدیگر باشند و آن چه دارند، بر یکدیگر مبذول دارند و دائم از
مردمان [جاهل و سفیه] گریزان باشند. و به صفت صبر و حلم آراسته باشند و بر کوچک تران
رحم برند و با بزرگان، با حُرمت زیست کنند و باهم مواسات نمایند. توانگران ایشان بر درویشان
بذل کنند و اَقویای ایشان بر ضُعفا مُشفق باشند. آنان عبادت بیماران و تشییع مردگان کنند و در
طریق رفق و مدارا سلوک نمایند.»

گفتند: یا رسول الله! با بندگان، رِفق کنند؟

فرمود: نه، ایشان را بنده نباشد، بلکه خود، خدمتِ نفسِ خود کنند و با جُهَلا و سُفَها مدارا و
رفق نمایند… پیامبر پس از آن، این آیه (عبادُ الرحمن) را تلاوت فرمود.

شب زنده داران

«والّذین یَبیتُونَ لِرَبِّهِم سُجّدا و قیاما؛ و آنان که شب را زنده داری کنند برای پروردگارشان
سجده کنان و ایستادگان»

و دیگر عباد الرَّحمن آنانند که با وجود مصاحبت با خلق، در صحبت ایشان با حق در خلوت
به این وجه است که شب، به روز می آورند برای رضای پروردگار خود، سجده کنان در وقتی از
اوقات آن و برپای ایستادگان در وقت دیگر که مراد به سجده و قیامِ نماز شب است. و اختصاص
دادن شب برای عبادت به جهت آن که طاعت و عبادت در آن سخت تر است و دورتر از ریا.

روایت است که: هر که در شب دو رکعت نماز بگزارد یا بیشتر، از جمله آنان باشد که حق
تعالی در این آیه وصف ایشان فرموده و نزد بعضی، مراد، نوافلِ نماز مغرب و عشا است. و
نزدیک تر آن است که: هر که احیای بعض یا تمام شب کند و یک نماز بگزارد برای رضای خدا،
خواه در جزء اول شب یا آخر آن، در این آیه داخل است.

دعای عبادُ الرَّحمن

«والّذینَ یَقُولُونَ رَبَّنا اصرِف عَنّا عذابَ جَهَنَّم اِنَّ عَذابَها کانَ غِراما؛ و آن کسان که گویند: پروردگارا!
عذاب دوزخ را از ما بگردان، بی گمان عذاب آن، عذابی سخت باشد.»

و دیگر ایشانند که با وجود اجتهاد در طاعت و اتّصاف به خشوع و خضوع شب، می گویند از
روی خشیَت از حضرت عزّت که: ای پروردگار ما! بگردان از ما عذاب دوزخ را، به درستی که
عذاب دوزخ هست لازم و دائم و جاوید.

و بزرگی گفته است: حق تعالی بر کافران انواع نِعَم کرامت فرمود و ایشان کفران نموده، به
شکرگزاری آن قیام ننمودند. از این جهت عذاب دوزخ را لازمِ حالِ ایشان گردانید.

میانه روی

«والّذین اِذا اَنفَقوا لَمْ یُسرِفوا و لَم یَقتُرُوا وَ کانَ بینَ ذلکَ قَواما؛ و آن کسان که چون انفاق کردند،
اسراف نمی کنند و تنگ هم نگرفتند و میانه رو بودند.»

ایشان، آنانند که چون نفقه کردند اسراف ن