پاورپوینت کامل منشور اخلاقی نوآوری و شکوفایی ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل منشور اخلاقی نوآوری و شکوفایی ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل منشور اخلاقی نوآوری و شکوفایی ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل منشور اخلاقی نوآوری و شکوفایی ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

>

۶۷

این پندنامه جامع را خواجه نصیرالدین طوسی، بزرگ دانشمند قرن هفتم هجری، در کتاب
ارزشمند اخلاق ناصری آورده است. او که از نوآوران علم و حکمت بود کتاب های دیگری
چون: اوصاف الاشرف، شرح اشارات ابن سینا (در عرفان)، اساس الاقتباس (در منطق)،
تذکره نصیریه (در هیئت) و … از خود به جای گذاشته است. رصدخانه مراغه نیز از
نوآوری های او در علم نجوم به شمار می رود.

«معبود خویش را بشناس و حقّ او نگاه دار، و همیشه با تعلیم و تعلم باش، و عنایت بر
طلب علم مقدّر دار. اهل علم را به کثرت علم امتحان مکن بلکه اعتبار حال ایشان به
تجنّب از شرّ و فساد کن.

از خدای چیزی مخواه که نفع آن منقطع بود، و متیقّن باش که همه مواهب از حضرت اوست،
و ازو نعمت های باقی خواه، و فوایدی که از تو مفارقت نتواند کرد التماس کن.

همیشه بیدار باش که شرور را اسباب بسیار است، و آنچه نشاید کرد به آرزو مخواه، و
بدان که انتقام خدای تعالی از بنده به سخط و عتاب نبود بلکه به تقویم و تأدیب باشد.

بر تمنّای حیاتِ شایسته اقتصار مکن تا مُوتی شایسته با آن مضاف نبود، و حیات و موت
را شایسته مثمر مگر که وسیلت اکتساب برّ باشند.

و بر آسایش و خواب اقدام مکن مگر بعد از آن که محاسبه نفس در سه چیز به تقدیم
رسانیده باشی: یکی آن که تأمّل کنی تا در آن روز هیچ خطا از تو واقع شده است یا نه؛
و دیگر آن که تأمّل کنی تا هیچ خیر اکتساب کرده ای یا نه؛ و سیّم آن که هیچ عمل به
تقصیر فوت کرده ای یا نه.

یاد کن که چه بوده ای در اصل و چه خواهی شد بعد از مرگ، و هیچ کس را ایذا مکن که
کارهای عالم در معرض تغیُّر و زوال است؛ بدبخت آن کس بود که از تذکّر عاقبت بود و
از زلّت باز نایستد.

سرمایه خود از چیزهایی که از ذات تو خارج بود مساز.

در فعل خیر با مستحقّان، انتظار سؤال مدار، بلکه پیش از التماس افتتاح کن.

حکیم …. کسی را که به لذتی از لذت های عالم شادمان بود یا از مصیبتی از مصائب
عالم جزع کند و اندوهگین شود.

همیشه یاد مرگ کردن و به مردگان اعتبار گیر.

خساست مردم از بسیاری سخنِ بی فایده او و از اِخباری که کند به چیزی که از آن
مسئوول نبود بشناس.

و بدان که کسی که در شرّ غیر خود اندیشه کند نفس او قبول شرْ کرده باشد و مذهب او
بر شرْ مشتمل شده.

با رها اندیشه کن پس در قول آر پس در فعل ار که احوال گردان است. دوستدار همه کس
باش، و زود خشم مباش که غضب به عادت تو گردد.

هر که امروز به تو محتاج بود ازالت حاجت او با فردا میفگن، که تو چه دانی که فردا
چه حادث شود.

کسی را که به چیزی گرفتار شود معاونت کن مگر آن کس را که به عمل بدِ خود گرفتار
باشد.

تا سخن متخاصمان مفهوم تو نگردد به حکم ایشان مبادرت منما.

حکیم به قول تنها مباش بلکه به قول و عمل باش، که حکمتِ قولی در این جهان بماند و
حکمت عملی بدان جهان رسد و آنجا بماند.

اگر در نیکوکاری رنجی بری رنج بماند و فعل نیک بماند، و اگر از گناه لذتی یابی لذت
بنماند و فعل بد بماند.

از آن روز یاد کن که تو را آواز دهند و از آلت استماع و نطق محروم باشی، نه شنوی و
نه گویی، و نه یاد توانی کرد. و یقین دان که متوجه به مکانی شده ای که آن جا نه
دوست را شناسی و نه دشمن را. پس این جا کسی را به نقصان منسوب مگردان.

و حقیقت شناس که جایی خواهی رسید که خداوندگار و بنده آنجا متساوی باشند، پس این جا
تکبر مکن.

همیشه زاد ساخته دار، که چه دانی که رحیل کی خواهد بود.

بدان که از عطای خدای، جلّ جلاله، هیچ چیز بهتر از حکمت نبوَد، و حکیم کسی بود که
فکر و قول و عمل او متساوی و متشابه باشد.

مکافات کن به نیکی، و درگذار از بدی

یاد گیر و حفظ کن و فهم کن در هر وقتی

کار خویش و تعقّل حال خود کن و از هیچ کار از کارهای بزرگ این عالم ملالت منمای و
در هیچ وقت توانی مکن، و از خیرات تجاوز، جایز مشمر، و هیچ سیّئه را در اکتساب
حسنه، سرمایه مساز، و از امر افضل به جهت سروری زایل، اعراض مکن که از سرور دائم
اعراض کرده باشی.

حکمت دوست دار و سخن حکما بشنو.

هوای دنیا از خود دور کن و از آداب ستوده امتناع مکن.

در هیچ کار پیش از وقتِ آن کار، مپیوند، و چون به کار مشغول باشی از روی فهم و
بصیرت به آن مشغول باش.

به توانگری متکبّر و مُعْجَب مشو و از مصائب، شکستگی و خواری به خود راه مده.

با دوست معامله چنان که به حاکم محتاج نشوی، و با دشمن معامله چنان کن که در حکومت
ظفر تو را بود.

با هیچ کس سفاهت مکن و تواضع با همه کس به کار دار، و هیچ متواضع را حقیر مشمر.

در آنچه خود را معذور داری برادر خود را ملامت مکن.

به بطالت شادمان مباش، و بر بخت اعتماد مکن، و از فعل نیک پشیمان مشو.

با هیچ کس مِرا مکن. همیشه بر ملازمت سیرت عدل و استقامت و التزام خیرات مواظبت کن.

خدای تعالی، همگان را توفیق اکتساب خیرات و اقتضای حسنات کرامت کناد، و بر طلب
مرضات خود حریص گرداناد

إنّه اللّطیف المجیب.

نیایش پایانی

بار خداوندا! ما در پیشه خویش هیچ تقصیری نکردیم و انبار گناه و عصیان و جفا و خطا
بر هم نهادیم؛ اکنون به اعتراف و ندامت و توبه و عجز پیش آمدیم و خطا کردیم.

الهی! چنان که ما در پیشه خویش، و در بد بندگی درست آمدیم، به جود و کرم و لطف و
رحمت تو می امید داریم که ما را قبول کنی و به حق آنکه ارحم الراحمین بر ما رحمت
کنی، یا اله العالمین و یا ارحم الراحمین.

فهرست منابع:

۱. ابوابراهیم مستملی بخاری، شرح التعرف، به کوشش محمد روشن، تهران، اساطیر، ۱۳۶۱.

۲. ابوالفضل یوسف بن علی مستوفی، خردنامه، به کوشش ادیب برومند، تهران، انتشا