پاورپوینت کامل اخلاق و تربیت در رسانه ; رابطه با والدین ۶۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اخلاق و تربیت در رسانه ; رابطه با والدین ۶۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اخلاق و تربیت در رسانه ; رابطه با والدین ۶۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اخلاق و تربیت در رسانه ; رابطه با والدین ۶۵ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۲۱

درآمد

ارتباط فرزندان با والدین و ارزیابی نقش برنامه های تلویزیونی در این مورد، موضوع اصلی این
نوشتار است که پس از تبیین جایگاه خطیر تلویزیون، به اثرگذاری آن در خانواده اشاره و آن گاه
جایگاه والدین در آموزه های اسلامی باز کاویده می شود. در ادامه بیان می شود که تحکیم روابط
خانوادگی چه آثار مثبتی دارد و تزلزل و سستی این رابطه چه پی آمدهایی دارد.

جایگاه خطیر تلویزیون

شکی نیست که رسانه گسترده ای همچون تلویزیون در فرهنگ سازی جایگاه بسیار
برجسته ای دارد و شاید در برهه کنونی، نقش تلویزیون در فرهنگ سازی یا تغییر فرهنگ
بی بدیل باشد.

دست یابی تلویزیون به چنین نقش چند جانبه ای در خانواده به چند عامل بستگی دارد.

تلویزیون در کنار پدر و مادر و فرزند، فرد چهارم خانواده است. از نظر آگاهی رسانی و
راهنمایی چندجانبه، مهم ترین و نزدیک ترین و سریع ترین ابزار کسب و درک اطلاعات به شمار
می رود. از نظر اثرگذاری، از چندین عامل تأثیرگذار در روان آدمی مانند: تصویر، صدا، تحرک،
انگیزش احساسات، تنوع مطالب و تصاویر، هیجان انگیزی و…برخوردار است.

بنابراین، جایگاهی که تلویزیون در انتقال ارزش ها و پیام ها و تثبیت یا تغییر و تزلزل
فرهنگ ها و ارزش پیدا کرده است، بسیار حساس و خطیر است و گستردگی استفاده از این ابزار،
و داشتن مقبولیت گسترده نزد عموم مردم بر اهمیت موضوع می افزاید. پژوهش های متعدد نیز
حساسیت خطیر و جایگاه مهم این رسانه را در تأثیرگذاری اجتماعی و فرهنگ سازی تأیید
می کند.

تأثیر تلویزیون بر خانواده

گذشته از تأثیرگذاری عمومی و اجتماعی این رسانه، خانواده و نسل جوان از اثرپذیری بیشتری
نسبت به این رسانه برخوردارند. بنا بر گزارش پژوهشگران، در بسیاری از خانه ها،اتومبیل،
تلفن، فریزر و…وجود ندارد، ولی یک دستگاه تلویزیون حضور دارد که هم حس بینایی و هم
حس شنوایی را به کار می گیرد و تأثیرگذاری آن تا آن جاست که روان شناسان پس از خانواده و
مدرسه، آن را یکی از ارکان تربیتی و عامل جهت دهنده به علایق و نگرش های کودکان و
نوجوانان دانسته اند.

مطلب دیگر این است که جایگاه تلویزیون در جوامع غربی و تعریف و تبیین آن جایگاه با
تعریف موقعیت تلویزیون در کشور اسلامی ایران تفاوت جدی دارد.

تلویزیون جمهوری اسلامی از نظر اهداف و رسالتی که بر عهده دارد، با جهت حرکت و
مبانی این رسانه در جوامع غربی بسیار متفاوت است. وظیفه تلویزیون به عنوان رسانه جمعی در
جامعه اسلامی، ترویج، تثبیت و تعمیق ارزش ها و باورهای دینی، تبدیل آنها به هنجارهای
عمومی، ترسیم جامعه آرمانی اسلامی، زمینه سازی برای هر چه نزدیک تر شدن به آن و نیز ارائه
ایده آل ها و مطلوب ها است.

با توجه به چنین نقشی، این پرسش مطرح می شود که تلویزیون به عنوان رسانه ملی و فرد
چهارم خانواده، تا چه اندازه توانسته است ارزش های اسلامی و انسانی حاکم بر روابط فرزندان
و والدین را تثبیت کند و به هنجارسازی آداب و رسوم پذیرفته شده در نسل جوان بپردازد.
احترام و خدمت به پدر و مادر، پرهیز از نگاه تند، سخن های پرخاش گونه و حتی شیوه نشستن،
راه رفتن و… در آموزه های تربیتی اسلام مورد توجه قرار گرفته و این آموزه ها در بستر
خانواده های سنتی ایرانی نهادینه شده است. در این عصر، وظیفه خطیر مدیران، برنامه سازان و
تهیه کنندگان رسانه ملی آن است که در تثبیت و انتقال این ارزش ها به نسل های جدید نقشی
مثبت ایفا کنند.

