پاورپوینت کامل اخلاق اجتماعی ـ فرهنگی ; پاک سازی جامعه در قاموس قرآن ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اخلاق اجتماعی ـ فرهنگی ; پاک سازی جامعه در قاموس قرآن ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اخلاق اجتماعی ـ فرهنگی ; پاک سازی جامعه در قاموس قرآن ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اخلاق اجتماعی ـ فرهنگی ; پاک سازی جامعه در قاموس قرآن ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

>

۷۴

قرآن، صحیفه نورانی خدا

سخن از نوری است که خاموشی ندارد و چراغی که درخشندگی آن زوال نپذیرد؛ یعنی قرآن.

قرآن، صحیفه نورانی خداست که از هنگام نزول افتخارآمیزش شگفتی های بسیار و
ارمغان های پربار در دفتر فرهنگ و تاریخ انسان نگاشت، از همین روی کسانی که به او دل بستند
و قرآن چهره بر ایشان گشود، تفسیر هستی را از او آموختند و با او زیستند و با او جاودانه شدند و
قرآن، عالم درونشان را صفا بخشید و جهان بیرونشان را آباد کرد و چشمه های دانش را بر گلزار
وجودشان جاری ساخت و رازهای مکنون کاینات را بر آنان گفت، وحدت و برادری را
ارزانی شان داشت و سروری عالم را بر کف بااقتدارشان سپرد. فرهنگی غرورآمیز و تمدنی
دامن گستر و دل انگیز در تاریخ دیانت پدید آمد. هزاران کتاب در رشته های گوناگون دانش از آن
نشئت یافت و صدها رساله درباره این گنجینه لایزال الهی به بار نشست و میراث مسلمانان
گردید. امروز نیز قرآن همان چراغ روشنایی بخش و احیاگر است که آن اعجازها را پدید آورد.
«حکمت او لایزال و قدیم، ظاهرش دلربا و نهانش ژرف و بی کرانه است، شگفتی های آن
فرجام ناپذیر و تازگی هایش بی پایان است و تاریکی ها جز بدان روشنا نمی یابد.» انسان امروز از
پس سرخوردگی های بی شمار از مکتب های برخاسته زمینی، بیش از هر زمان دیگر نیازمند
هدایت وحیانی است.

و چه زیبا تعبیر کرده است مولی الموحدین، امیرالمؤمنین علی علیه السلام که:

قرآن، نوری است که خاموشی ندارد، چراغی است که درخشندگی آن زوال نپذیرد و دریایی
است که ژرفای آن درک نشود، راهی است که رونده آن گمراه نگردد، شعله ای است که نور آن
تاریک نشود، جدا کننده حق و باطلی است که درخشش برهانش خاموش نگردد، بنایی است
که ستون های آن خراب نشود، شفادهنده ای است که بیماری های وحشت انگیز را بزداید، قدرتی
است که یاورانش شکست ندارند و حقی است که یاری کنندگانش مغبون نشوند.

اهمیت جمع و اعمال اجتماعی، در اسلام

به دلیل گستردگی ذاتی برخی واقعیت ها در جامعه و اجتماع و منشأ بودن جامعه در بسیاری امور،
اسلام و قرآن به جامعه و جمع و حضور در آن، اهمیت به سزایی داده است تا آنجا که انجام برخی
عبادت های باشکوه اسلامی، مشروط به حضور در جمع است و بدون وجود جماعت محقق نمی شود؛
همچون نماز جمعه، حج، نماز جماعت، نماز عید فطر و عید قربان که اساسا ماهیت جمعی دارند.

