پاورپوینت کامل آمرانِ بی عَمَل ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آمرانِ بی عَمَل ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آمرانِ بی عَمَل ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آمرانِ بی عَمَل ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۵

«أَتَأْمُرُونَ النّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنْسَوْنَ أَنْفُسَکُمْ وَ أَنْتُمْ تَتْلُونَ الْکِتابَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ» (بقره: ۴۴)

آیا مردمان را به نیکوکاری فرا می خوانید و نفس های خود را فراموش می کنید در حالی که
کتاب را می خوانید، آیا نمی اندیشید؟!

تفسیر

باید دانست که هَمزه در «أَتَأْمُروُنَ» تعجب از حالِ ایشان است و «بِرّ» اسمی جامع است برای
کارهای خیر. و باید دانست که چون خدای سبحان، به ایمان و [عمل] به شرایع فرمان داد بنابر
آنچه به وسیله آنْ ایشان را به نعمت ها مخصوص ساخت، در این کار بنا بر ماخَذِ دیگر رغبتشان
داد، و آن این است که تغافل از کارهای نیک با وجودِ برانگیختن مردم بر آن، در خِرَدها، زشت و
ناپسندیده است. چه مقصود از فرمودنِ مردم بدین کار، یا پند دادن است یا مِهر آوردن، و حالْ آن
که از خردمندی نیست که انسان بر دیگری مِهر آوَرَد یا دیگری را پند دهد و خود را مُهَمل
بگذارد. پس خدای تعالی ایشان را از این کار برحَذَر داشت و بدین سخن ملامتشان کرد.

و در مراد از «بِرّ» در این جایگاه اختلاف کرده اند و وجوهی چند گفته اند از جمله:

* این که ایشانْ مردم را به طاعت خدا امر و از معصیت او نهی می کردند، در حالی که خودْ
طاعتِ خدا را رها کرده، به معصیت اقدام می کردند.

* این که ایشانْ مردم را به نماز و زکات می فرمودند و خود هر دو کار را ترک کرده بودند.

* این که هرگاه کسی در خفا برای جویا شدن از کار محمد صلی الله علیه و آله نزد ایشان می آمد، می گفتند: در
آنچه می گوید راستگوست و کارش درست است و شما به او بگروید، و حال آن که خودشان از او
پیروی نمی کردند.

* این که جماعتی از یهود، پیش از مبعث رسول صلی الله علیه و آله مشرکانِ عرب را خبر می دادند که به
زودی از میان شما رسولی ظاهر می گردد و به سوی حق فرا می خواند؛ و ایشان را به پیروی از او
ترغیب می کردند. اما وقتی که خدا محمد صلی الله علیه و آله را برانگیخت، به او حَسَد کردند و کافر گشتند. پس
خدای تعالی ایشان را خاموش کرد به سبب آن که پیش از ظهور به پیروی از وی امر می کردند، اما
وقتی ظاهر گردید او را رها ساختند و از دین او روی برگرداندند.

* این که ایشان مردم را به بذل صدقهْ می فرمودند، و حال آن که خود به دادن آنْ بُخل
می نمودند، زیرا خدای تعالی ایشان را به سختیِ دل ها و خوردن ربا وصف کرده است.

* این است که شاید منافقان یهود در ظاهرْ به پیروی از حضرت محمد صلی الله علیه و آله فرا می خواندند،
آن گاه در دل های خود، منکر او بودند. پس خدای تعالی بر این کار توبیخشان کرد.

* * *

اما این که می گوید: «و تَنْسَوْنَ اَنْفُسَکُم» نِسیان عبارت از سهوی است که پس از علم پدید آید و
فراموشکارْ غیر مُکَلَّف است. و هر کس مُکَلَّف نیست جایز نیست که خدای تعالی او را بر آن چه
از او صادر گشته، نکوهش کند، پس مراد به این که می گوید: «و تَنْسَونَ اَنْفُسَکُم» یعنی شما غافل
مانده اید از حقّ نفوسِ خود، و از آن چه در آن برای نفوس شما از نفع هست عدول می کنید. اما
این که می گوید: «و اَنْتُمْ تَتْلُونَ اْلِکتابَ» معنایش این است که تورات را قرائت می کنید و به دَرس
می خوانید و می دانید آن چه را که در آن از انگیختن بر کارهای نیک و روی گردانیدن از کارهای
گناه آمیز آمده است.

* * *

اما این که می گوید: «اَفَلا تَعْقِلُونَ» در حقیقت، عبارت از تعجُّب برای عاقلان از کارهای ایشان
است. و سبب تعجُّبْ چند وجه است:

اول: این است که مقصود از امر به معروف و نهی از منکر، ارشاد دیگری به تحصیل مصلحت
و باز داشتن او از آن چیزی است که او را در مَفسَده می اندازد، و حال آن که احسان به خودْ از
احسان به دیگری سزاوارتر است، و این به شواهد عقل و نقل معلوم است، پس کسی که پند دهد
ولی پند نگیرد، گویی فعلی متناقض انجام داده است که عقلْ آن را نمی پذیرد و از این روی
می گوید: «اَفلا تَعْقِلونَ».

دوم: این است که هر کس مردم را پند گوید و علم خود را برای خلق آشکار سازد، آنگاه خود
پند نگیرد، این وعظْ سببِ رغبت مردم در معصیت می گردد؛ زیرا مردم می گویند: اگر او با این