آثار تحکیم رابطه والدین و فرزند

اگر رابطه والدین و فرزندان بر اساس دستورات اخلاقی اسلام استوار گردد، آثار مطلوبی در پی
خواهد داشت:

۱. محبت،نیاز طبیعی و فطری هر کودکی است و انسان همان گونه که به شیر نیاز دارد،از
محبت بی نیاز نخواهد بود. این نیاز از کانون طبیعی و خدادادی آن؛ یعنی والدین است که نیاز
عاطفی را رفع می کند و کمال روحی و سلامت روانی فرزند را ضمانت.

هرگونه ایجاد تزلزل در روابط والدین و فرزند، به محرومیت فرزندان از این آبشار رحمت
الهی و کانون حرارت بخش روحانی می انجامد و آثار مخرب روانی آن در شکل پدیده هایی به نام
عقده های روانی و دیگر مشکلات روحی، خود را در کوتاه مدت یا درازمدت نشان می دهند که
گاه ناهنجاری های اجتماعی را پدید می آورند. به عنوان نمونه، «بر اساس جدیدترین آمار، ۷۵
درصد از دانش آموزان آمریکایی، مواد مخدر مصرف می کنند و جوانان، ۸۵ درصد از بیماران
روانی را در این کشور تشکیل می دهند».

آری، «خلأ عاطفی در زندگی انسان را با هیچ چیز دیگر نمی توان جبران کرد. و بی تردید، یکی
از مهم ترین نقش های خانواده، پرورش عاطفی کودکان است که برای آن جایگزین نمی توان
یافت». مهر و محبت در ساختن شخصیت انسان نقش اساسی دارد. «اگر کودک گرفتار کمبود
محبت مادری شد، عواطف انسانی رشد نمی کند و انسانی خشن و بی رحم می شود و اگر فرصت
پیدا کند شکنجه گر و جلاد خواهد شد».

این نیاز همیشگی است که در هر سنی، رنگ خاصی به خود می گیرد. «اول بچه از آغوش
مادر، محبت را می گیرد. در دوران دبستان از هم بازی ها و معلم و در دوران راهنمایی، از رفیق ها،
کمبود محبت خود را وام می گیرد. پس از تشکیل خانواده، از همسرش نیاز خود را رفع می کند و
پس از ورود به جامعه، از عواطف عمومی و اقبال اجتماعی ارضا می شود.

در نهایت، با منبع سرشار عشق و محبت آشنا می شود و در صورت پیدا کردن درک عمیق و
لیاقت، جهت دل را رو به سوی کانون اصلی محبت می کند و با اتصال به منبع لایزال الهی، آرامش
حقیقی را به دست می آورد و خود را برای همیشه به منبع رحمت و دریای بی پایان رحمت خدا
متصل می کند».

ایجاد تزلزل در روابط خانوادگی میان والدین و فرزند در هر مرحله، آثار خاص آن دوران را
در پی خواهد داشت؛ چون نیاز به محبت خانوادگی همیشه به شکلی خاص لازم است و خانواده
برای انسان سرچشمه زلال محبتی است که در هیچ اجتماع کوچک و بزرگی نظیر آن را نمی توان
یافت.

۲.زیست معرفت مدارانه: اگر کسی عقل سلیم داشته باشد، خواهد دید که هر کاری در مقابل
تلاش های طاقت فرسای مادر و پدر اندک است.

البته وقتی اکسیر عشق و محبت را به این خدمات طاقت فرسای طولانی اضافه کنیم،
درخواهیم یافت که هیچ نوع سپاس گزاری، آن خدمات شایان را جبران نمی کند. چاره ای نیست
جز این که بر اساس معرفت عمیق، همواره خود را مدیون و مرهون والدین بدانیم و به حکم
معرفت، رابطه تکریم آمیز و پراحترام را با والدین حفظ کنیم. توجه و انگیزش حس معرفت آمیز
مخاطب در رسانه ها باید هدف مهم برنامه سازان باشد؛ یعنی در تهیه برنامه ها و نوشتن متن
فیلم نامه ها باید به عنصر زیستن بر پایه معرفت و قدرشناسی نسبت به والدین تأکید گردد.

قرآن نیز در پی القای همین مطلب می فرماید:

وَ وَصَّیْنَا اْلإِنْسانَ بِوالِدَیْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْنًا عَلی وَهْنٍ وَ فِصالُهُ فی عامَیْنِ أَنِ اشْکُرْ لی وَ لِوالِدَیْکَ إِلَیَّ
الْمَصیرُ. (لقمان: ۱۴)

به انسان درباره والدینش سفارش کردیم. مادرش به او باردار شد، سستی بر روی سستی، و
از شیر بازگرفتنش در دو سال است که شکرگزار من و پدر و مادرت باش که بازگشت به سوی
من است.

