پاورپوینت کامل وصیت نامه افضل الدین محمد تبریزی ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل وصیت نامه افضل الدین محمد تبریزی ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل وصیت نامه افضل الدین محمد تبریزی ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل وصیت نامه افضل الدین محمد تبریزی ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

>

۶۲

ذکر خدا

ای فرزند! باید که همیشه زبانت در ذکر خدا باشد و دلت در فکر خاتمت و آخرتْ و اورادها معین کنی و
ملازمت نمایی و هم چنان که نفس بی قوت نتواند به سر بردن، البته هر روز جویای آب و نان باشد جان را
نیز قوتی است همچو علم و عمل، اگر از وی بازگیری وی را در هلاک اندازی؛ و بدان که هر ذکری را
جداگانه فضیلتی است و هر وقتی را منزلتی. آن ذکر و آن وقت همچو صیدند و تو صیاد، زنهار چنان کن
که پیوسته دام گذاشته باشی، نتوان دانست گاه باشد که تو دام از برای عصفور نهاده باشی ناگاه شاهباز
سفیدی در دام افتد که لایق دست پادشاه باشد و به سبب آن تو مقرّب پادشاه گردی.

طاعت و اخلاص

هم چنان که دنیا دام نهاده است و دانه طمع در آن پاشیده، تو نیز دام دین بگذار و دانه طاعت و
اخلاص در آن دام نه تا مگر آخرت به دام تو درآید.

اگر بی فایده خواهی گفت از هزار یکی مگو، می باید که هر چه گویی از بهر خدا گویی و اگر
نگویی هم بهر خدا بود. رستگاری در کم گفتن بود «مَنْ صَمَتْ نَجا»

خاموشی

ای فرزند! بدان که ما را مقصود از خاموشی، ذکر دنیا بود، اما زبان باید که همیشه [به ذکر
حضرت مولا [گویا بود که عبادت های دیگر چون پوست است و ذکر حق همچون مغز، چنانکه
در کلام مجید وارد است: «وَ لَذِکْرُ اللّهِ اَکْبَرُ» و از حضرت رسول صلی الله علیه و آله پرسیدند که از اعمالْ کدام
فاضل تر است فرمود که آنکه بمیری و زبان تو تر بود به ذکر خدای تعالی. و فرمودند: که ذاکر در
میان غافلان همچون زنده بود در میان مردگان. و معاذ گوید که: اهل بهشت بر هیچ چیز حسرت
نخورند مگر بر آنکه یک ساعت از ایشان گذشته باشد [در دنیا که ذکر خدای تعالی نکرده باشد].

منشور ولایت

نقل است که در بهشت، صحراها است؛ هر وقت که بنده به ذکر مشغول شود فرشتگان از بهر وی
درخت ها می نشانند. چون بنده از ذکر فرو ایستد فرشته نیز از نشاندن درخت باز ایستد.
فرشته را گویند چرا باز ایستادی؟ گوید: از آنکه آن کس که از بهر وی درخت می نشاندم
ایستاده.

گفتند که: ذکرْ منشور ولایت است، هر که توفیقِ ذکر دادند منشور ولایت کرامت کردند و هر
که را ذکر از وی باز ستدند وی را معزول کردند.

ای فرزند! چون در قیامتْ درجاتِ اهل ذکر را بینی تو را حسرتی پیدا شود که آن را نهایتی
نباشد و از بهر اینْ خدای تعالی روز قیامت را روز تغابُن خوانده است که هیچ کس در آن روز از
غَبْن خالی نباشد.

هدیه آسمانی

ای فرزند! از جمله اذکار مسبّحات عشر است. باید که بامداد و شبانگاه مسبحّات عشر برخوانی
که مشتمل است بر قرآن و تسبیح و تهلیل و صلوات و دعا. ابراهیم تیمی که از اکابر [دین] است
می گوید که: روزی در حرم مکه نشسته بودم. مردی بیامد و بر من سلام کرد که من هرگز از او
نیکورویْ تر ندیده بودم، نور از روی مبارکش می تافت. گفتم وی را: تو کیستی و از کجا می آیی
که من هرگز چون تو کسی ندیده ام؟

گفت: من خضرم، آمده ام تا تو را ببینم و با تو برادری کنم و هدیه ای آورده ام.

او را گفتم: آن هدیه چیست؟ گفت: این هدیه آن است که پیش از آنکه آفتاب برآید و پیش از
آنکه آفتاب فرو نشیند هفت بار سوره فاتحه و هفت بار سوره «قُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ النّاسِ» و هفت بار
سوره «قُلْ اَعوُذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ» و هفت بار «قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ» و هفت بار سوره «قُلْ یا اَیُّهَا الْکافِروُنَ» و
هفت بار «آیه الکرسی» و هفت بار «سُبحانَ اللّهِ وَ الْحَمْدُ لِلّهِ وَ لااِلهَ اِلاّ اللّهُ وَ اللّهُ اَکْبَرُ» و هفت بار «اللّهُمَّ صَلِّ
عَلی مُحَمَّدِ النَّبیِّ الْاُمِّیِّ وَ عَلی آلِهِ وَ صَحَبِهِ وَ سَلَّمَ» و هفت بار «اللّهُمَّ اْغفِرْلی وَ لِوالِدَیَّ وَ لِلْمؤمِنینَ وَ المؤمنات وَ
الْمُسْلِمینَ وَ الْمُسْلِماتِ» و هفت بار «اللّهُمَّ افْعَلْ بِی وَ بِهِمْ عاجِلاً وَ آجِلاً فِی الدِّینِ وَ الدُّنیا وَ الْآخِرَهِ ما اَنْتَ لَهُ اَهْلٌ
اِنَّکَ غَفوُرٌ رَحیمٌ جَوادٌ کریمٌ رَؤُفٌ رَحِیمٌ».

ابراهیم تیمی گوید