پاورپوینت کامل اخلاق حکومتی ; ویژگی دولتمردان اسلامی ۵۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اخلاق حکومتی ; ویژگی دولتمردان اسلامی ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اخلاق حکومتی ; ویژگی دولتمردان اسلامی ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اخلاق حکومتی ; ویژگی دولتمردان اسلامی ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۰۰

مقدمه

پس از سقوط نظام شاهنشاهی که بنیادش بر جهل و فساد و تبعیض بود، نظام اسلامی که بر پایه
علم و صلاح و عدالت در جامعه است، جای آن راگرفت. اکنون نظام اسلامی حکم می کند که
کارگزاران از بالاترین مقام تا پایین ترین آن، صالح باشند و بر اساس علم و عدالت خدمت کنند.
کارگزاران وقتی به اصلاح امور جامعه خواهند پرداخت که شایستگی آن را دارا باشند و
شایستگی آنها در گرو اخلاق نیکوست. در این گفتار بر آنیم تا مطالبی را درباره اخلاق کارگزاران
بنگاریم.

مفهوم و ضرورت اخلاق

اخلاق، جمع خُلق یا خُلُق به معنای سجیه و خوی و طبع و عادت آمده است.

انسان در داشتن اخلاق مجبور نیست، ولی اگر بخواهد مقام انسانی و قرب الهی را درک کند،
ناچار است که دارای اخلاق ایمانی و انسانی باشد.

همه کارگزاران، از بالاترین مقام کشور که همان رهبر است، الگو می گیرند و او را سرمشق
خویش قرار می دهند. ازاین رو، ولی فقیه که به عنوان رهبری، در رأس همه کارگزاران (وزرا،
استانداران، فرمانداران و…) حکومت اسلامی قرار دارد، همواره متصف به ارزش ها و صفات
نیکوی اخلاقی است. در روایات بسیاری آمده است که فقیه کسی است که رسالت انبیا را بر عهده
دارد و باید در گفتار و کردار نیز مانند آنان باشد و همان گونه که انبیا دارای صفات الهی و انسانی
مثل: ایمان، تقوای الهی، خلوص در اطاعت از خدا، عدالت، پاکی نفس، امانت، شجاعت و…
بودند، فقیه عادل نیز باید این صفات را در خود نهادینه سازد.

فقیه علاوه بر این که باید صاحب علم و فتوا و تدبیر باشد، باید زهد و تقوا نیز داشته باشد.
حضرت علی علیه السلام می فرماید:

خبر می دهم شما را که فقیه واقعی و حقیقی، آن کسی است که به مردم رخصت در گناه و
معصیت خدا را ندهد و آنها را از رحمت خدا مأیوس نکند و از مکر خدا ایمن نسازد و قرآن را
از جهت بی رغبتی به آن و رغبت به غیر آن رها نکند.

حضرت در نامه ای به مالک اشتر چنین می نویسد:

باید به کارگزاران دولتی در آنجا که منشیان تو از پاسخ دادن به آنها درمانده اند، پاسخ دهی و
نیاز مردم را در همان روزی که به تو عرضه می دارند، برآورده سازی. کار هر روز را در همان
روز انجام بده؛ زیرا هر روز کار مخصوص به خود را دارد.

صفات کارگزاران

این، افرادند که جامعه را می سازند. پس، هر فردی با خودسازی می تواند در تشکیل جامعه ای با
فضیلت، نقش مؤثری را ایفا کند. برای اصلاح جامعه باید ابتدا به اصلاح افراد پرداخت. اسلام نیز
برای اصلاح جامعه نخست به فرد رو می کند و به او انواع لغزش ها و انحرافات را نشان می دهد و
در مقابل، عدل و انصاف را توصیف می کند و با تشویق به نیکی و عدالت و یادآوری اجر و
پاداش، جامعه را ازهلاکت و بدبختی نجات می دهد. بنابراین، کارگزاران در یک جامعه اسلامی
باید ابتدا به اصلاح فردی خود بپردازند و از لیاقت و تقوای الهی برخوردار باشند و افرادی آگاه،
دقیق و کنجکاو در مسائل و حوادث روز باشند. قوانین الهی و انسانی را فقط افراد شایسته و
کاردان و با تقوا اجرا می نمایند. ازاین رو، افراد صالح باید در رأس امور قرار گیرند و به عدل عمل
کنند. حضرت علی علیه السلام به مالک اشتر می فرماید:

