پاورپوینت کامل گوهر اندیشه ; پرچم معنویت ۲۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گوهر اندیشه ; پرچم معنویت ۲۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گوهر اندیشه ; پرچم معنویت ۲۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گوهر اندیشه ; پرچم معنویت ۲۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۲۲

رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله

می دانست که پایان عمرش فرا رسیده. همیشه متفکر بود و به هیچ کس ملامتی نمی کرد. هنگامی
که راه می رفت از همه سو بدو سلام می گفتند و او همه را به مهربانی پاسخ می داد. با این که حتی
بیست موی سپید در محاسن سیاهش دیده نمی شد، هر روز اثر خستگی بیش تری در او
محسوس بود. گاهی به دیدار شتری که آب می خورد بر جای می ایستاد زیرا به یاد روزگاری
می افتاد که شترهای عمش را به چرا می برد.

همیشه مشغول نیایش به درگاه پروردگار بود. بسیار کم غذا می خورد و غالباً برای رفع
گرسنگی، سنگی به روی شکم می بست. با دست خویش شیر گوسفندهایش را می دوشید و
هنگامی که لباسش فرسوده می شد، خودش روی زمین می نشست و آن را وصله می زد. هرچند
دیگر جوان نبود و روزه داری از نیروی او می کاست. در همه روزهای رمضان مدتی درازتر از
دیگران روزه دار بود.

شصت و سه سال داشت که ناگهان تبی بر وجودش راه یافت. قرآن را که خود از جانب
خداوند آورده بود، سراسر باز خواند. آن گاه پرچم اسلام را به دست سعید داد و بدو
گفت: این آخرین بامداد زندگانی من است. بدان که خدایی جز خدای واحد نیست. در راه او
جهاد کن.

آرام بود، امّا نگاهش نگاه عقابی بلند پرواز بود که مجبور به ترک آسمان شده باشد. آن روز
مثل همیشه در ساعت نماز به مسجد آمد. به علی تکیه کرده بود و مؤمنین به دنبالش می آمدند،
پیشاپیش ایشان همه جا پرچم مقدّس در اهتزاز بود.

هنگامی که به مسجد رسیدند، وی با رنگ پریده روی به مردم کرد و گفت:های… ای مردم! هم
چنان که روز روشن خواه ناخواه به پایان می رسد، دوران عمر انسان را نیز سرانجامی است. ما
همه خاک ناچیزی بیش نیستیم. تنها خدا است که بزرگ و جاودان است. ای مردم! اگر خداوند
اراده نمی کرد، من آدمی کور و جاهل بیش نبودم.

کسی بدو گفت: ای رسول خدا! جهانیان همه هنگامی که دعوت تو را در راه حق شنیدند به
کلامت ایمان آوردند. روزی که تو پای به هستی نهادی ستاره ای در آسمان ظاهر شد و هر سه
برج طاق کسری فرو ریخت. امّا او دنباله سخن را گرفت و گفت! با این همه ساعت آخرین من فرا
رسیده، اکنون فرشتگان آسمان درباره من مشغول شُورند.

* * *

گوش کنید: اگر من با یکی از شما به بدی سخن گفته ام، هم اکنون وی از جای برخیزد و پیش
از آن که از این جهان بروم به من دشنام گوید و مَرا بیازارد. اگر کسی را زده ام مرا بزند. آن گاه چوبی
را که در دست داشت به سوی حاضرین دراز کرد. امّا پیرزنی که در روی سکّوئی نشسته بود و
پشم گوسفندی می رشت فریاد زد: ای رسول خدا! خداوند با تو باد.

بار دیگر وی گفت: ای مردم! به خدا ایمان داشته باشید و در مقابل او سَرِ تعظیم فرود آورید.
میهمان نواز باشید. پارسا باشید، دادگُستر باشید. آن گاه لختی خاموش شد و به فکر فرو رفت،
سپس راه خود را با گام های آهسته در پیش گرفت و گفت: ای زندگان! بار دیگر به همه شما
می گویم که هنگام رحلت من از این عالم فرا رسیده پس بشتابید تا در آن لحظه که پیک اجل به
بالین من آید هر گناهی که کرده ام به من تذکر داده باشید.

مردم خاموش و افسرده، از گذرگاه او کنار می رفتند. وی از آب چاه ابوالفراءِ صورت خود را
بشست، مردی از او سه درهم مطالبه کرد و وی بی درنگ پرداخت کرد و گفت: «تصفیه حساب
در این جا بهتر است تا در میان گور». مردم با نگاهی پر از مِهر مثل نگاه کبوتر بدین مرد پر جلال
که دیری تکیه گاه آنان بود می نگریستند. هنگامی که وی به خانه خود بازگشت، بسیاری بیرون
خانه ماندند و سراسر شب را بی آن که دیده بر هم گذراند روی تخته سنگی گذراندند.

فردا نزدی