پاورپوینت کامل آغاز سال تحصیلی;آداب دانش اندوزی ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آغاز سال تحصیلی;آداب دانش اندوزی ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آغاز سال تحصیلی;آداب دانش اندوزی ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آغاز سال تحصیلی;آداب دانش اندوزی ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۸

دوشنبه

۱ مهر ۱۳۸۷

۲۱ رمضان ۱۴۲۹

۲۲ setamber 2008

اشاره

اول مهر، روز بازگشایی مدارس است؛ روزی که دوباره زنگ ها نواخته می شود و
دانش آموزان، دسته دسته راهی خانه دوم خود می شوند تا در برابر استاد زانوی ادب بر
زمین بزنند و دانش بیاموزند.

به همین مناسبت در این نوشتار کوتاه، ابتدا فضایل علم آموزی را برمی شماریم و سپس
آداب و شرایط آن را از زبان ملااحمد نراقی، به گوش جان نیوش می کنیم.

فضیلت علم

ابومنصور، عثمان بن محمد بن محمد اُوزجَندی، در رساله مرتع الصالحین و زادالسالکین،
درباره فضیلت علم آموزی برای حق می نویسد:

«چون علم از برای خدای متعال بود، اثر این علم به چهار جای پدید آید: خشیت[۱] میان
بنده و حق تعالی؛ و شفقت[۲] میان بنده و خلق؛[۳] ]و[ زهادت[۴] میان بنده و دنیا و
صبر میان بنده و تن».[۵]

اوزجندی سپس درباره هم نشینی علم و عمل و اینکه به ناچار باید علم را به کار بست و
از علمِ تنها، سودی به دست نمی آید، می نویسد:

«آموختن علم، راهْ دانستن است و کار بستن، راهْ رفتن است. هرچند کسی راه مکه داند و
صفت کند،[۶] تا راهِ مکه نرود، به مکه نرسد؛ و هرچند گرسنه، نان گوید و تشنه، آب
گوید، نی[۷] گرسنه به گفتنِ نان سیر شود و نی تشنه به گفتنِ آب، سیراب شود».[۸]

آداب دانش آموزی

ملااحمد نراقی در کتاب گران سنگ معراج السعاده، آداب دانش آموزی را پنج مورد
می داند که آنها را برمی شماریم:

«اول آنکه: صاحب علم، احتراز کند از پیروی شهوات نفسانیه و هواهای جسمانیّه و آمیزش
با اهل دنیا و مصاحبت ارباب هوا و هوس، و بداند که همچنان که چشم ظاهر، هرگاه
مَأُوف[۹] باشد، از شعاع خورشید محروم است و همچنین دیده باطن هرگاه مبتلا به
متابعت[۱۰] هوا و هوس و مصاحبت[۱۱] اهل دنیا باشد، از اشعه انوار قدسیّه که محل
افاضه علوم است، بی نصیب است.

دوم آنکه: باعث تعلّم محض، تقرب به خدا و رسیدن به سعادات بی منتها و ترقی از مرتبه
بهیمیّت[۱۲] و دخول در عالم انسانیت باشد، و مقصود او مراء[۱۳] و جدال یا رسیدن به
منصب و مال یا مفاخرت[۱۴] و تفوّق[۱۵] بر امثال و اقران[۱۶] نباشد…

سوم آنکه: آنچه را فهمید و دانست، به آن عمل کند؛ که هر که به علم خود عمل نکرد،
آنچه را دانسته فراموش می کند، و هر که به علم خود عمل کند، خدا به او کرامت
می فرماید علمِ آنچه را نمی داند…

چهارم آنکه: حقوق معلم خود را بشناسد، و ادب او را نگاه دارد، و فروتنی و خشوع نسبت
به او به جا آورد، و در برابر او سخنی را بر او ردّ نکند و به دلْ او را دوست دارد،
و اگر بد او مذکور شود[۱۷] رد کند، و اگر نتواند برخیزد، و حقوق او را فراموش نکند؛
زیرا که او پدر معنوی و والد روحانی اوست و حقوق او از سایر آباء بیشتر است. و
همچنین ملاحظه ادب و احترام سایر علما را بکند؛ خصوصاً کسانی که از علم آنها منتفع
شده[۱۸] و یا علم آنها با واسطه به او رسیده که آنها نیز پدران ِ با واسطه او
هستند… .

پنجم آنکه: نفس خود را از اخلاق رذیله[۱۹] و اوصاف ذمیمه[۲۰] پاک کند؛ زیرا که
مادامی که لوح نفس از نقوش باطله پاک نشود، انوار علوم بر او نتابد و تا آئینه دل
از زنگ صفات رذیله پرداخته و پاک نگردد، صُوَر علمیه در آن عکس نیندازد».[۲۱]

آداب حضور در محضر استاد

تهیه: مهدی پژوم

اشاره

در آموزه های اسلام، معلم و استاد مقامی مقدس دارند و هم ردیف پیامبرانند. معلم در
فرهنگ اسلامی افزون بر تعلیم دهنده دانش های ظاهری، با منش، رفتار و راهنمایی های
خود آموزگار انسانیت و معنویت نیز هست. ازاین رو، با درک و پذیرش این جایگاه رفیع،
باید با رعایت آداب حضور در محضرش، مقام او را پاس داشت.

سبب رجوع به استاد

نکته: «هر که چیزی نداند و خواهد که بداند او را دو راه است: یکی آن باشد که با دل
خود رجوع کند به تفکر و تدبّر، تا باشد که به واسطه دل خود، خود را به دست آرد.
مصطفی ـ علیه السلام ـ از اینجا گفت که «إسْتَفْتِ قَلْبَکَ وَ إِنْ أَفْتاکَ
الْمُفْتُون.» گفت: هر چه پیش آید، باید که مُفتی آن صدق دل باشد. اگر دل فتوا دهد
امر خدا باشد، می کن؛ و اگر فتوا ندهد ترک کن و اعراض پیش گیر… کارهای ما دشوار
بدانست که مفتی ما نفس امّاره است که «إِنَّ النَّفْسَ لَأَمّارَهٌ بِالسّوءِ» هر
که را مفتی[۲۲] دل است او متقی و سعید است، و هر که را مفتی نفس است او خاسر و شقی
است؛ و اگر شخصی این اهلیت و استعداد ندارد که به واسطه دل خود بداند، دل کسی دیگر
بجوید و بپرسد که این اهلیت یافته باشد «فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ
لا تَعْلَمُونَ» تا دل غیری آینه تو باشد».[۲۳]

لزوم اطاعت از استاد

نکته: «ای دوست!