کارهایی که بیش از هر چیز باید به آنها علاقه و توجه داشته باشی؛ میانه روی در حق است و
گسترش دادن عدالت و همگانی کردن آن که سبب خشنودی بیشتر رعیت می شود.

مردم تابع کارگزارانند. آنها وقتی از کارگزارانِ حکومت، عدالت، صداقت، امانتداری و
خدمت به همنوع را ببینند، به حق می گرایند.

۱. خداجویی

از نخستین و مهم ترین شرایط حاکم و کارگزار آن است که خدا را ناظر بر اعمال خود بداند.
کارگزاران در نظام اسلامی باید خدا جو باشند و با اعتقاد به این که خداوند پاداش دهنده حقیقی
است، به انجام وظیفه بپردازند. هدف از خدمت به اسلام و رسیدگی به کارهای مردم، باید
خشنودی خداوند باشد. این صفت به کارشان ارزش معنوی می بخشد.

حضرت علی علیه السلام می فرماید:

شخص مسئول باید خدای بزرگ را با دل و دست و زبان یاری نماید و خداوند ضامن شده
است که یاری کننده خود را یاری می دهد و هر کس که به خدا ارج نهد، خداوند به او عزت و
ارجمندی می بخشد.

۲. معادباوری

کارگزاران فرزانه نباید فراموش کنند که روزی خداوند را ملاقات می کنند و از دل بستگی آنان
سؤال می شود و باید روزی جوابگوی عملکرد خویش باشند. در قرآن مجید آمده است: «به
درستی که باکرامت ترین شما نزد خداوند، با تقواترین شماست.» (حجرات: ۱۳) رسول گرامی
اسلام می فرمایند: «سه چیز است که در هر کس نباشد، کارش سرانجامی خوش ندارد: ۱. تقوایی
که او را ازگناه بازدارد؛ ۲. اخلاقی که با مردم مدارا کند؛ ۳. حلمی که با آن سبکی و جهل نادانان را
دفع نماید».

۳. عدالت

نهایت کمال هر شخصی داشتن صفت عدالت و میانه روی است؛ ولی کارگزار نظام اسلامی،
مخصوصا عهده داران قضا و داوری باید بیش از دیگران از عدالت برخوردار باشند. در سایه
عدل فرمان روایان، کار و کسب مردم رونق می گیرد، بازار علم و عمل طراوت می یابد و ناموس
دین و شریعت نیرویی تازه می یابد.

مدینه فاضله در پرتو عدل، صورت حقیقی پیدا می کند و همه با هم خدمتگزار و مهربان
می شوند.

از حضرت علی علیه السلام پرسیدند: عدل یا بخشش، کدام بهتر است؟ فرمود:

عدالت، هر چیزی را در جای خود می نهد، در حالی که بخشش آن را از جای خود خارج
می سازد. عدالت، تدبیر عمومی مردم است، در حالی که بخشش گروه خاصی را شامل می شود.
پس عدالت شریف تر و برتر است.

از رسول اکرم صلی الله علیه و آله روایت شده است: «یک ساعت به عدل پرداختن، بهتر است از هفتاد سال
عبادت که روزها روزه دار باشند و شب ها را به احیا و شب زنده داری سپری کنند».

آری! به این چند روزه دوران قدرت نباید مغرور شد و از عدل و داد و شفقت و مرحمت بر
زیردستان نباید غافل ماند.