معرفت پایه سپاس گزاری است. این آیه، با یادآوری تلاش ها و سستی های دوران بارداری و
شیردهی مادر، این معرفت را برمی انگیزاند و به شکرگزاری خدا و پدر و مادر دستور می دهد. در
اینجا نیز بی هیچ واسطه و شرطی، شکر از خدا و از پدر و مادر با یک دستور، کلمه امری «أُشْکُر»
طلب شده است که خود تأکید دیگری است بر جایگاه والدین در قرآن. هیچ شأنی و مقامی در
قرآن چنین منزلتی را ندارد، نه پرهیزکاران، نه راست گویان.

هیچ مقامی جز پدر و مادر شایستگی هم نشینی در کنار نام خدا و قدردانی و اطاعت و احسانی
در کنار نام خدا هم پایه او را ندارند.پس باید این موضوع را بر پایه معرفتی استوار ساخت و
هدف از تهیه و انتقال معارف در این موضوع، آفرینش و پرورش معرفت فرزندان در دوره های
سنی مختلف نسبت به پدر و مادر است تا حس سپاس گزاری، احسان و خدمت در آنان بر پایه
محکم معرفت رشد کند. در همین جا لازم است نگرش طلبکارانه ای که گاه در نسل جوان نسبت
به پدر و مادر دیده می شود، به چنین بینش عمیقی تبدیل شود و این یکی از رسالت های رسانه
ملی است.

۳. تکمیل عبودیت؛ اگر در خانواده ها رابطه فرزند و پدر و مادر استحکام یابد و فرزندان
وظایف الهی خود را در قبال والدین با راهنمایی رسانه های جمعی و دیگر ابزار یاد گیرند و انجام
دهند، یکی از مهم ترین دستورهای الهی و صورتی از عبودیت در کانون خانواده محقق خواهد
شد.

از آنجا که انتقال فرهنگ و ارزش از طریق والدین از مهم ترین و اساسی ترین راهکارهای
ادامه و حیات فرهنگ اسلامی است، اگر در سایه رابطه محکم میان فرزند و والدین، میزان پیروی
و طاعت پذیری فرزند از پدر و مادر افزایش یابد، انتقال ارزش ها با سرعت و سلامت کمی و
کیفی صورت خواهد گرفت. این همان امری است که در صورت تحقق، از گسست نسل ها
جلوگیری خواهد کرد.

اگر فرزند در سایه حرف شنوی از بزرگان خانواده و فامیل، به نماز، روزه و آداب مذهبی و
عرفی پای بند باشد،با استفاده از ابزارهای پیشرفته کنونی شاید بیش از والدین خود در راه
دین داری بکوشد و از نظر ارزشی و مذهبی تأثیر بیشتری در خانواده بگذارد. اگر هم ارتباط میان
والدین و فرزند تیره گردد و رسانه جمعی به این امر دامن زند، باعث تزلزل یا تضعیف این ارتباط
می شود. پس تحکیم رابطه حرف شنوی و اطاعت پذیری از والدین پایه مهمی است که می تواند
آثار به مراتب مبارک و گسترده ای در جامعه و کانون خانواده بر جای بگذارد.

از این رو، یکی از اهداف برنامه سازان باید تلاش برای واداشتن جوانان به اطاعت و
حرف شنوی از والدین و روشنگر این نکته باشد که غرور ناشی از سواد سطحی نباید ما را از
تجربه های باارزش تر از علم والدین و از ارزش های آنان بی نیاز کند. آنچه در این زمان به
اطاعت پذیری فرزندان از والدین خدشه وارد می سازد، پرداختن بیش از حد به مسئله فاصله
میان دو نسل است. معمولاً در برنامه ها، نسل گذشته با انبوهی از خرافه ها و باید و نبایدهای
غیرضروری و ملال آور معرفی می شوند که به تنفر و انزجار نسل جوان و متجددطلب
می انجامد. این گونه تصویرها بدون پردازش و فرق گذاشتن چنان باورهای خوب و بد و
سنت های پسندیده و ناپسند گذشتگان، همه را در ذهن مخاطب امری منفی جلوه می دهد و
تقویت حس انتقاد نسل جوان به نسل گذشته اش را در پی دارد. ادامه یافتن چنین امری،
جوان ما را از هویت فرهنگی و تاریخی خود دور و او را از یگانه عامل پیوند با گذشته اش
جدا می سازد.

۴.الگوگیری؛ یکی از پی آمدهای رابطه سالم و بلکه عاشقانه خانوا