پاورپوینت کامل تفسیر آیه نور ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تفسیر آیه نور ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تفسیر آیه نور ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تفسیر آیه نور ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۹

فروغ آسمان ه

«اللّه ُ نورُ السَّمواتِ و الاَرض؛ خدا نور و فروغ آسمان ها و زمین است.»

در تفسیر این جمله، دیدگاه ها یکسان نیست:

به باور پاره ای، منظور این است که خدای یکتا هدایت گر آسمانیان و زمینیان به سوی
شایستگی ها و بایستگی ها و مصلحت هاست.

اما به باور برخی دیگر، منظور این است که خدا به وسیله خورشید و ماه و اختران نورافشان،
کران تا کرانِ آسمان ها و زمین را روشن می سازد.

و از دیدگاه برخی، مفهوم آیه این است که خدا آسمان ها را به وجود فرشتگان زینت
می بخشد و آراسته می سازد و زمین را به وسیله دانشوران و دانشمندان و متفکران. با این بیان،
«نور» در آیه شریفه به باور برخی مفسّران به مفهوم «روشنگر» و به باور برخی به مفهوم
«هدایت گر» و از دیدگاه پاره ای به مفهوم «زینت بخش» آمده است.

در آیه مورد بحث، خدای یکتا به نور و روشنی وصف شده است. چرا که هر سود و نیکی و
نعمتی و موهبتی از بارگاه او سرچشمه می گیرد و این جمله به سانِ این است که می گویند: فلانی
مایه رحمت و برکت است و فلان کس مایه عذاب می باشد و منظور این است که رحمت او بیشتر
است و عذاب این یکی افزون تر. با این بیان، نور و روشنایی در این جا اشاره به این است که
خداست که سرچشمه نعمت ها و مواهب است.

در فرهنگ عرب این تعبیر بسیار است مانند قول شاعر عرب که می گوید: «آیا ندیده ای که ما
نور و مایه روشنی و روشنایی مردم هستیم». منظور شاعر این است که ما سود رسان مردم هستیم
و به آنان نعمت و موهبت می رسانیم.

چراغ روشنگر

«مَثَلُ نورِهِ کمشکوهٍ فیها مِصباحُ الْمِصباحُ فی زُجاجَهٍ؛ وصف نور و روشنایی او بسان چراغدانی است
که در آن چراغ است و آن چراغِ روشنگر در شیشه ای است.»

در تفسیر این فراز نیز دیدگاه ها متفاوت است:

به باور پاره ای، منظور از نور خدا در این فراز از آیه شریفه همان هدایت خدا و نور ایمان
است که در قلب مردمِ باایمان می باشد و آنان را به سوی حق و عدالت و آراستگی به ارزش ها و
والایی ها رهنمون می گردد.

اما به باور پاره ای دیگر، منظور، کتاب پرشکوه خدا، قرآن می باشد که آیات روشن و روشنگر
آن دل ها را نورافشان می سازد.

از دیدگاه برخی، منظور از نور خدا در آیه، وجود گران مایه حضرت محمد صلی الله علیه و آله وسلم است و به
خاطر عظمت و شرافت وصف ناپذیر او، به نور خدا تعبیر گردیده است.

از دیدگاه برخی دیگر، اشاره به دلیل های روشن و روشنگرِ توحید و یکتاپرستی و عدل
پروردگار است که به خاطر روشنی بسیار، به نور وصف شده است.

بعضی نیز آن را به نورِ فرمان برداریِ خدا تفسیر کرده اند که در قلبِ انسان باایمان، جانِ او را
روشن می سازد.

واژه مشکوه به معنای روزنه و جایگاه کوچکی است که در دلِ دیوار درست می کردند و
چراغ ها را در آن جا می نهادند و شیشه ای جلو آن قرار می دادند تا از وزش باد و خاموش شدن در
امان باشد و به باور برخی به مفهوم پایه قندیلی است که فتیله چراغ در آن قرار می گیرد و آن پایه،
خود، بسانِ روزنه است.

واژه «مصباح» نیز به مفهوم چراغ است.

و «زجاجه» به معنای شیشه می باشد و بدان دلیل شیشه را به کار می بردند که از دیگر اجسام،
شفاف تر و صیقلی تر است و چراغ در درون آن، روشنایی بهتری می دهد.

«الزُّجاجَهُ کاَنَّها کَوکَبٌ دُرِّیٌ؛ آن شیشه بسان ستاره بزرگ و نور افشانی است که هم چون دانه های
«دُرّ» درخشنده و پاک و باصفا است.»

