پاورپوینت کامل گوهر اخلاص(برگزیده متون اخلاقی) ; شرح کلمات گهربار مولا علی علیه السلام ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گوهر اخلاص(برگزیده متون اخلاقی) ; شرح کلمات گهربار مولا علی علیه السلام ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گوهر اخلاص(برگزیده متون اخلاقی) ; شرح کلمات گهربار مولا علی علیه السلام ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گوهر اخلاص(برگزیده متون اخلاقی) ; شرح کلمات گهربار مولا علی علیه السلام ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

>

۵۵

فخر فروشی

«اَدوأ الدّاءِ الصَّلَفُ؛ بدترین درد، صَلْف است.»

صَلْف این است که کسی از روی تکبّر، دعویِ کیاست و زیرکی کند زیاد بر آن چه داشته باشد،
و دور نیست که در مطلق لاف زدن در هر باب نیز مستعمل شود. و به معنی این نیز آمده که کسی
بسیار وعده ها کند که وفا نکند به آنها و به جای نیاورد و به معنی این نیز آمده که گران باشد بر مردم
و محفوظ نباشند از او و همه این معانی در این کلام محتمل است.

پوشیده نیست که علاج این در دنیا بر دو معنی اوّل ظاهر است، و هم چنین بنا بر معنی آخر،
زیرا گرانی بر مردم نمی شود مگر به سبب صفاتی چند ذمیمه یا افعالی ناشایسته، پس علاج آن
سلب آنهاست از خود.

ناامیدی

«أعْظم البَلاءِ اِنقطاعُ الرَجاء؛ بزرگ ترین بلا، بریده شدن امّید است.»

ممکن است مرادْ بریده شدن امّید از درگهِ حق باشد یا اینکه کاری چند کند که دیگر از آن درگه
امّیدی نداشته باشد، و ممکن است مراد این باشد که بریدنِ امید از آن درگاه، بدترینِ بلاها و
گناهان است، بلکه هر چند آدمی گنه کار و بد کردار باشد باید که قطع امید از آن درگاه نکند که آن
از همه گناهانِ او بدتر است؛ چنان چه از احادیث دیگر مستفاد می شود و ممکن است که مرادْ
بریدنِ امیدی باشد که در وقت مرگ و معاینه احوالات آخرت حاصل می شود چه بعد از آن دیگر
امید بر قبول توبه نیست و آن بزرگترینِ بلاها است.

پس باید که آدمی تأخیر توبه و انابت از گناهانِ خود ننماید که مبادا ناگاه اُمید او از قبول توبه
بریده شود؛ هر چند امید عفو و بخشایش باشد. ممکن است که مرادْ بریدن امید مردم باشد از این
کس و از خیر و احسان او در جمعی که مردم توقّع خیر و احسان از ایشان داشته باشند مثل
پادشاهان و بودنِ این که بزرگترینِ بلاهاست، به اعتبار این باشد که با وجود قبح این معنی خسران
و زیان در آخرت در دنیا نیز منشاء ضررها گردد بلکه بسا باشد که مردم به زودی در صدد دفع او
درآیند و او را هلاک کنند یا از آن مرتبه بیندازند.

ترک عادت

«افضَل العباده غلبه العاده؛ افزون ترین عبادت غالب شدنِ عادت است».

یعنی عبادتی است که این کس عادت غالبی به آن کرده باشد و اکثر اوقات آن را در وقت آن به
جای آورد نه آنچه گاه گروهی کرده باشد و عادت به آن نکرده باشد، ممکن است که مراد به غلبه
عادت تسلّط بر خود خصلت باشد و اینکه ترک عادت تواند کرد تا اگر خوی بدی داشته باشد آن
را از خود زایل کند یا به مقتضای آن عمل نکند.

بزرگ ترین ملک

«أملک شی ءٍ الوَرع؛ مالک تر چیزی پرهیزگاریست.»

زیرا که آن باعثِ این می شود که صاحبِ آن، مالک سعادتِ دنیوی و اخروی باشد پس گویا آن
مالک آنهاست.

نیکوترین پوشش

«أحسن اللِّباس الوَرَعُ؛ نیکوترین پوشش، پرهیزگاری است.»

زیرا که نفع جامه بیش از این نیست که دفع گرما و سرما کند و یا باعثِ فی الجمله زینتی گردد و
در اندک وقتی چرکن و کهنه و مُندرس گردد و پرهیزگاری جامه ایست که دفع جمیع آفات
اخروی کند و بسیاری از دنیوی نیز و باعث جمال و زینت این کس در دنیا و آخرت گردد و هرگز
چرکن و کهنه و مُندرس نشود بلکه هر چند بماند نوتر و زیباتر گردد.

دل تنگی

«اقَبحُ العَیِّ الضّجَرُ؛ زشت ترین عجز، دلتنگی است.»

یعنی عاجز شدن از چیزی است به سبب دلتنگی و غم و اندوه، پس آدمی باید که آنچه از غم و
اندوه بر فوت مطالب پوچ دنیوی باشد، راه آن به خود ندهد و در آنها بی باک باشد و آن چه غیر آن
باشد، خود را در هر باب به آنچه مناسب آن باشد مثل تذکُّر آن چه وارده شده از اجر و ثواب صبر
در مصائب و هم چنین امید فرج و گشایشی از جانب حق تعالی و مانند اینها تسلّی دهد و چندان
دلتنگ نشود که به سبب آن عاجز گردد از آن چه باید به آن پرداخت از امور دنیا و آخرت، زیرا که
چنین عجزی زشت ترین عجزهاست به سبب این که آدمی در آن معذور نیست به خلاف سایر
عجزها که سبب عذر می تواند بود.

اخلاص

«اَفْضَلُ العَمَلِ مَا اُخْلِصَ فیه؛ افزون ترین عمل آن است که اخلاص ورزیده شود در آن»

یعنی خالص باشد در آن نیّت و از برای محضِ رضا و خشنودیِ حق تعالی و امتثال فرمانِ او
باشد و آمیخته به غرضی دیگر نباشد حتّی به طمع در بهشت و قصد خلاصی از جهنّم، هر چند
آمیختگی به آن اعتقادْ چنان چه مشهور است میانه علما، ضرر به صحّت عبادت ندارد بلکه
آمیخته نساختن به آن اولی و