پاورپوینت کامل پندنامه یحیویه ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پندنامه یحیویه ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پندنامه یحیویه ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پندنامه یحیویه ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

>

۷۳

یادگاری از پدر

نیم شبی در لشکرگاه که جمهور طبقات چاکران و قاطبه طوایف بندگان در سایه عاطفت
پادشاه جهان پهلو بر بستر راحت نهاده و جز من که از ترکتازی لشکر بیماری رخت خواب از
دیدگانم به غارت رفته، جملگی با بخت بیدار خفته بودند، همه آرام گرفتند و شب از نیمه گذشت
«آنکه در خواب نشد چشم من و پروین است» در چنین حالتی به هر طرف نظر کردم جز ناله و
اندوه، یاری و جز ضعف و ناتوانی، پرستاری در کنار خود ندیدم «همه با آه و ناله بودم جفت همه
با رنج و غصه بودم یار» و چون نیک به حال خود نگریستم از استیلاء مرض بر مزاج به یقین
دانستم که نوبت عمر به آخر رسیده است.

پس صواب چنان دیدم که کلماتی چند بر سبیل پند، تو را به یادگار نویسم تا اگر خدا خواهد
چون به مقام رشد و تمیز رسی پند پدر کار بندی تا از عمر و زندگی برخوردار شوی.

دوری از فرومایگان

پس نخستین پند من تو را این است که زنهار با گروهی که از خدا دورند، نزدیکی مکن و با
اراذل و فرومایگان هم نشینی مگزین که صحبت این جماعت عافیت ندارد و در اندک روزگاری
فساد دین و دنیا آرد «همنشین تو از تو به باید تا تو را عقل و دین بیفزاید» پس بر آن باش که جز با
خداوندان دانش بسر نبری و عمر گرامی را در کارهای باطل و عمل های بی حاصل صرف نکنی.
پیوسته همت خود را بر کارهای بزرگ و شگرف بگمار و دل بر آن محکم و قوی دارد تا طبیعت
تو بدان خو کند و به پستی و سستی نگراید. تا توانی دست کرم بر گشا که کریم فقیر بِهْ از بخیل
غنی است.

زنهار از بخل و امساک بر حذر باش که در دو جهان تیره بختی و خیره رویی آرد و باید که داده
و احسان خود را به اظهار منت ضایع و ناچیز نگردانی.

گفتار خوش

شیرین زبان و خوش گفتار باش و ملایمات سخن را همه وقت رعایت کن و در ایجاز و
اختصار کلام بکوش که از اطناب و تطویل شنونده را ملال خیزد و تو نیز به خیره سرایی و هرزه
درآیی مشهور گردی. از ادای الفاظ مغلقه و عبارات غیر مأنوسه کناره جوی که سُخره مردم
نشوی.

اگرچه هزل و طیبت از خصایص جُهّال است و لکن غالب این است که مردمان، ساده سخن را
مکروه شمارند. پس تو باید در فنون سخن تبحّر داشته باشی تا در هر محفلی به مناسبت مقام و
در خور طباع سخن گویی.

بر تو باد که در تحصیل علوم ادبیه جهد وافی به عمل آوری و اگر از علوم بهره نیابی زنهار به
محض تقلید به ادای الفاظ و امثال عربیه مبادرت کن که ادای آن الفاظ از زبان مردم بی سواد به
درستی جاری نمی شود و چون به درستی جاری نشود موجب سخریه و استهزا گردد.

حُسن و زینت ظاهر

در حُسن خط بکوش که زینت ظاهر را نیکو پیرایه ای است. در اقدام به کارها پس از ملاحظه
صلاح و فساد آن درنگ مکن و کار امروز را به فردا مگذار.

اگر تو را دشمنی افتد هرگاه بدانی که صلح را طالب است با او به جنگ و خصومت اقدام مکن.

چون به یقین بدانی که سر به صلح و دوستی فرو نارد تو نیز دَرِ صلح مکوب و در دفع او
درنگ مکن که درنگ کردن در کار، خصم را بر تو چیره کند و او را بر مکاید و تدابیر تو آگاه
گرداند و هم چنین است حال تسخیر قلعه یاغی که چندانکه بی ضرورتی تصرف آن به تأخیر
افتد، تسخیر آن دشوار شود و به آسانی مطلب بر نیاید و لشکری را هم که بدین واسطه خاطر
کوفته و آزرده گردد و خوف و هراس از دشمن زایل شود.

راهنمایی عقل

اگرچه در هر حال جز به راهنمایی و مقتضای عقل کار کردن عین خطا است و لکن در مقام
جنگ همه وقت، نهی عقل را کار نباید بست زیرا که قوه عقل غالباً آدمی را راه سلامت نماید و
چون قوه خِرد مغلوب آید به بد دلی و جبن کشد و چون بددل و جبان باشی به التزام در دفع خصم
فرومانی و ناچار باید روی به هزیمت نهی و ننگ فرار برخود قرار دهی و در نزد مردمان، مُردن به
نام بِهْ که زندگی به ننگ و اینکه نوشتم، یکی از شرایط دفع خصم و آداب جنگ است نه اینکه در
همه جا بی محابا اقدام نمایی.

به دادن مال بر سپاهی و لشکر، گران جانی مکن تا بر تو به دندانِ جان جود نمایند و همواره
سپاه خود را به قهر و غلبه بر دشمن امیدواری و دلداری ده و خصم را در نزد آنها به حقارت
منسوب کن و اما خود چنان مدان و از مکر دشمن ایمن مباشد و شرایط خرم و آگاهی را از دست
مده و تن آسایی در مقام رنج طلب مدار و در وقت راحت خود را به خیره در رنج و تعب میفکن و
به خوردن غذای لطیف در همه وقت طبیعت را عادت مده که به اندک تغییر عادتی رنجور شوی و
بیماری های صعب روی نماید و اگر همه طبیب حاذق باشی حفظ صحت را به قوت طبیعت باز
گذار و تا ضرورت کلی روی ندهد به آشامیدن و استعمال دوا اقدام مکن.

