پاورپوینت کامل معاشرت با مردم و ترک عزلت ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معاشرت با مردم و ترک عزلت ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معاشرت با مردم و ترک عزلت ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معاشرت با مردم و ترک عزلت ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۰۲

توصیه به عزلت گزینی؛ عزلت از بدان امت باید نه از کل جامعه: از جمله اخلاق کریمه و
اوصاف شریفه، یکی تودّد[۴۷۳] و تألّف[۴۷۴] است. هرچند در نهاد مردم این خُلق تمام
تر، خیر و سعادت در او بیشتر؛ چنانکه در خبر است: «المؤمنًُ آلفٌ مألوفٌ و لاخَیرٌ
فیمَن لا یألِفُ و لا یؤلَفُ.»[۴۷۵] و عزلت که محمود است، به نسبت با اشرار و اراذل
است؛ و الّا تألف و صحبت با اخیار، اشرف مطالب و اعزّ مآرب[۴۷۶] [است] چه[هر] صاحبی
از مصحوب خود، به طریق صحبت، هر چه بر او غالب بود از خیر و شرّ اکتساب کند.[۴۷۷]

° و بعضی از اخبار که در باب عزلت وارد شده است، مراد از آنها عزلت از بَدانِ خَلق
است، که معاشرت با ایشان موجب هدایت نشود، و ضرر دینی به این کس رسانند؛ اگر نه،
معاشرت با نیکان و هدایت گمراهان، شیوه پیغمبران و از افضلِ عبادات است. بلکه آن
عزلتی که ممدوح است، در میان مردم نیز میسّر می باشد، و آن معاشرتی که مذموم است،
در خلوت نیز می باشد؛ زیرا مفسده معاشرت خَلق، میل به دنیا و تخلّق به اخلاق ایشان
و تضییع عمر به معاشرت اهل باطل و مصاحبت ایشان است و بسیار است کسی که معتزل از
خَلق باشد و شیطان در آن عزلت، جمیعِ حواس او را متوجّه تحصیل جاه و اعتبار دنیا
کرده است و هر چند از ایشان دور است، امّا به حَسَب قلب با ایشان معاشرت دارد و
اخلاق ایشان را در نَفس خود تقویت می کند.

چه بسیار است کسی که در میان مجالس اهل دنیا باشد و از اطوار ایشان مکدّر باشد، و
آن معاشرت باعث زیادی آگاهی و تنبیه او و نفرت وی از دنیا شود و در ضمنِ آن معاشرت،
چون غرضِ او خداست، از هدایت ایشان، یا غیر آن از اغراض صحیح، ثواب های عظیم حاصل
کند.

چنانچه به سند صحیح از حضرت صادق(ع) منقول است: «خوشا حالِ بنده خاموشِ گمنامی که
مردم زمانه خود را بشناسد، و با ایشان به بدن مصاحبت کند، و با ایشان در اعمال به
دل مصاحبت ننماید! پس او را به ظاهر بشناسند، و او ایشان را در باطن بشناسد.»

پس آنچه مطلوب است از عزلت، آن است که دل از اطوار ناشایسته خَلق معتزل باشد، و بر
ایشان در امور اعتماد نداشته، و پیوسته توکّل به خداوندِ خود داشته، و از فوایدِ
ایشان منتفع گردد و از مفاسدشان در حذر باشد، وگر نه پنهانی از خَلق، چاره کار آدمی
نمی­کند، بلکه اکثر صفات ذمیمه[۴۷۸] را قوی تر می نماید، مانند عُجب؛ زیرا آن
گوشه­گیر چون به میان مردم نمی آید، گمانِ او این است که اکثر صفات ذمیمه را از خود
برطرف کرده است، امّا اگر به میان مردم بیاید و در مجلسی اندکی او را حرمت ندارند،
همان ساعت، اهل آن مجلس را به باطل می زند و ایشان را تهدید به قتل می کند.[۴۷۹]

معاشرت حتی با بد خویان: یکی از همسران پیامبر(ص) را یتیمکی بود در خانه که داشتی،
بمرد. بسیار جزع نمود بر مرگ او. او را گفتند: در مدینه یتیمان بسیارند، دیگری را
بیار تا چندین جزع نباید کرد. گفت: باشد که بدان بد خوی نیابم که من او را برای بد
خوی دوست داشتم تا بار او بکشیدمی تا مرا مزد بسیار بودی.[۴۸۰]

یکی را از بزرگان پرسیدند که: بدخو که بوَد؟ گفت: آنکه بدخویان را به بدخوی آرد.
وگر در عالم چیزی بودی از خوی نیکو برتر، حق تعالی مصطفی را علیه­السلام بدان
ستودی. لکن چون به خوی نیکو ستود و گفت: و اِنَکَ لعَلی خُلُقٍ عَظیم درست شد که
از همه خصلت­های خیر، خوی نیکو برتر است. [۴۸۱]

مذمت گریز از جمع و عزلت­گیری: (و انه سیاتی من بعدی…) و زودا که پس از من
روزگاری آید که چیزی از حق پنهان تر نباشد و از باطل آشکارتر… آن مردم (مردمان
روزگار پیشارو) در جدایی متفقند و از جمع گریزان. گویی آنان پیشوای قرآنند نه قرآن،
پیشوای آنان…[۴۸۲]

فواید مخالطت با جماعت و ترک عزلت: بدان که از مقاصد دینی و دنیایی بعضی آن است که
جز از دیگران حاصل نیاید و جز به مخالطت راست نشود، و در عزلت فوت آن است، و فوت آن
آفات عزلت است، و آن شش است:

آفت اول بازماندن از علم آموختن و تعلیم کردن. و بدان که هر که آن علم که بر وی
فریضه است نیاموخته باشد وی را عزلت حرام است و اگر فریضه بیاموخت و علوم دیگر نمی
تواند آموخت و فهم نمی تواند کرد و خواهد که عزلت گیرد برای عبادت، روا باشد؛ و اگر
تواند که علوم شرع تمام بیاموزد وی را عزلت گرفتن خسرانی باشد عظیم، چه هر که پیش
از علم آموختن عزلت گیرد. بیشتر از اوقات به خواب و بیکاری و اندیشه پراکنده ضایع
کند، و اگر همه روز به عبادت مشغول شود، چون علم محکم نکرده باشد از غرور و مکر
خالی نباشد در عبادت، و از اندیشه خطا و محال خالی نبود در اعتقاد، و خواطری که وی
را درآید در حق خدای تعالی بود که کفر بود یا بدعت و وی نداند.

در جمله عزلت، علما را شاید نه عوام را که عامی چون بیمار شود، وی را نشاید که از
طبیب بگریزد و چون ط