پاورپوینت کامل معانی اسماء الله (قسمت دوم) ۱۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معانی اسماء الله (قسمت دوم) ۱۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معانی اسماء الله (قسمت دوم) ۱۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معانی اسماء الله (قسمت دوم) ۱۶ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۵

اثباتِ علم خداوند

اندر بیان نام هایی که دلالت کند بر اثبات علمِ خدایْ، چنان که گویی:

العَلیم: آنکه معلوماتِ وی را نهایت نباشد.

الخبیر: آنکه ظاهر و باطن چیزها را دانَد به حقیقت، و شک و شُبهَت را فرا علمِ وی، راه نباشد.

الحفیظ: آنکه دانا بُوَد به هر چه کُند، و فراموشکاری بر وی نباشد و مضرّت ها از خَلقان دفع کند.

المُقیت: آنکه داند هر چیزی بر آن قدر، و بر آن حال که باشد، و آن را نگاه دارد بر آنچه خواسته
است و دانسته، که نه افزاید بر آن و نه کاهد.

الحَسیب: عدد چیزها داند، بر تفصیل و جمله.

الشّهید: آنکه هر چه داند از دقیق و جلیل، وی را چنان محقِّق باشد که دیگران را باشد اندر حالِ
مشاهده. و گواهی دهد مطیع و عاصی را اندر روز قیامت و وقتِ شمار.

المُحصی: آنکه اجزای هر چیزی داند، و مقادیر و صفات هر چیزی اندر یابد.

اللّطیف: آنکه اندک و بسیار از اجزای فعل ها داند، و آنچه اندر افعال وی باشد دیگران را از منفعت
و مَحمِدَت و مَذمّت، هیچ چیزی بر وی پوشیده نگردد. و هر چه کند با مطیعان، خیر و صلاح
ایشان باشد هر چند کسی سرِّ آن نداند. و با خلق لطف کند.

الرَّشید: عاقبت کارها داند، و منفعت و مَضرّت آن شناسد، و فَصل کند میانِ حق و باطل. و دلیل
آفریند خلقان را بر معرفت.

اثبات ارادت

اندر بیان نام ها که دلالت کند بر اثبات ارادت وی، چنان که گویی:

الرَّحمن: آنکه خواسته است که روزی دهد خلقان را، چنان که دانسته است. و روزی آفریند ایشان را.

الرَّحیم: خواسته است که نعمت کند بر اهل طاعت اندر جهان. و نعمت دهد ایشان را.

الکَبیر: خواسته است نیکویی بسیار کردن، و آن بر وی دشوار نباشد.

الغَفّار: خواسته است آمرزیدنِ بسیاری از عاصیان که دانسته است.

الغَفور: خواسته است که عذاب نکند بسیاری را از عاصیان.

التّواب: خواسته است که عقوبت نکند بر معصیت گروهی را که توبه کنند. پشیمانی آفرینَد بندگان
را بر معصیت.

الوَدود: خواسته است که عدل و نیکویی کند، با آنکه دانسته است از اولیای خویش، آنکه نیکویی
کند با ایشان.

العَفُوّ: خواسته است که عذاب نکند بسیاری را از عاصیان، و نیکویی کند با ایشان.

الرَّؤوف: خواسته است که با بندگان رِفق کند، و دشواری ها بر ایشان آسان گرداند.

الصَّبُور: دلیل کند بر آنکه خواسته است تاخیر کردن عقوبت عاصیان.

الحلیم: آنکه خواسته است که عقوب نکند بسیاری را از عاصیان که دانسته است و عقوبت نکند آن
را که خواسته است.

اثبات سمع

اندر آنکه دلالت کند بر اثبات سمع از نام ها، چنان که گویی:

السمیع: آنکه شنود، آنچه شاید شنیدن.

<