پاورپوینت کامل وفات عموی بزرگوار پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله حضرت ابوطالب علیه السلام ۱۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل وفات عموی بزرگوار پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله حضرت ابوطالب علیه السلام ۱۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل وفات عموی بزرگوار پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله حضرت ابوطالب علیه السلام ۱۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل وفات عموی بزرگوار پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله حضرت ابوطالب علیه السلام ۱۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۸۲

۲۱ آبان ۱۳۸۱

۷ رمضان ۱۴۲۳

۲۰۰۲ ۱۲ Nov

عموی فداکار

ابوطالب خود سید را پشت و پناه و مَدَد و مُعین بودی و کافران از بیم وی مُنزَجَر بودند و قوم قریش، پیوسته از بَهرِ جانبِ وی (ابوطالب) مراقبت می کردند و مُحتَرِز می بودند (رعایتِ حال ابوطالب می کردند و از آزار پیامبر خودداری می نمودند) و اگر چه ایشان را به طریق ها و کیدهای ضعیف، سید را می رنجانیدند، لیکن به مکانِ ابوطالب، از هزار اندیشه ی بد که ایشان را بود، یکی نمی توانستند کردن و از این جهت گفت سید تا ابوطالب زنده بود، هرگز کافران قریش، مکروهی (آزاری) نمی توانستند رسانیدن و با من چیزی نمی توانستند کردن، چنان که ایشان را می بایست.

پس چون خدیجه و ابوطالب هر دو در یک سال وفات یافتند ـ و وفات ایشان به سه سال، پیش از هجرت بود ـ و از دنیا مفارقت کردند، سید، پیوسته مشغول خاطر بودی و دلتنگ.

و قریش زیادت جرئت یافتند و آن چه در عهد ابوطالب نمی یارستند کردن با وی پیش گرفتند و در عداوتِ سید میان در بستَند و مکاید (حیله)های بد بر اندیشیدند و از بهر هلاک کردنِ وی، بیعت ها ساختند.

چون ابوطالب رنجور شد و رنجوری بر وی سخت شد، قُریش بدانستند که وی را وفات خواهد رسید، با هم نشستند و مشورت کردند و گفتند: ای قوم! اگر چه ابوطالب که متعصّب و غمخوارِ کارِ محمد بود از دنیا بخواهد رفت، اما از کار محمد هم، غافل و فارغ نباید بود. چرا که حَمزه، عَمِّ وی است، در عرب از وی مردانه تر کسی نیست و مسلمان شده است و مُتابع (پیرو) محمد است و هم چنین در هر قبیله ای از قریش و غیر قریش، چندین مرد، مسلمان شده اند و دین وی گرفته اند و مُتابع وی گشته اند. پس این نشاید بودن از آن که تَبَع (پیروان) وی بیشتر شوند و مردِ وی زیاد گردَند و دینِ وی در قبایلِ عرب ظاهرگردد و کار وی بالایی گیرد و آن گاه بر ما لشکر انگیزد و به خصمی و جنگِ ما بیرون آید و مکه از دست ما بستاند و ما را مُسَخَّر و مُنقاد (مطیع) خود گرداند. اکنون بیایید تا پیش ابوطالب رویم و گوییم تا محمد را پیش خود خ