پاورپوینت کامل گوهر وحی ; معانی اسماء الله (قسمت اول) ۲۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گوهر وحی ; معانی اسماء الله (قسمت اول) ۲۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گوهر وحی ; معانی اسماء الله (قسمت اول) ۲۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گوهر وحی ; معانی اسماء الله (قسمت اول) ۲۴ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۵

نام های نود و نه گانه

روایت است از پیغمبر ما صلی الله علیه و آله که وی گفت: «خداوند سبحانه و تعالی جلّ و جلاله را نود و نه نام
است. هر که آن را بشمُرَد و دانسته باشد معانی آن را، اندر بهشت شود.»

این معانی اشارت است که هر آنچه اندر اعتقاد به کار آید، اندر این اسماء مجموع است، ازیرا
که اگر مجموع نبودی، نشان آن نبودی که آن کس که آن را بداند، اندر بهشت شود. سبب آن است
که اگر کسی از اهل بهشت گردد، اندر شریعتِ ایمان است و اعتقاد درست، و این نام ها آن است که
گویی «و لِلّهِ الاَسماءُ الحُسنی فادعُوهُ بِها». (اعراف، ۱۸۰) و نیز«هُوَ اللّهُ الَّذی لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الرَّحْمنُ
الرَّحیمُ المَلِکُ القُدُّوسُ السَّلامُ المُؤمنُ المُهَیمِنُ العَزیزُ الجَبّارُ…» (حشر، ۲۳)

بدان که جمله این نام ها بَر دَه قسمت است: قسمتی که دلالت کند بر ذات خداوند و هشت قسمت
دیگر که دلالت کند بر صفتی از صفات وی و قسمتی که دلالت کند بر فعل وی. و بُوَد که نامی مشترک بُوَد
میان هر دو قِسم یا بیشتر از این اقسام که یاد کردیم. و امّا آنچه پیداتر از آن یاد کنیم به توفیق خدا:

۱ـ دلالت بر اوصافِ ذات

اندر بیان نام ها، که دلالت کند بر اوصاف ذات و چنانکه گویی:

الله: آنکه هستی او باز ندارد چیزی دیگر را، و آنکه مستحق عبادت باشد بر اطلاق، و آنکه نشاید
که اندر مراد وی خلاف افتد، و آنکه آفریدنْ از وی درست آید.

المَلِک: آنکه کسی را بر وی امر و نهی نشاید. و گفته اند: [همه کارها] با قدرت وی گردد.

مالِکُ المُلک: آنکه پادشاهی پادشاهان، مُلک وی باشد. و اگر آنکه گویی: مُلکَتْ وی دهد و وی را
بشاید، با فعل گردد. [و از صفات فعلیّه باشد].

ذُوالجَلالِ و الاِکرام: آنکه وی را اوصاف شرف باشد بی نهایت. و اگر گویی: آنکه جلالت آفرینَد آن کسی را
که خواهد، با فعل گردد. و اکرام نیز از صفات فعل باشد بر آن معنی که گرامی گردانَد آن که را خواهد.

القُدّوس: آنکه هیچ نقصْ بر وی نشاید.

السَّلام: سلیم است از آنکه وی را ضدّی بُوَد یا مِثْلی بُوَد.

المُهَیمِن: بزرگ ترین است که وَهْمِ خلقان بر او محیط نگردد، و گر گویی، مُطّلع است بر خلق، گواه
است بر هر چه ایشان همی کنند، با علم گردد.

اَلاوّل: آنکه وجود وی نه اندر حال عَدَم است.

الآخِر: [آنکه] عدم بر وی نشاید.

اَلظّاهر: آنکه هر چه آفریده است دلیل کند بر وجود وی، تا هیچ خردمند نبود که حالی بر وی اندر
آید بی اختیار وی کند نداند که کسی آن را بر وی درآورده است.

الباطِن: آنکه وی را نتوان دانستن به بوییدن و چشیدن. و او داند که ظاهر و باطن چیزها، چه باشد.

المُؤمن: آنکه ایمن است از زوال و اعتراض، و اگر گویی ایمن گردانیده است مطیعان را از کلام
خویش، با کلام گردد. و اگر گویی، تصدیق کرده است راستگویان را، با علمش گردد به صدقِ
ایشان، و یا با خبرش از صدق ایشان.

الماجِد: آنکه اوصاف کمال و شرف و عزّ بر تمامی، وی را باشد.

المَجید: مبالغت بُوَد اندرین معنی که یاد کردیم.

الواحِد: آنکه تبعیض بر وی نشاید، نه به فعل و نه به وَهْمْ.

الصَّمَد: آنکه از وی حاجت ما جویند اندر حالِ خوف و رجا، و محال بُوَد بر وی، قسمت و
نهایت، و نشاید وی را همتا.

الحُکم: ذات وی بر آن صفت است که کُند هر چه خواهد، و فعل ها بر آن قرار گیرد که وی خواهد،
و نیز شاید که این وصف با فعل گردد، و با ارادت گردد.

العَظیم: آنکه اوصاف الهیَّتْ جز او را نشاید. و اگر گویی فعل های عظیم کند، هرچند که آن فعل ها
نزدیکِ وی حقیر بُوَد اندر جنبِ مقدّرات وی، از صفات فعل باشد.

الجلیل: بزرگ تر از آن است که بر وی چیزی شاید از نشان ها که آفرید، و واجب بُوَد وی را انقیاد
کردن، و اگر گویی، بردارد آن را که خواسته است، با فعل گردد.

الکبی