پاورپوینت کامل شاخصه هایی از اخلاق کاربردی در نامه های عرفانی امام رحمه الله ۶۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شاخصه هایی از اخلاق کاربردی در نامه های عرفانی امام رحمه الله ۶۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شاخصه هایی از اخلاق کاربردی در نامه های عرفانی امام رحمه الله ۶۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شاخصه هایی از اخلاق کاربردی در نامه های عرفانی امام رحمه الله ۶۲ اسلاید در PowerPoint :

>

۳۷

شیوه های کاربرد اخلاق در زندگانی امام خمینی رحمه الله و بررسی نصایح و پندهای او در قالب نامه ای
عرفانی، در عین سادگی دارای رمزهای شگرف و کلیدهای تحول آفرینی در زندگی دینی به
شمار می آید. از این رو توجه به شاخصه های اخلاقی ـ تربیتی موجود در نامه های عرفانی امام رحمه الله
می تواند اخلاق و تربیت کسی را برای نسل حاضر به ارمغان آورد که در زندگی، با خدامحوری،
دنیارا به سخره و باآخرتگرایی، مرگ را به بازی گرفت. در اینجا به ۱۲ شاخصه مورد تأکید امام رحمه الله
اشاره می شود:

۱. انگیزه، مهمترین شاخصه عرفان و حرمان

امام رحمه الله برخلاف برخی که به ظاهر، موقعیت شغلی، سابقه و… افراد را معیارو شاخص شناخت
می دانند، بر نقش تعیین کننده انگیزه ها تأکید می ورزد، ایشان نه گوشه گیری صوفیانه را دلیل
پیوستن به حق می داند و نه ورود به جامعه و تشکیل حکومت را گواه گسستن از حق، بلکه تأکید
می کنند که: «میزان در اعمال، انگیزه است».

هر چقدر انگیزه فرد الهی تر باشد، خلوص و ارزش اعمالش نیز بیشتر است واین چیزی
نیست که دیگران به آسانی بتوانند در مورد آن داوری نمایند. تنها خود فرد داند و حق.

در پرده برداری از انگیزه و شناخت انگیزه واقعی افراد، تاریخ، انسان های مثبت و منفی
زیادی را سراغ دارد که بعدها تغییر جهت داده یا پرده از ظاهر اعمالشان برداشته شده و موجبات
تعجب و عبرت همگان را فراهم آورده اند. بنابراین آنچه که در شناخت فرد از خود و دیگران
اهمیت دارد به خودش و انگیزه اش برمی گردد، امام رحمه الله در این زمینه می نویسد:

«میزان عرفان و حرمان، انگیزه است. هر قدر انگیزه ها به نور فطرت نزدیک تر باشند و از
حجب حتی حجب نور وارسته تر، به مبدأ نور وابسته ترند».

۲. شاخص سوره ها و آیه ها برای اندیشیدن

امام رحمه الله سوره مبارکه حشر را گنجینه معارف و تربیت می دانست و مطالعه در آیات (به ویژه
آیه های آخر) آن را برای یک عمر، شایسته تفکر معرفی می کرد.

در واقع نیرومندترین چیز در دنیا فکر است؛ زیرا هر کسی با یک فکر خوب می تواند یک
شبه، ره صد ساله را طی کند. چقدر مناسب است این اندیشیدن به وسیله کلماتی باشد که از سوی
خالق مقتدر آمده باشد. چنین اندیشه ای پاک، زلال و هدایتگر است و می تواند صاحب اندیشه را
به کمال رساند. چنان که امام رحمه الله خود با تکیه بر آموزه های قرآن این گونه شدند.

تمسک به آموزه حیات آفرین قرآن در ابعاد فردی و اجتماعی از دید متفکران جهان پنهان
نمانده. چنانچه فیدل کاسترو، رئیس جمهور کوبا، می گوید: «برای سعادت کشورمان بایستی
مدل های غربی را کنار بگذاریم و مدل قرآنی امام خمینی را به کار گیریم».

