پاورپوینت کامل مطایبات ۲۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مطایبات ۲۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مطایبات ۲۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مطایبات ۲۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۷۷

در وزیدن نَسایِم ملاطفات و رَوایحِ مُطایبات که غنچه لب هارا بخنداند و شکوفه دل هارا بشکفاند:

از حضرت رسالت ـ صلی اللّه علیه و آله ـ آرند که فرموده ست که «مؤمن مزاحْ کُن و شیرینْ سخن
باشد و منافق تُرُشْ رو و گره بر ابرو» و حضرت امیرالمؤمنین علی ـ کَرَّمَ اللّه ُ وَجْهَهُ ـ گفته است که:
«هیچ باک نیست اگر کسی چندان مزاح کند که از حدّ بد خویی و دایره تُرُشْ رویی بیرون آید.»

و رسول ـ صلی اللّه علیه و آله ـ مرعجوزی را گفت که: «عجایز به بهشت در نیایند.»

این عجوزه به گریه در آمد.

فرمود که «خدای تعالی ایشان را جوان گردانَد و خوب تر از آنچه بودند، بر انگیزد، آنگه به
بهشت بَرَد.»

و مر زنی را از انصار گفت: «از شوهر خود پُرس که در چشم وی سفیدی واقع است!»

آن زن به سرعت و اضطراب تمام، پیش شوهر خود رفت. شوهر از وی سبب اضطراب
پرسید. آن چه آن حضرت فرموده بودند، باز گفت.

گفت: «راست فرمود، در چشم من سفیدی هست و سیاهی هست؛ امّا نه به بدی»

بهلول

بهلول را گفتند:«دیوانگان بصره را بشمار!»

گفت: «از حَیِّزِ شمار بیرون است. اگر گویید عاقلان را بشمارم؛ که معدودی چند بیش نیستند!»

سوگند

فاضلی به یکی از دوستانِ صاحب راز خود نامه ای می نوشت. شخصی در پهلوی او نشسته
بود و به گوشه چشم، نوشته وی را می خواند؛ بر وی دشوار آمد، بنوشت که «اگر نه در پهلوی
من دزدی… نشسته بودی و نوشته مرا نمی خواندی، همه اسرار خود بنوشتمی.»

آن شخص گفت:«واللّه ! که ای مولانا، من نامه تو را مطالعه نکردم و نخواندم.»

گفت: «ای نادان! پس این را که می گویی، از کجا می گویی؟»

وهمِ دانش

جولاهی در خانه دانشمندی ودیعتی نهاد. چون یک چند روز بر آمد، به آن محتاج شد. پیش
وی رفت، دید که بر درِ سرای خود بر مسند تدریس نشسته و جمعی از شاگردان پیش او صف بسته.

گفت:«ای استاد! به آن ودیعت احتیاج دارم.»

گفت: «ساعتی بنشین تا از درس فارغ شوم!»

جولاه بنشست. مدت درس او دیر کشید و وی مستعجِل بود و عادتِ آن دانشمند آن بود
که در وقت درس گفتن، سرِ خود می جنبانید. جولاه را تصوّر این شد که درس گفتن، همان
سر جنبانیدن است.

گفت: «ای استاد!بر خیز و مرا تا آمدن نایِب خود گردان! تا من به جای تو سر می جنبانم و
ودیعت مرا بیرون آور، که من تعجیل دارم!»

دانشمند چون آن بشنید، بخندید و بگفت:

نابینا و نادان

نابینایی در شبِ تاریک، چراغی در دست و سبویی بر دوش، در راهی می رفت.

فضولی به وی رسید و گفت: «ای نادان! روز و شب پیش تو یکسان است و روشنی و
تاریکی در چشمِ تو برابر، این چراغ را فایده چیست؟»

نابینا بخندید و گفت: «این چراغ، نه از بهر خود است، از برای چون تو کور دلانِ بی خِرَد
است، تا با من پهلو نزنند و سبوی مرا نشکند.»

لقمه شمار

خلیفه با اعرابی ای از بادیه طعام می خورد. در آن اثنا، نظرش بر لقمه وی افتاد. مویی به چشم
وی در آمد.

گفت: «ای اعرابی! آن موی را از لقمه خود دور کن!»

اعرابی گفت: «بر مائده کسی که چندان در لقمه خورنده نگرد که مویی را بیند، طعام نتوان
خورد.»

دست از طعام باز کشید و سوگند خورد که دیگر بر مائده وی طعام نخورَد.

حساب عمر

از معلّمی پرسیدند که: «تو بزرگ تری یا برادر تو؟»

گفت: «من بزرگ ترم؛ امّا چون یک سال دیگر بر وی بگذرد،