پاورپوینت کامل بازخوانی حکایت«فریب کاری مرد هزّال»(ویژگی های روایی « کهن حکایات فارسی» برای اقتباس رسانه ای) ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بازخوانی حکایت«فریب کاری مرد هزّال»(ویژگی های روایی « کهن حکایات فارسی» برای اقتباس رسانه ای) ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بازخوانی حکایت«فریب کاری مرد هزّال»(ویژگی های روایی « کهن حکایات فارسی» برای اقتباس رسانه ای) ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بازخوانی حکایت«فریب کاری مرد هزّال»(ویژگی های روایی « کهن حکایات فارسی» برای اقتباس رسانه ای) ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

>

۴۷

اشاره

صحبت از داستان ها و نوشتن از کهن حکایات فارسی ، نشستن بر موجی بلند است و کناره گرفتن در ساحلی امن. بازخوانی گوهر نوشته های یافته در این کناره آرام، نه فقط به بازشناسایی ریشه های فرهنگ غنی ایرانی و اسلامی یاری می رساند، بلکه کشف دریچه ای است به جهان قصه ها و یافتن راهی برای درک پیشینه بخشی از حکایت ها که در سفر از سینه قصه گویانی از قومی دیگر، اینک در میان صفحه های کتابی متعلق به ملتی دیگر از فرهنگی متفاوت آرام گرفته اند. کار بازشناسایی این ریشه های مشترک و نگاهی تازه به بازآفرینی این داستان ها در قامتی نو، فرصتی مغتنم برای آموختن و بازآموختن نکته های جدید و فنون اقتباس فراهم می آورد. در این نوشتار، تلاش شده است با بیان یکی از این حکایت ها و معرفی آثاری که در قالبی دیگر به اقتباسی موفق از آن دست یافته اند، بستری مناسب برای بررسی و مطالعه تطبیقی میان این آثار فراهم گردد.

۱. ریشه های مشترک داستان ها و حکایت های کهن

شباهت انکارناشدنی بسیاری از حکایت های کهن و داستان های عامیانه با یکدیگر، در دایره اقوام و ملل مختلف جهان، کنجکاوی مردم شناسان و اسطوره شناسان و قوم پژوهان را برمی انگیزد تا درباره ریشه مشترک این داستان ها مطالعه کنند و راز سفر قصه ها را فراتر از مرزهای جغرافیایی، قومیت ها و فرهنگ های مختلف دریابند.

در گستره جهان داستان ها، بسیارند قصه هایی که به همان گونه که در افسانه های اقوام هند و اروپایی مانند کتاب های پاترپانچالی و پانچاتراتاها بیان شده اند، با اختلافی ناچیز در روایتشان، در افسانه های بیدپای نیز دیده می شوند و این چنین است که در میان حکایت های لقمان، ازوپ، فدر و لافونتن نیز با یکدیگر، شباهت هایی ناگزیر دیده می شود.

داستان سفر داستان ها از خاستگاهشان و راه یافتن به سرزمین های دیگر، داستانی طولانی و هیجان انگیز است که سبب شکل گرفتن علوم تطبیقی در عرصه قوم شناسی و اسطوره شناسی، برای پی بردن به راز این سفر و چرایی و چگونگی آن شده است.

در این سفر، به گفته ژان کلودکاری یر داستان ها همچون مواد نافذ عمل می کنند. آنها از میان دیوارهایی نامرئی که ما را از یکدیگر جدا ساخته اند می گذرند، زمان و مکان نمی شناسند، از این سوی به آن سوی می روند و به سادگی در هر جا و هر زمان جاودانه می شوند.[۱]

در دوران کنونی، تلویزیون با ایفای نقش قصه گو در جوامع امروزی، روایتگر قصه هایی می شود که در عین تعلق به فرهنگ های متنوع و مختلف، با زبان تصویر به بیانی مشترک دست می یابند. این رویکرد ناگزیر که در پی پاسخ گویی به نیازهای رسانه های پدیدآمده، جنبه های مختلفی از سود و زیان را دربرمی گیرد که تحلیل و بررسی آن ، زمینه ای گسترده از مطالعات فرهنگی را می طلبد.

به نظر می رسد هنگامی که حکایت ها و داستا ن ها دست مایه اثری تصویری قرار می گیرند، آشنایی با ریشه های مشترک آنها می تواند در شناسایی جنبه های مختلف داستان در برگردان های تصویری، اثرگذار باشد. تحلیل ریشه های مشترک آثار و شناسایی خاستگاه قصه ها در تحلیل متون، در نهایت به پربار شدن نگاه اقتباس کننده کمک می کند. افزون بر آن، اقتباس، اثر را در برابر پدیده ای زنده قرار می دهد که برای ادامه حیات خود، قالبی جدید به خود می گیرد؛ شکلی نو که زبان امروزی را می طلبد، برگردانی از نور و رنگ.

حکایت « فریب کاری مرد هزّال» در گروه همین حکایت ها قرار می گیرد. طرح، موضوع، مضمون و حتی شخصیت های این داستان که در فصل هفتم کتاب لطائف الطوائف، با عنوان « در لطائف ظرفاء با اعراب» آمده، مشابه شخصیت های اثری است که نمایش نامه نویسی ناشناس در قرون وسطی آن را در قالب نمایش نامه ای کمیک به نام « پاتلن» نوشته است.