ازدواج

چون مزاوجت اختیار نمایی جهد کن که با سلسله بزرگان و نجبا پیوند نمایی. چه فرزندی که
از بنات کرام در وجود آید او را در شرافت گوهر و استعداد امتیازی دیگر است و نیز جهد کن که
جمیله و خوش گفتار و گشاده رو و پرهیز کار باشد، چه اگر جز این بود اگر همه از بنات سلاطین
و ملوک است با او به خوشدلی سلوک نتوان کرد و از هر سو دو سبب تباهی عیش گردد و حق این
است که کمال جمال در قبول خاطر است چنانکه دیدم جمعی را که به حُسن ظاهر آراسته بودند و
قبولِ خاطر نداشتند.

پس اگر همه فرشته باشد تا در دل فرو ناید در دیده نکو ننماید و هرگاه خدای نخواسته به رنج
جفت ناپسندیده گرفتار آیی بدون تأمل و درنگ و بی ملاحظه نام و ننگ به فرمان یزدان تصریح
به احسان را کار بند که دو جانب را آسودگی در آن است و چندانکه بتوانی از تعدد ازدواج بر حذر
باش. اظهار فاقه و تنگدستی مکن که جز نقصان مایه اعتبار سودی ندارد.

شرافت

در هیچ مقام، خود را به شرافت نسب مَسِتای و از محامد صفات آباء و اجداد سخن مگوی و
جهد کن که خود بالاصاله شایسته و در خور مدحت و ستایش باشی.

عیب و عوار مردم آشکار مکن و بر کشف اسرار، اصرار مَوَرز و سخن زشت در روی هیچ
کس مگوی. راست گفتار باش و به هیچ روی گرد دروغ مگرد. رعایت جانب خویشان و اقارب را
ضایع و مهمل مگذار. علما و سادات را توقیر و تعظیم کن و با هیچ کس به طریق استخفاف و
استهزا سخن مگوی و حقوق خدمت زیر دستان را فراموش مکن. بی وفایی، شعار خود مساز که
صفتی سخت ناپسندیده است.

شعار فروتنی

با مردم روزگار در شدت و رخاء و فقر و غنی به یک نهج رفتار کن. با دوستان جد و پدر و
سلسله نجبا و بزرگان بیشتر معاشرت و هم گروه باش و تواضع و فروتنی شعار خود کن.

کوچک دلی و شکسته نفسی و درویش مسلکی صفتی است که خداوندش را در همه وقت
در میان جان جای دهند و صدارت گزین و بالا نشین را قدری ننهند. اگر تو را سختی و تنگدستی
پیش آید، گشایش آن را جز از خدا مخواه.

شفاعت ائمه

شفیعی بهتر از امامان و توبه و رجوع از گناهان مجوی و آنجا که از طلب اسباب ظاهری
گریزی نداشته باشی، تا توانی بر شداید دهر صبر کن و حاجت فرومایگان مبر و خود را زبون، دو
نان مکن و از نو دولتان چشم نیکی مدار که این جماعت، تو را در تنگدستی و پریشانی وقعی
ننهند و به قضاء حاجت تو التفات نکنند و اگر احیاناً حاجتی از ایشان برآید هزار بار برتو منت
گذارند و در نزد خداوندان همت، تحمل زحمت از قبول منت گواراتر است.

اگر خواهی که عرض و ناموست در امان باشد، دست به عرض و ناموس دیگران دراز مکن و
اگر خواهی که از ارتکاب معاصی ایمن باشی به شرب خمر اقدام مکن که سرمایه جمیع گناهان
است و شیطان لعین را بهتر از شراب اسباب اضلال و اغوایی نیست.

تهذیب اخلاق

اگرچه خیالم این بود که از دقایق تهذیب اخلاق، نکته ای در این اوراق فرو گذار نشود و لکن
زیاده بر این حالت تحریر این قبیل کلمات در خود ندیدم و این مختصر را نیز به واسطه کمال دل
بستگی که به تو دارم با وجود شدت ضعف و ناتوانی تحریر کردم و اگرچه مقصودم از نوشتن
تفصیل حاصل نشد؛ و لکن بر سبیل اجمال کلمه ای که جامع جمیع کلمات است می نویسم:

زنهار در هیچ مقام، ناسپاسی بر خود روا مبینی و از مراسم بندگی و ستایش غفلت نیاری و
بدیهی است که سعی و کوشش در مقام بندگی جز به قبول دین محمدی صلی الله علیه و آله وسلم در معرض قبول
نیفتد و رستگاری دنیا و آخرت جز به تولاّی ائمه اثنی عشر صورت نبندد و چون چنین دانی و
اوامر و نواهی حضرات ایشان را به درستی کار بندی، خود تو را از صد هزار پند و اندرز من
کامل تر است و من نیز آنچه نوشتم از آفتاب اوامر ایشان ذره ایست.

امید که حق جلّ و علا به واسطه تولاّی اهل بیت رسالت، تو را باَعلی مقاصد و مطالب دنیا و
آخرت فایز و بهره مند فرماید و به صلاحیت و نیکو بندگی تو مفاسد امور اخروی این غریق بحر
معاصی را به اصلاح آورد. انّه علی کل شی قدیر، و لا حول و لا قوه بالله العلی العظیم و صلی اللّه علی
محمّد و آله اجمعین.

به تاریخ یوم دوشن