پاورپوینت کامل ستارگان نوآوری(به مناسبت اول شهریور، روز بزرگداشت ابوعلی سینا) ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ستارگان نوآوری(به مناسبت اول شهریور، روز بزرگداشت ابوعلی سینا) ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ستارگان نوآوری(به مناسبت اول شهریور، روز بزرگداشت ابوعلی سینا) ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ستارگان نوآوری(به مناسبت اول شهریور، روز بزرگداشت ابوعلی سینا) ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

>

۹۸

۱. ابوعلی سینا (۳۷۰ ـ ۴۲۸ هـ .ق)

اشاره

شیخ الرئیس ابوعلی سینا (فیلسوف قرن چهارم و پنجم هجری قمری) نامی آشنا برای مردم
این سرزمین و بسیاری از کشورهای دیگر است. وی از نابغه های روزگار و جزء افراد
استثنایی به شمار می رود که موج آثارش تا دورترین سرزمین ها نیز رسیده است. از وی
آثار ارزشمندی در زمینه های پزشکی، فلسفی و عرفانی به ثبت رسیده و با آنکه پزشک و
فیلسوف بوده، رساله های عرفانی وی نیز بسیار باارزش و درخور توجه است، به گونه ای
که امام فخررازی درباره نمط نهم کتاب الاشارات و التنبیهات او، گفته است: «این باب
چنان است که نه پیش از شیخ الرئیس و نه پس از او، این گونه نیامده و نخواهد
آمد.»[۱] در این گفتار مروری داریم بر برخی اندیشه ها و نوآوری های عرفانی
شیخ الرئیس ابوعلی سینا.

ابن سینا و برهانی ساختن مباحث عرفانی

از ابتکارات ابن سینا آن بود که عرفان ذوقی و شهودی را با برهان عقلی همراه ساخت و
برای اثبات حقایق عرفانی، اقامه دلیل کرد. به عنوان نمونه، وی در اثبات این نکته که
فراتر از لذت های مادی، لذت های عقلی و روحی نیز وجود دارد، چنین گفته است:

فکرهای کوتاه را گمان آن است که لذت های قوی، همان لذائذ حسی باشند، و لذت هایی جز
آن، همانا ضعیف و غیرحقیقی باشند، حال آنکه مشاهده می کنیم گاه آدمی در برابر
لذت هایی فراتر، لذائذ مادی را فرو می گذارد و از آن چشم می پوشد. به عنوان مثال،
می بینیم که آدمی برای حفظ لذت «احساس شخصیت» و «حس کرامت مندی»، از بسیاری لذت های
حسی و مادی چشم می پوشد تا این لذت هایی که ـ البته وهمی مثبت و باطنی است نه عقلی
ـ از کف ننهد. و گاهی نیز خود را در معرکه جنگ به کشتن می دهد و از لذائذ مادی چشم
می پوشد، تا از لذت ستایش دیگران برخوردار گردد. و ما می بینیم که حتی سگ های شکاری
نیز، آن گاه که شکار را به دهان می گیرند تا نزد صاحبشان آورند، با وجود گرسنگی، از
لذت خوردن آن صرف نظر می کنند، تا از لذت اعتماد صاحبشان به خود و ستایششان
برخوردار شوند. پس در جایی که لذت های باطنی، بزرگ تر از لذایذ ظاهری و حسی است، چه
خواهی گفت درباره لذت های عقلی [همانند یاد خدا، نیایش، نماز و…].[۲]

شرط وصول به لذت های برتر عقلی، از دیدگاه شیخ الرئیس

از نگاه ابوعلی سینا، شرط رسیدن به لذت های معنوی و عقلی، نادیده انگاشتن لذت های
حسی و عبور از جاذبه های آن است. وی در این باره می گوید:

و العارفونَ الْمُتَنَزَّهونَ اذا وُضِع عَنْهُمْ دَرَنُ مُقارَنَه الْبَدَن
وَانْفَکُّوا عَنِ الشَّواغِلِ خَلَصُوا اِلی عالَمِ الْقُدْسِ وَ السَّعادَهِ وَ
انْتَعَشُوا بِالْکَمالِ الْاَعْلی وَ حَصَلَتْ لَهُمُ اللَّذَّهُ الْعُلْیا.[۳]

و عارفان پاکیزه، چون از قید وابستگی به بدن رها شوند و از جاذبه ها و امور
بازدارنده مادی خلاص گردند، به عالم قُدس درآیند و با رسیدن به کمال اعلی، به راحتی
رسند و برای آنان لذت های برتر [عقلی و روحی] حاصل شود.

ماهیت زهد و عبادت و عرفان از نگاه شیخ الرئیس

تعریف ابوعلی سینا از زاهد و عابد و عارف، بوی تازگی می دهد و می توان در آن
نکته هایی تأمل برانگیز یافت. وی در این زمینه می گوید:

در حقیقت، زاهد با خدا معامله پایاپای می کند، به اینکه کالای دنیوی را می دهد تا
متاع اخروی به چنگ آورد. و عابد نیز ـ بدون آنکه در اندیشه دیدار خدا باشد ـ عبادت
می کند تا به نعمت های بهشت دست یابد، در حالی که عارف کسی است که یکسره، جان و سرّ
خویش را از غیرحق منزّه ساخت، و از بهشت نیز به هوای دیدار بهشت آفرین چشم پوشید.
پس در جان او پرتوهای جمال خدا جلوه گر شد و با تمام وجود در عالَم قدس ربوبی
درآمد.[۴]

اعتقاد شیخ الرئیس به جاری بودن عشق در همه موجودات

شیخ الرئیس در مجموعه رسائل خویش، همه موجودات را شائق و عاشق پروردگار و پروردگار
را معشوق آنها دانسته و همه آفریده ها را طالب کمال و خیر معرفی کرده است. سخن او
در این باره این است:

هر یک از ممکنات به واسطه جنبه وجودی که در اوست، همیشه شائق به کمالات و مشتاق به
خیرات می باشند و بر حسب فطرت و ذات، از شرور و نقصان متنفر و گریزانند. همین
اشتیاق ذاتی و ذوق فطری که سبب بقای وجود آنهاست، ما آن را عشق می نامیم و آن موجود
عالی که مدبر کل است، معشوق تمام موجودات هم می باشد.[۵]

نگاهی گذرا بر زندگی ابن سینا

«آورده اند که جماعتی از تلامذه[۶] شیخ، وی را از مبادی حال او سؤال کردند. پس شیخ
برای ایشان احوال بر این صورت املا کرد که:

پدرم در