پاورپوینت کامل شهرِ خدا ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شهرِ خدا ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شهرِ خدا ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شهرِ خدا ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۲

آمرزش بندگان

خدای مهربان، پاره ای مکان ها را مختص به خود فرموده چنانچه که پاره ای زمان ها را مختص به خود فرموده: با آنکه تمام مکان ها و زمان ها مختص به او تعالی است. برای بهانه گیری و آمرزش عباد آنها را به خود مخصوص فرموده؛ یعنی اختصاص داده است و الاّ خالق تمام زمان و مکان، او است. فرمود: خانه کعبه خانه من است، برای بهانه جویی آمرزش مردم، و الاّ او منزّه است از اینکه خانه داشته باشد. باری همچنان که بعضی از مکان ها را مخصوص خود کرده است، بعضی از زمان ها را مخصوص به خود کرده است؛ مثل شهر اللّه و شهرِ رمضان و آن اختصاص، برای بهانه است، برای آمرزش گناهکاران است.

خبر دارید که ماه خدا نو شده است یا نمی دانی ماهِ خدا نو شدن، علامات دارد؛ باید تمام اعضا و جوارح و قلب تو تغییر بکند؛ چنانچه رسول مکرم، حضرتِ خاتم الانبیا صلی الله علیه و آله چنین بود. شهر رمضان شهری است با ادراک و شعور، می رود، می آید، شفاعت می کند، شخصی است جسمانی، نورانی، شفاعت می کند و خصومت می کند.

ماهِ نورانی و جسمانی

روایت است که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: در قیامت می بینم شخصی را می کشند و می گویم: کجا می برید؟ می گویند ملائکه در جواب که: هذا من خصمه شهر رمضان. می فرماید: من بیزارم از کسی که ماه رمضان دشمن او باشد.

اینکه گفتم ماه رمضان جسمانی و نورانی و صاحب ادراک و شعور است، به غفلت درست نمی آید؛ معلوم است با آن حالت که تو داری، درست نمی آید؛ ولی بدان ماه رمضان، حجرالاسود، قرآن و نحو آن همه شخصی هستند. جناب خودت در اول نابود بودی، بعد ترقّی کردی، گیاه شدی، ترقّی کردی، نطفه شدی، تنزّل کردی، خون شدی، تا آنکه رفته رفته «ثُمَّ أَنْشَأْناهُ خَلْقًا آخَرَ فَتَبارَک اللّهُ أَحْسَنُ الْخالِقینَ»۱ (مؤمنون: ۱۴)

حالا اگر شخصی شدی، باور کردی، بدان که ماه رمضان هم شخصی خواهد بود؛ یعنی هست. خودت را خبر کن و بگوی ای نفس! قد دخل شهر اللّه المعظّم. مبادا کاری کنی که از روزه شهر اللّه غیر از تشنگی و گرسنگی برای شما چیزی نباشد؛ شهر طهور است، نجسش نکن به گناهان؛ ماهِ خطبه حورالعین است، سه طلاقشان نکن که دیگر نصیبتان نشود چنانکه حال ندارم، مرا بیامرز.

الهی! وقتی که ما ضعیفان و بندگان داخلِ قبر شدیم، هم غریبیم، همه خسته ایم، هم حالت تحمل عذاب نداریم، هم طاقت دیدن هول ها نداریم؛ «یریدُ اللّهُ بِکمُ الْیسْرَ وَ لا یریدُ بِکمُ الْعُسْرَ»۲ (بقره: ۱۸۵) را در حق ما جاری کن.

الهی! ما قدرت کشیدن عذاب را در برزخ نداریم، به نجات و عفو ما در همین دنیا مرحمت عفو کن.

خدایا! بندگانِ مبتلاییم، بیچاره ایم، دربدریم؛ ما را در جوار الطاف خاصّه ات در این شهر رمضان، به حق این شهر رمضان، جا دهی.

نداهای آسمانی

ماه مبارک ماهی است که در آن نداها هست:

ندای اول از خداوند عالم است که به شما شده است.

ندای دوم ندای پیغمبر امت.

ندای سوم ندای اموات است به زنده ها.

اول شروع ندای الهی کنیم. جناب قدس الهی، ما بی کمال ها را ندا فرموده: «یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا کتِبَ عَلَیکمُ الصِّیامُ… مِنْ اَیامٍ اُخَر». (بقره: ۱۸۳) ببین! این آقای حقیقی به چه قسم صدا می کند، به خلاف قول آقایان مجازی به نوکرهای خود؛ اگر درست ملاحظه این خطابِ مستطاب کنی واقعا کمالِ لذت بیابی. بعد از آنکه وجوب صوم را بیان می فرماید، مثل کسی که عذری بخواهد، می فرماید: «اَیاما مَعْدُودات». حالا به جان و دل عرض کنیم: لبّیک لبّیک؛ حالا عرض کن کاری برای تو نکرده ایم، روسیاهیم.

مسئله این است که اغلب مردم روزه از روی کراهت می گیرند ببینیم روزه از روی کراهت چه قسم است. روزه برای عادت بلد و خوف از مردم که باطل است. قطعا حرف در کراهت است، این هم یک دفعه از روی گرسنگی و تشنگی است: این کراهت عیب ندارد، بلکه ممدوح است و هزار ملک فرستاده می شود و دست به سر و صورت آن می کشند و مژده بهشت به او می دهند. چون وقت افطار شد، «قال اللّه عزوجل ما اطیب ریحک و روحک یا ملائکتی (خداوند می فرماید: چه خوشبوست بوی تو و روح تو ای فرشته من…) کراهت به این معنی و صبر بر آن ممدوح است و موجب ثواب جزیل؛ اما کراهت به آن معنی که کارها و خوفا و عادتا روزه می گیرند، مذموم است و موجب ابطال صوم، ملتفت باشید که از روزه فیض ها ببرد که برای روزه داران مهیا شده است، نه آنکه از آن جز گرسنگی و زیان چیزی نداشته باشید.

بروز کرامت و مرحمت