پاورپوینت کامل فصل هفتم; در مسیر زندگی (برگزیده متون اجتماعی) ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فصل هفتم; در مسیر زندگی (برگزیده متون اجتماعی) ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فصل هفتم; در مسیر زندگی (برگزیده متون اجتماعی) ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل فصل هفتم; در مسیر زندگی (برگزیده متون اجتماعی) ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

>

۹۹

دایره المعارف زندگی

قابوسنامه از آثار بسیار ارزشمند زبان فارسی در قرن پنجم هجری است. همان گونه که گستردگی دانش نویسنده در
رشته های گوناگون، خواننده را به شگفتی وا می دارد، صداقت و صراحت گفتارش نیز بر دل اثر می نهد.

عنصرالمعالی نویسنده ی این کتاب با نثری شیرین و لطیف، آداب زندگی و حکومت و… را به فرزندش می آموزد و
در حقیقت، دایره المعارفی از آداب و رسوم زندگی اجتماعی آدمیان را پیش روی او و همه ی انسان ها می گذارد.

ژرف بینی و نکته سنجی های خردمندانه ی این کتاب، همه خواندنی و آموزنده است و انسان را به راه صواب
زندگی رهنمون می سازد.

باب اول: در شناختن ایزد تعالی

اندیشه در نعمت یزدان

ای پسر!… در نعمت های آفریدگار اندیشه کن و در آفریدگار اندیشه مکن که بی راه تر کسی آن بود که جایی که راه
نَبُود، راه جوید؛ چنان که پیغامبر صلی الله علیه و آله گفت: «تفکروا فی آلاء اللّه و نعمایه و لا تتفکروا فی الله» و اگر کردگار بر زبان
خداوند شرع، بندگان را گستاخیِ شناختن راه خویش ندادی، هرگز کس را دلیری آن نبودی که در شناختن راه خدای
عزّ و جل سخن گفتی که به هر نامی و هر صفتی که خدای را بدان بخوانی، بر موجب عجز و بیچارگی خود بدان نه بر
موجب الوهیت و ربوبیّت که تو خدای تعالی را سزای او نتوانی ستودن، پس چون به سزایی او را نتوانی ستودن،
شناختن چون توانی؟

توحید

ای پسر! اگر حقیقت توحید خواهی، بدان که هرچه در تو محال است، در ربوبیّت صدق است؛ چون یکی ای که
هرکه یکی را به حقیقت بدانست، از شرک بَری گشت. یکی بر حقیقت خداست عز و جّل و جز او همه دُواَند…

حقیقت توحید آن است که بدانی که هرچه اندر دل تو آید، نه خدای بود؛ چه خدای تعالی آفریدگار آن چیز بود
بَری از شرک و شبه، «جلّ جلاله و تقدست اسماؤه.»

باب دوم: در آفرینش و ستایش پیغامبر صلی الله علیه و آله

پیغامبر رهنمای

خداوند در میان مردمان پیغامبرانی فرستاد تا داد و دانش و ترتیب روزی خوردن و شُکر روزی ده گزاردن به مردم
آموختند تا آفرینش جهان به عدل بُوَد و تمامی عدل به حکمت و اثر حکمت، نعمت و تمامی نعمت، به روزی خوار و
تمامی روزی خوار، به پیغامبر رهنمای که از این ترتیب هیچ کم نشاید که باشد. حقیقت پیغامبر راهنمای را بر روزی
خوار خدای تعالی، فضل آن است که روزی خوار را بر روزی

نیک نام و ستوده

چون از خرد نگری، چندان حرمت و شفقت و آرزو که روزی خوار را بر نعمت و روزی است، واجب کند که حق
راهنمای خویش بشناسد و روزی ده خویش را منّت دارد و فرشتگانِ او را حق شناس باشد و همه ی پیغامبران را
راست گوی دارد و از آدم تا به پیغامبر، علیهم السلام را فرمانبردار باشد. در دین و در شکر مُنعم تقصیر نکند و حق
فرایض دین نگاه دارد تا نیک نام و ستوده باشد.

باب سوم: شرط بندگی

سپاس نعمت

بدان ای پسر! که سپاس خداوند، نعمت واجب است بر همه کس بر اندازه ی فرمان نه براندازه ی استحقاق، که اگر
همگی خویش شُکر سازد، هنوز حقِ شکر یک جزو از هزار جزو نگزارده باشد. جز که براندازه ی فرمان.

بندگی

نماز، صدقِ قول و اقرار بندگی است و روزه، تصدیق قول و اقرار دادن به خدایی خداست. چون گفتی که من
بنده ام، در بندِ بندگی باید بود و چون گفتی که او خداوند است، در زیر حکم خداوند باید بود و اگر خواهی که بنده ی
تو، تو را اطاعت دارد، تو از اطاعت خداوند خویش مگریز و اگر بگریزی، از بنده ی خویش طاعت چشم مدار که نیکی
تو بر کهترِ تو، نه بیش از آن است که نیکی خداوندِ تو بر تو.

