پاورپوینت کامل تفسیر آیات انفاق ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تفسیر آیات انفاق ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تفسیر آیات انفاق ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تفسیر آیات انفاق ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

>

۳۰

اَلّذین ینفقون اَموالَهُم فی سبیل اللّه ثُمَّ لا یتَبعونَ ما اَنَفقوا مَنّا و لا اذی لَهُم اَجرُهُم عِندَ رَبِّهِم و لا خَوفٌ عَلیهِم و لا هم یحزَنونَ۱؛ آنان که هزینه کنند مال هاشان در راه خدای، پس از پی در نمی آرند آن را که نفقه کرده باشند منّتی و نه آزاری. ایشان را باشد مزدشان نزدیک خدایشان و نه ترسی بر ایشان و نه ایشان اندوهگین شوند.

پس از آنکه خدای جلّ جلاله بندگان را تشویق کرد بر انفاق و بذل مال در زکات و صدقات و نفقات، در این آیت باز نمود که: چگونه باید دادن تا آن را موقعی [جایگاهی در پیشگاه خدا] باشد. گفت: «آنان که مالْ هزینه کنند در راه خدای». و مالْ آنگَه در رهِ خدای مصروف باشد که قصد و نیت و ارادتِ تو، خدای باشد و طلب رضای او. برای رضای حق باید نه برای ریای خلق. آن گاه در راه [خدای] باشد که برای خدای باشد.

اول در مقدمه، نیتی چنین باید که پس از آن و در عقب آن، رنجی نیاید از منّتی و اذیتی. [گر انفاق کنی و] منّت ننهی بر سرِ ستاننده و رنج بر دلِ او ننهی از تو قبول کنند و اگر به وقتی از اوقات بر سرِ او زنی، هم در آن وقت بر روی تو زنند.

کریم آن باشد که بدهد و منّت بر خود نهد، نه آن که منّت بر گیرنده نهد و عذر خواهد. کریم آن باشد که عطا دهد و پوشیده دارد، بدهد و منّت ننهَد، ببخشاید و ببخشد، دعا نخواهد و جزا چشم ندارد و ثنا نجوید و آنچه داده باشد با کس نگوید؛ چنانکه آن سَرِ جوانمردان (امام علی علیه السلام) کرد، در شب بداد و به روز باز نگفت، شرط بر نهاد و منّت بر ننهاد. شرط بر نهاد مسائل را که کس را نگوید. و «اَذی» رنج باشد. آن باشد که ذکر آن بسیار کند و پیش کسانی باز گوید که او را خوش نیاید.

گفته اند: عطا نادادن و منّت نانهادن بِهْ از آن باشد که عطا دادن و منّت نهادن. و نیز کسی گفت: چون کسی را عطا دهی و دانی که سلام تو بر او گران خواهد آمد، بر او سلام مکن. و خدای تعالی حرام کردن منّت نهادن بر عطا را، گفت: کس را نرسد که منّت نهد بر کسی در عطا، این مرا رسد که بر بندگانِ خود منّت نهم برای آنکه منّتِ خلقان، تکدیر و تعبیر (سرزنش و عیب) باشد و منّت خدای، تنبیه و تذکیر باشد.

و در خبر است که رسول صلی الله علیه و آله وسلم گفت: آن کس که چیزی بدهد و منّت بر نَهد، خدای تعالی با او سخن نگوید و بدو نظر نکند و او را تزکیه نکند. و حال کسی که عطا کند و منّت نگذارد، بر او خوف و ترس نبود، بل ایمن باشد چنان که سائل را ایمن داشت از منّت و اندوهگین نشود، چنان که اندوهگین نکرد سائل را به اذیت.

سخن نیکو بهتر از صدقه با رنج

قولٌ معروفٌ و مَغفِرَه خیرٌ من صَدَقه یتْبَعُها اَذی و اللّه عَنی حَلیمٌ؛۲ سخنی نیکو و آمرزش، بهتر بود از صدقه ای که به دنبال آن رنجی باشد و خدای، بی نیاز، توانگر و بردبار است.

سخنی نیکو یعنی ردّی زیبا و جوابی به وجه (نیکو) سائل را و گفته اند وعده نیکو و نیز دعای نیکو و گفته اند: چیزی گوید که از میان مردمان، اصلاح پدید آید. و نیز باز پوشد آنچه بداند از حالِ مردم. اگر مطلع شود بر حال کسی از فقر و فاقه (تنگدستی) و سوءالحال یا سائل با او بگوید، آن حال بر او پوشیده دارد و افشا نکند. و گفته اند: مراد آن است که چون کسی بر او ظلمی کند از آن در گُذَرد و عفو کند او را. و نیز مراد آن است که چون سائل سؤال کند و تو او را ردّ کنی و چیزی ندهی، اگر که از سرِ دلتنگی سخنی گوید که تو را از آن کراهت باشد، از سرِ آن در گُذَر و عفو کن او را.

حق تعالی گفت: سخنی نیکو یا ردّی جمیل یا مغفرتی بر این وجوه که گفته شد، بهتر باشد از صدقه ای که رنجی به دنبالِ آن باشد از منّتی و تغییری سائل را و عیبی و کلمه ای موحش (اندوه ساز). و خدای بی نیاز است از صدقات بندگان و اگر او خواهد همه خلق را غنی گرداند تا کسی را به کسی حاجت نباشد و لکن توانگران را مال داد تا شاکر باشند و درویشان را امتحان کرد تا صابر باشند.

و روایت است از رسول صلی الله علیه و آله وسلم که گفت: چون سائل، سؤال کند، قطعِ سؤال او مکنی تا از آن فارغ شود. آنگه جوابی کنی او را با وقار و نرم یا به چیزی اندک یا به ردّی نیکو، که وقتی باشد که سائلی۳ به شما آید که نه انسی باشد و نه جنّی، تا بنگرد تا خودِ شما در نعمتی که خدای با شما کرده است چگونه می کنی؟

نکته

راوی خبر گوید که: امیرالمؤمنین علیه السلام و خضر علیه السلام به هم رسیدند. امیرالمؤمنین علیه السلام خضر را گفت: سخنی حکمت بگو تا از تو یاد گیرم. خضر گفت: چه نیکوست شفقت توانگران بر درویشان [به جهت] رغبتِ ثواب خدای تعالی را. امیرالمؤمنین علیه السلام گفت: دانی که از آن نکوتر چیست؟ گفت: بگو. فرمود: نکوتر از آن، تکبّر (مناعت طبع و استغنای) درویشان است بر توانگران از جهت اعتماد بر خدای عزّ و جل. خضر گفت: این کلمه، سزاوار است که به قلم زرین بنویسند.

بطلان صدقات

یا ایها الَّذین امَنوا لا تُبطِلوُا صَدقاتِکم بالمَنِّ و الاَذی کالَّذی ینفِقُ مالَهُ رِئاءَ النّاسِ و لا یؤمِنُ بااللّه و الیومِ الاخِر، فَمَثَلُهُ کمَثَلِ صَفوانٍ علیهِ ترابٌ فاصابَهُ وابِلٌ فَتَرَکهُ صَلدا، لا یقدِرونَ علی شی ءٍ مِمّا کسَبوا و اللّه لا یهدی القومَ الکافرین؛۴ ای آنان که گرویده اید! به باطل مکنید صدقه هایتان به منّت و رنج؛ چنان که آن کس که نفقه کند مالش را به ریا