اسلام رهبانیت و عزلت از جامعه و جمع را شدیدا نهی کرده است. قرآن مجید جامعه را
می شناسد، آثارش را می داند، سازندگی و قدرتش را یادآور است و اینکه خود، سازنده جامعه
مستحکم بر اساس فرد است، به گونه ای که در ظریف ترین و خالصانه ترین ارتباط انسان با خدا
یعنی نماز یومیه، بنده عابد و نمازگزار در سوره «حمد» می گوید: «ایاک نعبد و ایاک نستعین؛ تنها تو
را می پرستیم و تنها از تو کمک و یاری می خواهیم.» به سخن دیگر، در این عبادت و خضوع
روزانه «فرد» در میان جمع و با زبان جمع معبود خویش را می ستاید و با زبان جمع از او کمک
می جوید. خداوند به او می آموزد که در جمع عبّاد و مالکان طریقش او را عبادت کند و با زبان
جمع از معبودش یاری بخواهد و تنها خود را نبیند و تنها به خود نیندیشد.

جامعه سازی در قرآن کریم

قرآن کریم افزون بر پرورش وجودی فرد و جهت دادن به او و عنایت به شخصیت او، جامعه را
نیز می سازد، جهت می بخشد و به آن عنایت دارد. جامعه اسلامی بر مبنای توحید و برخاسته از
یگانه پرستی و در حرکت به سوی اللّه است. خداوند در قرآن می فرماید:

وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللّهِ جَمیعًا وَ لا تَفَرَّقُوا وَ اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنْتُمْ أَعْداءً فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ
فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوانًا وَ کُنْتُمْ عَلی شَفا حُفْرَهٍ مِنَ النّارِ فَأَنْقَذَکُمْ مِنْها. (آل عمران: ۱۰۱)

و به ریسمان و حبل خدا همگی چنگ زنید و متفرق نشوید و یاد آرید نعمت خداوند را بر
خود آن گاه که دشمن یکدیگر بودید، سپس بین قلوب شما الفت افکند؛ پس به خاطر این نعمت
خداوند با هم برادر شوید و بر لب پرتگاهی از آتش بودید که خداوند به وسیله اسلام شما را از
آن نجات داد.

مضمون آیه این است که جامعه را بر اساس توحید بنا نهید، یعنی محور جمع شما «حبل اللّه»
باشد و از این جامعه فاصله نگیرید و فرد فرد و نامرتبط و با آرای جداگانه زندگی نکنید که اگر این
محور اصیل فراموش شود، جامعه به تفرقه و پراکندگی دچار می شود. این حرکت گواه بر این
حقیقت است که شما پیش از ورودتان به جامعه توحیدی، با هم دشمن بودید و نیروهایتان
صرف نابودی یکدیگر می شد و آنچه به نام جامعه داشتید، ورطه هولناکی بر لب آتش بود؛ یعنی
در واقع جامعه ضدتوحیدی غیرالهی، جز آتش سوزانی برای به کام گرفتن افراد و هلاک کردن
آنها نیست. بنابراین، توحید و ایمان به خداوند واحد است که نیروهای فردی را جهت می دهد و
هم سو می کند و اینها همانند قطرات فراوان آب و سیلاب هستند که اگر جامعه تشکیل شود و به
خود واگذار شود و هدایت نگردد، به جای عمران و آبادانی به تخریب منجر می شود، ولی با
هدایت صحیح سازندگی عظیمی به بار می آید.

وظیفه مسلمانان در تشکیل جامعه ای با فرهنگ اسلامی

قرآن، مردم را به ساختن جامعه و پدید آوردن روح جمعی دعوت می کند و آنها را بی تفاوت
نسبت به جامعه، رها نمی سازد که اگر خواستند، به میل خود در جامعه حاضر شوند و اگر
نخواستند، از آن کناره گیرند، بلکه آنها را به حضور در جامعه و فعالیت در جهت پیشرفت آن امر
می کند تا جامعه ای سالم بر اساس روح توحید و آیه« اعتصموا بحبل اللّه…» به وجود آید و آنان را به
سوی «تَعالَوْا إِلی کَلِمَهٍ سَواءٍ بَیْنَنا وَ بَیْنَکُمْ أَلاّ نَعْبُدَ إِلاَّ اللّهَ» فرا می خواند و رسولان، عدالت را در