بی طاعت مباش

بدان ای پسر! که بنده ی بی طاعت مباش که بنده ی بی طاعت، خداوندْ خوی بود، و بنده ی خداوند خو، زود هلاک
شود، چنان که شاعر گوید:

سِزد گر بُری بنده را تو گلو

چو آید خداوندی اش آرزو

نماز؛ تمام دین

ای پسر! آگاه باش که نماز و روزه خاص خداوند است. در او تقصیر مکن که چون در خاص خدای تقصیر کنی، از
عام هم چنان با زمانی و بدان که نماز را خداوند شریعت ما برابر کرد با همه ی دین.

هر آن کس که از نماز دست باز داشت، [گویی] از دین دست بازداشت و بی دین را در این جهان، جزا، بدنامی است
و بدان جهان، عقوبت خدای عزّ و جل. زینهارای پسر! که بر دل نگذاری بیهودگی و نگویی که در نماز تقصیر
رواست.

فواید نماز

اگر نماز را از روی دین یاد نگیری، از روی خِرَد یادگیر که فایده ی نماز چندچیز است: اول آن است که هرکه نماز
فریضه به جای آرد، مادام تن و جامه ی او پاک بود و به همه حال پاکی بِه که پلیدی و دیگر فایده ی نمازگزاردن آن است
که از [تکبر تهی شوی]؛ زیرا اصل نماز بر تواضع نهاده اند، چون طبع را بر تواضع آرام است…

و زنهار ای پسر! که اندر نماز سبکی و استهزا نکنی بر ناتمامی رکوع و سجود و مطایبه کردن اندر نماز که این عادت
هلاک دین و دنیا بود.

دولت اسلام

هرکس که خواهد که هم طبعِ گروهی گردد، صحبت با آن گروه باید کردن. چون کسی خواهد که بدبخت و شقی
گردد، با بدبختان و شقیان صحبت کند و آن کس که نیک بختی و دو جوید، متابع دولت خدا باشد و به اجماع همه ی
خردمندان، نه دولتی است قوی تر از دولت اسلام و نه امری است روان تر از امر اسلام، پس گر تو خواهی که مادام با
دولت و نعمت و راحت باشی، صحبت خداوندِ دولت، جوی و فرمان بردار دولتیان باش و خلاف این مجوی تا
بدبخت و شقی نباشی.

ارزش زکات و صدقه

اگر مُنعم روزی خورد و زکات ندهد، از خشم خدای تعالی ایمن نباشد. اما زکات در سالی یک بار بر تو فریضه
است، لکن صدقه اگرچه فریضه نیست، در مروّت و مردمی است. چندان که می توانی [صدقه] همی ده و تقصیر مکن
که مردم صدقه ده، پیوسته در امن خدای تعالی باشند و ایمنی از خدای تعالی به غنیمت باید داشت.

باب چهارم: در شناختن حق مادر و پدر

حرمت داشتن پدر و مادر

بدان ای پسر! که آفریدگار چون خداست که جهان آباد ماند، پدر و مادر را سبب (خلق) فرزند کرد، پس از موجب
خِرَد بر فرزند واجب بُود، پدر و مادر خود را حرمت داشتن و اصل او پدر و مادر است… و کمتر حرمت پدر و مادر آن
است که هردو واسطه اند میان تو و آفریدگار تو. پس چندان که آفریدگار خود را و خود را حرمت داری، واسطه را نیز در
خور او بباید داشت.

اولوالامر کیست؟

آن فرزند که مادام خِرَد رهنمون او بود، از حق و مهر مادر و پدر خالی نباشد و خدای تعالی همی گوید در محکم
تنزیل خود: «اطیعوا الله و اطیعوا الرسول و اولی الامر منکم». این آیت را تفسیر کرده اند از چند روی و یک روایت
چنین خوانده ام که: اولوالامر پدر و مادر نیز هستند که… و زینهار ای پسر! که رنج مادر و پدر، خوار نداری که آفریدگار به
حقِ مادر و پدر بسیار همی گیرد.

فرزندی

در خبر است که امیرالمؤمنین علیه السلام را پرسیدند که: حق پدر و مادر بر فرزند چیست و چند است؟ گفت: این ادب،
خدای تعالی در مرگ پدر و مادر، پیغامبر را بنمود که اگر ایشان روزگار پیغامبر دریافتندی، بر پیغامبر واجب بودی
ایشان را برتر از خویشتن داشتن و حق ایشان بشناختن و در ایشان تواضع کهتری و فرزندی نمودن.

اصل پرورش

پس حق پدر و مادر اگر از روی دین ننگری، از روی مردمی و خِرد بنگر که پدر و مادر [محل رویش] نیکی واصل
پرورش نفس تواَند و چون در حق ایشان مقصر باشی، چنان نماید که تو سزای هیچ نیکی نباشی که آن کس که او
حق شناس نیکی اصل نباشد، نیکی فرع را هم حق نداند و با ناسپاسان نیکی کردن از خیرگی بود و تو نیز خیرگی
خویش مجوی و با پدر و مادر خویش چنان باش که از فرزندان خویش طمع داری که با تو باشند.

دعای پدر و مادر

مَثَلِ آدمی چون میوه است و پدر و مادر