۳. انتقاد ناپذیری، شاخصه حکومت «من»

حضرت امام رحمه الله به «من» که برخاسته از نفس باشد، حساسیت نشان می داد و چنین بینشی را تخطئه
می کرد، چنان که در عرصه سیاست و ابتدای انقلاب اسلامی، افرادی بودند که بر «من» و توانایی
نفسانی خود تأکید می کرد. وی سفارش می کرد که این قدر نگویید «من» بلکه بگویید
«مکتب من».

او منشاء حکومت «من» بر فرد را حب نفس دانسته و شدت یا ضعفش را نیز در باز یا بسته
بودن درهای انتقاد می دانستند. او معتقد بود که صاحب «من» در عرصه های گوناگون زندگی از
کارهای شایسته و خوبی های خیالی خوشش می آید و دوست دارد صد چندان جلوه نماید.
همچنین تمایل دارد درهای انتقاد (گرچه به حق) بسته بماند یا آن نیز به صورت ثنا ظهور یابد.
چنین کسی از انتقادات ناراحت می شود. (نه به دلیل اینکه به ناحق هستند بلکه از اصل انتقاد
رنجیده می شود) از تعریف و تمجیدها فرحناک می شود (نه برای آنکه به حق هستند).

در واقع آنکه پذیرای انتقاد است راه های رشد خود را هموار می کند و به جای بستن زره
دفاعی، آیینه اعمال خویش را در دست منتقدان جست وجو می کند.

اپیکتوس، حکیم یونانی، در این راستا جمله جالبی دارد: اگر شنیدید کسی علیه شما حرف
می زند به جای دفاع از خود بگویید، معلوم است که او مرا خوب نشناخته است؛ چون من عیوب
دیگری هم دارم که او آنها را نگفته است».

۴. استفاده از انتقادات برای درمان معایب

هر انسانی به طور طبیعی از تعریف و تمجید خوشش می آیدو از ذم و بدی دوری می جوید، امام
خمینی رحمه الله افزون بر توجه به این نکته که نباید به تمجیدها دلخوش بود و یا از ذم ها و تهمت ها
ناراحت؛ از آنها به دیده پالایش و علاج می نگرد. وی در ۲۶ تیرماه ۶۳ طی نامه ایی به فرزندش
سید احمد خمینی که از تهمت های ناروا و شایعه پراکنی های دروغین اظهار ناراحتی و نگرانی
می کرد، پس از بیان اینکه هر کسی هر چقدر بیشتر منشأ اثر باشد بیشتر در معرض انتقاد، تهمت و
شایعه است، می فرمایند:

شاید عیب جویی و شایعه پراکنی ها برای علاج معایب نفسانی ما سودمند باشد که هست،
همچون عمل جراحی دردناکی که موجب سلامت مریض می شود.

وی بر این باور است که باید به خود تلقین کرد که مدح مداحان و ثنای ثناگویان انسان را به
هلاکت رسانده و از تهذیب دور می کند و آنان که می پندارند با عیب گویی و فحاشی و
شایعه سازی با ما دشمنی می کنند، دشمنانی هستند که باعمل خود ما را اگر شایسته باشیم اصلاح
می کنند(!) و در حقیقت با دشمنی خود با ما دوستی می نمایند. امام رحمه الله در همان نامه درباره
رنجیدن و ناراحتی در برابر ناملایمات، دروغ پردازی ها، شایعه ها و انتقادات دیگران به جمله ایی
شگفت انگیز و تأمل برانگیز اشاره می فرماید: «ناراحتی ها اکثرا از خودخواهی است…»!

۵. تأسف نخوردن بر نداشتن دارایی

ماهیت این دنیا دارای رنج و زحمت بوده و هر کس به اندازه خویش گرفتار محنت است. حتی
کسانی که توانایی مادی دارند از این قاعده مستثنی نیستند.

سنایی

همه طبقات اجتماعی دارای رنج می باشند، لکن طبقات بالاتر رنج بیشتری دارند؛ زیرا
رقابت در بالا سخت تر از طبقات پایین اجتماعی است. به عبارتی آنان که غنی ترند محتاج ترند.

بنابراین تأسف خوردن بر دارایی و مال دیگران، تباه ساختن فکرو توانایی خود است و غرور
برخاسته از دارایی نیز نشانه سقوط باطنی.