در قرن ۱۷ میلادی، مولیر، هنرمند و نمایشنامه نویس معروف فرانسوی، با نگاهی نو و اقتباسی بی سابقه از طرح نمایشی «پاتلن» آن را دستمایه آفرینش نمایشنامه ای دیگر به نام « پیر پاتلن» قرار داد. نصرالله احمدی کاشانی و شادروان محمد ظهیرالدینی این اثر نمایشی را با عنوان « وکیل زبردست» ترجمه کردند و از سال ۱۳۰۹ شمسی به بعد، چند بار در تهران و اراک نمایش داده شد.

گفتنی است کیوم ژوسولم نمایشنامه نویس فرانسوی، نمایشنامه « پیر پاتلن وکیل» را نیز براساس همین داستان نوشته است. این نمایشنامه را یدالله عباسی در سال۱۳۵۴ به فارسی برگردانده و در سال ۱۳۶۳ نیز اجرای تلویزیونی آن به کارگردانی اسماعیل شنگله به نمایش در آمد.

خواندن حکایت « فریب کاری مرد هزّال» و مقایسه آن با برگردان های نمایشی این اثر، زمینه را برای بررسی روش های اقتباس از متون کهن، فراهم می آورد.

۲. حکایت

فریب کاری مرد هزّال

مردی بود ظریف و هزّال[۲] که قرض بسیار بر او جمع شده بود. غریمان[۳] بر او ازدحام کردند و او را در کشاکش آوردند،[۴] بیچاره شد و ندانست که چه کند. غریمی بر او رحم کرد و در خلوت او را گفت: اگر من تو را حیلتی آموزم که همه غریمان تو را واگذارند و بروند چه می گویی؟ گفت: هرچه فرمایی به جان ایستادگی دارم[۵]. گفت: شرط کن که قرض مرا بازدهی. قبول کرد. گفت: چون طلبکاری نزد تو اید و زر طلبد، تو بر روی او بانگ سگ کن، و باید که غیر از این فعلی از تو صادر نشود. هزّال آن را قبول کرد. چون روز دیگر قرض خواهان هجوم کردند، هرکدام که پیش آمدند و زر طلبیدند، او در برابر ایشان عف عف[۶] می زد هرچند او را ملامت کردند، غیر از این آوازی از او برنیامد. آخر، غریمان با هم گفتند دماغ[۷] او از جهت افلاس[۸] خلل پیدا کرده[۹] و از او حاصلی نیست. او را گذاشتند و رفتند. بعد از رفتن ایشان، آن غریم که او را این حیلت آموخته بود، آمد و گفت دیدی که چون غریمان از سر تو باز شدند؟ اکنون بیا و به شرط خود وفا کن و زر مرا بده. او در برابر غریم، آواز عف عف کرد. غریم گفت: شرمت باد که با من حیله مرا پیش می بری، هزل را بگذار و زر مرا بده. باز عف عف آغاز کرد. هرچند آن مرد به لطف و عنف[۱۰] به او گفت، جز عف عف چیزی نشنید. آخر او نیز ناامید شد، آن هزّال را گذاشت و برفت.[۱۱]

۳. بازشناسایی ویژگی های نمایشی

در حکایت فریبکاری مرد هزّال، رندی مفلس برای فرار از دست طلبکاران خویش، به پند یکی از آنها عمل می کند و نیرنگی را که از او آموخته است، به کار می گیرد. او در برابر درخواست طلبکارانش برای پرداخت وام خود، به جنون تظاهر می کند و با درآوردن صدای سگ، آنها را از پس گرفتن قرضی که به او داده اند ناامید می گرداند و این چنین از پرداخت بدهی خود شانه خالی می کند، اما داستان وقتی به نقطه اوج می رسد که مرد، همان نیرنگ را در برابر کسی که آن حیله را به او آموخته است به کار می گیرد و همان گونه که پیش از این، از خود آن طلبکار آموخته بود، با درآوردن صدای سگ، او را نیز از خود می راند و از پرداخت بدهی خویش به او می گریزد.

میرزا ابوالحسن حسینی فراهانی (مقتول به سال ۱۰۴۰ قمری) شارح دیوان انوری، در شرح این حکایت طنزآمیز که پیام اخلاقی اش با گذشت زمان، به شکل ضرب المثل درآمده است، نوشته ای کوتاه دارد. او در شرح یکی از ابیات دیوان انوری به همین حکایت اشاره می کند با این تفاوت که به جای «عف عف» کلمه «پلاس» به معنی مکر و حیله را می آورد و در پایان، در شرح پیام اخلاقی این حکایت می نویسد:

« ناصح از این معنی بسیار آزرده شد و گفت: با همه کس پلاس و با ما نیز؟ و الحال مَثَل است چون در مقام فریب کسی باشند که او را فریب نتوان داد، این مَثَل خوانند».[۱۲]

اینک پس از گذشتن از دوره های تاریخی متعدد و تحول زبان فارسی و راه یافتن تعابیر اخلاقی شاعرانه به زبان محاوره ای، این ضرب المثل به گونه ای دیگر تکرار می شود. عبارت « با همه بله، با ما هم بله؟» شکل دیگری از مَثَل « با همه کس پلاس و با ما نیز» شده است که در موارد متعدد استفاده می شود. این ضرب المثل، بیش از آن که ره آورد ترجمه نمایشنامه های فرنگی باشد، در فرهنگ قدیمی ایرانیان ریشه دارد.

الف) طرح: حکایت « فریبکاری مرد هزّال» از جمله حکایت های کوتاه فارسی است که در دل خود بیشترین شناسه های نمایشی و موقعیت های دراماتیک را دارد. عناصری چون م