و منظور این است که آن شیشه همانند ستاره نورافشانی است که نور را با سرعت بیشتری
می پراکَنَد.

درخت پربرکت

«یوقَدُ من شَجَرَهٍ مُبارَکَهٍ زَیتُونَهٍ؛ این چراغ از روغن درخت پر برکت زیتون برافروخته می شود.»

بدان جهت، درخت زیتون را پر برکت می خواند که سود آن بسیار است، چرا که از روغنِ آن
هم برای روشنایی بهره می گیرند و هم در مواد غذایی از آن استفاده می کنند و نیز در امور صنعتی
از آن بهره می برند و چوب آن نیز منافع بسیاری دارد که از آن جمله، برای سوخت از آن استفاده
می شود و خاکسترش در صنعت شستشوی ابریشم به کار می رود و جداسازی روغنِ آن نیز
بسیار ساده است. برخی بر آنند که قرآن بدان دلیل از درخت زیتون یاد می کند که روغن آن بهتر
می سوزد.

و به باور برخی دیگر، بدان جهت که نخستین درختی بود که پس از طوفان نوح رویید و
رویشگاه آن، محل نزول وحی و قرارگاه پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم بوده است.

و پاره ای می گویند بدان سبب از آن یاد شده است که هفتاد پیامبر خدا از جمله ابراهیم علیه السلام آن
را مبارک ساخته اند و به همین جهت، مبارک عنوان شده است.

«لا شَرقیَّهٍ و لا غَربیَّهٍ؛ نه سایه خاور بر آن می افتد و نه سایه باختر.»

بلکه هماره از نور خورشید بهره می برد چرا که در پناه کوه و یا ژرفای درّه ای قرار نگرفته
است و به همین جهت هم روغن آن زرد رنگ است.

به باور برخی، منظور این است که این درخت مبارک، درخت دنیا نیست تا شرقی و یا
غربی باشد.

اما به باور برخی دیگر، منظور این است که این درخت نه به گونه ای است که از سایه بهره ور
نگردد و نه به گونه ای است که از خورشید بهره نگیرد، بلکه از هر دو بهره ور می گردد.

«یَکادُ زَیتُهَا یُضِی ءُ وَ لَو لم تَمْسَسْهُ نارٌ؛ روغن این درخت مبارک به گونه ای پر صفا و روشنی بخش
است که چیزی نمانده است که بدون رسیدن آتش به آن، به خودی خود شعله ور گردد.»

* * *

در این مورد که منظور از نور خدا و به اصطلاح آن چه بدان تشبیه می شود و یا محتوای تشبیه
چیست، دیدگاه ها متفاوت است.

از دیدگاه گروهی از مفسّران، خدا این مثال را در مورد پیامبرِ برگزیده و ارجمند خویش،
آورده است. بر این اساس «مشکوه» سینه پیامبر و «زجاجه» قلب مُصَفّای او و «مصباح» چراغ
رسالت و پیامبریِ آن بزرگوار است که نه شرقی و نه غربی است.

آری! آن حضرت نه بر راه و رسم یهود آمد و نه بر آیین مسیحیان، بلکه بر دین ابراهیم آمد و از
آن حضرت که در واقع درخت تناور رسالت است، شعله می گیرد و نور روشنگر و فروغ
پرتوافکن رسالت او به گونه ای است که اگر سخنی هم نگوید، نزدیک است به خودی خود برای
حق طلبان آشکار گردد. درست همانند روغن زیتون که بدون آتش می خواهد شعله ور گردد.

از دیدگاه برخی دیگر منظور از واژه «مشکوه» ابراهیم و «زجاجَه» اسماعیل و منظور از
«مصباح» وجود گرانقدر محمد صلی الله علیه و آله وسلم است، همان گونه که پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله وسلم در دیگر آیات قرآن
«سراج» یا چراغ روشنگر نامیده شده است.

آن حضرت از درخت مبارک ابراهیم علیه السلام و از ریشه و تبار او و از پیامبران ابراهیمی است.
همان گونه که بیشتر پیامبران این گونه بودند. ابراهیم، خودش نه شرقی و نه غربی، نه بر راه یهود
بود و نه نصاری؛ مسیحیان به سوی خاور نماز می گزارند و یهودیان به سوی باختر اما او به سوی
کعبه نما