۴. عزت نفس

بزرگی و عزت نفس آن است که انسان در هنگام سختی ها و دشواری ها تحمل به خرج دهد.
شخص کارگزار باید عزت نفس داشته باشد و زیر بار ذلت و خواری نرود و بیدی نباشد که به هر
بادی بلرزد. از موقعیت و جایگاهش نادرست استفاده نکند. استقلال و آزادی یک ملت در گرو
عزت نفس کارگزاران و زمامداران حاکم بر آن ملت است.

صاحبان همت بلند در صدد هستند به کارهای بزرگ و مشاغل عالی دست یابند. کارگزاری
که عزت نفس دارد، هیچ گاه در برابر منافع دنیوی سر فرود نمی آورد.

حضرت علی علیه السلام می فرماید: «ذلیل، کسی است که شکست و زبونی را می پذیرد؛ ولی عزیز
شکست ناپذیر است و تن به خفت نمی دهد».

۵. دانش

علم و دانش، فضیلت است؛ هر چند عالم در بیابانی کویر با مرگ دست و پنجه نرم کند. نادانی،
پستی و ضدارزش است؛ هر چند اطراف جاهل را هاله ای از شرافت پدران، بستگان و پست و
مقام و ثروت فرا گرفته باشد!

شخص عالم و دانا همیشه دارای شخصیت والایی است، هر چند پدران و بستگانش از
طبقات پایین باشند؛ زیرا علم و دانایی، خود، ارزش و اعتبار است، حتی اگر جاهلان متوجه این
ارزش نباشند. همان گونه که طلا ارزشمند و گران قیمت است، هر چند بازیچه دست کودکی
شود که از ارزش آن بی اطلاع باشد. حضرت علی علیه السلام در وصف علم می فرماید: «ارزش هر فرد به
مقدار دانایی اوست.» از آنجا که حکومت اسلامی حکومتی است بر پایه علم، تقوا، کاردانی و
لیاقت افراد؛ لازمه بقای این حکومت، علم کارگزاران آن است. حکومت اسلامی، حکومت
قانون است. هر کارگزار در هر مقام و پستی که باشد، باید اطلاعات لازم را درباره مقررات و
قوانین، مورد نظر داشته باشد. در غیر این صورت، جاهل به قانون است و ناآگاهانه به مردم
خیانت خواهد کرد و سبب نارضایتی مردم از حکومت خواهد شد. حضرت امیر، علی علیه السلام
می فرمایند: «دانشمندان دین، حاکمان بر مردم هستند.»، «کاری که با دانش قرین است، اندک و
بسیار آن سودمند است و کاری که با نادانی قرین است، نه اندک آن سود می دهد و نه بسیار آن.»
البته نکته ای درباره علم قابل توجه است و آن هم این که: دانش نباید وسیله ای برای ویرانی،
کشتار و آتش افروزی باشد در جهان کنونی ما که این گونه از دانش بهره می گیرند، نوعی سوء
استفاده از علم است؛ زیرا دانش وسیله ای برای روشنایی راه زندگی و رسیدن به ارزش هاست.
بنابراین، دانشی که باید به دنبال آن رفت و آن را فراگرفت، از نظر اسلام دانشی است که در
خدمت بشر، نه برای نابودی او!

۶. شهرت گریزی

اگر فردی با جدیت و کوشش فراوان، در زندگی فعالیت کند و تقدیرات الهی نیز با او همراه شود،
خواه نا خواه هرچه بخواهد به دست می آورد.

شهرت طلبی گیاهی است که در دل های بیمار رشد می کند، مانند گیاهان هرزه ای که در زمین
بایر می رویند. کارگزار در نظام اسلامی باید به شغلش مثل وسیله ای بنگرد که او را به حیات
انسانی می رساند و رضای خدا را در آن دنبال کند و دین و زندگی و عقل را قربانی مقام نسازد؛
زیرا افرادی که در دنیا خواستار شهرت هستند از آخرت بهره ای ندارد؛ به همین دلیل است که
اسلام به شدت ریاست طلبی را نهی نموده و تشنگان آن را ملامت کرده است. کارگزار اسلامی
باید در پایان هر روز نفس خود را محاسبه کند که آیا برای ریاست طلبی و شهرت خود تلاش
می کند ی