سعد گرگانی

به قول «ایوال»، اشخاصی هستند که همیشه با بیم از دست دادن ثروت خود زندگی می کنند و
جز هراس، از مالشان بهره ای نمی گیرند.

هر کدام از ما افراد زیادی را می شناسیم که با وجود توانایی مالی، توان استفاده از آن را ندارند.
برای یکی مسافرت ضرر دارد و برای دیگری گوشت و غذاهای مغذی و…؛ یعنی اغنیا نیز همانند
فقرا بلکه شدیدتر زیر چرخ های زمان خرد می شوند.چه بسا کارخانه دار بزرگی در کنار گاو
صندوق خود گرسنه بمیرد!

حضرت امام رحمه الله در این زمینه می فرماید:

من آنچه ملاحظه کردم و مطالعه در حال قشرهای مختلف، به این نتیجه رسیده ام که قشرهای
قدرتمند و ثروتمند، رنج های درونی و روانی و روحی شان از سایر اقشار، بیشتر و آمال و
آرزوهای زیادی که به آن نرسیده اند، بسیار رنج آور و جگرخراش تر است».

به قول سعدی، مال قالب گور است و بعد از آن اعمال. پس همان بهتر که بر دارایی خویش
شکر کردن و بر دارایی دیگران تأسف نخوردن.

۶. شاخصه نجات انسان در آخرت و آرامش دل در زندگی

همه انسان ها به گونه ای در پی نجات و رستگاری خود هستند و دوست دارند در هنگامه زندگی
دلشان آرام باشد، ولی چگونه؟ اینان تلاش های زیادی می کنند که بسیاری از آنها بی ثمر بوده و
پس از عمری کوشش، هنوز در آغاز راه می مانند. امام خمینی رحمه الله شاخصه نجات و آرامش را در
جمله ای زیبا چنین بیان می کند:

آنچه مایه نجات انسان ها و آرامش قلوب است، وارستگی و گسستگی از دنیا و تعلقات آن
است که با ذکر و یاد دائمی خدای تعالی حاصل شود.

امام راحل تمام تلاش های انسانی رادر غیر این مسیر، نافرجام دانسته و آنها را جز کوششی
در افزایش رنج نمی پندارد. به قول سعدی، هر چه نپاید، دلبستگی نشاید. یا به قول جامی:

۷. جوانی، شاخص توانایی و تغییر

جوانی، شاخصی از تحول و تغییر و نمادی از توانایی است. امام رحمه الله در بیشتر نامه های عرفانی و
اخلاقی خود بر حفظ و استفاده از دوران جوانی تأکید می ورزد. ایشان معتقد است که در جوانی
می توان، گام های نخستین انحراف را قطع کرد؛ زیرا انجام گناه هر چند کوچک، باعث انجام
گناهان بزرگ تر می شود؛ زیرا به تدریج گناهان کوچک و بسیار بزرگ در نظر انسان مساوی و
حتی ناچیز می آید، در این مسیر تا بدانجا پیش می رود که گاهی به ارتکاب بعضی از گناهان بزرگ
به یکدیگر فخر می کنند. به نظر می رسد تأکید حضرت امام بر استفاده از دوران جوانی به معنای
بهره مندی تنها از سن جوانی نیست. بله تحول و تغییرکه در زمان توانایی رخ می دهد در سن
جوانی به حد اعلی در انسان وجود دارد. و باید از آن نهایت استفاده را برد وگرنه احتمال تغییر در
پیری که توانایی اندک یاهمراه موانعی است، بسیار کمرنگ است.

پس در وقت توانایی باید ایجادتحول کرد که بعدها هر چه از قوت کاسته شود، تغییر
سخت تر است.

امام راحل رحمه الله تربیت را برای جوانان آسان تر از پیران برمی شمارد و می نویسد:

برای جوانان توبه آسان تر و اصلاح نفس و تربیت باطن سریع تر می تواند باشد… روح جوانان
لطیف است و انعطاف پذیر و آن قدر که در پیران حب نفس و حب دنیا است، در جوانان
نیست».

وی، در عین یادآوری اینکه جوانان نباید در شکست قفل های تاریکی و رسیدن به چشمه
نور به خود ناامیدی راه دهند و هر کسی ب