پاورپوینت کامل روز جوان;بایسته های دوران جوانی ۱۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روز جوان;بایسته های دوران جوانی ۱۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روز جوان;بایسته های دوران جوانی ۱۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل روز جوان;بایسته های دوران جوانی ۱۹ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۴

چهارشنبه ۲۳ مرداد ۱۳۸۷

۱۱ شعبان ۱۴۲۹

۱۳ Aug 2008

اشاره

وقتی می توان قدر روزگار جوانی را دانست که آن را با دوره پیری یا کودکی و
محدودیت­های آنها سنجید. دوره جوانی، دوره شور و نشاط و فعالیت های سازنده است؛ اما
زمان پیری, وقت خمودی و ناتوانی است. اگر جوان به این امر آگاه شود که توانایی ها و
شور و نشاط این دوره از زندگی­اش همیشه با او نخواهد بود و روزی این پویایی به
خمودگی و ناتوانی تبدیل می شود, قدر جوانی­اش را خواهد دانست و برای بهره­مندی از
آن، تمامی تلاش خود را خواهد کرد.

ماهیت دوره جوانی

توصیه: «در هنگام جوانی، پیرْ عقل و خویشتن­دار باش. و مایه عزت و سبب تقدّم کمالْ,
نفس و خرد دان, نه کِبَر سن و مُعَمَّر[۹] بودن. چه ای بسا پیر که به سبب عدم
تحصیل[۱۰] این معنی و وجود تقصیر[۱۱] در اکتساب[۱۲] فضایل از جوانان مؤخر باشد.

جوان خردمند پوزش پذیر

سزد گر نشیند به بالای پیر

پس شرف به حصول معانی است نه به پیری و جوانی.

عقل شرف جز به معانی نداد

قدر به پیری و جوانی نداد

سنگ شنیدم که چو گردد کهن

لعل شود, مختلف است این سخن

حظ[۱۳] خویش از روزگار جوانی بردار که چون پیر شوی نتوانی».[۱۴]

چون پیر شدی ز کودکی دست بدار

بازی و ظرافت به جوانان بگذار

* * *

طرب نوجوان ز پیر مجوی

که دگر ناید آب رفته به جوی

زرع[۱۵] را چون رسید وقت درو

نخرامد[۱۶] چنان که سبزه نو

* * *

دور جوانی بشد از دستِ من

آه و دریغ آن زَمَنِ دل­فروز

قوّت سرپنجه شیری برفت

راضی ام اکنون به پنیری چو یوز

پیرزنی موی سیه کرده بود

گفتمش ای مامک دیرینه روز

موی به تلبیس سیه کرده گیر

راست نخواهد شدن این پشتِ کوز[۱۷]

غرور کاذب در دوران جوانی

حکایت: «وقتی به جهل جوانی بانگ بر مادر زدم, دل آزرده به کنجی نشست و گریان همی
گفت:

مگر خردی فراموش کردی که درشتی می کنی؟

چه خوش گفت زالی به فرزندخویش

چو دیدش پلنگ افگن و پیلتن

گر از عهد خردیت یاد آمدی

که بیچاره بودی در آغوش من

نکردی در این روز بر من جفا

که تو شیرمردی و من پیرزن».[۱۸]

حکایت: «جوانی چست،[۱۹] لطیف, خندان, شیرین زبان در حلقه عشرت ما بود که در دلش از
هیچ نوع غم نیامدی و لب از خنده فراهم.[۲۰]

روزگاری بر آمد که اتفاق ملاقات نیفتاد, بعد از آن دیدمش زن خواسته و بیخ نشاطش
بریده و گل هوس پژمریده. پرسیدمش: چگونه ای و چه حالت است؟ گفت: تا کودکان بیاوردم
دگر کودکی نکردم».[۲۱]

آداب دوره جوانی

توصیه

ای چو اَلِف عاشق بالای خویش

اِلف[۲۲] تو با وحشت سودای خویش

گر «اَلِفی» مرغ پر افکنده باش

ورنه چو «با» حرف سرافکنده باش

چون الف آراسته ای مجلسی

هیچ نداری الف مفلسی

طفل نه ای پای به بازی مکش

عمر نه ای سر به درازی مکش

روز به آخر شد و خورشید دور

سایه بود پیش تو کم­سو و نور

روز نبینی چو به پایان شود

<